Zullen we een burgeroorlog in het Westen meemaken?

Door de steeds tastbaarder wordende polarisatie en politieke ontwikkelingen zijn gewapende conflicten in het moderne Westen niet uit te sluiten. In de Verenigde staten is deze tendens bijzonder ernstig, schrijft Dan Ahlmark.

De politieke ontwikkelingen in de VS en Europa verhogen het risico van grootschalig politiek geweld dat bepaalde landen in het Westen treft.

Verrassend genoeg lijkt dit risico het grootst in de VS. Dit komt deels omdat de kans om weerstand te bieden – bijvoorbeeld tegen de staat – daar het grootst is door het recht om vuurwapens te bezitten, en deels omdat het cultureel marxisme in de VS bijzonder productief, virulent en invloedrijk is. Dit laatste heeft te maken met nieuwe benaderingen en concepten die zijn ontstaan binnen culturele marxistische organisaties en het grote universitaire systeem van het land, waar de linkerzijde van veel universiteiten en faculteiten een volstrekt dominante machtspositie hebben weten te verwerven. Via de media, radicale groeperingen, het culturele leven en de populaire cultuur (bijvoorbeeld Hollywood) en het aanzienlijke aantal geïndoctrineerde studenten die elk jaar afstuderen, zijn de meningen langzaam naar het publiek gepompt.

Een revitalisering en popularisering van de aanpak van links vond plaats in 2008 door de verkiezing van Obama, die zijn ambt gebruikte om te proberen de Verenigde Staten te transformeren in iets wat het land nooit heeft willen worden: een socialistisch georiënteerde Europese welvaartsstaat. De verkiezing van Obama betekende dat in korte tijd cultuurmarxisten in vele delen van het federale bestuur machtsposities kregen en dat opvattingen die voorheen als te radicaal werden gezien, uiteindelijk als normaal werden beschouwd en hielpen om de waardesectoren van de samenleving te radicaliseren – dat wil zeggen, de sectoren van de samenleving die vooral de waarden van de mensen beïnvloeden. Dit versnelde ook de voortdurende drang van de Democratische partij naar socialistische oplossingen.

In de aanloop naar de verkiezingen van 2020 werd een andere belangrijke stap in deze ontwikkeling gezet door wat men zou kunnen noemen directe criminele handelingen van leidinggevenden in de toplaag van het bestuur binnen veiligheidsorganisaties, de FBI en het ministerie van Justitie. Personen handelden op een volstrekt buitengewone manier voor de Verenigde Staten en voerden opmerkelijke maatregelen uit. De belangrijkste waren: dat Hillary Clinton werd aangeklaagd voor haar gebruik van een privé-server voor geclassificeerde informatie met de motivering dat er geen criminele bedoelingen konden worden vastgesteld – ook al vereist de wet een dergelijk motief helemaal niet; (b) dat de veiligheidsdiensten en de FBI voor de verkiezingen van 2016 hebben geprobeerd Trump via de pers af te schilderen als een samenzweerder die probeerde de presidentsverkiezingen met behulp van Poetin te stelen; (c) dat zij na de verkiezingen hebben geprobeerd hetzelfde thema te gebruiken in combinatie met een zachte staatsgreep om Trump ofwel te ontslaan, ofwel ertoe te brengen af ​​te treden. Met betrekking tot een andere kandidaat dan Trump waren de Democraten misschien geslaagd, en dan zou het complot waarschijnlijk niet zijn ontdekt. De juridische evaluatie door het ministerie van Justitie van deze gebeurtenissen en mogelijke vervolgingen zal later dit jaar worden gerapporteerd.

De handeling sinds 2016 laat ook zien dat de leiding van de Democraten geen Republikeinse president accepteert die een duidelijke conservatieve politiek voert en de ontwikkeling van het land in een socialistische richting tegengaat. Dit betekent dat het recht van het volk om een president te kiezen niet langer wordt geaccepteerd. De primaire verkiezingsdebatten in de aanloop naar de herfstverkiezingen gaven ook duidelijk aan dat er geen belangrijke kandidaten waren die gematigd waren, maar dat alle radicale linkse opvattingen met een aanzienlijke acceptatie van de socialistische politiek werden gehuldigd. Ze dachten eigenlijk als Bernie Sanders, maar het tijdschema werd wat uitgebreid.

Een mogelijke verkiezingsoverwinning in november voor de Democratische presidentskandidaat is waarschijnlijk gebaseerd op de volgende voorwaarden:
a) 90-95 procent van alle media zal niet neutraal en objectief zijn, maar zal verkiezingscampagne tegen Trump voeren, in lijn met het gedrag dat de media vandaag de dag laten zien. Significante elementen van verkiezingsfraude en grootschalige deelname aan de verkiezing van niet-staatsburgers of illegale immigranten zullen zich waarschijnlijk voordoen op talloze plaatsen waar democraten het verkiezingsproces controleren.

b) Trump-vijandige buitenlandse regeringen zullen op verschillende manieren geld sluizen  naar de Democraten. Er zijn China, Rusland, Venezuela, Iran en andere dictaturen, maar misschien ook landen binnen de EU en radicale staten in het Midden-Oosten. De rijken in de Verenigde Staten, die zich om overlevingsredenen uiteraard het best beschermd achten door de Democraten te steunen, zullen een zeer grote bijdrage leveren, net als Wall Street en multinationale ondernemingen, en ook die met buitenlands eigendom. Het establishment van de wereld zal zich mobiliseren tegen Trump, aangezien zijn handelsbeleid, gebaseerd op “America First”, een grote invloed heeft op veel vestigingsbeslissingen voor de productie en zeer belangrijke handelsstromen, en dus op de bedrijfswinsten in veel industrieën. Dit is de belangrijkste reden, hoewel het verzet van de president tegen de politieke globalisering ook belangrijk is.

Deze buitenlandse invloed zal tegelijkertijd de Amerikaanse patriottische kiezers woedend maken, aangezien buitenlandse naties niet het recht zouden mogen hebben om de Amerikaanse verkiezingen rechtstreeks te beïnvloeden. Al met al betekenen al deze factoren dat een aanzienlijk deel van de Republikeinse kiezers een democratische verkiezingsoverwinning als onwettig zal beschouwen. Het wordt toegevoegd aan een reeds geaccumuleerde woede in hen, veroorzaakt door de gebeurtenissen na de verkiezing van Trump.

Een nieuwe Democratische regering zal waarschijnlijk essentiële elementen van het economische beleid van Obama toepassen in combinatie met een nog radicaler klimaatbeleid. Het resultaat is een grote daling van het groeitempo, een snelle stijging van de werkloosheid en een aanzienlijke daling van de aandelenmarkt. Als bijvoorbeeld de klimaatverandering wordt doorgevoerd, zullen verbodsbepalingen die van toepassing zijn op een bepaalde manier van energiewinning, zoals fracking, dat al lang door de Democraten wordt bekritiseerd, aanzienlijke gevolgen hebben. Een dergelijke daling van de productie van aardgas met zijn grote belang voor de werkgelegenheid in sommige staten, kan leiden tot rellen en misschien wel tot ernstigere botsingen. Samen met verschillende verbodsbepalingen in andere staten, die ook gebaseerd kunnen zijn op klimaatredenen en ernstige gevolgen kunnen hebben voor de werkgelegenheid, kan er een explosieve atmosfeer ontstaan, die bij verdere impopulaire beslissingen tot ernstige gevolgen kan leiden. Twee soorten van dergelijke beslissingen die geweld kunnen uitlokken zijn de volgende:

1) De Amerikaanse regering vraagt Mexico om de bewaking van de grens met de Verenigde Staten te beëindigen, en een groot aantal immigranten begint weer toe te stromen. De reden waarom de regering voortdurend een groot aantal buitenlandse laaggeschoolde proletariërs wil importeren, is om een democratische meerderheid in de congres- en presidentsverkiezingen veilig te stellen en te behouden. Terwijl dezelfde intentie wordt uitgevoerd maar meer verborgen is in Zweden, is de bekendheid met het doel meer aanwezig in de Verenigde Staten. Het is eigenlijk een verraad aan de bestaande bevolking: een deel van het land weggeven aan buitenlanders en de huidige bevolking dwingen de kosten te betalen van veel mensen wier achtergrond, waarden, kwaliteit en bekwaamheid onbekend zijn. En de reden is vooral dat een partij macht en dominantie wil bereiken.

De terugkeer naar een dergelijk immigratiebeleid na alle vier jaar van het saboteren van Trump’s inspanningen om een legale en normale immigratie te creëren, kan bij veel Amerikanen zeer sterke gevoelens oproepen. Als de politiek als een soort landverraad begint te worden gezien, kan geweld tegen de Democraten eventueel als rechtvaardig worden beschouwd.

Als een aanzienlijk deel van het tweede amendement op de Grondwet – het recht om wapens te bezitten – door bepaalde voorschriften van de regering praktisch wordt geëlimineerd, zal er een uiterst gevaarlijke ontwikkeling op gang komen. Deze kwestie heeft de hierboven genoemde voorwaarden niet nodig om snel tot fysiek geweld te leiden. De Amerikanen weten dat het wapenbezit door de maker van de grondwet is goedgekeurd, juist omdat het volk zich moet kunnen verzetten tegen een onderdrukkende regering. Ze vrezen nu de maatregelen die een zeer radicale Democratische regering zal nemen. Het respect voor de Democraten is al laag bij de Republikeinen en na de verkiezingscampagne van 2020 daalt het vertrouwen nog meer. Als de rechtbanken de eventueel ernstige beperking niet als een schending van de grondwet beschouwen en deze zullen belemmeren, kan er geweld ontstaan.

Een poging om op een of andere manier voor een groot deel de wapens van mensen in beslag te nemen, maar niet door middel van een formele grondwetswijziging, kan ertoe leiden dat mensen zichzelf gaan verdedigen. Dit geldt met name voor het ”flyover country”, dat de twee kusten met zijn grote steden scheidt, waar de Democraten hun sterkste positie hebben. Wanneer de politie niet meer toereikend is en het verzet zich uitbreidt, kunnen de Nationale Garde en het leger worden ingeschakeld om de opstandelingen neer te brengen en de ontwapening van een deel van de bevolking ondersteunen. Het zou een duidelijke stap in de richting van een burgeroorlog zijn.

Rechtse groepering bestormt gewapend het staatsparlement van Michigan – met een galg bij zich