Zijn profetieën kwamen uit: dit is hoe Khadafi de waarden van het Westen en de VN heeft aangetoond

“Als je me lastigvalt en destabiliseert, creëer je verwarring, speel je Al-Qaeda in de kaart en moedig je gewapende rebellenclusters aan. Dit is wat er zal gebeuren: Jullie zullen overspoeld worden door een immigratiegolf uit Afrika die vanuit Libië Europa binnenstroomt. Er zal niemand meer zijn om ze tegen te houden. Al-Qaeda zal zich in Noord-Afrika vestigen terwijl Mullah Omar de strijd voor Afghanistan en Pakistan overneemt. Al-Qaeda zal voor de deur staan. Er is een politiek vacuüm gecreëerd in Tunesië en Egypte. De Islamisten kunnen jullie van daaruit vandaag binnenvallen. De heilige oorlog zal zich verspreiden naar jullie directe omgeving aan de Middellandse Zee. De anarchie zal zich verspreiden van Pakistan en Afghanistan tot Noord-Afrika.”

(zie Peter Scholl-Latour: De vloek van de kwade daad, Berlijn 2014, p. 269)

“Khadafi was inderdaad een opmerkelijke en unieke uitzondering onder alle moderne en Arabische leiders: omdat hij koppig een nationaal altruïsme beoefende; omdat hij ontwikkelingsprogramma’s financierde in tientallen behoeftige landen; omdat hij nationale bevrijdingsbewegingen steunde die niets te maken hadden met de islam of de Arabische wereld; omdat hij een ideologie nastreefde die origineel was en niet simpelweg het product van overgeërfde traditie of het navolgen van invloeden van buitenaf; en omdat hij Libië hielp een aanwezigheid op het wereldtoneel te bereiken die in geen enkele verhouding stond tot zijn bevolking. “

“De VN werd opgericht door drie tot vier landen om het Duitse Rijk te bestrijden. Dit waren de landen die zich verenigden tegen het Derde Rijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze landen vormden de Veiligheidsraad en werden permanente leden met vetorechten. Niemand van ons was daar toen bij. De VN werd opgericht met deze drie landen in gedachten om actie te ondernemen tegen Duitsland (…)”.

Dit gebeurde in afwezigheid van 165 landen, een verhouding van één op acht, of beter gezegd, één was aanwezig, acht waren afwezig (…)

De introductie is aantrekkelijk en niemand heeft er bezwaar tegen. De daaropvolgende artikelen zijn echter fundamenteel in tegenspraak met de inleiding. Wij verwerpen deze artikelen en zullen er nooit voor zijn; ze eindigden met de Tweede Wereldoorlog. De introductie zegt dat alle landen, groot of klein, gelijk zijn. Bestaat deze gelijkheid als het gaat om permanente zetels in de Veiligheidsraad? Nee, we zijn niet gelijk. De inleiding zegt letterlijk dat alle landen, groot of klein, gelijke rechten hebben. Hebben we vetorecht? Hebben we gelijke rechten? De introductie zegt dat we gelijke rechten hebben, groot of klein. Dat is wat er in de introductie staat en wat er is afgesproken. Dus het vetorecht en de permanente zetels zijn in tegenspraak met de betekenis van het oprichtingshandvest. We accepteren of erkennen het vetorecht niet.

In de introductie van het handvest staat dat er geen strijdkrachten mogen worden ingezet, behalve voor het algemeen belang. Dat staat in de introductie, die we hebben ondertekend en we zijn lid geworden van de VN om dat te steunen. Er staat dat strijdkrachten alleen mogen worden ingezet voor het algemeen belang van alle landen. Maar wat is er sindsdien gebeurd? Sinds de oprichting van de VN en de Veiligheidsraad zijn er 65 oorlogen uitgebroken – 65 oorlogen met miljoenen slachtoffers meer dan in de Tweede Wereldoorlog. Zijn deze oorlogen in het belang van het algemeen belang? Nee, ze waren in het belang van een paar landen en niet in het belang van het algemeen belang.

Laten we het hebben over de vraag of deze oorlogen in het belang waren van één land of van alle landen. Ze zijn duidelijk in tegenspraak met het oprichtingshandvest van de VN, dat we allemaal ondertekend hebben – en totdat er naar dat handvest wordt gehandeld, zullen we ze afwijzen en we zullen niet bang zijn om dat diplomatiek te zeggen. Nu hebben we het over de toekomst van de VN. Hypocrisie en diplomatie moeten opzij worden geschoven, want dit gaat over de toekomst van de wereld. Het is precies deze hypocrisie die de 65 oorlogen sinds de oprichting van de VN mogelijk heeft gemaakt.

In de introductie staat ook dat als er gewapende troepen worden ingezet, dit VN-troepen moeten zijn; dus een militaire interventie van de VN met de instemming van alle VN-leden en niet een paar landen die hun gewapende troepen inzetten. De hele VN beslist over het voeren van een oorlog om de internationale vrede en veiligheid te waarborgen. Sinds de oprichting van de VN in 1945 zijn alle leden verplicht om agressie van het ene land tegen het andere te voorkomen.

Als een land, Libië bijvoorbeeld, Frankrijk zou aanvallen, zou de hele VN reageren omdat Frankrijk een soeverein lid van de VN is en we allemaal de verantwoordelijkheid hebben om de onafhankelijkheid van staten te beschermen. Toch hebben er 65 oorlogen plaatsgevonden zonder dat de VN actie heeft ondernomen om ze te voorkomen. Acht grote, bittere oorlogen met meer dan 2 miljoen slachtoffers zijn gevoerd door leden met een veto. Deze landen doen ons geloven dat ze de soevereiniteit van landen verdedigen, maar in werkelijkheid onderdrukken ze hun volkeren. Hoewel we graag willen geloven dat deze landen handelen in het belang van vrede en wereldveiligheid, hebben ze hun toevlucht genomen tot oorlogsvoering en onvreedzame middelen. Genietend van het vetorecht dat ze zichzelf als permanente leden van de Veiligheidsraad hebben toegekend, hebben ze oorlogen gevoerd die miljoenen slachtoffers hebben geëist.

Het principe van niet-inmenging in de interne aangelegenheden van staten is vastgelegd in het oprichtingshandvest van de VN. Geen enkel land heeft dus het recht om zich te mengen in de interne aangelegenheden van een land, of het nu een democratie of een dictatuur is, socialistisch of kapitalistisch, progressief of reactionair. Dit is de individuele verantwoordelijkheid van elk land. Het is de interne aangelegenheid van zijn inwoners (…).

We zijn lid geworden van de VN omdat we dachten dat we gelijk waren, om er vervolgens achter te komen dat één enkel land al onze beslissingen kan tegenspreken. Wie heeft de Permanente Veiligheidsraad dit privilege gegeven? Vier landen gaven zichzelf dit privilege. Het enige land dat dit privilege kreeg door een verkiezing van de Algemene Vergadering van de Veiligheidsraad is China. Dit gebeurde democratisch. De andere permanente zetels werden echter ondemocratisch gegeven, door dictatoriale interventie, tegen onze wil in, en we zouden ze niet moeten accepteren (…)

Als we de VN willen hervormen, moeten we het aantal grootmachten niet vergroten. De oplossing is het cultiveren van democratie op wereldniveau door de bevoegdheid van de Veiligheidsraad over te dragen aan de Algemene Vergadering. De Veiligheidsraad zou dan uitsluitend de besluiten van de Algemene Vergadering uitvoeren. Deze zou dan als het ware het parlement, de wetgevende macht van de wereld zijn.

(…) Hoe kunnen we tevreden zijn met wereldvrede en wereldwijde veiligheid als de hele wereld wordt bestuurd door 15 landen? Wij zijn 192 landen en we zijn als Speakers’ Corner in het Hyde Park in Londen. We praten alleen maar en het kan niemand iets schelen wat er gezegd wordt. We zijn pure decoratie zonder inhoud. We zijn sprekers zoals in Speaker’s Corner, niets meer en niets minder. We houden toespraken en dan verdwijnen we. Dat is wat jullie op dit moment zijn.

(…) Vanaf nu moet de Veiligheidsraad bestaan uit gemeenschappen van staten. Op die manier zullen we rechtvaardigheid en democratie genieten en zal de Veiligheidsraad niet langer voornamelijk bestaan uit landen die kernwapens hebben, grote economische centra zijn of geavanceerde technologie bezitten. Dit is terrorisme. We kunnen de Veiligheidsraad niet overlaten aan de grote mogendheden. Dat zou ook een vorm van terrorisme zijn.

Als we een verenigde, vreedzame en veilige wereld willen, moeten we daarnaar handelen. Of we blijven in een wereld die gedomineerd wordt door oorlog; dat hangt van jou af. We zullen conflicten en oorlogen blijven hebben tot de dag des oordeels of tot het einde van de wereld. Alle leden van de Veiligheidsraad zouden het recht moeten hebben om een veto uit te spreken, anders zou het hele concept van veto eenvoudigweg moeten worden afgeschaft bij de vorming van de nieuwe Raad (…).

Hierdoor zouden alle landen in de Veiligheidsraad op gelijke voet komen te staan als in de Algemene Vergadering. In de Algemene Vergadering hebben we allemaal dezelfde rechten als het gaat om lidmaatschap en stemmen. Dit zou ook moeten gelden voor de Veiligheidsraad. Op dit moment hebben sommige landen vetorecht, andere niet; sommige hebben een permanente zetel, andere niet. We zouden deze of andere resoluties van de huidige Veiligheidsraad niet moeten accepteren. We zijn gekoloniseerd en nu zijn we onafhankelijk. We komen vandaag bijeen om democratisch te beslissen over de toekomst van de mensheid, om vrede en veiligheid te garanderen voor alle landen, groot of klein. Anders worden we blootgesteld aan terrorisme. Want terrorisme is niet alleen Al Qaida, het kan verschillende vormen aannemen.

(…) Democratie is er niet voor de rijken, de machtigen of degenen die terrorisme bedrijven. Alle landen moeten gelijk zijn.

Op dit moment is de Veiligheidsraad georganiseerd op een feodalistische manier, een politiek feodalisme voor degenen die een permanente zetel hebben. Ze beschermen elkaar en profiteren van alle anderen. Het zou de Terrorraad moeten heten en niet de Veiligheidsraad. In de dagelijkse politiek gebruiken de geprivilegieerden de Veiligheidsraad tegen ons als ze er baat bij hebben. Anders wordt hij genegeerd. Als ze een project willen doordrukken of een persoonlijke agenda hebben, wordt de VN gerespecteerd en verheerlijkt en wordt Hoofdstuk VII gebruikt tegen de arme landen. Maar als ze de regels van de VN willen overtreden, wordt het hele instituut gewoon genegeerd.

Het vetorecht geven aan de permanente leden van de Veiligheidsraad, die toch al de macht hebben, is onrechtvaardig en terroristisch en dat mogen we niet tolereren. We mogen niet in de schaduw van zulke onrechtvaardigheden leven.

De grootmachten hebben ingewikkelde mondiale belangen en ze gebruiken het veto om deze doelen te verdedigen. In de Veiligheidsraad gebruiken ze bijvoorbeeld de macht van de VN om de derde wereld te intimideren, te terroriseren en te veroordelen tot een bestaan onder terreur.

Sinds zijn oprichting in 1945 heeft de Veiligheidsraad gefaald in het garanderen van veiligheid. Integendeel, hij heeft terreur en sancties voortgebracht. Hij wordt alleen tegen ons gebruikt (…)

65 oorlogen; ofwel kleine landen die elkaar bevechten, ofwel oorlogen die de grootmachten tegen ons voeren. De Veiligheidsraad heeft, duidelijk in strijd met het mandaat van de VN, nagelaten in te grijpen om deze oorlogen tegen kleine landen te stoppen.

(…)Wij zijn niet roekeloos en geven de grootmachten het vetorecht zodat ze ons als tweederangs mensen en buitenstaanders kunnen behandelen. Wij waren het niet die de grootmachten hun status en het recht om over 192 landen te beschikken, hebben gegeven.

We zullen alle resoluties van de Veiligheidsraad negeren omdat deze resoluties uitsluitend tegen ons gericht zijn en niet tegen de grootmachten, die permanente zetels en vetorecht hebben. Deze grootmachten gebruiken hun veto nooit tegen elkaar.

Ze gebruiken het echter wel tegen ons en dit heeft de VN veranderd in een travestie die oorlogen en schendingen van de soevereine rechten van onafhankelijke staten voorstaat. Het heeft geleid tot oorlogsmisdaden en genocides. Dit alles is een schending van het mandaat van de VN (…)

We voelen ons niet verplicht om de regels en resoluties van de VN-Veiligheidsraad te volgen. De huidige vorm is ondemocratisch, dictatoriaal en onrechtvaardig. Niemand kan ons dwingen om lid te worden van de Veiligheidsraad in zijn huidige vorm of om zijn resoluties na te leven.

Bovendien is er geen respect voor de VN en de Algemene Vergadering, die de echte VN is. De uitspraken van het Internationaal Gerechtshof, de internationale gerechtelijke instellingen, zijn alleen gericht tegen kleine landen en derdewereldlanden. Machtige landen worden door het Hof over het hoofd gezien of de uitspraken worden niet gerespecteerd (…)

(…) Waarom moeten we zo’n gepolariseerde wereld hebben? Wij wijzen zo’n wereld af en zijn voorstander van een meer gelijkwaardige wereld (…)

De oorlogen die plaatsvonden na de oprichting van de VN, hoe zijn die ontstaan? Waar was de Veiligheidsraad, het VN-mandaat, de VN? Dit moet onderzocht worden en juridische gevolgen hebben. Hoe zijn de bloedbaden tot stand gekomen? Je zou kunnen beginnen met de Koreaanse oorlog, want die vond plaats nadat de VN was opgericht. Hoe kon een oorlog uitbreken en miljoenen slachtoffers eisen? Er hadden nucleaire wapens gebruikt kunnen worden. Degenen die verantwoordelijk zijn voor deze oorlog moeten ter verantwoording worden geroepen en compensatie betalen.

Toen kwam de oorlog in het Suezkanaal in 1956. Dit dossier moet heropend worden. Drie landen met een permanente zetel in de Veiligheidsraad en vetorecht vielen een VN-lidstaat aan. Egypte, een onafhankelijk land, werd aangevallen en zijn leger werd vernietigd. Duizenden Egyptenaren verloren het leven en vele steden werden verwoest. En dat allemaal omdat Egypte het Suezkanaal wilde nationaliseren. Hoe kon zoiets gebeuren onder de ogen van de VN? Hoe kun je ervan uitgaan dat zoiets niet meer zal gebeuren als er geen herstelbetalingen zijn gedaan? Dit waren gevaarlijke gebeurtenissen en de dossiers over de Koreaanse Oorlog en het Suezkanaal moeten opnieuw worden geopend.

Dan komt de Vietnamoorlog. 3 miljoen mensen verloren hun leven. In 12 dagen werden er meer bommen afgeworpen dan in 4 jaar Tweede Wereldoorlog. Het was een bittere oorlog, die plaatsvond na de oprichting van de VN, waar werd besloten dat er geen oorlogen meer zouden plaatsvinden.

De toekomst van de mensheid staat op het spel. We kunnen niet zwijgen. Hoe kunnen we ons veilig voelen? Hoe kunnen we werkeloos toezien? De toekomst van de wereld staat op het spel en wij in de Algemene Vergadering van de VN moeten ervoor zorgen dat dergelijke oorlogen niet meer plaatsvinden.

Toen werd Panama aangevallen, ook al was het een onafhankelijke VN-staat. Vierduizend mensen verloren het leven en de president van dat land werd gevangen genomen en gevangengezet. Noriega moet worden vrijgelaten – dit dossier moet worden geopend. Hoe kunnen we een land dat lid is van de VN toestaan om een ander land aan te vallen en zijn president gevangen te nemen en hem als een crimineel gevangen te zetten? Wie kan zoiets accepteren? Het zou opnieuw kunnen gebeuren. We moeten niet zwijgen. We moeten een proces aanspannen. Elk lid van de VN kan zich in deze situatie bevinden, vooral als de agressie afkomstig is van een lidstaat die een permanente zetel in de Veiligheidsraad heeft.

Toen kwam de oorlog tegen Grenada. Het land werd bezet ondanks het feit dat het lid was van de VN. Het werd aangevallen door 15 oorlogsschepen, 7.000 soldaten en tientallen vliegtuigen, ook al is het een van de kleinste landen ter wereld. Dit gebeurde na de oprichting van de VN, de Veiligheidsraad en het vetorecht. De president van Grenada, de heer Maurice Bishop, werd vermoord. Hoe kon dit gebeuren en ongestraft blijven? Het is een tragedie. Hoe kunnen we garanderen dat de VN goed is? Dat een bepaald land goed is? Dat we een veilige toekomst zullen hebben? Kunnen we de Veiligheidsraad vertrouwen? Kunnen we de VN vertrouwen?

We moeten de bombardementen op Somalië onderzoeken. Somalië is lid van de VN. Het is een onafhankelijk land onder het bewind van Aidid. We willen een onderzoek. Waarom is het gebeurd? Wie gaf toestemming? Wie gaf groen licht om aan te vallen?

Toen ging het over voormalig Joegoslavië. Niemand was vreedzamer dan Joegoslavië nadat het stap voor stap was herbouwd na de vernietiging door Hitler. Tito heeft dit vreedzame land stukje bij beetje opgebouwd en toen kwamen wij en verscheurden het om imperialistische redenen, net als Hitler. Hoe kunnen we hier geen standpunt over innemen? Waarom kunnen we nooit tevreden zijn? Wanneer een vreedzaam land als Joegoslavië wordt onderworpen aan zo’n tragedie, zou de Algemene Vergadering een onderzoek moeten starten om uit te zoeken wie er voor het internationaal gerechtshof moet worden gebracht.

Dan komt de oorlog in Irak, de grootste van alle rampen. Ook dat zou de VN moeten onderzoeken (…). De bezetting van Irak was ook een schending van het mandaat van de VN. Ze werd uitgevoerd zonder rechtvaardiging, door leden van de VN-Veiligheidsraad met permanente zetels. Irak is een onafhankelijk land en lid van de Algemene Vergadering van de VN. Hoe konden deze landen Irak aanvallen? Zoals in de grondwet van de VN staat, hadden de VN-leden moeten ingrijpen om de aanval te stoppen.

Wij hebben destijds ingegrepen om de oorlog te stoppen. We waren tegen de invasie van Koeweit en de Arabische landen vochten samen met buitenlandse mogendheden tegen Irak, in naam van de VN.

De eerste keer werd het VN-mandaat gerespecteerd. In de tweede Irak-oorlog, toen we probeerden de oorlog te voorkomen via de VN, werd dit genegeerd. Waarom gebeurde dat? De heer Treki en de Algemene Vergadering moeten onderzoeken of de invasie van Irak überhaupt gerechtvaardigd was. Want de redenen voor deze aanval zijn nog steeds mysterieus en onduidelijk. Hetzelfde zou ons kunnen overkomen.

Waarom werd Irak binnengevallen? De invasie was een ernstige schending van het VN-mandaat en was fundamenteel ongerechtvaardigd. Het was een bloedbad, een genocide. Meer dan 1,5 miljoen mensen verloren het leven. We zullen campagne voeren om de zaak Irak voor het Internationaal Strafhof (ICC) te brengen en we willen dat degenen die verantwoordelijk zijn voor deze massamoorden voor het gerecht worden gebracht.
(…)

Als voorzitter van de Algemene Vergadering zou Mr. Ali Treki een bijkomend onderzoek moeten starten naar de moorden. Wie vermoordde Patrice Lumumba en waarom? We willen het gewoon weten voor de documentatie van de Afrikaanse geschiedenis. We willen weten hoe een Afrikaanse leider, een bevrijder, werd vermoord. Wie hem vermoordde. We willen dat onze zonen kunnen lezen hoe Patrice Lumumba, de held van de Congolese bevrijdingsstrijd, werd vermoord. We willen de feiten kennen, zelfs na 50 jaar. Deze zaak moet heropend worden.

Wie vermoordde secretaris-generaal Hammarskjöld? Wie beschoot zijn vliegtuig in 1961 en waarom?

Dan was er de moord op de Amerikaanse president Kennedy in 1963. We willen weten wie hem vermoordde en waarom. Er was iemand die zichzelf Lee Harvey Oswald noemde, die vervolgens werd gedood door Jack Ruby. Waarom doodde hij hem? Jack Ruby, een Israëliër, schoot Harvey Oswald, de moordenaar van Kennedy, neer. Waarom doodde deze Israëliër de moordenaar van Kennedy? Toen stierf de moordenaar van Kennedy’s moordenaar onder mysterieuze omstandigheden voordat hij terecht kon staan. We moeten deze zaak heropenen. De hele wereld weet dat Kennedy de Israëlische reactor in Dimona wilde onderzoeken. Dit impliceert internationale vrede en wereldveiligheid met massavernietigingswapens. Daarom moeten we deze zaak heropenen.

Dan was er de moord op Martin Luther King, de zwarte dominee en mensenrechtenactivist. Zijn moord was gepland en we moeten weten waarom hij werd vermoord en door wie (…)

Het laatste dossier gaat over bloedbaden. Bij het bloedbad in Sabra en Shatila werden 3000 mensen gedood. Dit gebied, dat onder bescherming stond van het Israëlische leger, was het toneel van een catastrofaal bloedbad waarbij 3.000 Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen werden vermoord. Hoe kunnen we zwijgen? Libanon, een soevereine VN-lidstaat, werd bezet. Sabra en Shatila stonden onder controle van het Israëlische leger en toen vond het bloedbad plaats.

Dan was er het bloedbad in Gaza in 2008, toen 1.000 vrouwen en 2.200 kinderen werden gedood en gewond. 60 VN-faciliteiten en 30 niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) werden beschadigd. 50 klinieken werden vernietigd en 40 artsen en verpleegkundigen werden gedood terwijl ze hun humanitaire werk deden. Dit alles gebeurde in december 2008.

De daders leven allemaal nog en zouden voor het Internationaal Strafhof (ICC) moeten worden gebracht. Moeten we alleen de achtergestelden, de zwakken, de armen van de derde wereld berechten en geen belangrijke, beschermde personen? Volgens het internationaal recht moeten ze allemaal berecht worden voor de wreedheden die ze begaan hebben. Anders zal het gezag van het Internationaal Strafhof (ICC) nooit worden erkend. Als de beslissingen van het Internationaal Strafhof niet worden toegepast, de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad niets betekenen en het Internationaal Atoomagentschap alleen bepaalde landen en organisaties ten goede komt, wat is dan de functie van de VN? Dat zou betekenen dat de VN onbeduidend is. Waar is de VN? Er is geen VN.

Wat de Palestijnse situatie betreft, is de tweestatenoplossing onpraktisch en onhaalbaar. Op dit moment overlappen de twee staten elkaar volledig. Een opsplitsing zou gedoemd zijn te mislukken. De twee landen zijn geen buren, ze zijn geografisch en qua bevolking met elkaar verweven. Het is niet mogelijk om een bufferzone te creëren, aangezien er een half miljoen Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever wonen en een miljoen Arabische Palestijnen in het zogenaamde Israël.

Daarom is de oplossing een democratische staat, zonder religieus fanatisme en racisme. De generatie van Sharon en Arafat is voorbij. Er is een nieuwe generatie nodig waarin iedereen in vrede kan leven. Kijk naar de Israëlische en Palestijnse jeugd; ze willen allemaal vrede en democratie, ze willen allemaal samenleven in één staat. Dit conflict vergiftigt de wereld.

Het wijze boek bevat de oplossing. Zoals hier al vermeld, heet de oplossing: Isratine. De Arabieren zijn niet vijandig tegenover de Israëli’s, we zijn verwant en van hetzelfde ras. We willen in vrede leven en alle vluchtelingen moeten terugkeren.

Jullie hebben van het Hariri-probleem een VN-probleem gemaakt. Jullie zijn de kooplieden van zijn lijk. Jullie willen alleen Syrië terugpakken. Libanon is een onafhankelijke staat; het heeft wetten, rechtbanken, rechters en politie. Het gaat er nu niet meer om de daders te pakken om Hariri genoegdoening te geven, maar om Syrië terug te pakken. De zaken Khali al-Wazir, Lumumba, Kennedy en Hammarskjöld hadden ook naar de VN moeten worden verwezen als de zaak Hariri zoveel aandacht verdient.

De Algemene Vergadering staat nu onder Libisch leiderschap. Dat is ons recht. Libië zou graag willen dat u allen de overgang van een wereld van moeilijkheden en spanningen naar een wereld van menselijkheid, vrede en tolerantie vergemakkelijkt. Ik zal dit verzoek persoonlijk richten aan de Algemene Vergadering, president Treki en de secretaris-generaal. We zullen niet kleingeestig zijn als het gaat om het lot van de mensheid, de strijd van de Derde Wereld en de 100 kleine landen om een duurzaam vreedzaam bestaan op te bouwen.