De kwaadwillenden Olympische Spelen

Heeft het je hart verwarmd om al die blauwe en gele Oekraïense vlaggen te zien zwaaien door onze gekozen functionarissen in het Congres zaterdagavond met de goedkeuring van de meer dan 60 miljard dollar kostende hulpwet aan de Palookaville van Europa? Je realiseert je toch wel dat het minieme deel van dat hypothetische “geld” – uit de lege schatkist van ons land – dat ooit Oekraïne zal bereiken, onmiddellijk zal terugvloeien naar de bankrekening op de Kaaimaneilanden van meneer Zelensky? De rest van het geld komt terecht in het recursieve balletje-balletje goocheltruc tussen de Amerikaanse wapenproducenten en de mensen in het Congres die met die blauwe en gele vlaggen zwaaien en die grote vette bakken verse “campagnedonaties” zullen ontvangen van de dankbare bom- en raketproducenten. Geen wonder dat ze juichen, schrijft James Howard Kunstler.

Wat de ruim 60 miljard dollar niet zal doen, is het Oekraïense leger snel genoeg van nieuwe wapens en uitrusting voorzien om te voorkomen dat Rusland deze wrede, stomme en onnodige oorlog, die wij begonnen zijn, beëindigt. Ja, wij zijn begonnen, niet Rusland, in 2014 toen onze Intel-blob de gekozen president Viktor Janoekovitsj omverwierp in de zogeheten “Maidan Revolutie van Waardigheid” (zoals Wikipedia het noemt). En met welke reden? Om Oekraïne in de NAVO te duwen als opmaat voor het voldoende “verzwakken” van Rusland om het op te breken en controle te krijgen over Russische olie, ertsen en graan.

Ja, dat was eigenlijk het spel van de neocon, waarvan een groot deel grootheidswaanzin en overmoed, een fiasco dat strategisch gezien even rampzalig was als Hitlers poging om via Stalingrad in 1942-43 de controle over de Russische olievelden te krijgen. Met de dreigende mislukking en vernedering in Oekraïne is het doel van de blob nu, in theorie, de ijdele hoop om de vijandelijkheden net lang genoeg te rekken om zijn hologrampresident, “Joe Biden”, herkozen te krijgen, zodat de blob verder kan gaan met zijn amoebische vertering van wat nog niet is opgegeten in onze pijnlijke republiek. Je moet je natuurlijk wel afvragen wat deze blob denkt dat er overblijft om over te heersen als hij klaar is met alles op te slokken en iedereen die daar bezwaar tegen heeft van zee tot glanzende zee gevangen te zetten.

Vertel me eens op welke denkbare manier Oekraïne nu kan zegevieren in deze proxy-oorlog zonder dat het een begin maakt aan de uitwisseling van kernwapens? Amerika heeft niet genoeg tactische raketten en artilleriegranaten om daarheen te sturen. Wat we hadden is op. De NAVO had nooit veel om mee te beginnen. Oekraïne heeft geen kanonnenvoer meer om te rekruteren uit de slinkende bevolking. Ondanks de recente opschepperij van de heer Macron kan de NAVO geen geloofwaardig leger samenstellen, of het zelfs maar eens worden over welk land wat zou sturen. Niemand schiet te hulp. In plaats daarvan versterkt Rusland zijn eigen wapenindustrie en zijn leger, terwijl het systematisch de elektriciteit in heel Oekraïne uitschakelt door de elektriciteitscentrales op te blazen. Zeer binnenkort zal Oekraïne worden gereduceerd tot middeleeuwse leefomstandigheden – geen licht, geen telefoon, geen internet, geen winkels, geen mogelijkheid om moderne oorlogsvoering te voeren. Einde… van… verhaal.

Dit zal zich veel sneller voltrekken dan de door de blob gecontroleerde nieuwsmedia van Amerika kunnen voorliegen. Ik denk dat het functioneel voorbij kan zijn voor het midden van de zomer. Het resultaat zal weer een vernedering zijn op de scorekaart van “Joe Biden”. Als het voorbij is, kun je er zeker van zijn dat de Russen zullen afzien van een eindspeldansje om Amerika’s geniale verliezers niet te provoceren tot een laatste kleinzielige vergeldingsactie. Rusland zal gewoon nuchter verklaren wat vanzelfsprekend is: dat Oekraïne eeuwenlang in zijn invloedssfeer heeft gelegen, zoals Mexico in de onze ligt, en dat ze de natuurlijke orde der dingen in die hoek van de wereld hebben hersteld.

Daarna kunnen Amerika en de rest van het Westen verder met de ineenstorting van hun financiële systeem en zeer waarschijnlijk een periode van diepe politieke en economische chaos waarin regeringen vallen, naties van grenzen en vorm veranderen en hun bevolkingen dramatisch lijden onder een geïmplodeerde levensstandaard. Dat proces zal de komende jaren misschien iets langzamer verlopen dan het einde van de oorlog in Oekraïne. Het zal lijken op een combinatie van stoelendans en hete aardappel, waarbij de kansen om een zetel te bemachtigen gestaag afnemen en de verliezers achterblijven met dingen die ze niet kunnen hanteren.

Ondertussen is ons land – weet je nog, de VS, toen het zijn ooit benijdenswaardige mojo nog had werken? – druk bezig krankzinnig te zijn en op elke mogelijke manier, met elk onderzocht alternatief,om zelfmoord te plegen. Hoe denk je dat de Democratische Partij daadwerkelijk zal pretenderen om “Joe Biden” op te stellen voor herverkiezing als de mislukking van Oekraïne achter de rug is? Antwoord: dat kunnen ze niet. Deze domper van de oude gaffer die zich in zijn strandhuis verbergt en een directe confrontatie met de realiteit uit de weg gaat, loopt ook op zijn einde. In plaats van “een deksel” op de activiteiten van “JB” te zetten, zullen zijn handlangers op een vochtige ochtend in het moeras in plaats daarvan “een medisch alarm” inroepen en dat zal het laatste zijn wat we van die afgrijselijke verschijning zien.

Het lijkt er ook steeds meer op dat de Republikeinse Partij voor haar eigen burgeroorlog staat, vooral na de verbijsterende flipperooski van voorzitter Mike Johnson over de stemming over de hulp aan Oekraïne. Weet je nog dat hij een paar weken geleden zei dat zo’n deal niet haalbaar was als er geen einde kwam aan de invasie over onze Mexicaanse grens. Toen lokten de inlichtingenjongens hem in een SCIF (Sensitive Compartmented Information Facility) waar ze hem … iets … lieten zien! Iedereen wil dolgraag weten wat. Een geheime getekende overeenkomst die van Oekraïne onze 51ste staat maakt? Foto’s van Mike bezig met onaangename spelletjes met God weet wie of wat? Of hadden ze gewoon een gesprekje met hem over hoe dingen horen te werken? Wat het ook was, Mike Johnson is onhoudbaar geworden in zijn positie. En hij heeft niets uitgelegd. Hij moet weg.

Aan de andere kant van dit alles staat – of liever gezegd, zit aan een verdedigingstafel – Donald Trump, de schijnbaar onvermijdelijke leider van een partij die hem wil ophoesten als een haarbal die vastzit in haar keel. En toch, elke week die voorbijgaat, worden de verschillende valstrikken die zijn opgezet om hem te strikken amateuristischer en onhandiger – terwijl de Gouden Golem van Grootheid er op de een of andere manier in slaagt om zich door al die tegenslagen heen te slaan. Een groot deel van de partij die hij leidt doet mee aan dat snode spel. De wildcard is de steeds meer ontstoken stemming van het Amerikaanse volk, in wiens naam het spel zogenaamd wordt gespeeld. Nu absoluut iedereen over alles tegen hen liegt, is het een soort olympische spelen voor kwaadwillenden geworden.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Polen’s ex-president Walesa eist opsplitsing van Rusland en bevolkingsafname tot 50 miljoen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: