Waarom steunen sommige mensen tirannie terwijl anderen het trotseren?

Er is een fundamentele vraag die door de geschiedenis spookt en die nooit op een bevredigende manier is beantwoord. Er zijn vele denkrichtingen over het waarom en hoe van de opkomst van tirannie in een bepaalde samenleving en zij schieten allemaal tekort in hun verklaringen, hoofdzakelijk omdat zij allen hun vooroordelen hun conclusies laten beheersen en hen blind maken voor de diepere aspecten van macht en samenzwering. Met andere woorden, zij zijn slechts tot op zekere hoogte bereid om in het konijnenhol te duiken, en dan ontkennen zij dat het konijnenhol zelfs maar bestaat, schrijft Brandon Smith.

De algemene veronderstelling als het gaat om autocratie of oligarchie is dat mensen “dom” zijn en gemakkelijk te manipuleren zijn om dwingende persoonlijkheden te volgen die beloften doen die ze nooit van plan zijn na te komen. Dit is een dwaze oversimplificatie. In werkelijkheid is het niveau van manipulatie dat nodig is om een meerderheid van de mensen in een dictatuur te lokken zo complex dat het een geavanceerd begrip van de menselijke psychologie vereist.

In onze moderne tijd kunnen mensen niet zomaar onder dreiging worden bevolen zich te onderwerpen, althans niet meteen. Ze moeten worden overgehaald zich te conformeren, en dat niet alleen, maar ze moeten ook nog de indruk krijgen dat het al die tijd HUN IDEE was. Zonder deze dynamiek van zelfcensuur en zelfonderdrukking zal de bevolking uiteindelijk in opstand komen, hoe onderdrukkend het regime ook is. Een langdurige tirannie kan niet bestaan, tenzij een aantal mensen wordt overgehaald het toe te juichen, of er direct van profiteert.

En hier vinden we de ware sleutel tot totalitarisme – het gedijt alleen omdat er een deel van de samenleving is dat er heimelijk van houdt en wil dat het blijft bestaan. We zouden deze mensen nuttige idioten kunnen noemen, maar het is veel meer dan dat. Ze zijn zich niet noodzakelijk onbewust van wat ze doen; ze begrijpen tot op zekere hoogte dat ze helpen bij de vernietiging van andermans vrijheden… en ze zwelgen erin. Zeker, er zijn elitisten en globalisten die kerncomplotten beramen en streven naar meer en meer controle, maar zij zouden niet veel kunnen bereiken zonder de hulp van het leger van sociopathische aberraties die onder ons leven.

Deze vreemde en destructieve karaktertrek is vandaag de dag in het licht van de covid lockdowns en de drang naar gedwongen vaccinaties nog meer zichtbaar. Het is duidelijk dat er mensen zijn die zich te veel bezighouden met de persoonlijke gezondheidsbeslissingen van alle anderen. De wetenschap en de statistieken bewijzen dat zij zich geen zorgen hoeven te maken over het virus, maar zij negeren de wetenschap. Ze dorsten naar de smaak van macht. Ze zijn een sekte geworden die alle logica negeert en trouw eist aan hun frauduleus narratief. Ze geven niets om de feiten, ze willen alleen dat we ons schikken.

Wel, zoals ik keer op keer heb gezegd: We zullen ons niet schikken!

En zo begint het epische conflict; een verhaal zo oud als de beschaving zelf. Er zijn twee soorten mensen in deze wereld: Zij die anderen willen controleren, en zij die met rust gelaten willen worden. Maar wat beweegt de controlefreaks? Waarom zijn ze zoals ze zijn? Laten we enkele oorzaken onderzoeken…

De angstmotor

Er zijn mensen die gedreven worden door succes, door verdienste, door hoop, door voorspoed, door geloof, door optimisme, door liefde, en door eer. En dan, zijn er mensen die gedreven worden door angst. Er zijn honderden verschillende angsten, maar slechts een paar manieren om op elk ervan te reageren. Collectivisten reageren op angst met een wanhopige behoefte om hun omgeving te micromanagen; zij geloven dat als zij mensen en gebeurtenissen tot op zekere hoogte kunnen dicteren, zij onverwachte uitkomsten kunnen elimineren en vrij van angst kunnen zijn. Maar zo werkt het leven niet en zo zal het ook nooit werken.

Het niveau van invloed dat deze mensen nastreven ligt zo ver buiten hun bereik dat het nooit bereikt kan worden. Dat wil zeggen, ze zullen nooit tevreden zijn totdat ze meer krijgen. Hun angsten zullen hen altijd blijven achtervolgen omdat angsten niet van buitenaf kunnen worden aangepakt, maar alleen van binnenuit.

Bovendien draaien de dingen waar ze bang voor zijn vaak om hun eigen narcisme en zijn ze door henzelf gemaakt. Ze zijn bang om te falen, maar ze werken zelden hard genoeg om te slagen. Ze vrezen onthulling, maar alleen omdat ze voortdurend liegen. Zij vrezen conflicten, maar alleen omdat zij zwak van lichaam en karakter zijn. Zij vrezen de dood, omdat zij in niets groters geloven dan zichzelf. Zij streven naar dominantie over hun omgeving, omdat zij ten onrechte geloven dat zij het lot en de gevolgen van hun eigen verschrikkelijke keuzes kunnen bedriegen.

De veiligheid van de menigte

De kwestie van angst strekt zich uit tot de algemene mentaliteit van de totalitairen en hoe zij veiligheid vinden. Het idee om op eigen benen te staan en hun principes te verdedigen in het aangezicht van tegenstand is hun volkomen vreemd. Zij vermijden deze situaties koste wat het kost en het begrip risico is hun verafschuwt. Dus zoeken ze een menigte om zich in te mengen. Zo voelen ze zich veilig in de obscuriteit, terwijl ze ook kracht kunnen uitoefenen door collectivistische actie. Ze kunnen zich machtig voelen terwijl ze tegelijkertijd meelijwekkend en zwak zijn.

Deze mensen opereren bijna altijd via grote, eensgezinde groepen die elke onenigheid in de gelederen bestraffen, meestal met poortwachters die de beweegredenen van de zwerm modereren.

De menigte zelf is een wapen, haar enige doel buiten het comfort van haar aanhangers is het vernietigen van die mensen die er niet dezelfde overtuigingen of waarden op na houden als de controleurs. Er is geen defensief doel voor de meute; het is een moordwerktuig, het is een kernbom. En zoals we in elke moderne dictatuur hebben gezien, van de bolsjewieken in Rusland tot de fascisten in Duitsland tot de communisten in Mao’s China, is de totalitaire myriade in staat meer mensen te vermoorden dan welk bestaand nucleair wapen ook, en dat alles in naam van “het grotere goed van het grotere aantal”.

Valse vroomheid in plaats van eigenwaarde

Alle tirannen geloven dat ze rechtvaardig zijn in hun zaak, zelfs als ze weten dat hun daden moreel verwerpelijk zijn. Ik heb deze dynamiek duidelijk gezien tijdens de covid-mandaten en de vaccin paspoortinitiatieven. Bedenk eens dat het covirus voor 99,7% van de bevolking geen legitieme bedreiging vormt; zij zullen er niet aan sterven, en in de overgrote meerderheid van de gevallen zullen zij er snel van herstellen. Toch blijft de covid-cultus volhouden dat mensen die de mandaten, de lockdowns en de vaccins weigeren, anderen in gevaar brengen, en dat we daarom “gedwongen” moeten worden om ons te onderwerpen.

De meesten van hen weten volgens de data dat covid geen bedreiging vormt, maar het narratief geeft hun een kans om macht uit te oefenen door middel van een “moreel oordeel”, en dus liegen ze, en ze blijven liegen over de feiten totdat ze denken dat de leugen als de werkelijkheid zal worden aanvaard. Dit is een gemeenschappelijk aspect van de meeste sekten en van fundamentalistische godsdiensten die op een dwaalspoor zijn geraakt – de gewoonte van aanhangers om leugens belangrijker te vinden dan feiten en bewijzen, niet omdat zij hun geloof proberen te beschermen, maar omdat het hen de kans geeft zich vroom en superieur te voelen ten opzichte van degenen die zij vastbesloten zijn schade toe te brengen.

Degenen die het er niet mee eens zijn, worden bestempeld als ketters, het laagste van het laagste, de ongewassen terroristen. De anti-mandaat menigte wordt op deze manier van haar menselijkheid ontdaan en als demonisch afgeschilderd. De mensen die vrij willen blijven worden monsters, en de totalitaire monsters worden helden die de wereld willen redden. Zoals schrijver Robert Anton Wilson ooit zei:

De gehoorzamen zien zichzelf altijd eerder als deugdzaam dan als lafaards.

De liefde voor een kooi

Ik heb het gevoel dat ik deze mentaliteit tot op zekere hoogte begrijp, maar het verbaast me altijd weer hoe mensen die schrapen en klauwen om macht over anderen te verkrijgen, er ook van schijnen te houden slaaf van het systeem te zijn. Ik ben er niet zo zeker van dat het ironisch is, omdat autoritaire regimes sommige van hun beloften van “veiligheid” waarmaken, zolang de betrokken mensen bereid zijn om elke impuls van vrijheid in te ruilen. Als je te allen tijde doet wat je gezegd wordt en het systeem zonder mankeren dient, dan is er een goede kans dat je je kunt handhaven in de schamele levensbehoeften. Je zult een leven leiden, hoewel waarschijnlijk niet gelukkig.

Degenen die verder gaan en alle persoonlijke principes opzij zetten om de doelen van het systeem te bevorderen, zullen misschien zelfs een beetje rijkdom genieten die hun gelijken niet hebben. Ziet u, in een despotische maatschappij zijn de mensen die het meest zonder eer zijn, de mensen die het meest beloond worden. Ze hoeven geen verdienste te hebben, geen prestaties te leveren, geen vaardigheden te hebben of zelfs maar hersenen; ze hoeven alleen maar hun ziel te verkopen en alles te doen wat nodig is om in de smaak te vallen bij de oligarchie. Ze hoeven nergens goed in te zijn, ze hoeven alleen maar slecht te zijn, en voor sommige mensen is dat gemakkelijk.

Op deze manier wordt het systeem een comfortabele deken waarin anders nutteloze devianten kunnen worden gewikkeld. Ze wikkelen zich erin en genieten van de warmte. Zij houden zich niet bezig met vrijheid omdat vrijheid voor hen koud aanvoelt. Vrijheid kan isolerend werken en het bestaan van keuzevrijheid is beangstigend. Wanneer al je keuzes voor je gemaakt worden, is er nooit enige twijfel of interne stress. Alles wat nodig is, is dat je elke dag wakker wordt en gehoorzaamt.

Voor zwakke en ignorante mensen is onderdanigheid een geschenk in plaats van een vloek. Zij geloven dat een kooi bedoeld is om verguld te worden, niet om uit te ontsnappen, en dat iedereen die wil ontsnappen wel gek of gevaarlijk moet zijn. Als er vrije mensen bestaan, worden de slaven gedwongen hun eigen toestand en hun eigen naleving in twijfel te trekken, dus moet iedereen tot slaaf gemaakt worden om alle twijfel uit de samenleving te verwijderen. De korfgeest wordt boven alles geplaatst.

De opstandigen en de vrijen

De kleine tirannen die in de mensheid infiltreren zien voorstanders van vrijheid waarschijnlijk als een soort buitenaardse wezens van ver buiten de grenzen van hun universum. Zij kunnen gewoon niet doorgronden hoe het mogelijk is dat iemand het systeem trotseert, zich verzet tegen de menigte of het collectief, zelfs wanneer hij in de minderheid is of wanneer het risico zo groot is. Zij veronderstellen dat het een vorm van waanzin is of een gebrek aan intelligentie; want hoe kan een verstandig iemand denken dat hij een kans heeft om terug te vechten tegen de dictatuur?

Vrijheidslievende mensen zijn van nature individualisten, maar we geven ook om de vrijheden van anderen. Er is een gangbaar propagandaverhaal dat beweert dat individualisten “egoïstisch” zijn, maar dat is absoluut niet het geval. Het is niet genoeg dat wij alleen aan slavernij ontsnappen, wij zullen ook niet toekijken hoe anderen tot slavernij worden gedwongen. Wij zijn bereid ons leven te riskeren, niet alleen om onszelf te redden, maar ook om toekomstige generaties te redden van autocratie.

Naarmate de vaccinpaspoorten en -mandaten blijven escaleren, zullen de totalitairen nog meer verbijsterd raken, omdat elk nieuw controlemechanisme zal resulteren in een nog grotere impuls voor rebellie, en eerlijk gezegd zal het op dit punt wij, of zij worden. Zij zullen hun streven naar heerschappij niet stoppen en wij zullen niet toegeven, dus zitten we in een impasse. Onze twee stammen kunnen niet samenleven in dezelfde samenleving, misschien zelfs niet op dezelfde planeet.

De waarheid is dat als vrijwilligheid een gewaardeerd ideaal was, dit hele gevecht vermeden kon worden. Als de collectivistische sekte bereid zou zijn het idee te aanvaarden dat zij ervoor kunnen kiezen in een sterk gemicromanagede omgeving te leven terwijl anderen ervoor kunnen kiezen onafhankelijk te leven, dan zou er geen crisis zijn. We zouden gemakkelijk onze eigen weg kunnen gaan. Maar zo denken totalitairen niet: voor hen zijn alle mensen roerend goed, we zijn eigendom dat moet worden vastgebonden en heropgevoed tot we het licht zien. En als we het licht niet zien, moeten we worden opgeruimd en uitgewist.

Daarom zijn zij volledig verantwoordelijk voor de oorlog die komt. Ze kunnen zichzelf niet tegenhouden om naar onze kelen en onze geesten te grijpen. Zij zijn verslaafd aan suprematie. Zij leven in een koortsdroom en de enige drug die hun aderen koelt is totale onderdrukking van iedereen om hen heen. Ik zie wat komen gaat en het is voor geen van beide partijen prettig, maar voor de collectivisten zal het bijzonder gruwelijk zijn, omdat zij zich geen scenario kunnen voorstellen waarin zij verliezen. Zij zijn zo zeker van hun superioriteit en de veiligheid van hun zelfopgelegde gevangenissen dat zij mislukking zien als een schim, een spook dat hen niet kan raken. Er zouden slechts een handvol kleine nederlagen nodig zijn om hen ten val te brengen, maar daarvoor moeten de voorstanders van vrijheid georganiseerder worden dan zij zijn.

Waar het op neerkomt is dit: tirannieke systemen worden gepland door elitaire groepen en regeringen en het zijn zij die het meest profiteren van de vernietiging van publieke vrijheden. Het is inderdaad een samenzwering, en de pandemische lockdowns en de gedwongen vaccinatie zijn daarop geen uitzondering. Tirannieke systemen kunnen echter niet worden uitgevoerd zonder de hulp van een groter psychopathisch deel van de bevolking, en deze mensen komen samen om vreselijke dingen te laten gebeuren. Het is alsof ze een stil hondenfluitje horen als het totalitarisme opkomt, of ze ruiken het bloed van onschuldige slachtoffers in de lucht.

Noem ze linksen, noem ze communisten, noem ze collectivisten, noem ze wat je wilt; maar weet dat de globalisten niet onze enige zorg zijn. Er staat een muur van in zichzelf gekeerde en naar macht hunkerende knechten in de weg, en zij willen alle restjes die ze van de tafel van de grote jongens kunnen krijgen. Ze zijn niet onwetend; ze zijn niet misleid om de dingen te doen die ze doen. Het is een triest en zielig stelletje, maar ze zijn nog steeds gevaarlijk in hun ambities, en ze zullen uit het houtwerk blijven kruipen naarmate de covid-agenda vordert.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

De weg naar totalitarisme – “Waarom we ze niet langer vertrouwen, en waarom we ze beschouwen als lafaards en collaborateurs, of erger”

Volg Frontnieuws op Telegram