In Hongkong stelt de Joint Declaration van 1987 duidelijk dat zaken van nationale defensie in handen zijn van het vasteland, terwijl lokale politie en bestuurlijke zaken tot de SAR behoren. China heeft de Joint Declaration voor 100% nageleefd, maar het Verenigd Koninkrijk niet. Als je me niet gelooft, lees dan de verklaring. Je zult het misschien niet leuk vinden, maar je zult zien dat dit klopt, schrijft Jerry Grey.
Met betrekking tot Taiwan zijn er drie gezamenlijke communiqués waarin presidenten van de Verenigde Staten zijn overeengekomen om alle militairen uit Taiwan terug te trekken. 1972 Nixon zei het, in 1979 was het Carter die ermee instemde en in 1982 was het iets wat Reagan ook beloofde te doen. Hoewel Amerikaanse historici nu beweren dat er geen datum werd genoemd, waren en zijn er altijd duidelijke aanwijzingen geweest dat de bewapening zou worden teruggebracht en de troepen zouden worden verwijderd.
Daarom kan er geen misverstand over bestaan dat de Amerikaanse troepen in Taiwan nu een invasiemacht zijn. Door ze daar te plaatsen, hebben de VS misschien voldaan aan hun eigen “Taiwan Relations Act”, maar ze schenden het VN-Handvest en de VN-resoluties en hebben beloften gebroken die door drie van hun eigen presidenten zijn gedaan.
Laten we even naar Xinjiang gaan
De Verenigde Naties hebben Xinjiang bezocht, dit was vorige maand nog en is een ander ding waar de mainstream media ons over vergaten te vertellen; dat kwam goed uit want ze kwamen niet alleen tot de conclusie dat er geen mensenrechtenschendingen zijn door China, maar wel door de VS met illegale en willekeurige sancties die de lokale bevolking de mogelijkheid ontnemen om goed betaald werk te vinden.
Ze ontdekten ook dat de VS het vermoeden van onschuld en dus een eerlijk rechtsproces uit China had geschrapt – één bedrijf leverde 10.000 pagina’s informatie inclusief onafhankelijke beoordelingen van zijn personeelsbeleid en de VS zei dat het niet genoeg was.
De media hebben ons dit niet verteld omdat al het positieve dat uit Xinjiang komt negatief moet worden gerapporteerd; als er iets positiefs over te melden valt, wordt dat volledig genegeerd, zoals het bezoek van Dr. Alana Douhan.
In plaats van ons iets positiefs te vertellen, liegen ze door te verzwijgen; ze vertellen ons niet wat ze niet willen dat we horen.
Wat ze ons niet vertellen over Hongkong is nog ongelooflijker. In Hongkong stonden onlangs verschillende mensen voor de rechter, niet zoals de westerse media zeggen, omdat ze democratische standpunten hadden, maar omdat ze benzinebommen voorbereidden, massamoord planden en het hele democratische systeem dat daar al bestaat ondermijnden – de westerse media hebben hier niets over gemeld. Kun je geloven dat er een complot was met internationale financiering, twee bommen en een sluipschutter om politieagenten te doden? Sommige terroristen gingen zelfs naar Taiwan voor training door onbekenden en ze smeedden een plan om zoveel mogelijk politieagenten te vermoorden. De meeste mensen buiten Hongkong en China weten hier niets van, maar ik verzeker je dat het waar is. Het is allemaal naar buiten gekomen in een open rechtszaal waar journalisten aanwezig waren die ons er niets over vertelden. Veel van de betrokkenen hebben schuldig gepleit, sommigen hebben bewijs geleverd tegen hun medesamenzweerders.
Dit is niet China dat onschuldige democratische demonstranten vervolgt.
Wanneer westerse media je vertellen dat mensen veroordeeld worden omdat ze een democratische visie hebben, dan laten ze weg dat hun vorm van democratie moord en doodslag betekende, wat leidde tot de ineenstorting van de economie, de maatschappij en een compleet falen van het bestuur. Het soort zaken waar je in veel landen de doodstraf voor zou krijgen, wordt op dit moment behandeld in de rechtbanken van Hongkong – dit is geen democratie die terechtstaat, dit is internationaal georganiseerd en gefinancierd terrorisme.
Dr. Tim Summers is professor aan de Universiteit van Hongkong en hij heeft lang gekeken naar duizenden artikelen in de Britse media tussen 2020 en 2023.
“dat een duidelijke meerderheid van de artikelen over China in verschillende media een negatieve toon aanslaat of China negatief framet voor Britse lezers. Die meerderheid ligt in de orde van grootte van twee derde, waarschijnlijk eerder hoger dan lager. Verder zijn er maar heel weinig artikelen die China positief beschrijven.”
Wat dit betekent is dat ze niet alleen het positieve nieuws niet melden, ze melden alles wat positief is met een negatieve inslag. Ik weet zeker dat we geen universitaire studie nodig hadden om ons dit te realiseren, maar het is fijn om de feiten bewezen te hebben op een manier die controleerbaar en transparant is en met een methodologie die aanvaardbaar is voor alle academici overal, wat bewijst dat er een meedogenloze vooringenomenheid tegen China is.
Het is niet zo dat in China alles slecht is – vraag het 1,4 miljard mensen en ze zullen je vertellen dat het niet zo is – maar het is dat de Westerse media hun publiek willen laten denken dat het zo is – soortgelijke mediaberichten werden gebruikt in de aanloop naar de oorlog in Irak, en kijk waar dat toe heeft geleid.
We kunnen er zeker van zijn dat er soortgelijke negatief bevooroordeelde mediaberichten waren over Rusland, Venezuela, Iran, Noord-Korea en overal waar de Amerikaanse regering ons wil laten geloven dat er een schurkenregering is. Maar kijk goed, zoals kritische lezers zouden moeten doen. Kijk goed zoals academici zoals Dr. Tim Summers en vele anderen hebben gedaan, en je zult het zien. Dit zijn geen ‘schurkenstaten’, behalve in de geest van de westerse media.
China is een land dat miljoenen mensen uit de armoede heeft gehaald, het heeft niets anders gedaan dan oproepen tot vrede, samenwerking en een grotere stem voor de onderontwikkelde wereld. China is absoluut nooit een invasie begonnen, heeft niet gedreigd met een invasie of heeft zelfs maar gesuggereerd dat het zou kunnen binnenvallen. Het heeft duidelijk verklaard dat het een erkend deel van zijn grondgebied, Taiwan, zal verdedigen tegen inmenging van buitenaf, zoals 150 jaar geleden gebeurde. China bestaat gewoon als een land met een ideologie die bewezen heeft te werken voor zijn 1,4 miljard mensen, een ideologie die sommige landen in de wereld niet aanstaat.
Als gevolg daarvan worden we gevoed met een litanie van leugens over China, over hun bedoelingen en hun beleid. Als we neutrale mainstream media hadden, zouden we op de hoogte zijn van zaken als het HK terroristische complot. We zouden op de hoogte zijn van de Joint Declaration, de Gezamenlijke Communiqués over Taiwan. We zouden de realiteit van Xinjiang leren kennen en we zouden beide kanten van elk China-verhaal kennen om ons eigen oordeel te kunnen vellen. Zoals het nu is, met alleen de negatieve helft van het verhaal, gelooft een groot deel van de Westerse wereld dat China een bedreiging voor hen is.
Dat is niet zo; de echte bedreiging komt van de mensen die ons vertellen dat China een bedreiging is.
Ik snap niet dat ze china zo opschroeven, het is het meest corrupte land ter wereld!
Mevrouw heeft haar mening. Oké, maar waar heb je dat vandaan?
Ik woon in België, de toestanden zijn hier met geen pen te beschrijven.
Groot gelijk… herinner me de Corona betoging in Brussel in dat Park was het Nazisme heel erg duidelijk…wat werkelijk gebeurte was nergens te zien.. Nergens !!!! Net zoals overal in Europa waren de politie deels vervangen door professionele Huurlingen…ze kenden geen taal enkel bewegingen en een soort bevelen in fluit tonen…cameras nergens toegelaten Nergens hé…ook vrijheid van informatie BESTAAT NIET MEER…nergens behalve….grtjs
LOL dat waren Belgische flikken…Geen huurlingen…Vanwaar haalt u deze zever ?
Camera’s waren wel toegelaten gij clown ik was daar aan het filmen…
Vanwaar haalt u deze zever ?
Mijn god wat bent u echt volledig achterlijk…Gewoon nog maar uw reacties lezen en ik weet al genoeg…Ik was daar aan het filmen gij clown en honderden andere mensen ook…
Agnes . Just to be straight with you. You are a very un-educated person . Dont be such a woke. Dont read fake news.
Ga eens op reis naar China…Die het eens…Ik ken mensen die er geweest zijn en die gaan nooit meer terug…
De perceptie managers hebben u goed gevormd..
Vuilbekkerij van de Joden mag wel hé Pipo.. uzelf God noemen in het Hebreeuws..wat een HOOGMOED…enfin Monty-Phyton heeft ons goed geleerd Yawheh het verboden woord waarvoor je gestenigd werd in ” The Life of Brian ” het verhaal van Jezus… jongens kreupel van het lachen….Toen..(rotjood)
En Tibet dan?
Verder wordt de bevolking als slaaf behandeld imho.
Dat is zo.
Je weet totaal Niets hé… Hollywood volgertje.. Pffffffff
U moet uw achterlijke reacties eens lezen…Hilarisch hoe dom u bent.
En Nepal waar de comunisten het voor het zeggen hebben …
En Noord-India waar de Chinezen 3 provincies willen stelen rijk aan mineralen zoals goud en zilver …
Yes, Tibet. Conquered, killed off the monks and population, replaced with Chinese.
Nederland dan, of het publiek is totaal randdebiel, onwetend of steekt zijn kop in zijn kont als het op democratie aankomt, altijd dezelfde mantra als het maar niet een westers land betreft, géén één westers land is gespeend van democratie.
10000000 en 1% Gelijk 👍👍👍👏
Raphaël Vangestel juni 16, 2024 Bij 23:43
Was vergeten om mee te nemen Raphaël dat wat er in China allemaal gebeurt binnen kort ook in Europa vanzelfsprekend wordt.
Wel erg pro China artikeltje, het ontgaat me niet. Het eerste land met sociaal krediet systeem China, mass survellaince China in het westen zullen ze dat model wss ook gaan omarmen. Situatie Zuid- Chi ese zee
De ingewikkelde waarheid over het sociale kredietsysteem van China
Het sociale kredietsysteem van China is geen wereldprimeur, maar als het voltooid is, zal het uniek zijn. Het systeem is echter niet zo eenvoudig als iedereen een score krijgt
CHINA’S SOCIALE KREDIET systeem is vergeleken met Black Mirror, Big Brother en alle andere dystopische toekomstige scifi-schrijvers kunnen bedenken. De realiteit is ingewikkelder — en in sommige opzichten erger.
Het idee voor sociaal krediet kwam in 2007 tot stand, met projecten die in 2014 door de overheid waren aangekondigd als opt-in-systeem. Maar er is een verschil tussen het officiële overheidssysteem en privé-, bedrijfsversies, hoewel het scoresysteem van laatstgenoemde, dat winkelgewoonten en vriendschappen omvat, vaak wordt samengevoegd met het eerste.
Britten zijn goed gewend aan kredietcontroles: datamakelaars zoals Experian traceer de tijdige manier waarop we onze schulden betalen, waardoor we een score krijgen die wordt gebruikt door geldschieters en hypotheekverstrekkers. We hebben ook scores in sociale stijl en iedereen die online met eBay heeft gewinkeld, heeft een beoordeling van verzendtijden en communicatie, terwijl Uber-chauffeurs en passagiers elkaar allebei beoordelen; als je score te ver valt, heb je pech.
Het sociale kredietsysteem van China breidt dat idee uit naar alle aspecten van het leven en beoordeelt het gedrag en de betrouwbaarheid van burgers. Gevangen jaywalking, betaal geen rechtbankrekening, speel je muziek te hard in de trein — je zou bepaalde rechten kunnen verliezen, zoals het boeken van een vlucht- of treinkaartje. “Het idee zelf is geen Chinees fenomeen’, zegt Mareike Ohlberg, onderzoeksmedewerker bij het Mercator Institute for China Studies. Evenmin is het gebruik en misbruik van geaggregeerde gegevens voor gedragsanalyse. “Maar als [het Chinese systeem] samenkomt zoals beoogd, zou het nog steeds iets heel unieks zijn’, zegt ze. “Het is zowel uniek als onderdeel van een wereldwijde trend.”
Wat is het sociale kredietsysteem van China?
Onthuld in een plan uit 2014, zijn delen van het systeem al aanwezig en lijkt de Chinese regering zich te richten op een doel uit 2020 om de rest op zijn plaats te krijgen, hoewel dat minder een deadline is en in plaats daarvan het einde van een planningsperiode markeert, zegt Samantha Hoffman, niet-ingezeten fellow bij het Australian Strategic Policy Institute.
Er is nog geen sociaal kredietsysteem. In plaats daarvan hebben lokale overheden hun eigen sociale recordsystemen die anders werken, terwijl niet-officiële privéversies worden beheerd door bedrijven zoals Ant Financial’s Zhima Credit, beter bekend als Sesam Credit. Ant Financial is het betalingsbedrijf dat uit Alibaba is gesponnen. De systemen gebruiken onder andere winkelgewoonten om kredietscores te informeren, op opt-in-basis. “Er is geen enkel nationaal gecoördineerd systeem’, zegt Ohlberg. En de piloten die wel bestaan, werken niet allemaal op dezelfde manier.
De privésystemen, waaronder het Sesamkrediet van Ant Financial, worden vaak samengevoegd met de overheidsplannen, hoewel ze geen deel uitmaken van het officiële systeem. Om een beetje verwarrender te zijn, wordt verwacht dat de door particuliere bedrijven verzamelde gegevens in de toekomst door de overheid zullen worden verzameld, en sommige gegevens worden al gebruikt in overheidsproeven. Sesam Credit zegt dat dit alleen met toestemming van de gebruiker is.
Dat leidt tot een misverstand over wat het sociale kredietsysteem eigenlijk is, merkt Ohlberg op. “Wat er is gebeurd, is dat sommige media de privépiloten hebben meegenomen, zoals Sesam Credit … en het hebben gepresenteerd als het sociale kredietsysteem’, zegt ze. Het maakt officieel geen deel uit van het systeem en heeft geen licentie; hoewel de piloot is goedgekeurd en zelfs aangemoedigd, kan hij op een dag door de regering worden gesloten. “Het rijdt een beetje op de mode voor sociaal krediet.”
Wat verontrustend is, is wanneer die privésystemen aansluiten op de ranglijst van de overheid —, wat al gebeurt met sommige piloten, zegt ze. “Je hebt een soort memorandum van overeenstemming zoals regelingen tussen de stad en bijvoorbeeld Alibaba en Tencent over gegevensuitwisseling en die in beoordelingen van burgers’, voegt Ohlberg toe. Dat zijn veel gegevens die worden verzameld met weinig bescherming en geen algoritmische transparantie over hoe het wordt geanalyseerd om een score of ranking uit te spugen, hoewel Sesame enkele details deelt over welke soorten gegevens worden gebruikt.
Hoe werkt het sociale kredietsysteem?
Het doel is uiteindelijk dat het overheidssysteem in het hele land zal zijn, met bedrijven die een “verenigde sociale kredietcode” krijgen en burgers een identiteitsnummer, allemaal gekoppeld aan een permanent record. “Als je naar een Chinese kredietwebsite gaat en je hebt de kredietcode van een entiteit, kun je dat typen en kredietgegevens ophalen”, legt Hoffman uit. “Personen hebben ID-gekoppelde codes.” Het is minder een score, zegt ze, en meer een record.
Sommige rapporten praten over een zwarte lijst; dat maakt deel uit van het officiële sociale kredietsysteem van de overheid, wat betekent dat als u bijvoorbeeld overheidsgeld verschuldigd bent, u bepaalde rechten zou kunnen verliezen. Er is een verschil tussen het krijgen van een lage sociale kredietscore en het op de zwarte lijst zetten door de overheid, zoals het weigeren van een boete.
De criteria die naar een sociale kredietranglijst gaan, zijn afhankelijk van waar je bent, merkt Ohlberg op. “Het is volgens welke plek je bent, omdat ze hun eigen catalogi hebben’, zegt ze. Het kan variëren van het niet betalen van boetes wanneer u volledig in staat wordt geacht, zich misdraagt in een trein, een taxi opstaat of door een rood licht rijdt.
Een stad, Rongcheng, geeft alle bewoners 1.000 punten om te beginnen. Autoriteiten maken inhoudingen voor slecht gedrag zoals verkeersovertredingen en voegen punten toe voor goed gedrag, zoals doneren aan een goed doel. Een verordening die Ohlberg onlangs las, heeft specifiek betrekking op het stelen van elektriciteit. Natuurlijk moet je eerst gepakt worden of door iemand anders gerapporteerd worden. Hoewel gezichtsherkenning berucht wordt gebruikt om jaywalkers te spotten, is het in sommige steden niet zo geautomatiseerd, merkt Ohlberg op.
Particuliere projecten, zoals Sesam Credit, verzamelen allerlei gegevens over de 400 miljoen klanten, van hoeveel tijd ze besteden aan het spelen van videogames (dat is slecht) tot of ze een ouder zijn (dat is goed). Dat kan gedeeld worden met andere bedrijven. Een berucht voorbeeld is Sesam Credit die aansluit op de Baihe-datingsite, dus partners kunnen elkaar beoordelen op hun uiterlijk en hun sociale kredietscore; dat systeem is opt-in.
Tot dusver is deelname aan zowel de private als de overheid technisch vrijwillig; in de toekomst is het officiële sociale kredietsysteem verplicht. Dat gezegd hebbende, er is nu veel druk om deel te nemen. “Er zijn prikkels om deel te nemen en belemmeringen om niet deel te nemen’, merkt Hoffman op.
Wat gebeurt er als je op de zwarte lijst staat?
Liu Hu is journalist in China en schrijft over censuur en corruptie bij de overheid. Vanwege zijn werk is Liu gearresteerd en beboet — en op de zwarte lijst gezet. Liu ontdekte dat hij door het Hooggerechtshof werd genoemd op een lijst van oneerlijke personen die onderworpen zijn aan handhaving als “niet gekwalificeerd” om een vliegticket te kopen, en verboden om met treinlijnen te reizen, onroerend goed te kopen of een lening af te sluiten.
“Er was geen dossier, geen politiebevel, geen officiële voorafgaande kennisgeving. Ze hebben me gewoon afgesneden van de dingen waar ik ooit recht op had ‘, vertelde hij The Globe and Mail. “Wat echt eng is, is dat je er niets aan kunt doen. U kunt zich bij niemand melden. Je zit vast in het midden van nergens.”
Welk verhaal is er? Als u met het overheidssysteem van een zwarte lijst wilt worden verwijderd, kunt u uw rekening betalen of in beroep gaan bij de rechtbank, zegt Jing Zeng, onderzoeker bij de Universiteit van Zürich. “Breng je geld naar de rechtbank en dan word je uit het systeem verwijderd’, zegt ze. “Het is op zichzelf geen rechtssysteem, het is nog steeds de rechtbank die je moet [aanroepen].”
Het Chinese rechtssysteem laat echter veel te wensen over, zegt Hoffman. “Er zijn geen echte bescherming voor de mensen en entiteiten die onder het systeem vallen’, zegt ze.
“In China bestaat niet zoiets als de rechtsstaat. Regelgeving die grotendeels apolitiek aan de oppervlakte kan zijn, kan politiek zijn wanneer de Communistische Partij van China (CCP) besluit ze voor politieke doeleinden te gebruiken.” In April 2018, stuurde de Civil Aviation Administration of China (CAAC) brieven naar internationale luchtvaartmaatschappijen waarin ze eisten dat ze Taiwan zouden laten zien als onderdeel van China, en zei dat de regering dat zou doen “noteer de ernstige oneerlijkheid van uw bedrijf en onderneem disciplinaire maatregelen “voor iedereen die niet voldeed; dat deden ze uiteindelijk allemaal. Het systeem dat werd gebruikt om de luchtvaartmaatschappijen onder druk te zetten, was een proef van de kredietmaatregelen voor de burgerluchtvaartindustrie, die deel uitmaakt van het officiële sociale kredietsysteem.
Naast de mogelijkheid van machtsmisbruik, de domino-effecten van staatsbreed toezicht en de waarschijnlijkheid van onjuiste gegevens, Ohlberg merkt op dat een paar slechte cijfers op een sociaal kredietrecord een negatieve spiraal kunnen veroorzaken.
Hoewel het per programma verschilt, betekent een positieve beoordeling bij sommige lokale piloten kortingen en voordelen, zoals een vereenvoudigd proces met bureaucratieën. Als u een lage beoordeling heeft, heeft u mogelijk extra papierwerk of kosten. “Als je eenmaal in een lage categorie zit, wordt het moeilijk’, zegt ze. “Ik zie een enorm potentieel voor negatieve spiraal.” Een dergelijk systeem zou de samenleving verder kunnen verdelen, waardoor klassen van mensen ontstaan afhankelijk van hun sociale krediet — en hier verschijnen vergelijkingen met Black Mirror.
Waarom bouwt China dit?
Het draait allemaal om het opbouwen van vertrouwen, zegt de Chinese regering. De 2014 document bij het beschrijven van de plannen van de regering wordt opgemerkt dat, aangezien “het houden van vertrouwen onvoldoende wordt beloond, de kosten van het breken van vertrouwen doorgaans laag zijn.”
En de Chinese samenleving heeft vertrouwensproblemen, zegt Ohlberg, of het nu gaat om voedselkwaliteitsschandaal, vervuiling of werknemers die hun werknemers niet betalen. “Maar het systeem kan ook worden gebruikt om vage wetten af te dwingen, zoals het in gevaar brengen van de nationale veiligheid of eenheid’, voegt ze eraan toe. Zeng zegt dat dit voedselveiligheid en productkwaliteit kan omvatten, grote problemen in het land. “Het is een groot probleem in de Chinese samenleving’, zegt ze. “Ze straffen bedrijven voor dit soort slecht gedrag.”
Bovendien zou het kunnen helpen bij het opbouwen van alternatieve middelen voor financieel krediet, zegt Ohlberg, aangezien veel mensen in China buiten financiële systemen leven, dus geen betrouwbare kredietwaardigheid hebben. “Sommige van de eerdere piloten van het sociale kredietsysteem die voorafgingen aan het grote beleidsplan dat in 2014 werd gepubliceerd, bouwden eigenlijk een sociaal kredietsysteem voor het platteland’, zegt ze. “De meerderheid van de mensen daar zou geen financiële bankgegevens over hebben.” Voor bedrijven zou ook een sociaal kredietsysteem kunnen worden gebruikt voor micro-ondernemingen, die niet met traditionele criteria konden worden beoordeeld.
Hoffman koopt dat argument niet en zegt dat zo’n systeem over de macht van de overheid gaat. “Als het oplossen van problemen het echte doel was, zou de CCP daarvoor geen sociaal krediet nodig hebben’, zegt ze. “Het sociale kredietsysteem van China is een door de staat aangestuurd programma dat is ontworpen om één ding te doen, om de macht van de Chinese Communistische Partij te handhaven en uit te breiden.”
Ze voegt eraan toe dat sociaal krediet een technische manier is om politieke macht te koppelen aan sociale en economische ontwikkeling die sinds de jaren tachtig in het land wordt besproken, een automatisering van voorzitter Mao’s Mass Line — een term om te beschrijven hoe het leiderschap van de partij de samenleving heeft gevormd en beheerd. “In Mao’s China vertrouwde de massalijn op ideologische massamobilisatie, met het persoonlijke charisma van Mao Zedong, om deelname te forceren”, zegt Hoffman. “De CCP kon na het Mao-tijdperk niet langer vertrouwen op ideologische mobilisatie als het belangrijkste instrument voor het operationaliseren van sociaal beheer.”
Is er meer dan sociaal krediet?
De sociale kredietregeling van China ontwikkelt zich, maar is slechts een deel van de bewakingsstaat van het land. Naast strenge controles op de webinhoud die beschikbaar is, is er via de nationale firewall van het land monitoring en censuur van sociale media.
Voorafgaand aan het 30-jarig jubileum van het Tiananmen-plein protesteren onderzoekers aan de Universiteit van Hong Kong gevonden dat kritieke berichten op de sociale netwerken van Weibo en Wechat zijn verwijderd. Toonaangevende videoplatforms schakelden ook allemaal tegelijkertijd opmerkingen uit waarin werd gezegd dat systeemupgrades nodig waren. Er zijn er ook geweest hardhandig optreden over het gebruik van VPN’s, die de privacy van mensen online kan helpen beschermen.
Het land heeft geavanceerde gezichtsherkenningssystemen ontwikkeld die mensen in hele steden kunnen volgen. In een machtsvertoon eind 2017 werkten Chinese functionarissen samen met BBC Nieuws liet zien hoe het kon opsporen en een van de verslaggevers van de organisatie binnenin kon vinden zeven minuten. De bewegingen van journalist John Sudworth werden gecontroleerd toen het netwerk van 170 miljoen CCTV-camera’s van het land werd gebruikt om hem te volgen.
Nog zorgwekkender is dat de regio Xinjiang, in het noordwesten van het land, een testbed is geworden voor de enorme digitale controleactiviteiten van China. Met name de grotendeels moslimminderheid van de Oeigoerse bevolking is onderworpen aan meer toezicht en discriminatie. Er is ontdekt dat meer dan 500.000 gezichtsscans van Oeigoeren zijn uitgevoerd.
Wat betekent dit voor China?
De volledige omvang van de impact op sociaal krediet voor Chinese burgers is onmogelijk te zeggen, simpelweg omdat het systeem nog niet volledig bestaat. Zeng suggereert dat de realiteit ergens tussen de beweringen van de regering en de beschrijving van de westerse media van met horror gevulde dystopieën ligt. “Het lijkt heel erg op een babystap’, zei ze over het werk dat tot nu toe is gebeurd.
Ohlberg is het ermee eens dat vroege rapportage meerdere fouten vertoonde die tot misverstanden over het systeem — leidden, maar dat betekent niet dat sociaal krediet niet gevaarlijk is. “Het is ergens tussen de mensen die zeggen dat de berichtgeving in de media onnauwkeurig is en dat betekent dat het niet zo erg is en de mensen die deze enorme dystopie zien’, zegt ze. “Je moet deze ruimte vinden waartussen je kunt uitleggen dat het eigenlijk best eng is, ook al is het niet helemaal zoals het wordt afgebeeld.”
Daarom zou geen enkel ander land dit idee moeten overwegen, zegt Hoffman. “Het westen mag geen enkel aspect van sociaal krediet kopiëren’, zegt Hoffman. “Vaak worden vergelijkingen gemaakt tussen privétoepassingen zoals Uber en het classificatiesysteem voor klanten en chauffeurs. Hoewel deze systemen van particuliere bedrijven naar mijn mening buitengewoon problematisch zijn, zijn ze fundamenteel anders. De Volksrepubliek China is een autoritair land, de Chinese Communistische Partij is al decennia verantwoordelijk voor grove schendingen van de mensenrechten — kijk nu naar het voorbeeld van Xinjiang. Er is niets dat een liberale democratische samenleving zelfs maar zou moeten overwegen om te kopiëren in het sociale kredietsysteem.”
Bijgewerkt 24.01.19, 11:20 GMT: Alibaba bezit geen Sesam Credit-systeem van Ant Financial.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door WIRED UK
https://www.wired.com/story/china-social-credit-system-explained/
Ik ben er niet geweest, en dus geen idee wat er wel en niet waar is.
Maar vertrouwen op de media………
Albert Hein had al Decennia geleden een creditsysteem.
Het AH (zogenaamde korting) kaart.
Ze wisten dan Uw naam.
Waar U woont.
Hoevaak U in hun winkel komt.
Welke artikelen U bij hun koopt.
U betalingen.
En Uw gedrag.
Dit alles is ingevoerd, toen China nog niet bestond, heeft China het misschien afgekeken van AH ?
AH is in Joodse handen, begrijp bij God niet dat mensen hun boodschappen daar doen.
Als je buurtsuper toevallig een AH is…