Foto: Public Domain

Volgens het woordenboek verwijst post-truth naar een situatie waarin mensen eerder geneigd zijn een argument te aanvaarden dat gebaseerd is op hun emoties en overtuigingen, dan op feiten, schrijft Tatiana Obrenovic.

Ik herinner me zelf dat het woord nog maar een paar jaar geleden in 2016 door Oxford English Dictionary werd gekozen tot woord van het jaar. “Na veel discussie, debat en onderzoek is het Oxford Dictionaries Woord van het Jaar 2016… post-truth. Waarom is dit gekozen? Het begrip post-truth bestaat al tien jaar, maar Oxford Dictionaries heeft dit jaar een piek in frequentie gezien in de context van het EU-referendum in het Verenigd Koninkrijk en de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten. Het is ook in verband gebracht met een bepaald zelfstandig naamwoord, in de uitdrukking post-truth politiek. Volgens het Cambridge English Dictionary is post-truth een bijvoeglijk naamwoord dat wordt gedefinieerd als “betrekking hebbend op of duidend op omstandigheden waarin objectieve feiten minder invloed hebben op de vorming van de publieke opinie dan een beroep op emotie en persoonlijke overtuiging.”

En wie had gedacht dat het slechts een paar jaar heeft geduurd om in de situatie te komen dat we te maken hebben met een lawine van desinformatie, nepnieuws en “cancelcultuur” in haar kielzog.

Ik zal proberen een paragraaf uit het boek Desinformatie van Vladimir Volkov (Volkov, 2001) te parafraseren: “Desinformatie is de manipulatie van de publieke opinie voor politiek gewin, door de informatie op een ‘omweg’ te verwerken.” De definitie van desinformatie door Merriam Webster Dictionary is: “Valse informatie die opzettelijk en vaak heimelijk wordt verspreid (zoals door het verspreiden van geruchten) om de publieke opinie te beïnvloeden of de waarheid te verdoezelen.” Ze omvatten valse informatie die wordt verspreid met de bedoeling anderen te misleiden. Paradoxaal genoeg omvatten zij ook de valse informatie met de bedoeling om te worden gebruikt als propaganda die de regering en/of niet-overheidsorganisaties richten op hun rivalen en bittere tegenstanders of de media.

De kwestie van desinformatie en misinformatie is inderdaad zorgwekkend. Het is zelfs zo erg dat de UNESCO een handboek heeft gepubliceerd, waarin zij naïef (en met oogkleppen op voor het werkelijke probleem) journalisten tracht “op te leiden” hoe zij hun weg moeten vinden in de “zee” van desinformatie. Dit UNESCO-handboek lijkt te proberen de journalisten de “juiste” waarden bij te brengen, aangezien social media langzamerhand de grootste bron van desinformatie op zich worden. Ze zeggen verder dat de verslaggevers zeer zeker de onbezongen helden van onze tijd zullen worden, van wie de banen zullen worden opgeleid (door de UNESCO “deskundigen” blijkbaar) en die de felbegeerde orde zullen brengen in de totale chaos van de sociale media, (en wij “gelukkige stervelingen” worden allemaal geacht hen tot in de eeuwigheid op te hemelen, nietwaar?). In werkelijkheid hebben we echter wel een reality check nodig, want “ontkenning is een gevaarlijk iets,” waarschuwen psychologen.

Dr. Slobodan Reljic, een Servische socioloog en expert op het gebied van mediakritiek, raadt ons aan terug te keren naar Robert W. MacChesny, bekend van zijn boek Farewell to Journalism. In zijn geschriften zegt Derick Jensen in gesprek met MacChesny: “Bij het uiteenvallen van de USSR las ik in de kranten dat Rusland bezig was het communisme achter zich te laten en te kiezen voor democratie. Ik dacht op dat moment dat de journalisten routinematig het woord democratie inruilden voor kapitalisme.” Robert MacChesny antwoordde: “Deze twee woorden met elkaar in verband brengen is een constructie vol ideologie, want als we ze op één lijn stellen, maakt dat het debat over de anti-democratische implicaties van onze kapitalistische samenleving onmogelijk. En als men deze implicaties niet kan bespreken, kan men niet overgaan tot de volgende logische stap: actie ondernemen om de democratie te behouden.” Jensen vroeg vervolgens: “Hoe kunnen kapitalisme en democratie naast elkaar bestaan?” MacChesny antwoordde: “Samenlevingen kunnen duidelijk zowel kapitalistisch als democratisch zijn, maar er zal altijd een enorme spanning tussen beide bestaan en de beperkingen van de een of de ander, of van beide. Hoe sterker de kapitalistische waarden zijn, hoe minder democratisch ze worden.”

  Een Nederlandse volksopstand tegen de elites heeft de wereld bereikt

Een samenleving heeft drie dingen nodig om een duurzame, functionele democratie te hebben:

a) Mensen moeten een zekere mate van gelijkheid hebben. Men moet geloven, ongeacht het niveau van armoede waarin iemand leeft, dat hij hetzelfde niveau van besluitvorming tot zijn beschikking heeft als iemand hoger op de maatschappelijke ladder. Als u dit niet geloofwaardig vindt of u gelooft dit niet, dan leeft u niet in een democratie.

b) Mensen moeten worden geïnformeerd over de kwesties, wat betekent dat zij een reeks hoogwaardige informatie en adviezen moeten krijgen, samen met een niet aflatende verantwoordingsplicht van de mensen en instellingen die aan de macht zijn. Dit zijn de instrumenten die mensen in staat stellen deel te nemen aan het publieke debat, goed gefundeerde beslissingen te nemen en hun privé- en beroepsleven dienovereenkomstig te beheren. Als men geen toegang heeft tot dergelijke instrumenten, d.w.z. als uw mediasystemen ze niet gemakkelijk beschikbaar maken, vermindert uw vermogen om een echte functionele democratie te hebben.

c) Opdat elke samenleving en ook de democratie zou functioneren, moet men geloven dat uw geluk, uw lot en uw rol in de samenleving onderling afhankelijk zijn van dat van uw buren. Het hele maatschappelijke weefsel zou uit elkaar vallen als u geen vertrouwen stelt in uw directe gemeenschap. Democratie is gebaseerd op dergelijke overtuigingen, terwijl kapitalisme ongelijkheid en de strijd om te overleven van een individu bevordert.

Jensen beweert verder dat iedereen dit weet, maar dat journalisten zich er niet toe kunnen zetten dit toe te geven omdat dit niet in het belang van hun werkgevers zou zijn.

Het Westen zag en ziet zichzelf nog steeds als een individualistische samenleving en een toonbeeld van de vrije wereld. Maar ik ben ervan overtuigd dat wij niet goed begrijpen dat wij, de zogenaamd vrije individuen van het democratische Westen, allemaal onderworpen zijn aan de manipulatie van de zakelijke en/of commerciële beslissingen van “zakenmagnaten en mediamagnaten”. De kletsmachines van Aldous Huxley schieten ons te binnen wanneer we worden overspoeld door alomtegenwoordige tv-reclames en billboards met hun diep subliminale boodschappen die ad nauseam worden verspreid.

Jacques Ellul stelde dat het roekeloze consumentisme en de eindeloze uitgaven van de westerse samenleving haar doodsklok zullen luiden. En terwijl de moderne mens zweeft in deze opgelegde weelde van materiële middelen, wordt hij zich ervan bewust dat de alomtegenwoordige mediareclame met haar slinkse manipulaties absoluut niet verstoken is van de verborgen politieke agenda. Zij heeft dezelfde rol als de politieke slogans elders in wat sommigen beschouwen als de “ondemocratische” wereld van het genoemde “verfoeilijke communisme”.

Vance Packard schreef beroemd in zijn Hidden Persuaders dat veel zogenaamd wetenschappelijke instituten uitsluitend onderzoek doen naar dit uiterst nutteloze cyclische proces van overbesteding en extreme consumptie met de schrikbarende toename van de menselijke behoeften als gevolg.

  Woede is een energie

Toen Timothy Garton Ash, die na de val van de Berlijnse muur zo’n “hartstochtelijk” pleitbezorger was van de “democratisering” van het Oostblok, in 2019 helemaal naar Gdansk in Polen vloog om de overblijfselen van de nasleep van de val van het IJzeren Gordijn te bekijken, was de aanblik daar een diepe teleurstelling. Het Oosten dat halsoverkop in de open armen van de westerse slavernij viel, was in feite volslagen een complete ellende in materiële zin en mensonterend in menselijke zin. En natuurlijk de mainstream media die verantwoordelijk zijn voor de massale hypnose die Westerse desinformatie heet, om de goedgelovige massa’s op veilige afstand van de waarheid te houden, door middel van valse statistieken, eindeloze (nep)politieke spelletjes onder het mom van democratie, de terreur die wordt uitgeoefend door de pressiegroepen voor de mensenrechten, enz. Ash verklaarde dat toen hij in 2019 aankwam in Gdansk, Polen, waar de hardwerkende scheepswerfarbeiders hun overwinningen behaalden op de razende machine van het “kwade” communisme, hij noch de scheepswerven noch die blijmoedige triomferende winnaars aantrof.

Alles was een grote leugen vanaf het allereerste begin van de totale vernietiging van de vorige (communistische) maatschappelijke orde. De mythe van “een vriendelijke en genereuze indringer” werd verkocht aan de wanhopige massa’s aan deze kant van het IJzeren Gordijn. Dit doet me denken aan een enigszins trieste maar humoristisch sarcastische opmerking van Igor Ivanovic, een Servische denker en ondernemer, in zijn boek “The West and the Occupation“: “Een moderne, revolutionaire man, geholpen door de moderne technologie en via de met lepel-gevoede mainstream media, heeft zijn/haar vrijheid veroverd en heeft deze daarbij bij officieel decreet afgekondigd! De moderne mens eist dus het leven van luxe op als de vrucht van zijn/haar reeds zwaar bevochten revolutie (tegen het communisme) op een schotel vol overvloedige privileges!”

“Ik zou aannemen dat de contouren van het post-truth tijdperk van vandaag reeds toen begonnen, de vermeende paradigmaverschuiving in de rol van de media in het Oostblok in Europa werd gewoonlijk aangeduid als ‘de politieke overgang’ en het betrof ook de nationale media, eindigde in de privatisering, die helaas niet heeft geleid tot meer vrijheden voor de staat/regering, die op brute wijze werden ontdaan van hun eigen (staats-, nationale) media, maar alle tussenliggende speelruimte voor de mogelijke bescherming van de journalisten zelf en de onafhankelijkheid van de media, die bestond in de tijd dat de media in feite eigendom waren van de staat, op brute wijze heeft opgeheven en afgebroken. De staat/regering vertegenwoordigde destijds in het zogenaamd ‘beruchte’ communisme/socialisme-tijdperk wel degelijk het algemeen belang, althans tot op zekere hoogte.”

Paradoxaal genoeg, betoogt Reljic, wordt een groot aantal geprivatiseerde media gefinancierd uit de nationale begrotingen, maar de middelen worden toegewezen aan de particuliere eigenaars om zich te vrijwaren van elke vorm van muiterij onder de journalisten. Dit is de laatste fase van het brutaal wegnemen van elke vrijheid van meningsuiting van de journalist en een introductie in het proces van totale desinformatie.

Deze argumenten leiden me op de een of andere manier natuurlijk naar een andere journalist. Dit keer gaat het om wijlen Udo Ulfkotte en zijn ’true to the bone’ boek Journalists for hire waarin hij schrijft:

“In zo’n geval wordt men geacht een bepaald soort verslaggeving af te leveren. Welke? Vergeet mijn persbureau. Dit geldt voor hen allemaal in het algemeen. Aan het begin van de reis krijgt een verslaggever een aantal aanwijzingen over wat hij moet vragen, hoe hij moet communiceren. Normaal gesproken wordt je niet verteld wat je moet zeggen en vragen, om iets op deze of gene manier te schrijven, maar je bent je er pijnlijk van bewust dat als je dat niet op die en die manier doet, je de volgende keer niet wordt uitgenodigd. Uw mediabedrijf zal worden gebeld om te zeggen dat u niet gewenst bent. En dan ligt u eruit! Degenen die verantwoordelijk zijn voor de samenwerking met de media zijn de niet-gouvernementele ‘denktanks’, die stichtingen en organisaties die zogenaamd ‘onafhankelijk’ zijn op dezelfde manier als onafhankelijke journalisten dat zogenaamd zijn.”

Om terug te komen op Timothy Garton Ash, het begon allemaal met de verleidelijke politieke slogans en het eindigde in het suïcidale drijfzand van geen enkele keuze. Als je het geklaag van Ash buiten beschouwing laat, kun je je nog het levendige beeld herinneren van de ellende van de overgang in het Oostblok. Laat ik parafraseren wat Ash schrijft: “In Midden-Europa hebben zij niet alleen de markteconomie ontwikkeld, maar ook de ‘markt(georiënteerde) samenleving’ waarin een superieure geest van individualisme en concurrentie heerst.”

  Opnieuw een door Bill Gates gefinancierde Picnic supermarkt in Nederland in brand gestoken

Toen een bekende geleerde de beroemde reactie kreeg van een journalist van de mainstream media dat er in de VS vrijheid van meningsuiting is, omdat “jij je mening zegt en ik ook”, antwoordde de ander: “Ja, maar jij zegt hardop wat je bedrijfsbazen willen dat je zegt. Ik vertel hardop wat ik echt geloof.”

Een rationele, evenwichtige waarnemer in diezelfde westerse wereld komt tot het besef van een bepaalde paradox. Na de val van de Berlijnse muur (1989) en het massale “overloopeffect” van de ” Westerse ” waarden naar het Oost Blok, wordt de paradox universeel. Het gevaar voor de mensheid om geïndoctrineerd te raken met het valse waardensysteem waarin een sluw uitgevonden systeem van manipulatie een individu belemmert om zijn potentieel te creëren en te vervullen, is redelijk zeker en vanzelfsprekend. En nooit eerder waren de enorme massa’s mensen zo verdeeld in zulke miniatuur etnische groepen en nooit eerder waren de hypnotiserende effecten van suggestieve manipulatie zo effectief en nooit eerder beschikten de mediamanipulatoren over zulke goede reclametechnieken, gecreëerd door wetenschappelijke experimenten, en nooit eerder bezaten zij zulke krachtige “suggestieve” massamedia als nu.

In zo’n diep veranderde samenleving zou de morele en professionele plicht om de waarheid te zeggen, te schrijven of te presenteren onherkenbaar versmelten tot een losse structuur, in overeenstemming met de sluw uitgevonden systemen van manipulatie overeenkomstig de verzoeken (dictaten) van de mediamagnaten.

En wat is de paradox? – vroeg een andere denker, Konrad Lorenz, zich al in 1972 af in zijn Civilized Man’s Eight Deadly Sins. Die pseudo-democratische doctrine zal ongetwijfeld een deel van de schuld dragen voor de morele en culturele teloorgang van de VS, die hoogstwaarschijnlijk de hele westerse wereld zal meesleuren.


Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

EPISCH: Journalist neemt “vlammenwerper” mee naar Mainstream Media Execs vanwege nepnieuws en propaganda



Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelEuropa kan achteruitgang en deïndustrialisatie tegemoet zien door in “door de VS gedomineerd systeem” te blijven
Volgend artikelEen multipolaire wereld is in opkomst
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

9 REACTIES

  1. Mensen denken met hun buik.
    Als ze dan eten met hun hoofd, zou dat goed zijn.
    Maar in de hoofden zit alleen maar rotzooi.
    Denken doet de mens zelf niet meer, maar laat voor zich denken.
    Zo worden de beslissingen van die mensen genomen door criminele organisaties.
    En dat is pas dom.

    • In het hoofd zit veel “afgewerkt” voedsel, ik denk hopeloos geval geworden.
      Het gaat Winston 5 vingers worden, de oorlog met Eurasia hebben we al

    • De hersenen zien er uit als de darmen, en zijn net zo lang.
      Maar denken is een kunst die niet besteed is aan mensen die ervan uitgaan dat de ziel een neveneffect is van de hersenactiviteit. Dus het enige objectieve wat eruit komt is shit.

  2. Timbre juni 1, 2023 at 15:41
    Maar als ze dan eten,moet jij eens opletten wat er gegeten wordt.
    Ook rotzooi in hun buik!
    Mensen worden ook steeds dommer,of het iq daalt.
    Ik heb toch een mobieltje?
    En met die debieltjes loopt het rond en kijkt niet eens op!
    Ik mag lijden dat die mensen onder de bus lopen.
    Ja s’avonds kassie kijke,en lekker veel schreeuwerige reclame,wat alleen maar slecht voor je is.
    Ik weet,80 % is rotzooi in de supermarkt enne die 2 familie die ik heb,die luisteren wel!
    Hey gember das goed voor je!gemberthee das lekker zeg.
    Knoflook,verse groente.Jaha zelfs het vlees word direct bij de slager betrokken!
    ja ik ben trots dat het mij gelukt is het goed onder woorden kon brengen.
    De enige die niet luisterde dat was mijn vader,een echte zoetekauw.
    Grote vent 1.93 sterk postuur.Is wel 82 geworden maar die woog wel ruim 100 kg.
    Ook op je gewicht letten is belanrgijk!zie de jeugd

  3. Een democratie is een dictatuur met de illusie dat je vrij bent. Maar in werkelijkheid een slaaf bent van het systeem. Zie maar aan alle censuur en media propaganda. De zogenaamde politici, die alle acteurs zijn die een toneelstukjes opvoeren voor de bühne wat we regering met de oppositie noemen. Met het zogenaamde stemmen geef jij je eigen autorisatie weg aan zogenaamde volksvertegenwoordigers, die jouw dan mogen beletten met allerlei beperkingen en dat jij de borgsteller wordt voor alle verkwistingen van de zogenaamde regering. De CEO van de dictatuur die zich zelf koning noemt, kan dan mooi weer spelen van jouw zuur verdiende geld.

  4. Wat een lang verhaal over een oxymoron. Weer de zoveelste aanzet tot cognitieve dissonantie.

    Post geeft verleden aan, truth is absoluut. Hoe kan de waarheid nog absoluut zijn als er iets anders na komt? Dan was het niet waar, dan is het niet waar en dan is het dus nooit waar geweest. Totaal conflicterende begrippen in één samenvoeging. Pats: dissonantie in je hoofd. Weg is je cognitieve vermogen om nog tegen te kunnen argumenteren.

    Het leven wordt heel simpel als je de juiste aannames doet en woorden juist definieert.

    Waarheid is absoluut. Zij verandert niet. Zij heeft geen binding met tijd, er is geen vóór of nà. Je kunt haar van verschillende kanten observeren maar zijzelf is puur objectief. Onafhankelijk van subjectief gevoel.

    In het recht wordt het zo ook duidelijk verlangd. De waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid. Zonder dit is er geen recht mogelijk.

    Zonder waarheid is er geen wetenschap mogelijk. Iets valt niet systematisch te onderzoeken als het dan weer wel, dan weer niet waar is.

    De waarheid is niet ondergeschikt aan de wil.

    De waarheid ligt al vanaf het allereerste begin onder vuur. De duivel is de leugenaar vanaf het eerste begin. Hij zal zeggen ‘er bestaat geen absolute waarheid’ , ‘het is puur wat jij ervan vind’ . Hoe jij er tegenaan kijkt. Het is subjectief. Jij hebt jouw waarheid, ik de mijne. Doe wat jij goed vind. Jij bepaalt wat goed is. Jij bent je eigen god.
    “Do as thou wilt”

  5. @Disciplus Simplex
    Vaag draadje van je .
    Collectieve samenhang ?
    Je komt nu over als een burgelijke zwam neuzel .
    De mens zweert op de bijbel de waarheid en niets dan de waarheid zo helpen mij god .
    Je bent ver heen vriend .
    🤨.
    Afgedaald in de krochten van definitief gelijk ?
    En uiteraard je de duivel heeft het gedaan hoor .!
    Gelukkig heb ik altijd Blues opstaan als ik door vrije media heen neus .
    “My women has a black cat ” 🤣

  6. Het schijnt je toch nog te triggeren. Blijkbaar en je nog niet helemaal weg gezonken in nihilisme.

    Maar nadenken is zeker niet ‘jouw ding’?

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in