“Wetenschappelijke” methode van bronbeoordeling: Google en Wikipedia worden waarheidsrechters

2

De New York Times beschrijft SIFT als een “wetenschappelijke” methode van bronverificatie – waarbij de waarheidsgetrouwheid van informatie wordt bepaald door de beoordelingen van Google en Wikipedia over de informant.

Hoe kunt u voorkomen dat u wordt misleid door valse informatie op het internet? U kunt de SIFT-methode toepassen, volgens welke informatie op het internet wordt gecontroleerd door een eenvoudige zoekopdracht op Google en Wikipedia met als hoofddoel te achterhalen of de persoon die de informatie verstrekt bijvoorbeeld “samenzweringstheoreticus” of “extreem-rechts” is. Zo ja, dan is de informatie in kwestie vals.

Van SIFT wordt gezegd dat het “kritisch denken bevordert”, maar in wezen dient het om informatie en perspectieven die buiten de politiek correcte corridor vallen te brandmerken. Maar hoe kan zo’n simplistische en politiek gemotiveerde methode aan toekomstige academici aan verschillende universiteiten worden aangeboden? Die studenten zijn toch intelligent genoeg om zulke simpele trucs te doorzien?

Het vereist een theoretisch begrippenapparaat, enkele bekende wetenschappers om naar te verwijzen – en een machtsapparaat in de rug om het te pushen. Journalist Charlie Warzel doet in de New York Times een serieuze poging om die taak aan de man te brengen. Hij wordt daarbij vooral bijgestaan door Michael Caulfield, een deskundige op het gebied van digitale geletterdheid aan de Washington State University in Vancouver.

“Kritisch denken, zoals wij dat hebben leren beoefenen, helpt niet in de strijd tegen desinformatie”, begint Warzel. Vervolgens verwijst hij naar een oproep van Caulfield:

Stop met te veel na te denken over wat je online ziet.

Warzel schetst een beeld waarin “onjuiste informatie” een dodelijke bedreiging vormt voor de hele mensheid. Het “glijdt voorwaarts op de goed geoliede algoritmische rails van machtige sociale mediaplatforms en reist met snelheden en volumes die het bijna onmogelijk maken om het te stoppen”.

Hij verwijst opnieuw naar Caulfield die beweert dat de manier waarop we van jongs af aan geleerd hebben om te waarderen en kritisch te denken “niet in fase is met de chaos op het internet van vandaag”. Volgens de linkse wetenschappers is het contraproductief om zich rechtstreeks in te laten met inhoud van een onbekende bron, omdat men misleid kan worden door “valse informatie”. De beste manier om kennis op te doen over zo’n informatiebron is deze te verlaten en op andere “goedgekeurde” plaatsen te kijken, een concept dat lateraal lezen wordt genoemd.

  Gecertificeerd ergotherapeut klokkenluider: Meer patiënten sterven aan het vaccin dan aan COVID

Besteed geen aandacht aan “onjuiste informatie”

Hier illustreert Caulfield met een bezoek aan “Stormfront – een witte suprematie site”, die de student kan leren om “racistische beweringen te begrijpen om ze te ontmaskeren”.

“Zelfs als je door de vreselijke retoriek heen kijkt, heb je toch al een hoeveelheid minuten van je tijd op die site doorgebracht”, zegt Caulfield.

Hij stelt dat de confrontatie met de racistische informatie op de site – ongeacht de veronderstelde goede bedoelingen van de informatiezoeker – ertoe zal leiden dat hij wordt overladen met informatie die hij niet kan verwerken.

Caulfield verklaart:

Zelfs met goede bedoelingen loop je het risico iets verkeerd te begrijpen, want Stormfront-gebruikers zijn veel beter in propaganda dan jij. Je zult niet minder racistisch worden door Stormfront kritisch te lezen, maar u kunt wel overstelpt worden met informatie en overweldigd raken.

“Fraudeurs, complottheoretici, trollen en slimme kapers stelen onze focus”

Onze huidige informatiecrisis, betoogt Caulfield, is een aandachtscrisis en “het doel van misinformatie om aandacht te absorberen”. Het stelt “fraudeurs, samenzweringstheoretici, trollen en slimme kapers” in staat om van ons te profiteren en onze focus te stelen. Volgens Caulfield moeten internetgebruikers leren dat onze aandacht een schaars goed is dat verstandig moet worden gebruikt.

Hij schetst vier eenvoudige principes voor het SIFT-proces, volgens welke professionele factcheckers toegang krijgen tot informatie.

1. Stop – vraag jezelf af of je iets weet over de bron of het basismateriaal. Weet je niets? Lees het dan niet en deel het niet.
2. Onderzoek de bron en de maker van de tekst.
3. Concentreer je op het vinden van bronnen die de consensus ondersteunen en begin van daaruit je verkenning.
4. Traceer uitspraken, citaten en media tot de context van oorsprong om te zien of deze niet zijn gemanipuleerd.

De methode wordt gebruikt om onaangenaam onderzoek te ‘onthullen’

  BLM-fondsenwerving wordt beheerd door een groep met een veroordeelde Joodse terrorist in het bestuur

Artikelauteur Warzel beschrijft vervolgens hoe Caulfield hem door het SIFT-proces loodste aan de hand van een Instagram-post van Robert F. Kennedy Jr. – “een prominente anti-vaccinactivist, die ten onrechte een verband beschrijft tussen het humane papillomavirusvaccin en kanker”.

“Als dit geen uitspraak is op een gebied waar ik een diep inzicht in heb, dan wil ik even stoppen en voordat ik verder ga, even de bron onderzoeken”, begint Caulfield. Hij kopieert Kennedy’s naam uit de Instagram-post en plakt die in het zoekvak van Google.

In vijftien seconden navigeert hij dan naar Wikipedia en scrolt door het inleidende gedeelte van de pagina en markeert de laatste zin, waarin wordt uitgelegd dat Kennedy een “anti-vaccine activist en samenzweringstheoreticus” is. Volgens Caulfield zou deze informatie voor de informatiezoeker voldoende moeten zijn om te beseffen dat dit niet de onpartijdige bron van informatie is en dus maar links te laten liggen.

Caulfield gaat vervolgens “nog dieper in op de methode” om een betere berichtgeving te vinden door de belangrijkste stelling uit Kennedy’s post te kopiëren en in het zoekvenster van Google te plakken. De eerste twee resultaten komen van de Agence France-Press website voor fact-checking en de National Institutes of Health.

Een snelle zoekactie laat een patroon zien: Kennedy’s beweringen zijn duidelijk “buiten de consensus” – een teken dat ze “gemotiveerd zijn door iets anders dan wetenschap”.

SIFT aan universiteiten en hogescholen in Canada

De SIFT-methode en de bijbehorende onderwijseenheid (ongeveer zes uur leswerk) zijn opgepikt door tientallen universiteiten in het hele land en in sommige Canadese hogescholen.

Warzel is van mening dat de snelheid van toepassing voor de methode spreekt. Een SIFT fact check vergt slechts 30, 60, 90 seconden om een stuk tekst inhoudelijk te beoordelen.

De vier stappen zijn, zo wordt uitgelegd, gebaseerd op de veronderstelling dat je “meestal een betere beslissing neemt met minder informatie dan met meer”. Caulfield legt uit dat de vraag die leerlingen zichzelf moeten stellen is:

Is dit een goede bron voor dit doel, of kan ik relatief snel iemand beters vinden?

Hij vervolgt:

We zijn getraind om te denken aan googlen of gewoon op zoek te gaan naar één bron die we vertrouwen – het is bijna alsof we vals spelen.

Christina Ladam, assistent-professor politieke wetenschappen aan de Universiteit van Nevada, gebruikt SIFT al vijf jaar in haar onderwijs. Ze merkt op:

Studenten raken in de war als ik ze vraag iets op te zoeken met een snelle Wikipedia-zoekopdracht, omdat hen is verteld dat niet te doen. … Als je probeert vast te stellen of een site legitiem is of dat iemand een verleden heeft als samenzweringstheoreticus en je laat ze zien hoe ze de citaten van de site kunnen volgen, dan is het snel en efficiënt, wat betekent dat het waarschijnlijk gebruikt zal worden.

In dit verband beschrijft Warzel zichzelf als “iets van een snob als het gaat om onderzoeksmethoden” en dat het slechts met enige aarzeling is dat hij de informatiezoeker het advies geeft Wikipedia te gebruiken voor een snelle leidraad.

  Google gaat u helpen rassenbewuste keuzes te maken - en vrouwelijke advocaten te vermijden

Tegelijkertijd dringt hij er ondubbelzinnig op aan:

Besteed minder tijd aan het martelen van jezelf met ingewikkelde primaire bronnen!

“Samenzweringstheoretici misleiden met een overvloed aan informatie”

Caulfield beschrijft hoe “alle samenzweringstheoretici van YouTube, veel Qanon- of anti-vaccin influencers” misbruik maken van het vertrouwen dat velen hen schenken door hen te overladen met te veel informatie.

Volgens de onderzoeker is dit een misleidend gedrag dat de schijn van een verklarende diepgang wil wekken en stelt het in contrast met de “aandacht-economische” methode die hij zelf voorstaat.

Het doel van SIFT wordt in het artikel uitgelegd “niet om als waarheidsrechter op te treden, maar om een reflex te introduceren die vraagt of iets iemands tijd en aandacht waard is”. En als daaraan niet wordt voldaan, wordt van de informatiezoeker alleen maar verwacht dat hij verder gaat.

Uit de voorbeelden die in het artikel worden gepresenteerd en die hier zijn besproken, blijkt echter dat SIFT:

* Google en Wikipedia gebruikt als “waarheidsrechters”.

* Een onwetenschappelijke methode van bronnenkritiek is.

* Streeft naar meningsbeheersing.

Wikipedia oprichter: Linkse activisten hebben de site vernietigd

Vorig artikelFacebook coördineert vaccincensuur met Biden
Volgend artikelZwarten zeggen nee tegen het vaccin
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

2 REACTIES

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in