Moderne injectienormen in twijfel trekken

Een recente medische studie vond een verband tussen tatoeages en kwaadaardig lymfoom, met een 21% verhoogd risico op dit type kanker bij getatoeëerde personen. Gepubliceerd in de Lancet (oh, de ironie!), merkt het artikel op dat tatoeage-inkt bekende kankerverwekkende stoffen bevat. Toch is de populariteit van tatoeages de afgelopen decennia explosief gestegen, schrijft Dr. Clayton J. Baker.

Sinds mensenheugenis werd het idee om dingen in je lichaam te laten injecteren over het algemeen met afkeer bekeken. De gruwel van intraveneuze drugsverslaving en het spookbeeld van AIDS speelden hierbij allebei een rol. Toch is er een natuurlijke angst voor het binnendringen van de huid die inherent is – of in ieder geval was – aan de menselijke psyche: denk maar aan de blijvende populariteit van de vampiermythologie als hoofdbestanddeel van het horrorgenre.

Kinderen in het bijzonder hebben altijd een hekel gehad aan naalden, en met goede reden: ten eerste is het een duidelijke inbreuk op hun fysieke persoon, en ten tweede doet het pijn. Een tegenstribbelend kind vasthouden om een vaccin in te spuiten (vaak terwijl ze volhouden dat het voor hun eigen bestwil is) is een vaste lakmoesproef voor studenten geneeskunde bij hun keuze voor hun specialisme. Immers, als je niet bereid bent om jonge kinderen te overmeesteren en naalden door hun huid te duwen, zul je het moeilijk hebben om je brood te verdienen als kinderarts.

Naar mijn inschatting is de afkeer van de mens voor het toedienen van injecties zowel volkomen natuurlijk als adaptief om te overleven. De huid is de grootste en belangrijkste barrière van het lichaam tegen infecties en verwondingen.

Wie probeert er in de natuur door onze huid heen te dringen? Parasieten, gifmengers en roofdieren. Muggen en andere bijtende insecten. Bloedzuigende bloedzuigers. Stekende insecten zoals horzels en wespen. Giftige dieren, vooral slangen. Grote roofdieren die je opeten als ze kunnen, van grote katten tot krokodillen en haaien.

En natuurlijk andere mensen met hun wapens.

In de natuur zijn de gevolgen van een huidpiercing ernstig en mogelijk dodelijk.

Uiteraard kan een grote bloeding de dood tot gevolg hebben. Maar zelfs een kleine beschadiging van het lichaamsschild kan leiden tot allerlei gevaarlijke infecties.

Malaria bijvoorbeeld, een infectieziekte veroorzaakt door een eencellig diertje (protozoön) en nog steeds een belangrijke doodsoorzaak in ontwikkelingslanden, wordt opgelopen via muggen. De ziekte van Lyme, veroorzaakt door de waarschijnlijk in laboratoria veranderde bacterie Borrelia Burgdorferi en alomtegenwoordig in de Verenigde Staten, wordt overgebracht door tekenbeten. Misschien banaler, maar net zo gevaarlijk: vrijwel elke open wond kan bij verwaarlozing geïnfecteerd raken door talloze bacteriën – of zelfs schimmels – en leiden tot sepsis en de dood.

Dus waarom laten we onze huid tegenwoordig zo graag penetreren? Tatoeages, piercings, injecties met geneesmiddelen en natuurlijk vaccins komen tegenwoordig allemaal veel vaker voor dan een paar decennia geleden.

Tatoeages komen tegenwoordig niet alleen veel vaker voor, ze zijn ook veel uitgebreider en bedekken vaak hele ledematen of zelfs hele mensen. Ik moet nog een geval van door tatoeages veroorzaakt lymfoom diagnosticeren, maar ik heb wel verschillende nare gevallen van door tatoeages veroorzaakte cellulitis gezien, en vroeger ook Hepatitis C-infecties zonder andere bekende risicofactor.

Lichaamspiercings hebben hetzelfde patroon gevolgd als tatoeages: meer piercings en extremere voorbeelden. Oren met elk 10 oorbellen. Neuspiercings, zowel in de neusgaten als in het tussenschot. Wenkbrauwen, lippen, tong (het verbetert bepaalde vormen van seksuele stimulatie, zo is mij verteld), tepels, navel en natuurlijk genitaliën. En ik weet zeker dat ik nog iets vergeet.

Tegenwoordig zijn veel veelgebruikte medicijnen gebaseerd op injecties. Veel immunomodulatoren voor auto-immuunziekten worden via injecties toegediend, zoals Humira, Enbrel en Skyrizi. Sommige hebben black-box waarschuwingen voor levensbedreigende bijwerkingen. Toch verkopen ze als warme broodjes.

Hormonale injectiemedicijnen zoals anabole steroïden en humaan groeihormoon (HGH) worden vaak gebruikt – en misbruikt – om spiergroei te bevorderen, atletische prestaties te verbeteren en de jeugdigheid te verlengen. Omgekeerd worden testosterononderdrukkers zoals Lupron geïnjecteerd bij prostaatkankerpatiënten en mannen die willen veranderen van vrouw.

Insuline bestaat al ongeveer 100 jaar en voor het grootste deel van die tijd was het het enige injectiemedicijn voor diabetes. Tegenwoordig, na de explosieve toename van type-2-diabetes, zijn er een aantal nieuwe injecteerbare diabetesmedicijnen op de markt gekomen. Ze zijn erg populair (en winstgevend) gebleken en worden nu ook gebruikt voor niet-diabetische diagnoses, met name voor gewichtsverlies.

Het diabetesmedicijn semaglutide is zo populair geworden als behandeling om af te vallen dat

• Het heeft drie handelsnamen (Ozempic en Wegovy zijn de injecteerbare versies. Een oraal preparaat staat bekend als Rybelsus).
• De fabrikant, Novo Nordisk, is uitgegroeid tot het meest waardevolle bedrijf in Europa, met een marktkapitalisatie die groter is dan de gehele economie van het land waar het middel vandaan komt, Denemarken.
• De verkrijgbaarheid ervan wordt gehinderd door een intense vraag en er heeft zich een zwarte markt ontwikkeld rond de zogenoemde “skinny jab”.

Om de huidige staat van injecteerbare medicijnen samen te vatten: als je een man bent en je wilt meer een man zijn, dan is daar een injectie voor. Als je een man bent en je wilt een vrouw zijn, dan is daar een injectie voor. Als je een dikke man bent en je wilt een magere man zijn, dan is daar ook een injectie voor.

En dan zijn er nog de vaccins.

Sinds de National Childhood Vaccine Injury Act van 1986 (NCVIA) werd ondertekend door president Reagan, die vaccinfabrikanten voor altijd beschermde tegen aansprakelijkheid, is er een dramatische toename geweest van het aantal vaccins dat op de markt werd gebracht. Dit wordt weerspiegeld in het aantal vaccins dat wordt toegevoegd aan de CDC-vaccinschema’s. Het aantal vaccins op het CDC Child and Adolescent schema steeg van slechts 7 in 1986 (wat een geluk dat we hadden!) naar maar liefst 21 in 2023.

De Covid mRNA-injecties hebben het aantal herhaalde injecties extreem verhoogd. Sommige patiënten die de afgelopen drie jaar actief naar elke aanbevolen boosterdosis hebben gezocht, hebben nu in totaal 6 of 7 Covid-injecties gehad.

Big Pharma ziet het mRNA-platform duidelijk als een plug-and-play model voor talloze nieuwe medicijnen. Bovendien worden de mRNA-producten, hoewel het eigenlijk gentherapieën zijn, actief gefactureerd als “vaccins” om ze onder de NCVIA anti-aansprakelijkheidsparaplu te houden.

Op de eigen website beschrijft Moderna een pijplijn van mRNA-vaccins die momenteel in ontwikkeling zijn voor onder andere Influenza, Respiratoir Syncytieel Virus (RSV), Cytomegalovirus (CMV), Epstein-Barr Virus (EBV), Humaan Immunodeficiëntie Virus (HIV), Norovirus, ziekte van Lyme, Zika-virus, Nipah-virus en Monkeypox.

Met het huidige H5N1-alarm, gepromoot door Covid-figuren zoals Deborah “Scarf Lady” BIrx, is het spel duidelijk.

Covid was geen aberratie. Covid was een generale repetitie.

Trouwens, veel vaccins bevatten aluminium. Aluminium is een bewezen neurotoxine. Maar maak je geen zorgen, mama. Kinderen zijn veerkrachtig, weet je nog?

Veel vaccins bevatten thimerosal. Thimerosal is een kwikverbinding. Kwik is een bewezen neurotoxine – de oorzaak van de Gekke Hoedenmaker gekte, omdat kwik werd gebruikt bij het maken van vilt. Lang voordat Lyme, Connecticut beroemd werd om zijn gelijknamige ziekte, stond het hoedenmakerijcentrum Danbury, Connecticut bekend om de “Danbury Shakes”.

Maar maak je geen zorgen, moeder. Vaccins zijn per definitie veilig en effectief, weet je nog?

Patiënten werd verteld dat de Covid mRNA-injecties geen mogelijk kankerverwekkend SV40 DNA bevatten. Natuurlijk weten we nu dat ze wel besmet zijn en nu de kankerdiagnoses toenemen, vooral bij jongeren, wordt patiënten verteld, net als met betrekking tot myocarditis, dat ze de ‘experts’ moeten geloven in plaats van hun eigen leugenachtige ogen.

Maar de laatste grens van het prik-geluk is bereikt wanneer de zwangere vrouw wordt uitgenodigd voor het feest.

Van oudsher werden zwangere vrouwen in de geneeskunde universeel en terecht gezien als extreem kwetsbaar voor iatrogene (door behandeling veroorzaakte) schade. Als gevolg daarvan werden ze hier maximaal tegen beschermd – wat betekende dat ze zo min mogelijk behandelingen en interventies kregen.

Voor deze ouderwetse – of misschien gewoon oude – arts is het feit dat zwangere vrouwen nu worden aanbevolen om zowel de Covid-19 mRNA-prikken als de nieuwe RSV-prik te nemen, een positief bewijs:

• De pre-Covid standaard van primum non nocere (“doe eerst geen kwaad”) in de medische ethiek is dood en begraven. Laat de koper oppassen.
• Tot het tegendeel bewezen is, moet aangenomen worden dat de prioriteit van de medische industrie ligt bij het promoten van een agenda, beleid en/of product in plaats van het welzijn van de individuele patiënt.

Voordat ik ervan beschuldigd wordt dat ik pleit voor het verbieden van alle injectienaalden en het verbieden van alle parenterale medicijnen, zal ik verduidelijken wat ik zeg en wat ik niet zeg.

Er zijn zeker legitieme toepassingen voor injectiemedicijnen. Een duidelijk voorbeeld: ontelbare type 1 diabetici hebben een vol leven kunnen leiden dankzij de aanwezigheid van insuline in de medische farmacopeia. Als injectie-insuline niet beschikbaar was geweest, zouden miljoenen mensen de afgelopen eeuw zijn gestorven. Ook intraveneuze medicijnen hebben vele miljoenen mensen gered, vooral ernstig zieke patiënten en patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen.

Er is ontegenzeggelijk een rol weggelegd voor injectiemedicijnen. Maar het gebruik ervan brengt bekende en onbekende risico’s en schade met zich mee. De huidige denkwijze, die lijkt te zijn ‘Als er een medisch probleem is, dan is daar een injectie voor’, is zeer problematisch.

Een injectie is tot op zekere hoogte een injectie in het ongewisse. In het algemeen zijn de 3 meest voorkomende soorten niet-intraveneuze injecties intradermaal, subcutaan en intramusculair. Met de juiste techniek kan een ervaren arts of verpleegkundige met een hoge mate van precisie doen wat nodig is.

Er kunnen echter ook schadelijke ongelukken gebeuren, zoals een intravasculaire injectie (rechtstreeks in een bloedvat). Door onervaren en/of minimaal opgeleide personen zoals apothekers, apothekersassistenten, medische assistenten en zelfs volledig niet-medische personen injecties te laten uitvoeren, zoals veel gebeurde bij Covid, neemt het risico op complicaties toe.

Misschien wel het gevaarlijkste aspect van deze op injecties gebaseerde denkwijze in de gezondheidszorg is de gebrekkige kijk op de werkelijkheid die het creëert. De obesitasepidemie wordt veroorzaakt door overmatige calorie-inname, ongezonde voeding en gebrek aan lichaamsbeweging. Het is niet het resultaat van een Ozempisch tekort in de hele bevolking.

We hebben niet voor niets een immuunsysteem. Het menselijke immuunsysteem heeft onze soort goed gediend tijdens ons bestaan op aarde. Het is bekwaam, capabel en adembenemend complex – ver voorbij het begrip van Anthony Fauci en Stephane Bancel, moet ik er aan toevoegen. Het helpt het immuunsysteem niet, en ons ook niet, om het tijdens de kindertijd tientallen keren te hyperstimuleren met injectie na injectie, om het vervolgens op latere leeftijd te onderdrukken met nog meer injecties als het op hol is geslagen.

Het menselijke immuunsysteem heeft geen ruwe, in het laboratorium gemaakte primer nodig voor elk antigeen waarmee het te maken krijgt. Ik weet dat er geen geld zit in deze aanpak, maar toch: laat het zijn gang gaan. Laat het zijn werk doen.

We hebben ook niet voor niets een huid. Ze is er om de binnenkant van ons lichaam af te schermen van schadelijke elementen in de buitenwereld. Als we dat schild schenden, stellen we onszelf bloot aan voor de hand liggende gevaren (zoals bloedingen) en onzichtbare gevaren (infecties, gifstoffen en aanvallen op het immuunsysteem). Als je denkt dat de huid geen complex immunologisch orgaan is, vraag het dan maar aan een piercingliefhebber met een nikkelallergie, of beter nog aan een paar van de ontvangers van de Covid-prik die het Stevens-Johnson Syndroom ontwikkelden (hier, hier en hier).

De huidige, extreem blasé houding ten opzichte van dit belangrijke aspect van lichamelijke integriteit, zoals gepromoot door zowel Big Pharma/Big Medicine als onze cultuur als geheel, is een grote vergissing.

De natuurlijke routes om het menselijk lichaam binnen te dringen, of het nu gaat om voedsel, lucht of voortplanting, gaan niet door de huid heen. Deze manier om vreemd materiaal binnen te brengen is inherent onnatuurlijk, abnormaal en potentieel gevaarlijk. Als het echt nodig is en goed wordt uitgevoerd, moet het worden gebruikt, maar als het niet nodig is, moet het worden vermeden.

Als je terugdeinst bij de gedachte aan een naald die je huid binnendringt en je ergens mee injecteert, is dat een normale, verstandige en zelf-conserverende reactie. Je merkt misschien op dat deze afkeer van naalden vergelijkbaar is met hoe je je zou voelen bij een mug, een bloedzuiger, een slangenbeet of zelfs een mes in je rug. Dit is geen toeval.

Parasieten, gifmengers en roofdieren zijn er in vele maten, vormen en soorten. Zorg dat je zo goed mogelijk op de hoogte bent van alles wat je je laat aandoen. Luister naar je eigen door God gegeven lichaam. Vertrouw op je eigen instincten. Leer nee te zeggen. Bescherm je lichamelijke integriteit. Bescherm jezelf.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Woedende Grieken steken hotel in brand dat migranten zou huisvesten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: