Geliefden deprogrammeren, de COVID-cultus doorbreken

“LA is een zeer politiek geladen klimaat,” zegt hij. “Veel van mijn patiënten, met name degenen die zich niet zouden identificeren als conservatief of zelfs oprecht onafhankelijk, hebben de neiging om op een zeer emotioneel geladen manier te reageren wanneer ze werken met iemand die hun waardesysteem niet deelt, en dan wordt het moeilijk om met hen te werken. Ik kan ze niet helpen …

Ik merkte dat er iets groters dan alleen politiek in het spel was met de hele opkomst van de pandemie. Ongeveer 10 tot 20% van mijn patiënten, vertrokken abrupt zonder iets te zeggen … of ze hadden ruzie met mij. Sommigen vielen me zelfs persoonlijk aan en veroordeelden me.

Enkelen dreigden mij aan te geven bij de medische raad omdat ik ‘vreselijke’ dingen had gezegd, zoals dat kinderen moeten kunnen ademen zonder een masker op hun gezicht. Wat ik concludeerde nadat ik de gevolgen hiervan had gezien, is dat degenen die weggingen, degenen die mij aanvielen, echt geen mensen meer zijn die ik kan helpen, omdat echt goed therapeutisch werk, tenminste het werk dat ik doe, begint vanuit een positie van waarheid en realiteit.

Ik beweer niet dat ik het monopolie heb op waarheid of realiteit, maar ik hecht er wel zoveel waarde aan dat ik niet bereid ben het op te offeren voor het emotionele comfort of welzijn van iemand anders op dat moment …

Degenen die zijn gebleven en degenen die hun plaats hebben ingenomen zijn allemaal veel, veel meer toegewijd aan het werk en om beter te worden, om zichzelf emotioneel en psychologisch te genezen, dan wie dan ook van de mensen die zijn vertrokken.

Dus, ik heb op geen enkele manier spijt van die beslissing. Ik denk dat het me een betere clinicus heeft gemaakt, een betere beoefenaar. En het belangrijkste is dat het me in staat heeft gesteld om duidelijk, publiekelijk en eerlijk te blijven spreken over wat ik denk dat een veel belangrijker probleem is dan alleen maar prikken en maskers, namelijk de staat van ons land en hoe we worden gecontroleerd en gemanipuleerd door corrupte individuen en bedrijven.”

“De wol werd niet over onze ogen getrokken op 15 maart [2020],” zegt McDonald. “Wat ik vermoedde, blootlegde en uitlegde in het eerste derde deel van het boek is dat dit proces eigenlijk al lang daarvoor begon.

Wat we hebben gehad, en waar we onder hebben geleden, is een langzame poging van de regering, door bedrijven, door rijke, machtige individuen voor een aantal decennia … Ik ga in mijn boek zelfs terug tot na de Tweede Wereldoorlog met een heel specifiek voorbeeld voor degenen die in die tijd opgroeiden, van de duik-en-schuiloefeningen ter bescherming tegen een nucleaire holocaust.

Het is duidelijk dat je je onder je bureau verstoppen je niet zal beschermen tegen een nucleaire bom. En toch werd ons verteld dit te doen … Deze praktijk heeft kinderen, naar mijn mening, een gevoel van angst bijgebracht, een gevoel van kwetsbaarheid en een vertrouwen in een hogere macht – niet God, maar een hogere menselijke macht, meestal een autoritaire macht, de macht van scholen of ambtenaren om je te beschermen tegen deze zeer ongespecificeerde, vage … dreiging”.

“Dus, aan het begin van het boek, is mijn doel om uit te leggen: hoe zijn we zo bang geworden?’ Hoe zijn we zo snel bang geworden voor iets dat aanvankelijk voor de meeste mensen duidelijk geen bedreiging van betekenis vormde?

Zelfs voor degenen voor wie het een bedreiging was … zijn er zeer nuttige, succesvolle, goedkope, effectieve behandelingen geweest die in wezen bijna 100% van de mensen hebben genezen die door dit virus waren getroffen. Dus waarom [de angst]?

Door het hoe en waarom uit te leggen van hoe we op dit punt zijn gekomen, hoop ik dat mensen die misschien niet helemaal gehersenspoeld zijn, maar wel enigszins verward, enigszins perplex, niet helemaal helder denkend maar dat zeker wel willen zijn, hun gedachten op een rijtje zullen zien, zodat ze vervolgens naar de belangrijkere stap kunnen gaan, namelijk wat doen we eraan?”

“Dit is mijn kleine diagnostische techniek: Is de persoon nieuwsgierig om iets anders te weten dan wat hij of zij nu weet? Als het antwoord nee is, ga ik niet eens verder met die persoon in gesprek. Het is absoluut zinloos …

Ambivalentie is een ander woord dat we gebruiken in motiverende gespreksvoering. We beoordelen op ambivalentie. Probeert de persoon twee verschillende, tegengestelde posities op hetzelfde moment in te nemen? Want dat leidt tot een oplossing. Als er helemaal geen ambivalentie is en er is geen nieuwsgierigheid, dan weet ik echt niet waar je moet beginnen. Dus zal ik vragen: ‘Wat is het dat je nu begrijpt van wat er gebeurt?

Als ik wat tweeslachtigheid bespeur, als ik wat gebrek aan vertrouwen bespeur, dan zal ik een vervolgvraag stellen. Ik zal zeggen: ‘Bent u nieuwsgierig? Bent u geïnteresseerd in het leren over andere informatie of andere gezichtspunten waar u zich nu misschien nog niet bewust van bent?’

En vaak, als ik tot dat punt ben gekomen, zal de persoon aarzelend zeggen: ‘Ja, misschien.’ Als ik daarentegen krijg, ‘Absoluut niet,’ of meer een veroordeling, ‘Wat bedoelt u? Bent u een van die anti-vaxxer hoaxers?’ Dan weet ik dat ik waarschijnlijk niet echt succesvol zal zijn, dus laat ik het rusten. Ik trek me terug… Als iemand verslaafd is aan angst, wacht ik gewoon af en kijk of hij openstaat en bereid is om zijn verslaving kwijt te raken.”

“Mijn zorg is dat de onderliggende motivatie van deze psychologische campagne lange tijd, en ook nu nog, een aanval is geweest op de kernstructuren, fundamenten, instellingen van ons land … Zeker in alle Angelsaksische landen is er al vele, vele jaren een aanval op de kernarchetypen van het mannelijke en het vrouwelijke, het masculine en het feminine.

Het doel is de interesse, het vermogen, het comfort weg te nemen, zowel intern als ook op maatschappelijk niveau, van mannen en vrouwen die samenkomen. Als mannen en vrouwen ophouden samen te komen, als ze ophouden naar elkaar te verlangen, als ze ophouden met elkaar te praten, als ze ophouden uit te gaan, te trouwen, kinderen te krijgen, dan hebben we geen gezinnen meer. Dan hebben we alleenstaande ouders.

Als we geen gezinnen hebben, hebben we ook geen maatschappelijke organisaties. Dan hebben we geen kerken. We hebben geen gemeenschappen. Alles wat we hebben zijn alleenstaande ouders die rondrennen met hun eigen kinderen, vertrouwend op, waarschijnlijk, de overheid om hen financieel en lichamelijk veilig te houden. Dus, de rol van de vader, de rol van de moeder is gewoon geëlimineerd.

De staat komt naar voren en begint de rol van de vader over te nemen.

Er is een jong meisje dat seksueel misbruikt is door haar biologische vader gedurende een aantal jaren, en uiteindelijk heeft hij haar zwanger gemaakt. Hij werd gearresteerd nadat er een vaderschapstest was gedaan.

Ik heb onlangs haar therapienotities over een rechtszaak doorgenomen, en wat me opvalt is dat ze nu, twee jaar later, nog steeds volhoudt dat haar vader haar ten onrechte is afgenomen. Hij verdiende het niet om gearresteerd te worden, zou niet in de gevangenis moeten zitten en het enige wat ze echt wil is met hem herenigd te worden.

Je zou denken dat dit geen zin heeft. Ik bedoel, geen zinnig persoon zou zich willen herenigen met een vader die haar seksueel misbruikt en zwanger gemaakt heeft, maar zij wel. Ik denk dat er een psychologische reden voor is. We hebben maar één vader. We hebben maar één moeder. Als onze vader of moeder wordt verwijderd, kunnen we die persoon niet vervangen. We worden in wezen in de steek gelaten. We zijn verloren …

Dus, wat gebeurt er als we de regering afwijzen? Als we de overheid niet willen gebruiken om onszelf veilig te stellen, om afhankelijk te zijn van de overheid voor ons geld, voor onze heiligheid, [dan] moeten we op elkaar vertrouwen. We kunnen dat doen als we een gezin hebben, als we een gemeenschap hebben, als we een kerk hebben, maatschappelijke organisaties en structuren.

Maar wat als we een alleenstaande moeder zijn met een paar kinderen die in een appartement in Santa Monica wonen dat gesubsidieerd wordt door het stadsbestuur van Santa Monica, en voedselbonnen krijgen van de staat Californië? Wel, nu kunnen we geen afscheid nemen van de overheid. We moeten de regering houden.

Dus ik geloof echt dat de aanvallen op mannelijkheid, op vrouwelijkheid, speciaal zijn ontworpen om een einde te maken aan de familie-eenheid en om ervoor te zorgen dat alle mannen en vrouwen zich tot de overheid wenden voor hun veiligheid in plaats van tot elkaar, zoals van oudsher het geval is geweest…”

McDonald benadrukt dat dit niet echt een politieke kwestie op zich is, hoewel links “er bijna een monopolie op lijkt te hebben,” voornamelijk omdat “links van nature een communistische of socialistische beweging is. Het is anti-religieus, anti-gezin, anti-individueel.”

“Ik heb geloof en vertrouwen in individuen, maar in de mensheid als geheel, heb ik een behoorlijk deel van mijn vertrouwen verloren.

Hoewel er altijd corrupte individuen zijn geweest, zegt het feit dat de mensheid als groep heeft toegestaan dat zij, in de laatste paar jaar, zo’n voet aan de grond heeft gekregen door zich vrijwillig te schikken, mij dat de mensheid niet, althans niet nu, het inherente vermogen heeft om het ware kwaad te weerstaan in de mate die ik dacht dat zij had. Dus, ik heb me vergist.

Dit heeft ertoe geleid dat ik, afhankelijk van de dag, een aantal verschillende gevoelens en opvattingen heb over de mogelijkheid van een uitweg. Ik geloof op dit moment niet dat de uitweg is om te wachten op een messias … Ik denk dat de uitweg vanuit de basis zal komen… een verrijzenis uit de as, in wezen.

[Neem het openbare schoolsysteem in de Verenigde Staten, waarvan ik denk dat het niet meer te redden is; ik denk niet dat het gerepareerd kan worden. We moeten een nieuw schoolsysteem bouwen. We moeten een nieuw banksysteem bouwen, een nieuw voedselsysteem, een nieuw leveringssysteem.

We moeten een nieuw politiek systeem bouwen. Al deze systemen moeten in principe herbouwd worden. En ze zullen niet herbouwd worden door een leider, ze zullen herbouwd worden door de mensen, en daar is internationale samenwerking voor nodig…

Het is zo belangrijk dat het Amerikaanse volk samenkomt en deze corrupte machtskabaal en structuur van zich afwerpt, zodat ze weer kunnen opbouwen… Als dat niet gebeurt, denk ik dat we een zeer donkere periode tegemoet gaan, die jaren of decennia zal duren. Ik weet niet of we daar ooit echt uit zullen komen.”

“De enige manier waarop deze mate van kwaad kan bestaan en zo’n sterke greep op het land kan hebben, is door de macht te concentreren. Als de macht verspreid zou zijn, zou het heel moeilijk zijn voor dit soort hersenspoeling, omdat er genoeg tegenwicht zou zijn, er zou genoeg verspreiding zijn van de corrumperende invloed, dat de waarheid en eerlijkheid en de krachten voor het goede daadwerkelijk voet aan de grond zouden hebben.

Ik bedoel, Parler werd een jaar geleden vernietigd omdat twee mannen in Silicon Valley een schakelaar omzetten en 30 miljoen stemmen het zwijgen werd opgelegd. Ik bedoel, dit is nooit eerder mogelijk geweest. Nooit… Ik geloof op dit moment dat… er een persoonlijk verlies voor nodig is, iets ingrijpends en belangrijks, voor degenen die nog steeds gehersenspoeld zijn, om weer helder te gaan denken.

Misschien het verlies van een kind door een verwonding als gevolg van een vaccin, het verlies van een ouder die niet in het ziekenhuis mag worden behandeld voor hartfalen omdat hij heeft besloten geen vaccin te nemen, de volledige economische ineenstorting van het huis, de gemeenschap of misschien zelfs het land, omdat we onszelf toestaan niet langer te werken en geloven dat de productiviteit op de een of andere manier wel ergens anders door een ander zal worden behaald.

We zouden kunnen eindigen, zoals nu in LA gebeurt, in een staat van absolute anarchie, waar rijke mensen in de Palisades, in Malibu, in Beverly Hills, nu worden beroofd, verkracht en vermoord door bendeleden op dezelfde manier als in de Favelas in Brazilië.

Dit soort misdaadgolf, niet alleen onder de arme mensen in het getto, maar ook onder de welgestelde klasse, degenen die stemmen op al die mensen die deze corruptie en deze technologische hersenspoeling doordrukken… is in mijn leven nog nooit voorgekomen in Los Angeles. Maar het kan noodzakelijk zijn dat degenen die deze hersenspoeling helpen ondersteunen, aanzienlijke persoonlijke verliezen lijden voordat ze wakker worden en hun steun eraan onttrekken.”

“Dit roept een andere vraag op, die ik een jaar geleden heel anders zou hebben beantwoord. Ik krijg heel vaak de vraag: “Is dit gewoon corruptie? Ik bedoel: ‘Ik wil meer geld. Ik wil meer macht. Of is er iets meer sinister? Zit er op zijn minst een sociopaat of misschien zelfs een kwaadaardig bestaan achter?

Twee jaar geleden, zou ik gezegd hebben dat het absurd is. Misschien zijn er een paar sociopathische individuen. Zeker, er is niets kwaadaardigs. Ik geloof niet in de duivel. Maar ik begin me nu af te vragen of dit verder gaat dan simpele menselijke corruptie. Hebzucht is zo banaal… Dat lijkt zo’n relatief onschuldige ondeugd, gezien wat we zien als de gevolgen van deze beslissingen.

Ik sta nu open, zoals ik nog nooit eerder heb gedaan, voor de mogelijkheid van het bestaan van het kwaad. Van een kracht, die werkelijk in het spel is, die deze individuen drijft om zulke daden te plegen. En het is slecht. De uitkomsten zijn slecht. Het zijn geen fouten, en ze zijn georkestreerd. Daarom zet ik nu zo mijn vraagtekens bij deze verklaringen die alleen maar over fouten of geïsoleerde corruptie gaan.

Er is iets zo prachtig precies en goed verbonden en blijvend aan hoe al deze acties de laatste paar jaar zijn samengekomen, dat het me doet denken dat er een soort kracht of macht in het spel moet zijn die verder gaat dan eenvoudige menselijke zwakheid.”

“De gehersenspoelde groep kan niet vrijwillig behandeld worden, zoals we een sekte zouden behandelen,” zegt hij. “Ik kan hen geen informatie, voorlichting, counseling of zelfs maar een boek geven, omdat ze niet zullen luisteren. Ze zullen het niet lezen. Dat willen ze niet, want ik ben een vijand. Iedereen die waarheid, hoop en informatie geeft, is de vijand.

De enige bondgenoot die ze hebben is de goeroe. Net zoals een sekte is afgesloten, hun familieleden volledig van hen gescheiden … deze mensen zullen alleen luisteren naar en bevelen aannemen van Anthony Fauci, van Joe Biden, van Don Lemon, mensen in de media, mensen in de politiek, mensen in de bureaucratische regering, en niets zal hen van gedachten doen veranderen. Absoluut niets.

Ze kunnen mensen om zich heen zien sterven, hun eigen ouders, hun eigen kinderen, en toch zouden ze nog een poging wagen. Ze zijn verloren, tenzij en totdat ze fysiek worden verwijderd, in wezen op de manier waarop we dat met een sekte zouden doen, naar een afgelegen locatie waar ze kunnen worden gedeprogrammeerd. En ik zit niet in die business. Dus dat is niet de groep waar ik het tegen heb.

Ik moet realistisch zijn. We moeten praktisch en efficiënt zijn met hoe we onze tijd gebruiken. We willen niet preken voor het koor, maar we willen ook niet proberen om achter mensen aan te gaan die gesloten zijn, geen nieuwsgierigheid hebben, volkomen gehersenspoeld zijn. Ze zullen niet luisteren. Het is zinloos.

Dan blijft de andere groep over, namelijk de ruimdenkende, misschien bange, misschien angstige, nieuwsgierige groep. Ik zou deze mensen de angstverslaafden noemen die hun verslaving willen verliezen … Dat zijn de mensen die ik wil bereiken met het volgende boek.”

“Angst is het obstakel om rationeel te kunnen denken en handelen. Dus, de angst moet overwonnen worden. Maar om de angst te overwinnen, moet je toegeven dat je eraan verslaafd bent, dat dit niet iets is waar je aan vast wilt houden,” legt McDonald uit.

“Van daaruit zijn er andere dingen die je kunt doen. Een daarvan, waar volgens mij nog niet veel over gesproken is, is dat je humor moet omarmen. Humor is wat ons in staat stelt om een perspectief te hebben. Zonder perspectief, zijn we als een zeeman die door een monoscoop kijkt. Alles is gericht op een klein doel in de verte.

We verliezen alles om ons heen. We verliezen onze context. We zijn niet in staat om waarde en prioriteit aan dingen toe te kennen. Alles gaat over zaken, dood, gevallen, stergevallen, prikken, maskers. Een van de beste manieren om daar afstand van te nemen is om humor te ontwikkelen en te omarmen. Om weer te gaan lachen, grappen te vertellen, de luchtige kant van onze tijd hier in te zien. We zijn hier niet alleen om te bestaan. We zijn hier om te leven. We zijn hier om volledig te leven…

Door dat gevoel van perspectief te ontwikkelen, kunnen ze meer nieuwsgierigheid omarmen. Ze moeten zich ook afsluiten van de media, tenminste tijdelijk, want de media is wat de verslaving voedt. Je moet stoppen met naar je dealer te gaan…

Ik ga nog een heleboel andere stappen doorlopen als ik ze toelicht. Maar dit zijn enkele van de stappen waarvan ik denk dat ze heel belangrijk zijn voor mensen om te overwegen – toegeven dat je een probleem hebt en er een einde aan willen maken; humor ontwikkelen, of op zijn minst omarmen; en de dealer van de angst vermijden, wat, grotendeels, de media is.

Keer ook terug naar wat er om je heen is. Stop met je af te sluiten van mensen. Het kan zijn dat je mensen omarmt die ook angstig zijn. Omgaan met alcoholisten is niet de beste manier om te stoppen met drinken. Ga naar mensen die nuchter zijn.

Bouw vriendschappen op, relaties met mensen die niet de verslaving aan angst hebben… Je zult een hele wereld ontdekken die niet draait om virussen, injecties, maskers en het sluiten van scholen en bedrijven.”

“Ik schreef over de culturele voorwaarden in mijn boek. [Desmet beschrijft ze in puur psychologische termen, hoewel er ook culturele overlappingen zijn [zoals] gebrek aan betekenis en het losgekoppeld zijn van familie. Nou, hoe gebeurt dat?

Als je niet echt weet wat je doel is als man, als je geen kerngezin hebt, verlies je familiebanden. Je bent afgesneden van je vrienden vanwege politieke verschillen. Dus, we bereikten dezelfde eindpunten vanuit verschillende uitgangspunten, maar ik ben het helemaal met hem eens.

Het idee van hypnose is ook erg interessant. Ik heb klinische hypnose bestudeerd. Zoals we allemaal weten in toneelvoorstellingen, brengt de hypnotiseur een dozijn mensen op het toneel, probeert aan 12 mensen verschillende dingen voor te stellen.

Dan haalt hij er geleidelijk 5, 6, 7, 8, 9 uit en stuurt ze terug naar het publiek als hij ze als niet-suggestief beschouwt. Hij houdt er twee of drie over die dat wel zijn, en die mensen presteren meestal prachtig tijdens de hypnose op het podium.

Ik denk dat dat ook waar is. Ik denk dat er mensen zijn die om de een of andere reden makkelijker suggestibel zijn. En dus zijn ze vatbaarder voor een hypnotische trance. En ik denk dat er op dit moment een soort hypnotische trance gaande is in de wereld. Die mensen hebben gewoon een inherente suggestibiliteit.

Het idee dat we de angst voor de dood kunnen vervangen door een angst voor totalitaire controle is interessant, maar ik weet niet of ik het daarmee eens ben, om de volgende reden.

Ik denk dat een van de redenen waarom mensen zo volgzaam zijn geworden, vooral in de westerse landen, in de meer welvarende, de meer technologisch verbonden, onderling niet verbonden samenlevingen, is dat we grotendeels de … intrinsieke [wil om] in opstand te komen en terug te slaan tegen het feit dat we worden gecontroleerd door een hogere niet-God-achtige autoriteit, zijn kwijtgeraakt.

Ik denk dat mensen vandaag de dag, niet intrinsiek hunkeren naar vrijheid. Ik denk dat ze ernaar verlangen dat er voor hen gezorgd wordt. Een van de sterke punten van totalitaire regimes in de 20e eeuw is dat ze veiligheid hebben geboden ten koste van vrijheid.

En de mensen hebben het grotendeels omarmd, althans in het begin, voordat alle kampen begonnen en de executies, omdat ze het eindpunt van het verlies van vrijheid niet zien. Ze zien de onmiddellijke voordelen van veiligheid, van verzorgd te worden. Ik hoef niet elke dag te gaan werken… Dit is zo’n gemakkelijker leven. Het is alsof ik terug ga in de tijd naar de dag dat ik geboren werd en er voor elke behoefte die ik had werd gezorgd…

Nu, had ik geen vrijheid. Ik was overgeleverd aan de genade van de moeder. Maar wow, wat een gemakkelijk leven. Geen verantwoordelijkheid … Dus er is iets psychologisch in ons ingebakken om iets eenvoudigs te willen omarmen, iets makkelijks, onze autonomie weggeven aan een hogere autoriteit die een staat is die voor ons zal zorgen.

En natuurlijk verandert het altijd in een totalitair systeem en de mensen sterven, worden vermoord, we hebben massale hongersnood, executies. We hebben het keer op keer gezien in de 20e eeuw.

Maar vanuit mijn ervaring als clinicus zijn mensen eigenlijk veel banger voor de dood, voor het verliezen van veiligheid, voor het verliezen van de zogenaamde bescherming van de staat, dan dat ze bang zijn voor het verliezen van al hun vrijheden, hun vrijheden, en uiteindelijk gewoon gevoed te worden in een vleesmolen voor de despoten van de maatschappij.

In de kern biedt het totalitaire systeem een bedrog aan. Het zegt: “Stop met geloven in een hogere macht die niet echt is, God, en geloof in een hogere macht die ik en de partij ben. Ik kan je de aardappelen aanbieden. Ik kan je de bewakers aanbieden… Ik kan je dat nu allemaal aanbieden. Wat kan God je bieden? … Je kunt niet op hem vertrouwen. Nou, je kunt op mij vertrouwen. Het is bijna als een duivels soort Faustiaans spel dat deze totalitaire despoten altijd spelen, maar de mensen trappen erin.

En dit is een van de redenen waarom elk communistisch systeem, elke dictatuur, in wezen alle vormen van religieuze verering en organisatie aanvalt. Ze hebben een seculiere samenleving nodig, want als er een hogere macht is, boven de staat, waar mensen in geloven of op vertrouwen, vermindert dat de absolute macht van de staat. Het brengt het in de juiste context.

En de context is dat het gebrekkig is, omdat totalitaire regimes nog steeds geleid worden door mensen. Ze worden niet geleid door engelen. Ze worden niet geleid door God. En als we God uit het beeld kunnen verwijderen, dan verschuift plotseling de hele hiërarchie en wordt de topmacht de staat en is er niets boven de staat.

Ik denk niet dat hier een uitzondering op is. En dit is een andere reden waarom de aanval op de kerk en de aanval op Kerstmis, bijvoorbeeld, de laatste decennia zo doorgaat.”

“Een van de belangrijkste dingen die ik zelf heb ontdekt, en die ik iedereen aanraad te doen, is uit de kast komen”, zegt McDonald.

“Ik erken dat het op dit moment veel makkelijker is om als transgender uit de kast te komen dan om als conservatief uit de kast te komen, maar zelfs als je een paar vrienden en collega’s verliest, zul je veel, veel meer winnen van kwalitatief goede, ondersteunende, liefdevolle, vrijheid verdedigende mensen met integriteit dan alles wat je ooit bent kwijtgeraakt.

Zoals Mikki Willis [maker van de Plandemic documentaire serie] tegen me zei nadat hij zijn eerste film had opgenomen: ‘Ik heb geen enkele vriend verloren.’ Ik vroeg, hoe is dat mogelijk? Hij zei: ‘Omdat alle mensen die weggingen, om te beginnen geen vrienden waren.’ En ik ben het helemaal met hem eens. Dat is waar in mijn ervaring. Het zal waar zijn in de jouwe.

Het enige wat je moet doen is de onmiddellijke tijdelijke brandmerking tolereren en accepteren die zal optreden zodra je je hoofd omhoog steekt en … begint te spreken vanuit je hart en eerlijk bent, je eigen integriteit toont …

De mensen die je niet steunen, zullen vertrekken. Ze zullen ruimte maken voor degenen die dat wel doen. Degenen die je horen en het met je eens zijn, die zullen naar je toe komen. Ze zullen zeggen: ‘Godzijdank, nog iemand die mijn mening deelt. Wat is uw naam? Kunnen we elkaar ontmoeten voor een kopje koffie? Heb je gehoord over de groep die ik heb georganiseerd? We ontmoeten elkaar op donderdag in de koffieshop. Ik wil je voorstellen aan mijn vrienden.

Dat zal je overkomen. En ik denk dat dat de eerste, belangrijkste stap is die je kunt nemen om een sterker, gezonder, en meer pro-vrijheid, pro-Amerikaans individu te worden.”