Bekeerd tot de islam en doodgeslagen

Het trieste lot van het 17-jarige meisje doet in veel opzichten denken aan het eveneens trieste lot van Denemarken.

Iemand die bij de eerste kennismaking boeiend en cultureel verrijkend lijkt te zijn, beweegt zich met de salami-methode langzaam maar zeker steeds meer in de geest van het weerloze slachtoffer, dat net als een kind dat geen nee kan zeggen tegen het natuurlijke gezag van een ouder zich laat overheersen, wat ook door kinderlokkers benut wordt. En later durft ze geen nee te zeggen, omdat geweld en de dreigen met geweld deel zijn gaan uitmaken van de relatie. Waarschijnlijk heeft ze de band met haar moeder verbroken uit liefde voor de moeder. De Pakistaan heeft misschien gedreigd haar moeder te vermoorden als Aya dit niet deed, schrijft auteur Harry Vinter op het Deense blog Snaphanen.

Pakistanen lijken een duidelijk talent te hebben voor kinderlokken. In Groot-Brittannië zijn Pakistaanse ‘grooming gangs’ een wijdverbreid fenomeen in vrijwel elke stad waar ze tienduizenden meisjes hebben misbruikt, en terwijl de politie de andere kant opkijkt uit angst om de verheven moslims te kwetsen, jaagt de Britse politie daarentegen op mensen die deze zaken aan het licht brengen, zoals onder meer Tommy Robinson.

Aya’s moeder was als verlamd en deed niets. Sorry voor de vrouwelijke lezers, maar ik denk niet dat er niet veel mannen behalve die ultralinks zijn die zich in dit soort relatie van hun dochter zouden hebben kunnen vinden. Dochters van alleenstaande moeders zijn gemakkelijker te manipuleren dan meisjes met een solide familieachtergrond met vader, moeder en kinderen.

Pakistaan veroordeeld voor wrede moord op Deense schoonheidskoningin

Denemarken had Kamran Khan reeds vele jaren voordat hij een moordenaar werd, moeten uitzetten

Net zo verlamd als Aya en haar moeder is Moeder Denemarken, die de moordenaar vele jaren voordat hij een moordenaar werd had moeten uitzetten. Hij had uitgewezen moeten worden na zijn eerste aanvallen van geweldpleging op haar. Als Moeder Denemarken hem op tijd had uitgezet, zou Aya nu nog in leven zijn geweest. Politici praten en doen niets. Ze zijn bang voor de VN, de EU, de conventies en de “humanitaire” organisaties. Daarom moest Aya sterven.

Noch Aya, noch haar moeder of grootouders hadden enig idee wat de islam is. De school en de media, de openbare dienstverleningen, hadden dit moeten zeggen. Maar zowel de scholen als de media zien het als hun taak om verkeerd te informeren over de islam en de moslim-parallelle samenlevingen. Na elke daad van terrorisme beweren ze unaniem dat terrorisme niets te maken heeft met de islam, ook al staat het duidelijk in de koran. Als een van Aya’s leraren Aya had verteld over de relatie van de islam met dhimmis / ongelovigen, zou hij zijn ontslagen. En de 4e staatsmacht, de media die kritische vragen zou moeten stellen over de veelgeprezen culturele verrijking, zijn bezig met het overbrengen van luchtige droombeelden over de prachtige bijdrage van de islam aan de mensheid.

We kunnen raden wat Aya heeft gehoord over de islam en de zogenaamde multiculti tijdens haar lagere schoolverblijf, omdat ze daarna naar de middelbare school in Nørrebro [is een multiculturele buurt in Kopenhagen die populair is bij links, red.] wilde gaan. Het zijn vermoedelijk roze fantasieën geweest zonder voeten in de werkelijkheid.

Er zijn velen die de schuld dragen van Aya’s trieste lot:

– De meerderheid van de kiezers, die ondanks tientallen jaren van waarschuwingen van islamcritici toch ruggengraatloze politici hebben gekozen.
– Laffe politici die het haatdragende geweld hebben verwelkomd in Denemarken in plaats van het bij de grens tegen te houden .
– “Culturele persoonlijkheden en beroemdheden”, die “ongeacht wie je bent, je bent welkom hier” aanboden en zich anders schaamden om Denen te zijn.
– De scholen/leraren die de jongeren niet waarschuwden voor waar de islam voor staat.
– De media, de vierde staatsmacht, die de Denen vullen met leugens over de zegeningen van de immigratie.
– “Humane deugmensen”, die het geweld in Denemarken verwelkomen.
– Alle Denen die, voor het gemak op korte termijn, afzien van protest tegen de vijandelijke invasie.

Ja, het jonge meisje dat nog een heel leven voor zich had, koos er inderdaad zelf voor zich tot de islam te bekeren, en een hel op aarde binnen te gaan. Maar ze deed dat zonder te weten waar ze aan begon. De autoriteiten waren van mening dat ze er niet baat bij had dat ze dit wist.

Media verzaken

Het is de 4e staatsmacht, de media, die grotendeels bepaalt waar politici zich mee bezig houden. Als een van de tv-zenders op een avond een onderwerp aansnijdt dat verontwaardiging oproept, rollen politici de volgende dag over elkaar met uitspraken en beloftes over alles wat ze willen doen.

Maar over het afgrijselijke lot van Aya noemen de tv-zenders geen woord. Geen enkele tv-journalist zou zelfs maar overwegen om kritische vragen te stellen aan politici, en helemaal niet aan “culturele persoonlijkheden”, over hun medeverantwoordelijkheid voor Aya’s dood. Er zijn dan ook maar weinig politici die zich ermee bezighouden, en de zaak wordt met oorverdovende stilte weggemoffeld.

Toen de dagbladen BT en Ekstra Bladet enkele jaren geleden een aantal Deense meisjes vermeldden die zich tot de islam hadden laten bekeren en zonder medeweten van hun ouders islamitisch waren getrouwd, verklaarde de sociale burgemeester van Kopenhagen, Mikkel Warming: “Imams die 15- 16-jarige meisjes huwelijken, zijn schurken… Deze specifieke gevallen komen dicht bij hersenspoeling”; en de linkse Søren Pind verklaarde: “Het is een probleem. En dat is ook een probleem dat we moeten aanpakken”.

Hoe de bovengenoemde politici deze kwestie hebben aangepakt is nog steeds onbekend. Ze hebben de kwestie vermoedelijk laten vallen om de 4e staatsmacht van wie ze graag ondersteuning ontvangen niet tegen de haren in te strijken.

Afghaan heeft zijn Deense vrouw levensgevaarlijk verwond en van het balkon gegooid

Demografische gevolgen

Geweld en dreigen met geweld hebben een fataal effect op mensen. Daarom moet duidelijk worden gemaakt dat een blonde vrouw met blauwe ogen die islamitische kleding draagt, dit niet noodzakelijkerwijs uit eigen vrije wil doet. Ongeacht wat ze zelf zegt, ze zou wel eens slachtoffer kunnen zijn van het fenomeen, dat in o.a. India de naam “love jihad” draagt.

Een effectieve manier om een volk uit te roeien is het stelen van zijn vrouwen. Moslims weten dit, en daarom verbieden ze hun vrouwen om in de buurt van “ongelovige” mannen te komen. De kinderen van zo’n relatie kunnen immers niet-moslims worden. Dan is het beter om de vrouw te “eren” en te doden.

Aan de andere kant willen moslims dat moslimmannen met niet-moslims trouwen, omdat het een gegeven is dat moslimmannen ervoor zorgen dat de kinderen tot Allah behoren.

Zo heeft Aya drie kinderen gebaard, die bijdragen aan de groei van de islam in Denemarken. Ze had drie Deense kinderen kunnen baren, die hadden kunnen bijdragen aan het voortbestaan van het Deense volk. Een verschil van 6 kinderen voor één vrouw is een groot verschil in Denemarken, waar vrouwen gemiddeld slechts 1½ kind baren, waardoor elke nieuwe generatie 25% kleiner wordt dan de vorige. Denemarken kan het zich niet veroorloven om zijn kinderen weg te geven aan de vijand.

Het is seksueelpolitiek gezien volstrekt verschrikkelijk dat Moeder Denemarken de ontwikkeling van een genderonevenwicht toestaat door de immigratie van enkele honderdduizenden moslimmannen, terwijl een vergelijkbaar aantal vrouwen niet immigreert. Vrouwen die in handen zijn van moslims staan buiten de autochtone Deense huwelijksmarkt als gevolg van de islamitische discriminatie.

Als gevolg daarvan kan een groeiend aantal Deense mannen geen gezin stichten en zal alleenstaand blijven – tenzij ze het zich kunnen veroorloven een buitenlandse vrouw te importeren.

Veel Deense vrouwen die hun hart niet op de juiste plaats hebben, verwelkomen op hun beurt de grote selectie van gewelddadige mannen en begroeten ze onder de slogan “vluchtelingen welkom” met open armen en gespreide benen.

“Deskundigen”, politici en de media zwijgen over deze ontwikkeling, die het gevolg is van grove discriminatie, die zonder aarzeling wordt geaccepteerd. En Denemarken stiefelt  verder naar de afgrond.

Net zoals noch Aya, noch haar moeder zich ertoe konden zetten om het kwaad uit hun leven te houden, slaagt moeder Denemarken er niet in om zichzelf te dwingen de verkrachting van Denemarken te stoppen.

Deense jongen wordt gedwongen om de schoen van asielzoeker te kussen