De bewering dat massa-immigratie een noodzakelijk onderdeel is van de globalisering is een van de vele leugens die onze politici en de media regelmatig uitdragen. In de laatste verkiezingscampagne beschuldigde Justin Trudeau Max Bernier ervan “dat hij probeert de mensen angstig te maken voor de migraties die in de wereld plaatsvinden, voor de kansen die de globalisering biedt”.
Deze leugen werd in het begin van de jaren negentig door Canadese academici bewust verzonnen. Het argument was ook dat multiculturalisme het beste politieke kader was voor de integratie van massa’s immigranten binnen een globale economie. Will Kymlicka, de belangrijkste theoreticus van het multiculturalisme, vertelde duizenden studenten dat “massale aantallen mensen zich over grenzen heen bewegen, waardoor vrijwel elk land meer polyetnisch [bestaande uit meer bevolkingsgroepen, red.] van samenstelling wordt”.
Een andere exponent van deze leugen was Charles Taylor, de bekendste Canadese politieke theoreticus in het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog. Hij schreef: “Alle samenlevingen worden steeds multicultureler, terwijl ze tegelijkertijd poreuzer worden. Deze poreusheid betekent dat ze meer openstaan voor multinationale migratie”.
Feit is dat alle hoogontwikkelde en geglobaliseerde naties van de niet-westerse wereld economisch gezien grondig geglobaliseerd zijn, maar geen van hen bevordert de massale immigratie en het multiculturalisme. Japan, Zuid-Korea, Taiwan, China, India – noem maar op – hebben geen poreuze grenzen, schrijft auteur Ricardo Duchesne op Eurocanadian.
Het verschil tussen Westerse naties en niet-Westerse naties is dat Westerse naties gedomineerd worden door een ideologie die beter “globalisme” genoemd kan worden. We moeten globalisme niet verwarren met globalisering. Globalisering is een onvermijdelijk onderdeel van de ontwikkeling van moderne transport- en communicatietechnologieën. Het is een proces dat terug te voeren is op de Europese ontdekking van de wereld, de commerciële koppeling van de Oude en de Nieuwe wereld, de ontwikkeling van scheepvaart- en spoorwegnetwerken in de jaren 1800, gevolgd door de verspreiding van vliegreizen en moderne telecommunicatiesystemen, telegraaf, radio, telefoon, televisie en het internet.
Globalisme is daarentegen geen onvermijdelijk verschijnsel, maar een politieke ideologie die gericht is op de liquidatie van de nationale identiteiten van de Europese volkeren in de hele wereld. Het is een bewuste politieke keuze, niet onvermijdelijker dan het communisme of het transseksualisme.
Ja, het absolute aantal migranten in de wereld neemt toe. De huidige schatting [Pdf, red.] is dat er in 2019 272 miljoen migranten waren, maar dit is een minuscuul deel van de 7,8 miljard mensen in de wereld. Slechts 3,5 procent van de wereldbevolking kan als migrant worden aangemerkt.
De overgrote meerderheid van de mensen blijft in hun geboorteland wonen. Trudeau, Kymlicka, Taylor, en de hele media en universitaire instellingen liegen.
In het geval van het sterk geglobaliseerde Azië hebben immigranten de afgelopen 20 jaar slechts 1,4 tot 1,6 procent van de Aziatische bevolking gevormd.
Bovendien is de overgrote meerderheid van de migranten buiten het Westen “intraregionaal” in die zin dat ze zich verplaatsen als reactie op crises in eigen land van de ene aangrenzende natie in Azië, Afrika of Latijns-Amerika naar de andere. Bijna geen enkele van deze migranten krijgt het staatsburgerschap in de aangrenzende landen waarnaar ze migreren. Degenen die naar landen als de Verenigde Arabische Emiraten verhuizen, zijn tijdelijke arbeidsmigranten die de lichamen komen wassen en de toiletten van de parasitaire heersende klasse schoonmaken.
De migranten die daadwerkelijk burgers worden in andere landen, en niet alleen maar tijdelijk een grens oversteken, komen naar het Westen. En aangezien de derde wereld overvol is met massa’s mensen, is het absolute aantal van deze immigranten zeer hoog, in de miljoenen, en dit leidt tot de vervanging van de blanken in hun eigen thuisland.
Blanken zijn slechts ongeveer 10% van de wereldbevolking. In het jaar 2000, toen slechts enkelen het over de vervanging door immigranten hadden, en dergelijke beweringen niet als een “samenzweringstheorie” werden beschouwd, voorspelde The Guardian in extase de “laatste dagen van een blanke wereld“: “We zijn in de buurt van een globale waterscheiding, een tijd waarin blanken niet in de meerderheid zullen zijn in de ontwikkelde wereld” – in hun eigen land.
Cultureel marxisme
Om goed te begrijpen hoe de moderne economische realiteit van “globalisering” werd omgezet in de ideologische hysterie van het “globalisme”, moeten we deze discussie in het bredere ideologische kader van het “cultureel marxisme” plaatsen. Onder “cultureel marxisme” versta ik een grote verscheidenheid aan theorieën, bewegingen, ideeën en namen, zoals feminisme, afhankelijkheidstheorie, history from below , de Frankfurter Schule, Derrida’s deconstructie, Edward Said’s kritiek op het Oriëntalisme, Michel Foucault’s “New Historicism” en andere invloedrijke stromingen die zich na de Tweede Wereldoorlog in de academische wereld hebben ontwikkeld.
Deze denkscholen zijn gespeend van verdienste, maar ik vind Foucaults bewering dat “elk veld van kennis tegelijkertijd een veld van machtsverhoudingen veronderstelt” bijzonder relevant om het ongelofelijke veld van machtsverhoudingen te begrijpen dat momenteel door het cultureel marxisme over elk aspect van de Westerse samenleving wordt gehanteerd.
Het zwaartepunt van cultureel marxisme is de bewering dat rassen niet bestaan, dat racisme de ergste morele misdaad is die een blanke mens kan begaan, en dat Westerse naties altijd institutioneel racistisch zijn geweest in hun “systemische discriminatie” tegen minderheden, en in de speciale privileges die blanke heteroseksuele mannen hebben genoten tegen “geracialiseerde” minderheden, vrouwen en homoseksuelen.
In dit cultureel-marxistische kennisveld is meer recentelijk het idee opgenomen dat Westerse naties met een sterk gevoel van culturele identiteit inherent onliberaal zijn en dat liberalisme massale immigratie en rassenverscheidenheid vereist.
Het veld van de machtsverhoudingen dat met dit veld van cultureel-marxistische kennis verbonden is, is overweldigend duidelijk in de snelle disciplinaire bestraffing die elke tegenstander van deze kennis in het Westen te wachten staat.
Daarom is het gebruik van het woord “globalisme” of “globalist” nu juist geïdentificeerd als een “antisemitische smet” die “in extreemrechtse en samenzweringstheoretische kringen op het internet wordt gebruikt”.
Ze willen niet dat blanken leren dat globalisering op de meest intense manier kan worden beoefend zonder een enkele migrant in uw land toe te laten en zonder het multiculturalisme op te leggen.
Ze willen dat de blanken geloven dat de economische integratie van naties via transport en communicatietechnologieën massale immigratie met zich meebrengt.
Ze willen niet dat de blanken weten dat de overgrote meerderheid van de mensen (96,5%) in hun geboorteland blijft ondanks de eeuwenlange globalisering.
Ze willen niet dat de blanken weten dat alleen hun land het doelwit is van een totale rassenvervanging door degenen die onze financiële instellingen, corporaties en mediaorganisaties controleren.
En dan nog steeds jezelf voor de gek houden dat de omvolking een samenzweringstheorie is
