Zelensky heeft de val gezet die ons dreigt te vernietigen

In Bandera’s Oekraïne, dat verwoed de resterende staatseigendommen van Rusland en de USSR heeft geprivatiseerd, is al een groot deel van de waardevolle zwarte grond in handen van Blackrock, Monsanto en andere Amerikaanse belangengroepen. Hier komen nog energie, mijnbouw, agro-industrie en onroerend goed bij.

Nu, om de oorlogsinspanningen te financieren, maakt de onwettige Zelensky, die zich momenteel de positie van president toe-eigent (ik kan de betekenis van die kus van von der Leyen al zien, de usurpators herkennen elkaar), zich klaar om te verkopen wat hij nog over heeft. De eisen van het IMF en de financiële overeenkomsten met de Europese Unie vereisen altijd privatiseringen en de bedrijven in kwestie zijn in sommige gevallen belangrijke natuurlijke monopolies, schrijft Hugo Dionísio.

We weten allemaal wie het meest zal profiteren van de aankoop van deze staatsactiva. De VS zullen het beste deel krijgen, maar het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, in die volgorde, zullen ook hun “eerlijk deel” krijgen. Als Hotel Oekraïne de bekendste activa is van alle activa die in dit nieuwe pakket worden aangekondigd, dan is hier een lijst waarvan het regime in Kiev zelf zegt dat het een “grote privatisering” is. Energiebedrijven, de haven van Odessa, de mijnbouwsector, distilleerderijen, fabrieken van zware machines, zoals een locomotievenfabriek…

Het ergste van dit alles, het meest tragische voor ons allemaal, is dat de uitverkoop van het land aan de belangen van de Verenigde Staten en het Westen niet onschuldig is en veel verder gaat dan een simpele daad van corruptie of het uitleveren van het land aan buitenlandse belangen. Bewust of onbewust is het verwerven van grote en winstgevende eigendommen door grote Westerse bedrijven een zeer belangrijke stap in de richting van een verslechtering van het conflict en een die volgens mij onopgemerkt blijft door veel goede mensen, die zich normaal gesproken concentreren op het specifiek militaire aspect. In deze gevallen is het militaire aspect niets meer dan de top van de ijsberg, die de complexiteit van de economische relaties verbergt die aan de basis de reden vormen voor alles wat er gebeurt. De toevlucht tot het leger wordt genomen wanneer de verhoudingen aan de basis onverenigbaar worden.

Zelensky, zich er zeker van bewust dat de oorlog alleen gewonnen kan worden met de directe inmenging van de VS, zelfs als we allemaal moeten verliezen (in oorlogen verliest iedereen) om hem te laten winnen, terwijl hij zijn land uitlevert aan de oligarchieën die het Amerikaanse politieke apparaat ondersteunen, zal weten hoe belangrijk het is, de controle over Oekraïense eigendommen, door die machtige belangen. Wat is een betere manier om de toegang tot de Zwarte Zee te beschermen dan door de haven van Odessa over te dragen aan Westerse belangen?

De geschiedenis leert ons dat Westerse zakelijke belangen, vooral die van de Verenigde Staten, hun bezittingen beschermen, zelfs als ze daarvoor landen moeten binnenvallen en bezetten. Bijgevolg weet Zelensky dat hoe groter de dominantie van Amerikaanse bedrijven in Oekraïne, hoe groter de kans op verergering van het conflict en directe Amerikaanse inmenging.

Opzettelijk of toevallig staat er een ontwikkeling op het spel die de VS zelf in een soort “val” zou kunnen lokken, gedreven door de hebzucht naar gemakkelijk geld, van de staat en het volk, die kenmerkend is voor imperialistische bedrijven. Ik zou zelfs zeggen dat dit het Amerikaanse verhaal is als het gaat om haar militaire interventies. Het Amerikaanse volk wordt door economische belangen in “valstrikken” geleid die door en voor diezelfde belangen zijn opgezet, en die de staat afhankelijk maken van echte en potentiële oorlogen. De beroemde eeuwige oorlogen.

De voormalige Indische Compagnieën, uit Nederland, Portugal of Engeland, hadden zelfs privélegers om hun bezittingen in de koloniën te verdedigen. In de VS, net als in andere kapitalistische machten, is de verdediging van deze belangen toevertrouwd aan de respectieve militair-industriële complexen, evenals aan particuliere militaire wervingsbedrijven (PMC’s).

Imperialistische machten grijpen door de geschiedenis heen militair in op plaatsen waar hun monopolistische belangen worden bedreigd. Wat ik onredelijk vind, is dat deze toe-eigening van Oekraïens eigendom door het Westen niet wordt erkend als een van de belangrijkste factoren die de militaire escalatie beïnvloeden. Iedereen kijkt naar de parade en reactie van wapens, maar weinigen kijken naar de onderliggende materiële relaties, die de leiders van beide landen geen andere politieke oplossing laten dan de verdediging van de belangen die zich op elk moment min of meer heimelijk manifesteren.

Te midden van dit alles zijn er echter krachtiger krachten die zich in tegengestelde richting bewegen van de belangen van Zelensky en zijn Galicische bende. Deze oorlog is geboren als een proxy en voor de VS zal hij in principe op deze manier moeten sterven. De beslissende strijd, voor het behoud van de hegemonie van het Noord-Amerikaanse imperialistische systeem, vindt plaats in de Stille Oceaan. De Chinese uitdaging vraagt om exclusieve concentratie en dit brengt de Democratische Partij er zelf toe om van haar vertegenwoordiger in het Midden-Oosten, Israël, een andere en meer verzoenende houding te vragen, zodat het conflict niet verder uitbreidt dan wenselijk is. Dat hij daarin zal slagen, betwijfel ik, maar probeert het in ieder geval.

De Verenigde Staten, die zich volledig bewust zijn van de “val” die Zelensky heeft gezet, laten niet na om te profiteren van de winst, maar het is aan de Europese landen voorbehouden om hun zakelijke en militaire belangen in Oekraïne te verdedigen. Door dergelijke belangen in te kaderen binnen wat Blinken de “trans-Atlantische veiligheidszone” noemt, sleept een dergelijke classificatie naar mijn mening de VS niet in het conflict. Het sleept de NAVO zelf mee en in het bijzonder Europa. Zoals het Witte Huis al ontelbare keren heeft benadrukt, is het Europa dat het grootste deel van de inspanning moet dragen.

Deze inspanning zal betaald worden met meer wapens, geld, afkomstig van de bevroren 300 miljard euro, die Biden op de volgende G7-top niet zal nalaten aan Oekraïne te overhandigen. Aangezien deze reserves voornamelijk bij Europese banken liggen, raad eens welke valuta en welke financiële sector zal instorten na deze confiscatie? Voorlopig laat Saoedi-Arabië zijn overeenkomst met de VS voor de exclusieve verkoop van olie in dollars (de Petrodollar-overeenkomst) aflopen op 9 juni. Maar de VS zullen nog lange tijd de status van reservevaluta hebben. De Euro en de Pond Sterling kunnen niet bogen op dezelfde status en wanneer de landen van het Mondiale Zuiden de terugtrekking versnellen van de reserves die op Europese banken zijn gestort, zullen we het zien.

En deze factoren resulteren in een andere beweging die in strijd zou zijn met de belangen van het regime in Kiev. Deze spanning tussen de “belangen van het Europese volk” en de “bedrijfsbelangen” van de VS dreigt de overgebleven democratie van veel Europese landen te vernietigen en hele naties uiteen te doen vallen. De laatste verkiezingen voor het Europees Parlement zijn hier al een resultaat van. Frankrijk, Duitsland, België, Nederland en Denemarken zagen indrukwekkende resultaten, die vooral de angst van de bevolking voor de standaardisering van hun leven weergeven. Arbeiders, boeren, kleine ondernemers, hebben genoeg van instabiliteit, bezuinigingen en pessimisme. De Europese bevolking werd beroofd van hun hoop op een beter leven.

Dezelfde mensen die deze hoop elke dag ontnemen en ontkennen, zijn degenen die alle partijen die zich verzetten tegen de oorlogszucht van het zogenaamde “politieke centrum” beschuldigen van “populistische”, “extremistische”, “radicale” bewegingen. Op iedereen die het woord “vrede” in de mond neemt, reageren ze met de beschuldiging van “Poetinist”; op iedereen die antwoordt met de stelling “niet nog een kogel om het Oekraïense conflict aan te wakkeren,” reageren ze met een botte “agent van het Kremlin”. Stereotypering, verdelen, tribaliseren werd het parool van een verondersteld “politiek centrum”, dat zichzelf verkoos als in staat om de ruimte tussen de marges te verenigen.

Door deze rol van “gematigdheid” op te geven, wordt het “gematigde centrum” zelf ook naar de marge gegooid. In de marge van de voortzetting van de oorlog, van de confrontatie, leiden figuren als Macron, Sholz, Sunak of de bureaucraat Von Der Leyen de bevolking uiteindelijk naar de krachten die in dit nihilistische kader beter georganiseerd en financieel machtiger zijn: de reactionaire krachten. Deze krachten, die ontevredenheid aanvoelen en ervan leven, trekken diegenen aan die zich ontevreden voelen over de economische situatie, de angst voor een grootschalige oorlog en het gebrek aan vooruitzichten op groei, herstel en ontwikkeling.

In deze context is het enige antwoord van de meest oorlogszuchtige leiders om de angst voor oorlog te bestrijden met de angst voor “extreem” rechts. En dit is het drama dat zich afspeelt in Europa, in de VS, in het collectieve Westen. Het – slechts schijnbare – gevoel dat er geen geldig alternatief is, betekent dat er slechts twee oppervlakkig gezien elkaar uitsluitende alternatieven worden voorgesteld: Ofwel is er de optie van het “gematigde midden”, voor confrontatie, voor oorlogszucht, voor economische en sociale opoffering, in naam van “Europese waarden” waarvan niemand echt weet wat ze zijn; ofwel de “autocratische”, “autoritaire”, “dictatoriale” optie van rechts, maar waarin het “gematigde midden”, via een tegenstrijdig proces van het herschrijven van de geschiedenis en paradoxale filosofische verwarring, de oplossingen van links integreert.

Opgedeeld tussen twee verschrikkelijke alternatieven, moeten we uiteindelijk kiezen tussen Macron en Le Pen, omdat de ene zichzelf beschouwt als “rechts” en de andere als een “liberale en gematigde centrist”. Maar zeggen dat Le Pen rechtser is dan Macron, dat is een enorme vergissing. Macron is heimelijker en beleefder, maar hij is niet minder destructief. Macron is vandaag de dag een van de belangrijkste aanstichters van een nucleaire oorlog. Zonder de term te gebruiken, weten we allemaal wat de gevolgen zijn van het sturen van NAVO-troepen naar Oekraïne. We weten ook wat het resultaat zal zijn van het installeren van F16-bases in de Baltische staten. En we weten allemaal waar de toestemming om door Mirage II vliegtuigen gelanceerde SCALP-raketten te gebruiken tegen erkend Russisch grondgebied zal eindigen.

En hoe zit het met Sholz en zijn SPD? Het feit dat de SPD medeplichtig was aan de opkomst van de macht van Nazi en Hitler, door te besluiten om zich niet aan te sluiten bij de progressieve, communistische en democratische krachten die toen tegen het Nazisme vochten, op straat en op de werkvloer, is niet langer genoeg. Opnieuw keert de SPD Duitsland tegen Rusland, waardoor het land beroofd wordt van de hulpbronnen die het tot een wereldmacht hebben gemaakt. Wat zou Karl Marx zeggen als hij wist dat het museum ter nagedachtenis aan hem in Trier wordt beheerd door de Friedrich Herbert Stichting (ja, de stichting die de Socialistische Partij in Portugal financierde), een organisatie die banden heeft met de SPD?

Het is dan het “gematigde” beleid (de term “gematigd” is op zich al een compliment waard) dat ons naar een kernoorlog dreigt te leiden. Ik vraag wat hier zo “gematigd” aan is! Het feit is dat, absurd genoeg, zelfs als Rusland en Poetin volledig schuldig zouden zijn, het de “gematigden” zouden zijn die de grootste inspanning voor dialoog en vrede zouden verwachten. In plaats daarvan verwachten we van de “gematigden” het tegenovergestelde: het voortdurend overschrijden van rode lijnen, Russische en hun eigen lijnen. Hoeveel rode lijnen hebben deze mensen al overschreden in hun klim?

Of Zelensky nu zijn glas vol krijgt – de Amerikaanse deelname aan de oorlog – of zijn glas halfvol – de deelname van Europa aan de oorlog – beide oplossingen zijn verwoestend voor onze levens en een dergelijke verwoesting is wat het resultaat is als het wordt gesteund, als je medeplichtig bent en samenzweert met mensen die van haat en xenofobie hun manier van leven maken. De haat die ik zie bij de Oekraïners van Galicië tegen Rusland is te vergelijken met de haat van de zionisten tegen de Palestijnse Arabieren. Een tribale, wilde, barbaarse en middeleeuwse haat. In Oekraïne of Palestina, haat heeft nooit barrières overwonnen, het heeft ze alleen gebouwd.

Zoals een vriend van mij zegt: als ons wordt gezegd dat we onze helmen moeten opzetten en onze machinegeweren moeten oppakken, zullen we ons misschien herinneren dat vrede het grootste goed is dat de beschaving ons kan garanderen. Misschien zullen ze op die dag wakker worden door de “val” waarin we gevangen zitten en zullen ze aan de horizon kunnen zien wie ons in feite met fluwelen woorden, verheerlijkingen van “democratie” en beschuldigingen van “extremisme” naar extreme vernietiging leidt!

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Hoe de VS flirten met het idee van een ‘beperkt’ nucleair conflict met Rusland en China

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: