Door de hele geschiedenis heen zijn verhalen verteld door mensen wiens inzichten en ervaringen deze verhalen hebben geïnspireerd. Het best verkochte boek ter wereld, de Bijbel, staat bijvoorbeeld vol met verhalen en parabels die generaties hebben beïnvloed. Bloggers zoals ik en anderen zullen dan ook vaak verwijzen naar dergelijke verhalen om algemeen bekende en begrepen geschiedenis, feiten en details te gebruiken om onze punten te maken. Bovendien kunnen deze universele associaties als het ware gebruikt worden als springplank om andere ideeën en perspectieven uit te diepen, schrijft Doug Uncola.
In mijn vroege tienerjaren verslond ik de geschriften van J.R.R. Tolkien en zijn “Lords of the Rings” serie, die begon met “The Hobbit” en gevolgd werd door respectievelijk “The Fellowship of the Ring”, “The Two Towers” en “The Return of the King”. Ik heb ook “The Silmarillion” gelezen, een voorloper van de andere boeken die duizenden jaren voor de fictieve gebeurtenissen van “The Hobbit” zijn ontstaan.
Meer dan twintig jaar geleden werden de “Fellowship of the Ring” films uitgebracht in de bioscoop. De originele drie films (“The Fellowship of the Ring”, “The Two Towers” en “The Return of the King”) werden geregisseerd door Peter Jackson en worden tegenwoordig algemeen beschouwd als meesterwerken.
De Tolkienverhalen zijn epische verhalen over goed en kwaad – over ringen van macht en één ring die over iedereen heerst. De gevechten woedden door de eeuwen heen in de rijken van de mensen, dwergen en elfen… en… in het verderfelijke land van Mordor, waar het kwaadaardige Oog van Sauron zijn duistere visie tot leven wekte.
Omdat ik de boeken meer dan vijfenveertig jaar geleden heb gelezen, zijn de chronologie en de beelden van de films makkelijker voor de geest te halen; en iedereen die bekend is met de boeken of films zal de parallellen met onze tijd begrijpen.
Mordor rijst op. Als zwarte rook aan de horizon.
In Tolkiens “Twee Torens” bespraken twee hobbits genaamd Merry en Pippin, terwijl er meerdere veldslagen aan de gang waren, om zich terug te trekken naar hun vredige thuisland genaamd de Shire. Het was het land van hun voorouders waar hun familie en vrienden nog leefden. Een van de Hobbits zei dat teruggaan een leuke gedachte was, maar in werkelijkheid kwam Morder ook voor de Shire. Met andere woorden, de overwinning was de enige manier om verder te komen. Dit was omdat er geen compromis mogelijk was met het kwaadaardige Oog van Sauron en zijn zwarte leger van Orks.
En ja, het Oog van Sauron kwam voor mijn gemeenschap; in het land van mijn voorouders.
Iedereen die mijn artikelen heeft gelezen sinds het begin van Covid in het begin van 2020 weet dat ik een compromisloos publiek standpunt heb ingenomen in mijn gemeenschap tijdens de plandemie. In werkelijkheid begon mijn betrokkenheid decennia eerder als een jonge Reagan-conservatief die redactionele artikelen als raketten op mijn liberale universiteitskrant afvuurde. Toen kwamen de lichtpuntjes van Bush de Oudere en zijn visie op de Nieuwe Wereldorde, Slick Willie’s bevlekking van een jonge stagiaire, hanging chads, Bush de Jongere, 911, The Patriot Act, Weapons of Mass Destruction, de TARP bailouts, O’Barry en de Trumpster.
Onnodig te zeggen dat ik door de jaren heen veel cynischer… afgestompt… sceptischer ben geworden.
Tegen de tijd van O’Barry’s redline in Syrië, zat ik in mijn bunker en wachtte geduldig om uit te komen in de MadMaxApocalyps.
Maar toen kwam Trump. Toen Covid.
Vreemde dagen.
Tijdens Covid was Saurons leger van ork-achtige Karens mijn gemeenschap binnengevallen en was het wachten voorbij.
In een artikel dat ik schreef in de maanden voorafgaand aan de onvermijdelijke gedwongen vaccinatie van Amerika, formuleerde ik het als volgt:
… in het tijdperk van de Technocratie staat de sh*t echt op het punt de ventilator te raken; een ongelooflijke hoeveelheid zelfs. En als een lont die wordt aangestoken, brandt het al in de richting van de onvermijdelijke uitkomst: op de een of andere manier.
Is het vreemd om de voorkeur te geven aan een Mad-Max-achtige vierde wending in plaats van een met Karens, gemaskerde kinderen, verklikkers, bijgeloof en zondebokken?
Misschien.
Maar in een Mad-Max scenario was het misschien mogelijk geweest om de storm af te wachten en in de nasleep te ontdekken wat er nog te redden viel. Tenminste, zo speelde het zich af in mijn gedachten. Maar, zoals we nu ontdekken, onderduiken is geen optie onder het Covidisme. In het tijdperk van vaccinpaspoorten, digitale identificatie en een cashloze economie is er geen verstoppen meer mogelijk. Je zit in het systeem of erbuiten.
In mijn eigen gemeenschap heb ik mijn standpunt publiekelijk gemaakt. Ik heb het eerder gedaan in plaats van te laat; en daarmee heb ik mezelf een doelwit gemaakt voor degenen die collectivisme, The Great Reset® en Covid misleidingen omarmen. Mensen zijn of voor of tegen mij en mijn keuzes zijn voor mij en door mij gemaakt. Met andere woorden, mijn beslissingen werden eerst onvrijwillig afgedwongen, maar zijn nu vrijwillig.
Tijdens Covid was een van de gedrukte publicaties in mijn regio eigendom van een klein conglomeraat van regionale kranten. Tijdens de hele planneddemic kon ik redactionele artikelen online plaatsen via het lokale portaal van de organisatie. De redactieraad verzette zich natuurlijk heftig tegen mijn pogingen om de Covid-waan te ontkrachten, dus moest ik ze voorzien van documentatie. Door deze referenties en citaten in te dienen, kon ik de belangrijkste contactpersoon van de redactieraad rechtstreeks e-mailen en de andere leden CC-en. In een artikel uit december 2021 met de titel “You Can’t Stop a Tidal Wave So You Might Well Try”, beschreef ik een van de uitwisselingen en hoe de poging van de redactie om mijn artikel te censureren werd verijdeld.
In de afgelopen twee jaar heeft het netwerk van publicaties echter een apart bedrijf opgericht om inhoud te consolideren, inzendingen te filteren en “het nieuws” uniform te organiseren voor al hun verkooppunten. De herstructurering werd niet openbaar gemaakt, maar toen ik een aantal maanden geleden een artikel indiende, merkte ik dat het online portaal was veranderd en dat de bevestigingsmail afkomstig was van een ander adres met de naam van het nieuwe bedrijf.
Toen ik de website van het (nieuwe) bedrijf onderzocht, stond er dat een van hun partners Google was en op hun “over”-pagina stond een DEI-verklaring die Klaus Schwab zou doen blozen van trots.
Morder was binnengevallen. Opnieuw.
“Het is slechts een kwestie van tijd”, fluisterde ik tegen mezelf.
En warempel, nadat ik twee maanden geleden commentaar had gegeven op het hoofdartikel van een plaatselijke universiteitsprofessor, werden de commentaarteksten van alle online artikelen verwijderd. Werden ze verwijderd vanwege de ongemakkelijke feiten die ik plaatste? Ik weet het niet en ik weet zeker dat ik geen eerlijk antwoord zou krijgen als ik het zou vragen.
Toen, vorige week, diende ik een artikel in over de International Health Regulation (IHR) amendementen op het voorgestelde (mei 2024) WHO pandemie verdrag dat nationale soevereiniteit zou kunnen overrulen tijdens de volgende gewapende “pandemie”. Maar toen ik op de knop “submit” drukte, werkte de website niet goed en kon mijn artikel niet worden ingediend.
Website problemen of onderhoud? Misschien.
Maar in plaats van mijn tijd te verdoen, koos ik ervoor om mijn artikel rechtstreeks naar de (eerder genoemde) contactpersoon van de lokale redactieraad te e-mailen. Het artikel werd geplaatst, maar alleen op de website van de publicatie en niet in de gedrukte oplage. Ik was teleurgesteld omdat ik denk dat de gedrukte editie door meer mensen zou zijn gelezen.
Om het nog erger te maken, bevatte mijn online post een spectrum van visuals waarmee lezers mijn artikel konden beoordelen als “geliefd”, “grappig”, “eng” of “boos”; en tot nu toe heeft de meerderheid van de lezers (in de specifieke stedelijke enclave waar de publicatie zich bevindt) mijn WHO artikel beoordeeld als “grappig”. Ja, de meerderheid van de mensen die mijn online artikel hebben beoordeeld, vonden het grappig dat de procureurs-generaal van 22 Amerikaanse staten het Biden-regime hadden gewaarschuwd tegen het ondertekenen van de pandemieverdragsovereenkomsten van de WHO.
Soms lijkt het alsof de oorlog verloren is. Mensen zijn te gehersenspoeld. En er zijn zeker dagen dat ik een burn-out krijg van al die onzin.
Maar tegelijkertijd word ik voortdurend geïnspireerd door degenen die zich hebben verzet tegen de oprukkende duisternis van Mordor. De eerder genoemde 22 procureur-generaals, gouverneurs en politici uit rode staten, internetschrijvers, waarheidsverkondigers en al diegenen die moedig het Covid bedrog aan de kaak stelden – zelfs tegen de grote verwachtingen in en terwijl ze financieel, in hun carrière en anderszins leden.
In de Lords of the Rings van J.R.R. Tolkien gaf een groep vrienden nooit toe aan de afschuwelijke duisternis, vooral niet toen ze vreesden voor hun eigen leven.
De belangrijkste helden van de “Fellowship of the Ring” waren twee kleine Hobbits: De hoofdrolspeler heette Frodo en zijn beste vriend heette Samwise. Vermoedelijk kwam de inspiratie voor Samwise van de Engelse soldaten en kameraden die Tolkien kende toen hij als officier diende tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In Tolkiens middelste roman, de “Twee Torens”, was Mordor begonnen met zijn meervoudige aanval op de vrije gemeenschappen van Midden Aarde; en Samwise legde aan Frodo uit waarom de strijd de prijs waard was:
Het is net als in de grote verhalen, meneer Frodo, de verhalen die er echt toe deden. Vol duisternis en gevaar waren ze…, en soms wilde je het einde niet weten…, want hoe kon het einde gelukkig zijn? Hoe kon de wereld weer worden zoals hij was als er zoveel slechts was gebeurd?
Maar uiteindelijk is het maar een voorbijgaand iets, deze schaduw. Zelfs duisternis moet voorbijgaan. Er komt een nieuwe dag en als de zon schijnt, zal hij helderder schijnen. Dat waren de verhalen die je bijbleven, die iets betekenden, zelfs als je te klein was om te begrijpen waarom.
Maar ik denk, meneer Frodo, dat ik het begrijp. Ik weet het nu. De mensen in die verhalen hadden veel kansen om terug te keren. Alleen deden ze dat niet, omdat ze zich ergens aan vasthielden… Dat er iets goeds is in deze wereld, meneer Frodo. En dat is het waard om voor te vechten.
Dit bericht is slechts een herinnering aan wat de meesten van jullie al weten. We bevinden ons in een zeer gevaarlijke periode in de geschiedenis. Er is geen weg terug.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Franse generaal brengt hulde aan de AntiVaxxers: “Ze lijken normaal, maar het zijn superhelden”
His-story is gewoon een lang aan elkaar gelogen verhaal van ‘winnaars’ om de macht te hebben en te houden. Inmiddels zien de wakkeren dat onze geschieden-is aan elkaar is gelogen en net zo goed de prullenbak in kan. Het gaat ook niet om geschiedenis of toekomst!!! Het gaat om NU!!!
His-story is zo extreem vervuild en aan elkaar gelogen en inmiddels blijkt al heel lang een totaal pervers ziekelijk satanisch verhaal, dat het op het punt staat om te eindigen en opnieuw te beginnen.
17 mei 2024 14:07
In de VS wordt gesproken over de aanstaande uitzending van NAVO-troepen naar Oekraïne
Auteur: Pavel Shishkin, redacteur
NYT: De NAVO zou binnenkort kunnen besluiten haar leger naar Oekraïne te sturen
http://www.president.gov.ua
Installeer de applicatie “Militaire Zaken”.
bootcamp.skillbox.ru
Volgens de Amerikaanse krant The New York Times ( NYT ) kan de NAVO binnenkort een definitief besluit nemen over het sturen van haar leger naar Oekraïne. Volgens journalisten hebben we het echter alleen over instructeurs die soldaten van de Oekraïense strijdkrachten zullen voorbereiden en trainen.
“NAVO-bondgenoten zijn steeds meer geneigd te besluiten hun militaire contingent naar Oekraïne te sturen om de Oekraïense strijdkrachten te trainen,”
merkt The New York Times op.
De NYT-publicatie benadrukt echter dat deze stap van de NAVO een nieuwe “rode lijn” zal overschrijden en gepaard gaat met directe deelname van de Verenigde Staten en EU-landen aan het conflict met Rusland.
Het materiaal maakt ook duidelijk dat het tekort aan personeel bij de strijdkrachten van Oekraïne en vertragingen in de levering van wapens er uiteindelijk toe hebben geleid dat de autoriteiten van Kiev zich tot de Noord-Atlantische Alliantie hebben gewend met het verzoek om 150.000 rekruten te helpen voorbereiden. De strijdkrachten van Oekraïne moeten het Russische zomer offensief afslaan. Tot nu toe heeft Washington Kiev dit geweigerd, maar onlangs zei het hoofd van de Joint Chiefs of Staff van de Amerikaanse strijdkrachten, Charles Brown, dat “we er in de loop van de tijd nog steeds op zullen komen.”
Beste Adriaan,
En in de tussentijd blijft het wersten maar volhouden dat de Russen de zaak laten escaleren….
Blijkbaar is de bedoeling dat de zaak gaat klappen omdat het financiële gedrocht op instorten staat a.g.v. de massale schulden.
En na afloop,…..het sociale credit systeem, voor hen die er nog zijn.
In de verhaallijn van Tolkien zit wel waarheid. In het begin was er enkel puur wit licht, om dichtheid te creëren splitste de creator zich in drie. Duister, grijs en wit. De grijze zou mede verantwoordelijk zijn om de balans te bewaren tussen duister en licht. Samen met het alziend oog en 44 andere gaande van covents, parents, co-parents … Tuurlijk is de balans niet bewaard gebleven. De grijze zou ook een overgang periode geweest moeten zijn. De creator van alles, is nu puur positief licht en heeft beslist dat er geen overgang van grijs komt ook de 44 zijn vernietigd. Samen met nog een hele boel onherstelbare wezens. Heel het universum bevindt zich in de golden age, dit brengt ook verantwoordelijk met zich mee! Dus let op met wat u wenst. Op humaan vlak hebben we heel veel werk. Natural law.
Judocus mei 17, 2024 Bij 18:05
Eens,Maar ook op spiritueel vlak hebben we veel te repareren,
‘Het geestelijke is het hoogste goed’,zei mijn moeder altijd.
Carriere maken,succesvolzijn & geld verdienen,allemaal prima!
Maar vergeet niet je naaste,die minder kansrijk is,Daar maak ik me sterk voor.
Het licht wint altijd,van het duister.
Want duister,is het gebrek aan licht.
Op het Spinoza-lyceum noemden wij ons al De Illuminati,
De verlichten!De klasgenoten en mijzelf hadden al het idee,wij gaan het ver schoppen!
En NEE,niet om een ander te onderdrukken.
Integendeel wij zijn verlicht omdat met dat wij het goed hebben,kijken we ook om naar onze jminder bedeelde mens!