De Bill and Melinda Gates Foundation en een groot aantal prominenten en politici dringen aan op ongereguleerde gen-editing-technologieën, de invoering van in laboratoria geproduceerde biosynthetische voedingsmiddelen, een ruimer gebruik van gepatenteerde zaden en de intrekking van subsidies en steun voor boeren in landen als India.
Deze neoliberale evangelisten verachten de democratie en zijn van mening dat het staatsapparaat en de openbare middelen alleen de ambities van hun ongebreidelde megaconcerns mogen ondersteunen, schrijft auteur Colin Todhunter op Off-Guardian.
Bedrijven springen op de “duurzaamheids”-bandwagon door traditionele landbouw en echte duurzame agro-voedingssystemen te ondermijnen, en verpakken deze bedrijfsovername van voedsel als een soort humanitaire onderneming.
De waakhondorganisatie Corporate Europe Observatory (CEO) merkt op dat de Europese Commissie zich inzet voor een fundamentele verschuiving weg van de industriële landbouw. Met een doelstelling om het gebruik van pesticiden tegen 2030 met 50 procent te verminderen en het aandeel van de biologische landbouw tot 25 procent te verhogen, stelt de CEO dat “business as usual” niet langer een optie is. Dit betekent een existentiële crisis voor zaadleveranciers en producenten van bestrijdingsmiddelen zoals Bayer, BASF, Corteva (DowDupont) en Syngenta (ChemChina).
Maar deze bedrijven vechten op verschillende fronten terug, niet in de laatste plaats door een voortdurende strijd te voeren om hun nieuwe generatie van genetische manipulatietechnieken vrij te stellen van de Europese regelgeving. Zij willen niet dat planten, dieren en micro-organismen die met genetisch gemanipuleerde technieken zoals CRISPR-Cas zijn gecreëerd, worden onderworpen aan veiligheidstests, toezicht of etikettering voor de consument. Dit is verontrustend gezien de reële gevaren die deze technieken inhouden.
In een nieuw artikel van Dr. Katharina Kawall, gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Sciences Europe, wordt bijvoorbeeld gewezen op de negatieve effecten op ecosystemen die het gevolg kunnen zijn van de introductie van genetisch gemodificeerde planten. Deze onbedoelde effecten vloeien voort uit de beoogde veranderingen die door het bewerken van het genoom worden teweeggebracht en die diverse metabolische processen in planten kunnen beïnvloeden.
Het nieuwe document sluit zich aan bij een groeiend aantal peer-reviewed getoetste onderzoeken waarin vraagtekens worden geplaatst bij beweringen van de industrie over de “precisie”, de veiligheid en de voordelen van genetisch gemodificeerde organismen.
Uit recent onderzoek van de Groenen en de Vrije Europese Alliantie in het Europees Parlement blijkt dat 86 procent van de Europeanen die wel eens van genetisch gemodificeerde levensmiddelen hebben gehoord, wil dat producten die genetisch gemodificeerde organismen bevatten als zodanig worden geëtiketteerd. Ongeveer 68% van de respondenten die van nieuwe gentechnieken hebben gehoord, wil dat voedsel dat met deze technieken, zoals CRISPR, is gemaakt, als GE wordt geëtiketteerd. Slechts drie procent was het eens met het voorstel van de industrie om deze producten vrij te stellen van veiligheidstests en etikettering.
Niettemin effent de industrie, met de hulp van 1,3 miljoen euro van de Gates Foundation, de weg voor deregulering door op grote schaal bij beleidsmakers te lobbyen en deze technologieën te promoten op basis van van de bescherming van het klimaat en “duurzaamheid”. Door middel van “greenwashing” hoopt de industrie dat haar “red-de-planeet”-producten de regelgeving zullen omzeilen en door het publiek zullen worden aanvaard in tijden van “klimaatnood”.
Dit is niet de eerste keer dat het lobbyen van de Gates Foundation blijk geeft van een totale minachting voor democratische processen of de publieke opinie. In 2018 oordeelde het Europees Hof van Justitie dat nieuwe genetische technologieën moeten worden gereguleerd. Zoals beschreven door Marie Astier en Magali Reinert in de Franse publicatie Reporterre, staat Gates in het middelpunt van de pogingen om deze uitspraak te omzeilen.
Natuurlijk is het niet alleen de Europese agrovoedingssector die in het vizier is van Bill Gates en mondiale agrovoedingsconcerns. India heeft de laatste maanden veel in het nieuws gestaan door de aanhoudende massale protesten van boeren die de intrekking van drie recente landbouwwetten eisen.
De milieudeskundige Vandana Shiva heeft herhaaldelijk beschreven hoe de Gates Foundation met haar “Ag One”-initiatief aanstuurt op één soort landbouw voor de hele wereld. Een top-downbenadering, los van wat boeren of het publiek nodig hebben of willen. Onderdeel van deze strategie is digitale landbouw, waarbij landbouwers worden gemonitord en hun landbouwopbrengst wordt geanalyseerd, die vervolgens wordt herverpakt en aan hen wordt terugverkocht.
Samen met Bill Gates is dit het agrovoedingsmodel dat Amazon, Google, Microsoft, Facebook, Bayer, Syngenta, Corteva en Cargill voor ogen hebben. De recente intrede van de techreuzen in de sector zal steeds meer leiden tot een voor beide partijen voordelige integratie tussen de bedrijven die producten leveren aan boeren (pesticiden, zaden, meststoffen, tractoren, drones, enz.) en de bedrijven die de gegevensstroom controleren (over bodem, weer, plagen, onkruid, landgebruik, consumentenvoorkeuren, enz.) en toegang hebben tot digitale (cloud)infrastructuur. Een systeem gebaseerd op bedrijfsconcentratie en centralisatie.
De boeren die in dit systeem verblijven, worden passieve ontvangers van bedrijfsbeleid en -producten op boerderijen die eigendom zijn van de Gates Foundation (nu een van de grootste eigenaren van landbouwgrond in de VS), de agro-industrie en financiële instellingen/speculanten.
De drie Indiase landbouwwetten (die door het parlement zijn goedgekeurd maar nog in behandeling zijn) zijn van essentieel belang om de basis te leggen voor dit landbouwmodel. Het gaat om de “Farmers Produce Trade and Commerce (Promotion and Facilitation) Act”, de “Farmers (Empowerment and Protection) Agreement on Price Assurance and Farm Services Act” en de “Essential Commodities (Amendment) Act”.
De buitenlandse en binnenlandse (Mukesh Ambani en Gautam Adani) miljardairs die op deze wetten hebben aangedrongen, eisen een systeem van contractlandbouw dat wordt gedomineerd door hun Big Tech, Big Agribusiness en Big Retail-belangen. Kleinschalige landbouw wordt gezien als een belemmering voor wat zij eisen: boerderijen op industriële schaal waar tractoren zonder bestuurder, drones en genetisch gemodificeerde zaden de norm zijn en alle gegevens over land, water, weer, zaden en bodems door hen worden gecontroleerd.
Het is betreurenswaardig dat vooraanstaande journalisten en media in India de wetgeving toejuichen en proberen de protesterende boeren op oneerlijke wijze in diskrediet te brengen. Het is ook verontrustend dat sleutelfiguren zoals Dr Ramesh Chand, lid van het NITI (National Institute for Transforming India) Ayog, onlangs hebben verklaard dat de wetgeving noodzakelijk is.
Wanneer deze persoonlijkheden de landbouwers aanvallen of de landbouwwet promoten, steunen zij in feite de vernietiging van lokale markten en onafhankelijke kleine ondernemingen, of het nu gaat om landbouwers, marskramers, voedselverwerkende bedrijven of kleine winkeltjes op de hoek. En door dat te doen, helpen ze India de controle over zijn voedsel af te staan.
Zij doen wat de Gates Foundation en de mondiale agro-voedselconcerns willen, die ook willen dat India zijn voedselbuffervoorraden wegwerkt. Het zijn precies die bedrijven die vervolgens de voorraden zullen controleren die India zou kopen met zijn deviezenreserves. In dat stadium zou elke notie van soevereiniteit failliet zijn, aangezien India voor zijn voedselbehoeften afhankelijk zou zijn van het aantrekken van deviezenreserves via directe buitenlandse investeringen of leningen.
Dit zou het ultieme verraad zijn aan de Indiase boeren en democratie, en de ultieme overgave van voedselzekerheid en voedselsoevereiniteit aan onberekenbare wereldhandelaren en -ondernemingen.
De landbouwwet is regressief en zal er uiteindelijk toe leiden dat het land afhankelijk wordt van externe krachten om zijn bevolking te voeden. En dat in een wereld die steeds onstabieler wordt en kwetsbaar voor conflicten, gezondheidsproblemen, ongereguleerde grond- en grondstoffenspeculatie en prijsschokken.
MSP, ondervoeding en steun aan landbouwers
Bedenk dat India zelfvoorzienend is geworden op voedselgebied en ervoor heeft gezorgd dat er, althans in theorie, voldoende voedsel is voor de gehele bevolking. Honger en ondervoeding zijn echter nog steeds een groot probleem.
De voorlopige resultaten van de National Family Health Survey Round 5 (NFHS-5), die in januari zijn bekendgemaakt, wijzen op een stagnatie of verslechtering van de meeste factoren die verband houden met de voedingstoestand van de Indiase bevolking. In deze resultaten is nog geen rekening gehouden met het effect van de beperkingen van Covid-19, die op lange termijn ernstige negatieve gevolgen zou kunnen hebben voor armoede, gezondheid en voeding.
De enquêteresultaten wijzen erop dat het vermogen van de mensen om toegang te krijgen tot kwaliteitsvoeding is aangetast door de economische neergang van de laatste jaren en de daaruit voortvloeiende verslechtering van de armoede en de consumptie. Een dergelijke conclusie is misschien niet al te vergezocht, gezien de resultaten van de Consumption Expenditure Survey (2017-18) van het nationale bureau voor de statistiek.
In een artikel van december 2019 schrijft econoom S. Subramanian:
“Aan de hand van de bescheiden armoedegrens van de commissie Rangarajan… stellen wij vast dat het… deel van de bevolking dat in armoede leeft, is gestegen van 31% tot 35%, waarmee een lange tendens van dalende armoedepercentages wordt omgebogen. Als de armoedegrens met 20% wordt verhoogd tot een minder bescheiden maar nog steeds bescheiden niveau, dan zien we dat… [armoede]… van 42% naar 52% springt”.
Voorstanders van landbouwwetgeving beweren graag dat de landbouwers een hoger inkomen zullen krijgen en dat de voedseldistributie efficiënter zal verlopen. Zij zien niet in dat het neoliberale beleid dat zij jarenlang hebben gesteund, veel boeren uit de landbouw heeft gedreven, in de schulden heeft gestoken of op de rand van het faillissement heeft gebracht. Onder het voorwendsel dat zij de boeren helpen, dringen zij nu aan op meer van hetzelfde.
Dit beleid komt hoofdzakelijk voort uit de Indiase valutacrisis in de jaren negentig. In ruil voor meer dan 120 miljard dollar aan leningen van de Wereldbank in die tijd, kreeg India de opdracht zijn staats zaadvoorzieningssysteem te ontmantelen, de subsidies te verminderen, de openbare landbouwinstellingen af te bouwen en stimulansen te bieden voor het verbouwen van handelsgewassen om buitenlandse valuta te verdienen.
Het plan behelst de verhuizing van ten minste 400 miljoen mensen van het platteland naar stedelijke gebieden. Decennialang hebben we gezien hoe de sector achteruitging, hoe de inputkosten stegen, hoe overheidssteun werd ingetrokken en hoe goedkope, gesubsidieerde invoer het inkomen van de boeren drukte. Het resultaat is een acute landbouwcrisis.
Met de nieuwe landbouwwetten probeert de regering Modi nu de geplande ontvolking van het platteland te versnellen door de rol van de openbare sector in de landbouw drastisch te beperken tot die van een facilitator voor privékapitaal.
Er is een oplossing voor armoede, honger en plattelandsnood. Maar die wordt terzijde geschoven ten gunste van een bedrijfsagenda.
De Onderzoekseenheid voor Politieke Economie (RUPE) merkt op dat de minimumsteunprijzen (MSP) via overheidsopdrachten voor essentiële gewassen en basisprodukten moeten worden uitgebreid tot maïs, katoen, oliehoudende zaden en peulvruchten. Momenteel zijn het alleen de boeren in bepaalde staten die rijst en tarwe produceren die het meest profiteren van overheidsaankopen tegen MSP.
Volgens de RUPE had de verstrekking van peulvruchten in het openbare distributiesysteem (PDS) allang moeten plaatsvinden en is zij hard nodig, aangezien de eiwitconsumptie per hoofd van de bevolking in India abominabel laag is en tijdens het liberaliseringstijdperk is blijven dalen. De RUPE stelt dat de “overtollige” voorraden voedselgranen bij de Food Corporation of India slechts het gevolg zijn van het feit dat de regering heeft nagelaten of geweigerd om granen onder de bevolking te verdelen.
(Voor degenen die niet bekend zijn met de PDS: de centrale regering is via de Food Corporation of India (FCI) verantwoordelijk voor de aankoop van voedselgranen van boeren tegen MSP op door de staat beheerde marktplaatsen of mandis. Vervolgens wijst zij de granen toe aan elke deelstaat. De deelstaatregeringen leveren dan aan de rantsoenwinkels).
Als de overheid een ruimer assortiment gewassen tegen de MMP zou aankopen – en de MSP voor rijst en tarwe in alle deelstaten zou worden gegarandeerd – zou dat helpen om honger en ondervoeding te bestrijden en de problemen van de landbouwers aan te pakken.
In plaats van de rol van de overheidssector terug te schroeven en het systeem over te dragen aan buitenlandse bedrijven, moeten de overheidsopdrachten en de openbare distributie verder worden uitgebreid. Dit zou gebeuren door de aanbestedingen uit te breiden tot meer staten en door het gamma van basisproducten in het kader van de PDS uit te breiden.
Natuurlijk zullen sommigen hier een rode vlag uitsteken en zeggen dat dit te veel zou kosten. Maar zoals RUPE opmerkt, zou het ongeveer 20% kosten van de huidige handouts (“stimulansen”) die de bedrijven en hun superrijke eigenaars ontvangen en die het grootste deel van de algemene bevolking op geen enkele manier ten goede komen.
Als het de beleidsmakers werkelijk ernst was met “duurzaamheid” en het stimuleren van plattelandseconomieën, zouden zij bovendien de valse “duurzaamheids”-agenda verwerpen die wordt aangestuurd door hightechbedrijven, evenals de afhankelijkheid van onstabiele wereldmarkten. Ze zouden een landbouwbenadering omarmen die gebaseerd is op agro-ecologische principes, korte leveringsketens en lokale markten. van gemanipuleerde en instabiele wereldmarkten. Zij zouden pleiten voor landbouw op basis van agro-ecologische principes, korte bevoorradingsketens en lokale markten.
Als de afgelopen 12 maanden iets hebben aangetoond, dan is het wel dat gedecentraliseerde regionale en lokale voedselsystemen die in handen zijn van de gemeenschap, nu meer dan ooit nodig zijn.
Maar een oplossing die echt zou helpen om de nood op het platteland en de ondervoeding aan te pakken, past niet in de agenda van de Gates Foundation en haar zakelijke entourage.
Onthuld: bedrijf gefinancierd door Bill Gates verzamelt stiekem DNA uit Corona testkits
