Het leveren van een ‘True Promise’: een verslag van een insider over de Iraanse aanvallen op Israël

“Twee uur na de aanval op het consulaat in Damascus kwam de Iraanse Nationale Veiligheidsraad bijeen en bevestigde de onvermijdelijkheid van een reactie en gaf een deadline van 10 dagen om de nodige diplomatieke maatregelen te nemen en voor de strijdkrachten om hun plan voor een reactie voor te bereiden.

Diplomatiek gezien was de eerste stap om naar de Veiligheidsraad te gaan, ook al wisten we dat dit zinloos zou zijn. Maar het was noodzakelijk om een klacht in te dienen over de aanval op ons land, ons natuurlijk recht op zelfverdediging te doen gelden en een zitting van de Veiligheidsraad aan te vragen. Omdat we geen lid zijn van de Raad, moesten we met de lidstaten praten om te vragen om de zitting te houden.

China, Rusland en Algerije gingen akkoord. Rusland diende het verzoek in en de zitting werd gehouden, maar de VS, Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk stonden niet toe dat er een verklaring werd uitgegeven waarin Israël werd veroordeeld. De hoofden van onze missies in het buitenland waren ook actief om de betrokken landen te informeren dat we zouden reageren op de zionistische entiteit.

Door deze druk ontkende Israël dat het een diplomatiek gebouw had aangevallen en dat degenen die het doelwit waren, geen diplomaten waren. Het consulaatgebouw, met vier van de vijf verdiepingen, werd 45 jaar geleden gekocht en was bedoeld voor diplomatiek werk. Het was inderdaad een diplomatiek gebouw.

Nadat we de internationale gemeenschap hadden verzekerd van ons recht om te reageren, probeerden sommige landen, zoals de VS, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Canada en Egypte, ons ervan te overtuigen om dat niet te doen en bevestigden ze hun bereidheid om in te gaan op de verzoeken van Iran. Zo besloten sommige van deze landen, die eerder niet bereid waren om inreisvisa te verstrekken aan onze diplomaten of ambtenaren, dit plotseling wel te doen.

Toen de VS zich realiseerde dat we serieus waren, stuurden ze een dreigement dat ze Iran zouden aanvallen als het antwoord vanaf Iraans grondgebied werd gelanceerd. Ons antwoord was dat de VS niet tot onze doelwitten behoren, maar als het besluit om zich in te zetten voor de verdediging van Israël, zullen we ook reageren door het als doelwit te nemen, en zoals jullie weten zijn er veel Amerikaanse bases om ons heen.

Desondanks drongen de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland aan op dezelfde boodschap, maar ons antwoord was dat Israël een rode lijn overschreed. Toen zeiden ze: als we moeten reageren, laat het dan van buiten Iraans grondgebied zijn.

Waarom drongen ze erop aan dat de aanval niet van binnen Iran zou plaatsvinden? Omdat ze al lange tijd onze nucleaire wetenschappers vermoorden en sabotageoperaties uitvoeren in de Natanz kernreactor. Alleen al in de laatste zes maanden hebben ze 18 leden van onze strijdkrachten vermoord, en we hebben altijd gereageerd via onze bondgenoten [in de As van Verzet], maar als we dat deze keer zouden doen, zouden we gezichtsverlies lijden.

Als de Libanese Hezbollah op Israël had gereageerd, had het Beiroet kunnen bombarderen, en westerse mogendheden zouden dit hebben aangegrepen om te zeggen: “Als dit een oorlog tussen Iran en Israël is, waarom heeft Hezbollah zich er dan mee bemoeid? Ze zouden Hezbollah ook verantwoordelijk houden voor de daaropvolgende onrust in Libanon.

Het aandringen op een Iraans antwoord via Iraanse bondgenoten was dan ook bedoeld om de reputatie van Hezbollah te verdraaien en Israël ertoe aan te zetten het op Hezbollah en andere verzetsgroepen in de regio gemunt te hebben en hen af te schilderen als huurlingen van Iran. We hebben deze westerse bedoelingen goed gelezen en daarom is besloten om te reageren vanuit Iraans grondgebied.

In de nacht van Eid al-Fitr vond er een bijeenkomst plaats met de hoofden van diplomatieke missies van de landen in de regio, en we lieten hen weten dat we gebrand zijn op goed nabuurschap, maar als de VS een van jullie landen gebruikt om acties tegen ons uit te voeren, zullen we de Amerikaanse bases op jullie grondgebied aanvallen.

Deze boodschap werd overgebracht aan Washington en zij realiseerden zich dat Iran serieus was. Ze vroegen ons om terughoudendheid. De VS, Duitsland, Engeland, Frankrijk en Canada – deze landen die brutaliteit en misdaad in de wereld steunen en de wapens leveren waarmee de mensen van Gaza worden gebombardeerd – vragen ons om terughoudendheid te betrachten.

David Cameron, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, belde de avond na de Iraanse aanval en zei dat hij vannacht niet kon slapen. Dit is de kwaadaardige Britse minister van Buitenlandse Zaken. Waarom? Omdat we 300 drones en raketten over de hoofden van de Israëli’s hebben gestuurd. De Iraanse functionaris die met hem sprak, zei: “Al zes maanden lang vallen er raketten op de mensen in Gaza, en u sliep elke nacht goed. Dit is hetzelfde kwaadaardige Groot-Brittannië dat de VS aanmoedigde om aanvallen op Jemen te lanceren.

Het belangrijkste is coördinatie op alle niveaus voordat er wordt gereageerd, politiek, diplomatiek en in de media. Nadat de Leider [Ali Khamenei] in zijn Eid al-Fitr preek bevestigde dat we de vijand zeker zullen straffen, kwamen er berichten naar ons toe met het verzoek dat de reactie proportioneel en niet krachtig zou zijn.

Ons antwoord was duidelijk: ten eerste dat we Israël zeker zouden aanvallen; ten tweede dat de aanval rechtstreeks vanaf Iraans grondgebied zou plaatsvinden; en ten derde dat de Nationale Veiligheidsraad had besloten dat de reactie een afschrikmiddel zou zijn.

Ondertussen liet Azerbeidzjan ons weten dat het over informatie beschikte dat we de Israëlische ambassade in Bakoe zouden bombarderen en vroegen ze ons om geen actie op hun grondgebied uit te voeren. Ik denk dat dit een boodschap was dat ze een oogje dicht konden knijpen voor het aanvallen van Israëlische doelen in een buurland, maar daar waren we ons al van bewust.

De berichten die we ontvingen waren niet beperkt tot de VS en Europese landen, maar we ontvingen ook berichten van enkele landen in de regio. We probeerden van de gelegenheid gebruik te maken om een staakt-het-vuren in Gaza te bereiken en we vertelden iedereen dat dit een oplossing voor het probleem zou kunnen zijn.

Ze vroegen ons of een staakt-het-vuren in Gaza betekende dat we niet zouden reageren. We antwoordden dat we Israël hoe dan ook zouden aanvallen, maar misschien zou een beslissing als deze helpen om de ernst van de aanval te verminderen. Ze vroegen of we hen een paar dagen konden geven.

We vroegen onze strijdkrachten om de reactie 24 uur uit te stellen en gaven de landen van de wereld de kans om zich te houden aan hun verplichtingen die zijn vastgelegd in internationale wetten en voor Israël om te beloven geen Iraanse strijdkrachten en belangen in de regio en de wereld aan te vallen.

Met betrekking tot het Iraanse verzoek om een permanente, volledige en onmiddellijke wapenstilstand in de Gazastrook: De Amerikaanse president Joe Biden stuurde een bericht waarin hij verklaarde dat hij er zelf aan zou werken, maar hij stelde een kwaadaardige voorwaarde, namelijk dat het Palestijnse verzet alle Israëlische gevangenen vrijlaat in ruil voor de vrijlating door Israël van 900 Palestijnse gevangenen, waarna de uitvoering van de wapenstilstand begint.

Natuurlijk ging Hamas hier niet mee akkoord en dit was de juiste beslissing. We begrepen dat ze [de Amerikanen] niet serieus zijn over het bereiken van een wapenstilstand en dat ze alleen maar uit zijn op het bereiken van hun kwaadaardige doelen.

Iedereen besefte dat we Israël zouden aanvallen. De VS, Frankrijk, Groot-Brittannië en zelfs Italië hebben al hun militaire capaciteiten ingezet in Qatar, samen met de VAE, Saoedi-Arabië en Jordanië.

Ze rustten zes raketlanceerinstallaties uit in de wateren van de regio met een bereik van 2.000 tot 3.000 kilometer. Ze maakten gebruik van alle moderne satellieten en radars, verplaatsten 103 vliegtuigen naar het luchtruim van de regio om onze raketten aan te vallen en plaatsten alle luchtverdedigingssystemen onder één commando onder supervisie van de VS om Iraanse raketten in verschillende fasen te bestrijden.

Dat wil zeggen, als de Iraanse raketten een verdedigingslinie zouden kunnen passeren, zouden ze in de volgende fase doelwit worden en neergeschoten.

Wat interessant is, is dat de Duitse minister van Buitenlandse Zaken ons 24 uur voordat de Iraanse operatie werd uitgevoerd, belde en pleitte dat we Israël niet zouden aanvallen vanuit Iraans grondgebied. Hij zei dat onze raketten niet in staat zouden zijn om langs de obstakels en verdedigingslinies te komen die ze hadden voorbereid om onze raketten te onderscheppen en dat de VS daarvoor 70 drones in Irak gebruikte en dat het aantal zou worden verhoogd naar 700. Ze hielden onze bewegingen in de gaten en hielden onze soldaten in de gaten.

Ze hielden de bewegingen van onze soldaten, raketten en drones in de gaten en ze geloofden dat geen van de Iraanse raketten Israël zou bereiken. Ze waren ervan overtuigd dat de raketten niet in staat zouden zijn om door luchtverdedigingssystemen heen te dringen.

Op de Turkse Incirlik basis, met 5.000 soldaten, werden een groot aantal AWACS vliegtuigen en 15 stoorvliegtuigen ingezet om onze aanval af te slaan.

Ze waren dan ook verbaasd over hoe Iran in staat was om de enorme verdedigingslagen die ze hadden geactiveerd te omzeilen, en wat hen nog meer verbaasde was dat het vijf en een half tot zeven uur duurde voordat de drones de Zionistische entiteit bereikten, en hun snelheid was niet groot, wat betekende dat ze gemakkelijk neer te schieten waren.

Vierentwintig uur voor de operatie stuurde Washington een stevige boodschap waarin stond dat als we zouden besluiten om Israël vanaf ons grondgebied aan te vallen, zij militair zouden reageren tegen Iran. Deze keer spraken ze niet over mogelijkheden, maar zeiden ze dat ze zeker Iraans grondgebied zouden aanvallen. Ons antwoord was resoluut: we zullen Israël zeker aanvallen vanaf ons grondgebied en als jullie een fout begaan, zullen we al jullie bases in de regio aanvallen.

We informeerden Saoedi-Arabië en de landen in de regio dat als Iraans grondgebied het doelwit wordt van binnen jullie grondgebied, we zeker zullen reageren. Saoedi-Arabië kondigde aan dat het niet zou toestaan dat er vanaf zijn grondgebied een operatie tegen Iran zou worden uitgevoerd, en ook de autoriteiten in Cyprus brachten ons op de hoogte van een soortgelijke boodschap.

We wisten dat het Iraakse en Jordaanse luchtruim volledig onder controle van de VS stond. We dachten na over de Israëlische doelen die we zouden gaan raken, en we werden geconfronteerd met twee obstakels: de eerste was dat hun luchtafweer erg sterk was, en we moesten een manier vinden om onze drones en raketten erlangs te krijgen, en de tweede was om geen actie te ondernemen die ertoe zou leiden dat we veroordeeld zouden worden.

De beslissing was om twee militaire doelen aan te vallen: het eerste was het [Nevatim] vliegveld vanwaar het F-35 vliegtuig dat het Iraanse consulaat bombardeerde opsteeg, en het tweede was een Israëlisch inlichtingencentrum in de Golan. Toevallig vuurde het gevechtsvliegtuig dat het consulaat aanviel zijn raketten af van boven dit inlichtingenhoofdkwartier.

Er werden ongeveer 130 drones gelanceerd, waarvan de meeste van ons waren en twee tot drie van onze geallieerde strijdkrachten. We lanceerden ook raketten met explosieve granaatkoppen, waarvan een groot aantal de luchtafweer misleidden en uit hun baan brachten.

Ik zal het niet hebben over het aantal treffers, maar van de 17 raketten raakten er 15 hun doel. Het hele westen was erbij en we hebben een belangrijke boodschap aan de wereld overgebracht.

In de nasleep van de operatie namen 15 landen contact met ons op en zeiden dat ze een staakt-het-vuren in Gaza nastreefden en vroegen Israël niet te reageren.

De Britse en Duitse ministers van Buitenlandse Zaken namen contact met ons op en zeiden dat de term “straf” niet in het internationaal recht voorkomt. We hebben hen geantwoord: Als dat niet bestaat in het internationaal recht, waarom stelde u dan voor om Hamas te straffen na 7 oktober? De telefoontjes bleven vragen of we Israël opnieuw zouden aanvallen. We zeiden dat als we zouden worden aangevallen, we tienvoudig zouden reageren.

De landen in de regio hebben nu begrepen waartoe Iran in staat is en het lijkt erop dat ze hun betrekkingen met Iran aanzienlijk zullen willen verbeteren. De Israëli’s realiseerden zich dat wanneer de geest van wanhoop de overhand krijgt, zoals Ben Gurion zegt, “we van de helling beginnen te vallen die naar de afgrond leidt,” en dit is duidelijk geworden voor de wereld.

Zoals de meester van het verzet [Hezbollah’s Hassan Nasrallah] uitdrukt, “Israël is zwakker dan een spinnenweb,” en, als God het wil, zal deze operatie een afschrikmiddel zijn tegen de moorden die tegen ons werden gepleegd. Nu, dit is het enige dat Israël kan doen, en we moeten waakzamer zijn, en we moeten de volkeren in de regio hoop geven en ons niets aantrekken van de machthebbers.”