De Oekraïense president Volodymyr Zelensky komt naar voren als een tragische figuur in het zich ontvouwende drama dat het Russisch-Oekraïense conflict is.
Hem werd gevraagd het leven van zijn landgenoten op te offeren om door de VS en de NAVO gezien te worden als waardig lid van hun club. Maar toen het offer niet het gewenste resultaat opleverde (d.w.z. de strategische nederlaag van Rusland), werd de deur naar de NAVO, die op een kier was opengelaten om Oekraïne te plagen zijn zelfmoordopdracht uit te voeren, dichtgeslagen, schrijft Scott Ritter.
Ondanks de onoprechte machinaties van de NAVO om de optiek van een mogelijk Oekraïens lidmaatschap in stand te houden (de Oekraïne-NAVO Raad, die tijdens de top in Vilnius eerder deze maand werd opgericht, is daar een goed voorbeeld van), weet iedereen dat het Oekraïense lidmaatschap van de trans-Atlantische alliantie een fantasie is.
Oekraïne wordt nu overgelaten om een gif naar eigen keuze te kiezen – een vrede accepteren die Russische territoriale aanspraken blijvend maakt en voor altijd afziet van de mogelijkheid, hoe ver weg ook, om lid te worden van de NAVO; of doorgaan met vechten, met als waarschijnlijke uitkomst nog meer verlies van grondgebied en vernietiging van de Oekraïense natie en bevolking.
De autobiografie van Robert Graves, Goodbye to All That, doet dubbele dienst door een voorbeeld te geven voor Oekraïne, terwijl het de teloorgang van de oude orde van Europa in kaart brengt – de door de VS gedomineerde NAVO-alliantie, de Europese Unie, de op regels gebaseerde internationale orde en alle structuren van na de Tweede Wereldoorlog, die de Westerse wereld bijna acht decennia bij elkaar hielden. Ze brokkelen nu allemaal om ons heen af.
Graves’ worsteling om zich aan te passen aan het naoorlogse Engeland in de nasleep van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog, en zijn observaties van een natie die collectief worstelt om zichzelf te definiëren, is een waarschuwing voor wat Oekraïne te wachten staat.
Terwijl Oekraïne afscheid neemt van zijn vroegere zelf, moet het ook afscheid nemen van zijn dromen om één te worden met een Europese gemeenschap waarvan de levensduur zeer twijfelachtig is. Dat komt grotendeels door de rampzalige betrokkenheid bij het Russisch-Oekraïense conflict.
Oekraïne zal na deze oorlog nooit meer hetzelfde zijn. En de NAVO alliantie zal dat ook niet zijn. Nu de NAVO de proxy-oorlog die ze in Oekraïne tegen Rusland voert in existentiële termen heeft gedefinieerd, zal ze worstelen om zowel relevantie als doel te vinden in een wereld na het conflict.
De top van Vilnius op 11 en 12 juli was in veel opzichten het hoogtepunt van de oude orde in Europa. De top was het requiem voor een nachtmerrie die Europa zelf had gecreëerd – de dood van een natie, de tenietdoening van een continent en het einde van een orde die haar legitimiteit al lang geleden had verloren.
Vreemd isolement
Toen ik naar de verslaggeving van de top in Vilnius keek, werd ik getroffen door het vreemde isolement van Zelensky toen hij zich probeerde te mengen onder de leiders van NAVO-landen die hem vriend en bondgenoot noemden, maar hem en de natie die hij leidt allesbehalve als vriend en bondgenoot behandelden. Zelensky had alles uit de kast gehaald om Oekraïne in positie te brengen voor het NAVO-lidmaatschap, om vervolgens bij de poort weggejaagd te worden.
Voorafgaand aan een voorgesteld NAVO-communiqué waarin werd verklaard dat Oekraïne zou worden uitgenodigd om lid te worden van de alliantie “als de bondgenoten het eens zijn en aan de voorwaarden is voldaan”, werd de Oekraïense president aan zijn frustraties overgelaten aan een meegaande pers die maar al te graag de kans greep om het vuur van het schandaal aan te wakkeren. “Het is ongehoord en absurd,” betreurde Zelensky, “wanneer er geen tijdsbestek wordt vastgesteld voor de uitnodiging noch voor het lidmaatschap van Oekraïne. Tegelijkertijd worden er vage formuleringen over ‘voorwaarden’ toegevoegd, zelfs voor het uitnodigen van Oekraïne.”
Nadat hij door zijn NAVO-meesters was gegeseld, veranderde Zelensky later van toon en sprak hij over zijn wens om lid te worden van de NAVO, maar op een nieuwe, niet-confronterende manier. “De resultaten van de top waren goed,” zei Zelensky tegen secretaris-generaal Jens Stoltenberg van de NAVO tijdens een gezamenlijke persconferentie, “maar als we een uitnodiging [voor de NAVO] hadden gekregen, zouden ze perfect zijn geweest.”
Later, tijdens een persconferentie met de Amerikaanse president Joe Biden, stond Zelensky met stomheid geslagen terwijl Biden koud water bleef gieten over de vooruitzichten voor Oekraïens NAVO-lidmaatschap. “We hebben net de eerste vergadering van de NAVO-Oekraïense Raad afgesloten en – waar al onze bondgenoten het erover eens waren dat de toekomst van Oekraïne bij de NAVO ligt,” zei Biden. “Alle bondgenoten zijn overeengekomen om de vereisten voor het Membership Action Plan voor Oekraïne op te heffen en een pad naar NAVO-lidmaatschap te creëren terwijl Oekraïne vooruitgang blijft boeken met de noodzakelijke hervormingen.”
Men kon de woede en frustratie in Zelensky’s ogen voelen toen hij luisterde naar Biden die hem nog eens extra beledigde door hem “Vladimir” te noemen.
President Biden calls Ukrainian President Volodymyr #Zelensky by the first name "Vladimir" while in Vilnius, #Latvia pic.twitter.com/06LP18VGve
— The Foreign Desk (@ForeignDeskNews) July 20, 2023
Het disfunctioneren van de NAVO over het Oekraïense lidmaatschap was echter slechts de meest publieke manifestatie van het debacle dat de top van Vilnius was.
De fantasie van eenheid
Terwijl Zelensky de rol speelde van iemand die wanhopig op zoek was naar een afspraakje voor het schoolbal – op de avond van het schoolbal – speelde de Turkse president Recep Erdogan hard to get. Nadat hij vorig jaar tijdens de top in Madrid had ingestemd met de toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO, stelde Erdogan strenge voorwaarden waardoor Finland pas in april 2023 als nieuwste lid van de NAVO kon worden geratificeerd. Aan de vooravond van de top in Vilnius liet hij Zweden in de steek.
Vlak voor zijn vertrek naar Vilnius verraste Erdogan velen door de Turkse ratificatie van het Zweedse verzoek om lid te worden van de trans-Atlantische alliantie te koppelen aan de Turkse wens om lid te worden van de EU. ” Eerst, kom en open de weg voor Turkije bij de Europese Unie en dan zullen we de weg voor Zweden openen, net zoals we voor Finland hebben gedaan,” verklaarde Erdogan. Kort na aankomst in Litouwen had Erdogan een ontmoeting met secretaris-generaal Jens Stoltenberg van de NAVO en de Zweedse premier Ulf Kristersson, waarna Erdogan van koers veranderde en zei dat Turkije de toetreding van Zweden tot de NAVO steunde.
Hoewel Erdogan zijn uitnodiging om toe te treden tot de EU niet kreeg, beloofde Zweden om de modernisering van de douane-unie tussen de EU en Turkije actief te steunen, evenals visumliberalisering met betrekking tot aanvragen van Turkse burgers om visumvrij naar Europa te reizen.
Maar de ontmoeting tussen Stoltenberg-Erdogan en Kristersson was slechts window dressing voor de meer inhoudelijke koehandel achter de schermen tussen Erdogan en Biden, waarbij Turkije groen licht kreeg om nieuwe F-16 gevechtsvliegtuigen te kopen en zijn bestaande vloot F-16 gevechtsvliegtuigen te moderniseren.
Het verkrijgen van F-16 gevechtsvliegtuigen was een belangrijk doel van Turkije sinds de VS Turkije in 2019 uit een door de VS geleid internationaal programma haalde om het F-35 gevechtsvliegtuig te ontwikkelen en te produceren, nadat Turkije het S-400 luchtverdedigingssysteem van Rusland had gekocht. De verkoop van de F-16 was echter vastgelopen nadat in december 2020 sancties tegen Turkije waren ingesteld als onderdeel van de Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) – de eerste keer dat dergelijke sancties tegen een NAVO-lid waren gericht.
De wens van de VS om Zweden zo snel mogelijk tot de NAVO te zien toetreden, leek voldoende rechtvaardiging voor de regering Biden om de CAATSA-sancties op te heffen en de F-16 deal met haar zegen naar het Amerikaanse Congres te sturen. Maar de toetreding van Zweden is niet gegarandeerd.
Terwijl de VS en de NAVO erop aandringen dat Erdogan een speciale zitting van het parlement bijeenroept om het Zweedse lidmaatschap te ratificeren, wacht Erdogan tot oktober, wanneer het Turkse parlement bijeenkomt. Erdogan is op zoek naar garanties dat de F-16 deal zal worden goedgekeurd door het Amerikaanse Congres. Dit is echter niet zeker, gezien de bezorgdheid onder wetgevers over de gespannen relatie tussen Turkije en NAVO-bondgenoot Griekenland, en de opvatting dat deconflictiviteit daar net zo belangrijk is als het Zweedse NAVO-lidmaatschap.
Samengevat: Biden en Stoltenberg benadrukten de beslissing van Erdogan om de aanvraag voor Zweeds lidmaatschap van de NAVO ter ratificatie door te schuiven naar het Turkse parlement als een symbool van de “rotsvaste” eenheid van de NAVO.
Er werd niet gezegd dat Erdogan de NAVO moest bedreigen om de VS zover te krijgen dat ze een steekpenning uitdeelden waardoor de VS afzagen van hun eerdere sancties tegen een NAVO-bondgenoot, en tegelijkertijd de VS dwongen om de veiligheidsimplicaties van de deal in overweging te nemen, gezien de openlijke vijandigheid tussen Turkije en mede-NAVO-lid Griekenland.
Webster’s definieert “eenheid” als “een toestand van harmonie” en “de kwaliteit of staat van één gemaakt zijn”. Als het gaat om het juiste gebruik van die term, denk ik niet dat de omstreden relatie tussen Turkije en de NAVO daarvoor in aanmerking komt.
Voeg daarbij de afwijzing door Frankrijk van een voorstel om een NAVO-verbindingskantoor in Japan te openen, en de voortdurende openlijke onenigheid van Hongarije met de NAVO en de EU over hoe te reageren op het conflict van Rusland met Oekraïne, en je ziet dat het NAVO-bouwwerk doorzeefd is met kloven van onvrede en onenigheid die alleen maar dieper kunnen worden naarmate de NAVO de groeiende waarschijnlijkheid van een Russische militaire overwinning in het gezicht staart.
Vaarwel aan dat alles
Werden de weken voorafgaand aan de top in Vilnius gekenmerkt door de wens van de NAVO om het langverwachte en veelgeprezen Oekraïense tegenoffensief zijn maximale potentieel te zien bereiken, de dagen voorafgaand aan de NAVO-bijeenkomst hebben zowel Oekraïne als zijn westerse bondgenoten geconfronteerd met de realiteit dat de oorlog voor geen van beiden goed verloopt.
Het Oekraïense tegenoffensief was opgebouwd rond een kernmacht van ongeveer 60.000 Oekraïense soldaten die speciale training kregen van NAVO- en Europese militairen over wapens en tactieken die bedoeld waren om de Russische verdediging te verslaan. Sinds het tegenoffensief op 8 juni begon, heeft Oekraïne bijna de helft van deze troepen verloren, en een derde van de geleverde uitrusting – waaronder tientallen Leopard main battle tanks en Bradly-infanteriegevechtsvoertuigen die door velen werden beschouwd als game-changing technologie .
In 1993 poneerde George Soros een architectuur voor een nieuwe wereldorde met de Verenigde Staten als enige overgebleven supermacht die toezicht zou houden op een netwerk van allianties, met als belangrijkste de NAVO, die het noordelijk halfrond zou beschermen tegen een Russische dreiging.
“De Verenigde Staten,” schreef Soros, “zouden niet worden opgeroepen om op te treden als de politieagent van de wereld. Als ze optreden, zullen ze dat samen met anderen doen. Overigens zou de combinatie van mankracht uit Oost-Europa met de technische capaciteiten van de NAVO het militaire potentieel enorm vergroten” van een door de VS geleide alliantiestructuur “omdat het het risico op lijkzakken voor NAVO-landen zou verminderen, wat de belangrijkste beperking is voor hun bereidheid om op te treden.”
Veertig jaar later speelt precies dit scenario zich af op de bloedige slagvelden van Rusland en Oekraïne. De miljarden dollars aan militaire hulp die door de VS, de NAVO en andere Europese landen wordt gegeven, is de levende manifestatie van de “technische capaciteiten” waar Soros het over had en die worden gekoppeld aan “mankracht uit Oost-Europa” (d.w.z. Oekraïne) om het militaire potentieel van de NAVO te vergroten op een manier die “het risico van lijkzakken voor NAVO-landen” vermindert.
Er wordt niet gesproken over de honderdduizenden lijkzakken die al in de donkere grond van Oekraïne zijn neergelaten, wat de harteloze minachting voor die menselijke tragedie door de deelnemers aan Vilnius benadrukt.
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die in de voormalige Sovjet-Unie heeft gediend om wapenbeheersingsverdragen uit te voeren, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak om toezicht te houden op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is Disarmament in the Time of Perestroika, gepubliceerd door Clarity Press.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Dr. Coleman: Wat heeft de globalistische elite hierna voor ons in petto?
….Scott Ritter of niet, het is op zn minst voorbarig of naief te stellen dat Nato zo maar bij de pakken ( de brokken) zal gaan zitten, ze gaan nog wel wat smeerlapperij uit hun mauw schudden, kan je donder op zeggen….
Heb ik hem niet horen zeggen. Dat moet komen van tussen jouw oortjes.
ah nee ? Je moet zelfs niet tussen de lijnen lezen om dat te ‘horen’ ….maar allé tis goe ik ga ni discuteren; Rusland is aan de winnende hand en Nato zal content zijn als straks Oekraine zich onvoorwaardelijk overgeeft….
@Patrick. Lijkt mij ook. Omdat Oekraïne slechts het begin is, het aas, dat door Washington – na jaren voorbereiding – is uitgeworpen en waarin Rusland geacht wordt zich – vooral militair – vast te bijten en zich daarnet bloot te geven.
De strategische bedenkers zullen zich deze ‘luxe’ zeker niet laten ontnemen; een volgende stap zal in de pijp zitten voordat het ‘aas’ definitief is opgeslokt.
Hij gaat hangen door zijn eigen bevolking. Wat mij opvalt ook op de foto met handen op zijn zijn schouders dat ze hem als een klein jongetje behandelen met knuffelen ook Rutte vrat hem bijna op. Dit doe je niet met gerespecteerd iemand. Dat is kleinerend en misselijk om te zien.
Er was niet een respectabel persoon bij die conferentie. Vandaar…
elke keer opnieuw weer juist..🥁
Ellendski is ook de enige die in werkkleding op de navo top verscheen. Spottend werd hij op het internet als schoonmaker afgebeeld. Dat is logisch, omdat hij als Amerikaanse proxy ‘het vuile werk’ doet voor de in het pak en galajurk geklede westerse hoogwaardigheids bekleders.
Het persoonlijk platmaken van een tegenstander resulteert in dat deze weerstandloos is .
Duidelijk onder geschikt gemaakt voor dienende plannen .
De houding zegt genoeg .
Azovje Zelenski is een jarenplan geweest in uitvoering en lang ging dat natuurlijk zoals de VS het wenste maar in de tussentijd heeft Rusland met anderen de bakens verzet en is er een keerpunt, Zelenski zit nog in de andere wereld waarin hij overal als held werd ontvangen, Fons Jansen zei ooit, vroeger aten de mensen elkaar nog op en nu kotsen ze ze weer uit, zo is ’t, ik denk dat Erdogan ook nog wel aan de beurt komt, Rusland is zijn streken niet vergeten, misschien komt dit later nog, ondertussen zijn we nog bij de corrupte Zelenski kliek!