Een staatsgreep zonder een schot te lossen

De laatste paar jaar kunnen we op twee niveaus volgen: de fysieke realiteit om ons heen en het rijk van het intellectuele, mentale en psychologische.

Het eerste niveau is een chaotisch verhaal van het voorheen ondenkbare. Een dodelijk virus dat bleek te zijn wat veel mensen zeiden dat het was in februari 2020: een slechte griep met een bekend demografisch risico dat het best behandeld kan worden met bekende therapieën. Maar dat sjabloon en de daaropvolgende campagne van angst en noodtoestand gaven aanleiding tot verbazingwekkende veranderingen in ons leven, schrijft Jeffrey A. Tucker.

Sociaal functioneren werd volledig overhoop gegooid toen scholen, bedrijven, kerken en reizen met geweld werden beëindigd. De hele wereldbevolking werd verteld dat ze zich moesten maskeren, ondanks dat er veel bewijs was dat dit niets uitrichtte tegen een ademhalingsvirus.

Daarna volgde een adembenemende propagandacampagne voor een vaccin dat zijn belofte niet waarmaakte. Het middel tegen de ziekte zelf veroorzaakte enorme schade aan de gezondheid, inclusief de dood, een onderwerp waar iedereen zich vóór de prik intensief mee bezighield en daarna vreemd genoeg vergat.

Protesten tegen de gang van zaken werden beantwoord met laster in de media, sluitingen en zelfs het annuleren van bankrekeningen. Maar tegelijkertijd werden andere vormen van protest aangemoedigd, voor zover ze gemotiveerd werden door een meer gepaste politieke agenda tegen structurele onrechtvaardigheden in het oude systeem van recht en orde. Dat was op zijn zachtst gezegd een vreemde samenloop van gebeurtenissen.

Te midden van dit alles, wat al wild genoeg was, kwamen nieuwe vormen van toezicht, censuur, consolidatie van bedrijven, een explosie van overheidsuitgaven en macht, ongebreidelde en wereldwijde inflatie en hete oorlogen door langlopende grensconflicten in twee cruciale regio’s.

De oude Verklaringen van Regels over het internet stelden vrije meningsuiting als eerste principe. Vandaag de dag is de hostingwebsite van de beroemdste verklaring, ondertekend door Amnesty International en de ACLU, verdwenen, bijna alsof hij nooit heeft bestaan. In 2022 werd deze vervangen door een Verklaring van het Witte Huis over de toekomst van het internet, waarin controle door belanghebbenden wordt geprezen als het centrale principe.

Al die tijd hebben ooit vertrouwde informatiebronnen – media, academische wereld, denktanks – standvastig geweigerd om op een waarheidsgetrouwe manier te rapporteren en te reageren, wat heeft geleid tot een verder verlies van vertrouwen van het publiek, niet alleen in de overheid en de politiek, maar ook in al het andere, inclusief bedrijfstech en alle sectoren van de hogere orde van de cultuur.

Dit heeft ook geleid tot een politieke crisis in veel landen, waaronder het gebruik van onduidelijke verkiezingsstrategieën die gerechtvaardigd worden door epidemiologische noodsituaties: de enige veilige manier om te stemmen (aldus de CDC) is via de post. Hier zien we een van de vele overlappende parallellen met een scenario dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen: infectieziekten die worden ingezet als dekmantel voor politieke manipulatie.

Cruciaal en onheilspellend is dat al deze verbijsterende ontwikkelingen wereldwijd op ongeveer dezelfde manier en met hetzelfde taalgebruik en model plaatsvonden. Overal kregen mensen te horen “We zitten allemaal in hetzelfde schuitje” en dat sociale distantiëring, maskering en vaccinatie de juiste uitweg was. De media werd ook overal gecensureerd, terwijl anti-lockdown demonstranten (of zelfs degenen die gewoon in vrede wilden samenleven) niet werden behandeld als dissidenten die getolereerd moesten worden, maar als onverantwoordelijke verspreiders van ziektes.

Kunnen we echt doen alsof dit allemaal normaal is, laat staan gerechtvaardigd? De aansporing die we dagelijks krijgen is dat we kunnen en moeten.

Echt waar? Op welk moment realiseerde jij je dat je voor jezelf moest gaan denken?

We hebben allemaal een andere startplaats en reis, maar ieder van ons heeft het volgende gemeen. We realiseerden ons dat officiële bronnen, degene die we in het verleden vertrouwden, het bovenstaande voor ons niet duidelijk maken. We moeten op zoek naar alternatieven en het verhaal zelf in elkaar zetten. En dit moeten we doen omdat de enige andere keuze is om te accepteren dat al het bovenstaande bestaat uit een willekeurige reeks losgekoppelde en zinloze gebeurtenissen, wat beslist niet waar is.

Dat leidt naar de tweede laag van begrip; het intellectuele, mentale en psychologische. Hier vinden we het echte drama en de onberekenbare moeilijkheden.

Aan het begin van de lockdowns leek er sprake te zijn van een primitieve fout op het gebied van de volksgezondheid. Het leek erop dat sommige wetenschappers aan de top, die een onwaarschijnlijke hoeveelheid invloed kregen op het overheidsbeleid, de natuurlijke immuniteit waren vergeten en de indruk hadden dat het goed was voor de gezondheid om thuis te blijven, zich persoonlijk af te zonderen, lichaamsbeweging te vermijden en alleen afhaalmaaltijden te eten. Zo’n belachelijk advies zou toch wel snel onthuld worden als de onzin die het was.

Hoe konden ze in hemelsnaam zo dom zijn? Hoe hebben ze zoveel invloed gekregen, niet alleen nationaal maar over de hele wereld? Was de hele mensheid plotseling alle bekende wetenschap op elk gebied vergeten, van virologie tot economie tot psychologie?

Naarmate de tijd verstreek, verschenen er steeds meer anomalieën die dat oordeel naïef deden lijken. Wat er in werkelijkheid gebeurde, bleek te maken te hebben met een zet van de veiligheids- en inlichtingendiensten. Zij waren het die op 13 maart 2020 de bevoegdheid kregen om regels op te stellen en daarom werd en wordt veel van wat we moesten weten als geheim beschouwd.

Er waren vroege eerste berichten dat het virus zelf mogelijk was gelekt uit een door de VS gesteund laboratorium in Wuhan, wat het hele onderwerp van het Amerikaanse biowapenprogramma introduceert. Dit is op zich al een heel diep konijnenhol, grondig blootgelegd in The Wuhan Cover-Up van Robert F. Kennedy Jr. Er was een reden waarom dat onderwerp werd gecensureerd: het was allemaal waar. En wat blijkt, het vaccin zelf was in staat om het normale goedkeuringsproces te omzeilen door er onder het mom van noodgeval doorheen te glippen. In feite werd het vooraf goedgekeurd door het leger.

Terwijl het bewijs blijft binnenstromen, verschijnen er steeds meer konijnenholen, duizenden. Elk heeft een naam: Pharma, CCP, WHO, Big Tech, Big Media, CBDC’s, WEF, Deep State, Great Reset, Censuur, FTX, CISA, EV’s, Klimaatverandering, DEI, BlackRock, en nog veel meer. Elk van deze onderwerpen heeft draden of duizenden ervan, elk verbonden met meer en met elkaar. Op dit moment is het gewoon onmogelijk voor één persoon om het allemaal te volgen.

Voor degenen onder ons die dag na dag de onthullingen hebben gevolgd en ze proberen samen te vatten in een samenhangend model van wat er met ons is gebeurd en wat er nog steeds gaande is, is de onheilspellende realiteit dat de traditionele opvattingen over rechten, vrijheden, recht, zaken, media en wetenschap in de loop van slechts een paar maanden en jaren dramatisch omver werden geworpen.

Niets functioneert vandaag zoals in 2019. Het is niet alleen dat het functioneren kapot ging. Het was kapot en werd toen vervangen. En de heimelijke staatsgreep zonder schoten is nog steeds aan de gang, ook al is dat niet de krantenkop.

Van dit feit zijn velen van ons vandaag de dag zeker. Maar hoe algemeen is deze kennis? Is het een vage intuïtie van veel mensen of is het meer in detail bekend? Er zijn geen betrouwbare peilingen. We moeten gissen. Als iemand van ons in 2019 dacht de vinger aan de pols te hebben van de nationale stemming of de publieke opinie in het algemeen, dan is dat nu zeker niet meer het geval.

We hebben ook geen toegang tot het reilen en zeilen van de regering op de hoogste niveaus, laat staan tot de gesprekken tussen de winnaars van onze tijd, de goed verbonden heersende elites die het hele systeem in hun eigen voordeel lijken te hebben bespeeld.

Het is zo veel gemakkelijker om de hele zaak te beschouwen als een gigantische verwarring of ongeluk op grond van het feit dat alleen gekken en dwazen geloven in complottheorieën. Het probleem met die zienswijze is dat het iets veronderstelt dat nog ongeloofwaardiger is; dat iets dat zo gigantisch, ingrijpend en dramatisch is, zou kunnen zijn gebeurd zonder echte intentie of doel of dat het allemaal samenviel als een enorm ongeluk.

Wat betreft de intellectuelen die we ooit vereerden om hun nieuwsgierigheid en wijsheid, de meesten lijken te zijn weggedoken, niet in staat om zich aan te passen aan de nieuwe realiteit of gewoon niet bereid om hun carrière te riskeren door moeilijke onderwerpen te verkennen. Het is begrijpelijk, maar toch tragisch. De meesten doen graag alsof er niets is gebeurd of vieren de verandering als niets anders dan vooruitgang. Wat journalisten betreft, de New York Times publiceert dagelijks commentaren waarin de Grondwet wordt afgedaan als een gedateerd anachronisme dat weg moet en niemand denkt er veel over na.

Er valt een hoop uit te zoeken. Er is zo snel zoveel veranderd. Niet voordat het stof van de ene omwenteling lijkt te zijn neergedaald, is er alweer een nieuwe en nog een. Het allemaal bijhouden veroorzaakt een niveau van psychologische hersenverwarring op een schaal die we nooit eerder hebben ervaren.

Het is gemakkelijker om te wachten tot de historici de volgende generatie vertellen wat er is gebeurd. Maar misschien, heel misschien, door op te staan en het verhaal te vertellen zoals wij het in real time zien, kunnen we een verschil maken in het stoppen van deze waanzin en het terugbrengen van wat verstandige en normale vrijheid in de wereld.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: