De Al-Aqsa Flood Operation is – ondanks alle schade – effectief

Sayyed Nasrallah herhaalde dat het Palestijnse verzet wilde dat de Al-Aqsa Flood Operation een kans was om de Palestijnse zaak nieuw leven in te blazen en de hele wereld te herinneren aan het Palestina en de Palestijnse rechten die in de vergetelheid waren geraakt.

Aan de andere kant promootten sommige Arabische regimes in het verleden ‘Israël’ als een normale entiteit die de democratie in stand houdt, volgens de Hezbollah-leider, die eraan toevoegde dat de standvastigheid van vrouwen, kinderen en verzetsstrijders in Gaza deze situatie heeft veranderd.

Tegenwoordig worden de Palestijnen en de Palestijnse rechten over de hele wereld benadrukt, zei Sayyed Nasrallah, eraan toevoegend dat meer dan 140 staten hebben gestemd voor het verlenen van een volwaardig lidmaatschap van de VN aan Palestina.

Sayyed Nasrallah bevestigde dat de daad van de Israëlische afgezant om een kopie van het VN-Handvest te verscheuren naar aanleiding van een stemming ten gunste van de Palestijnse rechten, de Zionistische arrogantie en achteloosheid over de internationale resoluties laat zien.

De belangrijkste politieke mediascène die de overwinning van het Palestijnse verzet weerspiegelt, is het moment waarop de Israëlische VN-gezant de foto van de militaire commandant van Hamas, Yahya Al-Sinwar, ophief.

Sayyed Nasrallah zei dat de Israëliërs de zionistische functionarissen vertellen dat drie hoofddoelen van de oorlog – het uitroeien van Hamas, het bevrijden van de gevangenen en het beschermen van de nederzettingen tegen Gaza-raketten – nog niet zijn bereikt.

De Hezbollah-leider zei dat Hamas blijft vechten tegen de zionistische bezettingstroepen in Gaza, de meeste Israëlische gevangenen vasthoudt en raketten afvuurt op de zionistische nederzettingen in het zuiden van bezet Palestina.

Sayyed Nasrallah voegde eraan toe dat de Israëli’s er ook niet in slaagden om de impliciete doelen te bereiken, waaronder het verdrijven van de inwoners van Gaza, waarbij hij opmerkte dat de Gazanen een grote standvastigheid toonden tegen dit plan.

Seyed Hassan Nasrallah (als woordvoerder van de eenheid van Verzetsfronten) heeft duidelijk gemaakt dat het doel van het Verzet is om “Israël” uit te putten – en het tot een staat van nederlaag en wanhoop te drijven – zodanig dat Israëli’s beginnen terug te komen op hun claim van speciale rechten en exceptionalisme, en tevreden worden om “tussen de Rivier en de Zee” te leven met anderen (Palestijnen), delend in een gelijkwaardigheid van rechten. Dat wil zeggen, met Joden, moslims en christenen die op een gemeenschappelijk grondgebied leven. Er zou dan geen zionisme zijn.

Seyed Nasrallah voorzag expliciet de mogelijkheid van een dergelijke uitkomst – zonder grote oorlog.

Het is tijd voor Israël om te beginnen met de opbouw van een Palestijnse veiligheidsmacht in Gaza die daar voor stabiliteit kan zorgen nadat de politieke macht van Hamas is gebroken, zei de Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant deze week in een botte briefing.

“Het idee is eenvoudig,” vertelde Gallant. “We zullen niet toestaan dat Hamas Gaza controleert. We willen ook niet dat Israël het controleert. Wat is de oplossing? Lokale Palestijnse actoren gesteund door internationale actoren.” De openhartige opmerkingen van Gallant markeren een wending in het debat van de Israëlische regering over bestuur en veiligheid in Gaza, dat bekend staat onder de stenografische uitdrukking “the day after”. Zijn opvattingen worden breed gedeeld door het defensie- en veiligheidsapparaat, maar worden tegengewerkt door premier Benjamin Netanyahu en zijn rechtse coalitie.
…
Ambtenaren van de regering Biden zeggen dat Gallant de laatste maanden een grotere rol is gaan spelen in de dialoog tussen de VS en Israël, nu de relatie tussen Netanyahu en president Biden verzuurd is. Een Amerikaanse functionaris beschreef Gallant als een “onmisbare” probleemoplosser in het steeds meer gespannen debat over hoe de oorlog in Gaza moet worden beëindigd.
…
In januari gaf Gallant een openbaar plan vrij waarin zijn centrale punt stond: “De inwoners van Gaza zijn Palestijns, daarom zullen Palestijnse organen de leiding krijgen, op voorwaarde dat er geen vijandige acties of bedreigingen tegen Israël zullen zijn.” Hij stelde een multinationale taskforce voor om Gaza te helpen stabiliseren met Amerikaanse, Europese en Arabische partners, waarbij Egypte een speciale rol zou spelen als “belangrijke speler”.

Hamas heeft niet alleen de storm van Israëls beleid van verschroeide aarde doorstaan, maar is ook veerkrachtiger geworden en heeft zich beter aangepast aan deze aanpak. In plaats van zijn vastberadenheid te breken, heeft de overkill-strategie van Israël onbewust een robuustere en vastberadener tegenstander gekweekt en hem in staat gesteld steun te verwerven in Palestina en daarbuiten.

Gezien deze realiteiten ter plaatse, grenst het misplaatste geloof van Israël dat het zelf de toekomstige regering van Gaza kan kiezen, aan een waanidee. In plaats van de greep van Hamas op de macht te verzwakken, heeft de oorlog paradoxaal genoeg gediend om de status van de beweging als de enige legitieme en effectieve regeringsmacht in Gaza te verstevigen.

Dit zeldzame fenomeen, waarbij een van ’s werelds best uitgeruste legers zijn zwakheden blootlegt aan zijn vijanden om die uit te buiten, heeft niet alleen Israëls lot bezegeld in het huidige conflict, maar is ook voorbestemd voor zijn falen in toekomstige oorlogen. De bevestiging van zijn militaire tekortkomingen, het verminderde moreel onder zijn troepen en het groeiende vertrouwen van zijn aangemoedigde vijanden wijzen allemaal op een onvermijdelijke uitkomst: een reeks toekomstige nederlagen die Israëls eens zo geduchte militaire reputatie, strategische positie in de regio en zelfs zijn voortbestaan verder zal uithollen.