Ik keek zondag naar een videoclip van Isaac Herzog die alle kanten opgaat als een dwaasheid die er ook nog in slaagt om verderfelijk te zijn. Daarin houdt de Israëlische president een exemplaar van Mein Kampf vast, vertaald in het Arabisch, schrijft Patrick Lawrence.
De video werd gemaakt een dag na een immense demonstratie in Londen voor een staakt-het-vuren in Gaza en de bevrijding van de Palestijnen van Israëls lange, gewelddadige onderdrukking. Hier is een deel van wat Herzog te zeggen had:
“Ik wil u iets exclusiefs laten zien. Dit is het boek van Adolf Hitler, Mein Kampf. Het is het boek dat leidde tot de Holocaust, en het boek dat leidde tot de Tweede Wereldoorlog. Dit is het boek dat leidde… tot de ergste gruweldaad van de mensheid, waar de Britten tegen vochten.
Dit boek werd een paar dagen geleden gevonden in het noorden van Gaza, in een kinderkamer die was veranderd in een militaire operatiebasis van Hamas, op het lichaam van een van de terroristen en moordenaars van Hamas, en hij maakte zelfs aantekeningen, hij markeerde, en leerde steeds opnieuw over Hitlers ideologie van het doden van de Joden, van het verbranden van de Joden, van het afslachten van de Joden.
Dit is de echte oorlog waarin we ons bevinden. Dus iedereen die gisteren gedemonstreerd heeft – ik zeg niet dat ze allemaal Hitler steunen. Maar ik zeg alleen dat ze, door niet te begrijpen wat de ideologie van Hamas inhoudt, in feite deze ideologie steunen.”
Israeli President Isaac Herzog seeks to justify his mass killing of Palestinian children by holding up the book Mein Kampf and claiming it was found in a "children's living room."pic.twitter.com/GLSGDHYrak
— Lowkey (@Lowkey0nline) November 12, 2023
U kunt een versie van één minuut en 22 seconden van deze videoclip hier bekijken, of een langere versie van de BBC hier. In beide video’s zien we hoe het Israëlische staatshoofd de Holocaustkaart, de Hitlerkaart, de Joodse slachtofferkaart en de Hamas-als-moordenaar-verbrandende-slachtende-monsterskaart in één keer speelt.
Ik kan het televisienetwerk dat de kortere versie van Herzog liet zien niet identificeren en het verbaast me dat de BBC het serieus genoeg nam om het uit te zenden, maar zo is de Beeb tegenwoordig – altijd in voor de trans-Atlantische zaak.
Hoe opmerkelijk dun propaganda in de meeste gevallen is, dacht ik nadat ik Herzog had gezien en mijn aantekeningen had gemaakt. Dit is waar in vele, vele gevallen in de annalen van de afschuwelijke kunst – die van Hitler, Mussolini, Japan en Amerika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als je er nu naar kijkt, is het allemaal niet erg verfijnd om de eenvoudige reden dat het dat ook niet hoeft te zijn.
Propaganda draait om krachtige impact, subtiliteit is het laatste waar de propagandist aan denkt. Het banale is altijd voldoende. De Japanners tijdens de oorlog in de Stille Oceaan waren “Jappen” of “Nips” en in de overvloed aan Amerikaanse propagandabeelden hadden ze boktanden en potloodsnorren en droegen ze ronde brilletjes over hun kwaadaardige Aziatische ogen.
Na het bekijken van de Herzog-video ging ik op zoek naar beelden uit Londen van de vorige dag. Er zijn veel demonstraties geweest tegen de wrede militaire campagne van Israël in Gaza sinds het uitbreken van de vijandelijkheden op 7 oktober en mogen er nog veel meer volgen, maar Londen afgelopen zaterdag lijkt de grootste tot nu toe.
“Free Gaza”, “Ceasefire Now”, “Not in Our Names” – dit waren onder andere de dingen die op borden werden geroepen en op de borden gekrabbeld toen het protest zich langzaam door het centrum van Londen slingerde van Hyde Park naar de Amerikaanse ambassade een paar kilometer verderop. De politie schatte het aantal demonstranten op 300.000. Op basis van de beelden – het enige dat ik heb om op af te gaan – schat ik het aantal op ongeveer een half miljoen.
One of the biggest protests in British history is happening right now in the streets of London for Gaza, for Palestine, despite the smears and threats 🇵🇸
Magnificent!pic.twitter.com/z9uvPK751P
— sarah (@sahouraxo) November 11, 2023
Als je genoeg propaganda bekijkt, hedendaags of historisch, kom je erachter dat het niet uitmaakt of de scripts en beelden de grofheid en vernedering verraden van degenen die de propaganda produceren. De bedoeling is uitsluitend om de gedachten en gevoelens van de onnadenkende meerderheid te gijzelen, op welke manier dan ook.
Israëlische propaganda-afdeling is wanhopig
Maar dit project is nu moeilijker, in het tijdperk van digitale media en een steeds invloedrijkere onafhankelijke pers. Zo lijkt het mij. Mensen kunnen nu meer zien en zien het duidelijker en directer, mits ze ervoor kiezen om te kijken. En steeds meer mensen kiezen ervoor.
Als de idiote Herzog-clip ons iets heeft verteld, dan is het wel dat de Israëlische propaganda-afdeling in een wanhopige toestand verkeert en de public relations-oorlog al heeft verloren terwijl de Israëlische Defense Forces het gat met de dag dieper graaft.
Na het bekijken van de Herzog video en vervolgens de Londense beelden, moest ik denken aan een gedenkwaardige passage in Hannah Arendt’s The Origins of Totalitarianism:
“In een steeds veranderende, onbegrijpelijke wereld had de massa het punt bereikt waarop ze tegelijkertijd alles en niets geloofden, dachten dat alles mogelijk was en dat niets waar was. Massapropaganda ontdekte dat haar publiek te allen tijde bereid was om het ergste te geloven, hoe absurd ook, en er niet echt bezwaar tegen had om misleid te worden, omdat het elke bewering hoe dan ook als een leugen beschouwde.”
Arendt keek terug naar het Reich en de Sovjet-Unie van Stalin toen ze haar beroemde verhandeling uit 1951 schreef. Maar de gedachte lijkt daarna nooit ver van haar denkbeeld te zijn geweest.
In een gesprek met een Franse activist voor de vrije meningsuiting, niet lang voor haar dood in 1975, had Arendt nog duidelijkere woorden over wat er uiteindelijk gebeurt met omstandigheden zoals de onze. “Als iedereen altijd tegen je liegt,” zei ze tegen Roger Errera, “is het gevolg niet dat je de leugens gelooft, maar eerder dat niemand meer iets gelooft.”
Een halve eeuw voordat Herzog zijn video maakte en demonstranten de straten van Londen vulden, heeft Arendt afgelopen weekend perfect samengevat.
Het is een goede zaak dat steeds minder mensen zich laten misleiden door de psyops en propaganda blitzes van de nationale veiligheidsstaat, de corporate media en meedogenloze – inderdaad Hitlereske, zal ik maar zeggen – regimes zoals die van Israël.
Maar leven in een wereld waarin je niets gelooft van wat er gezegd wordt, is een eigen soort ellende. Het is in feite een totale overgave van het openbare discours en de openbare ruimte aan het kwaadaardige, het onfatsoenlijke, het onmenselijke, het vernederende en mensonterende. De waarheid, en daarmee logisch denken en gewoon fatsoen, worden “alternatief”.
Is er een manier om voorbij onze vernederende omstandigheden te bouwen? Of moeten we voor onbepaalde tijd ronddolen in een staat van negativiteit, van niet geloven, van vervreemding van onze eigen politiek?
Mijn antwoord is ja op de eerste vraag, nee op de tweede: er is altijd een manier om een andere toekomst op te bouwen – dit is een kwestie van algemeen principe. In dit geval moet het project beginnen met het terugwinnen van de taal. Het verwerpen van de officiële taal van de machthebbers, zoals zoveel mensen nu doen, is een begin. We moeten dan opnieuw leren om de taal te spreken die niet gesproken wordt, de taal waarin de waarheid schuilt.
Voor een groot deel vanwege de manier waarop ik mijn professionele jaren heb doorgebracht, ben ik bijzonder gevoelig voor de kracht van taal als die gebruikt wordt voor ofwel helderheid en begrip ofwel versluiering en onwetendheid.
De taal van instellingen, de taal van de macht, bestaat uit versluierende eufemismen – “mondiaal leiderschap”, “collateral damage”, “regimeverandering”, “de inlichtingendienst”, “de op regels gebaseerde orde”, enzovoort in het bureaucratische lexicon – en uit gedurfde falsificaties zoals Isaac Herzog ons afgelopen zondag voorschotelde.
Orwell beschreef in “Politics and the English Language” hoe de taal van ideologen en bureaucratische mandarijnen ons vermogen om helder te denken verwoest – precies het doel ervan. Sinds hij zijn essay in april 1946 in Horizon publiceerde, is het probleem zoals we het nu hebben zeven decennia lang erger geworden.
Dit gebruik van taal heeft de taal zelf ontwapend, haar assertieve kracht ontnomen zodat spraak of geschriften die buiten de orthodoxie vallen kunnen worden afgewezen als een plek voor een serieus gesprek. Taal wordt machteloos als medium voor creatieve gedachten of als aanzet tot nieuwe, fantasierijke actie.
Het belachelijke, beledigende gebruik van “antisemitisme” dat ons nu overvalt is hier een goed voorbeeld van. De duidelijke bedoeling is om een enorme stilte op te leggen om de misdaden van apartheid Israël te verdoezelen.
De taak die voor ons ligt is er een van herstel. Het is om de taal terug te nemen, om het leven ervan te vernieuwen, om het te bevrijden van de verstikkende invloed van instellingen, bureaucratieën en bedrijfsmedia – deze hebben de taal vervormd tot een instrument voor het afdwingen van conformiteit. Daarom is elke schreeuw en elk bord dat je deze dagen hoort of ziet in Londen of vele andere steden belangrijk, een daad van betekenis en waarde.
Duidelijke taal is een instrument – onopgesmukt, duidelijk geschreven en gesproken, spreektaal in de beste zin van het woord maar perfect in staat tot subtiliteit en complexiteit. Het is de taal van de geschiedenis, niet van de mythe.
Deze taal wordt niet gesproken voor de zaak van het imperium, maar altijd voor de menselijke zaak. “Vrij Palestina”, “Van de rivier tot de zee”: Dit zijn twee- en zes-woorden voorbeelden van de taal die ik beschrijf.
Dit is de taal die nodig is om macht te confronteren in plaats van te accommoderen. Het is taal die het nut van intelligentie en kritisch denken veronderstelt. Het is bedoeld voor het stellen van vele waardevolle vragen. Ze is zonder voorbehoud gewijd aan het vergroten van wat zegbaar is in een vijandig antwoord op “het grote onzegbare”, zoals ik het noem.
Via deze taal staat ons een levendiger, bevredigender openbaar discours te wachten. Door middel van deze taal kunnen de Isaac Herzogs, Antony Blinkens en Ursula von der Leyens die onze publieke ruimte vervuilen, gereduceerd worden tot wat ze zijn – leugenaars en propagandisten. De kracht van de taal die ik beschrijf zal de taal die zij spreken alle macht ontnemen.
Laten we het uitspreken, laten we het schrijven, laten we het op muren en vellen karton krabbelen. Laten we het zien als het krachtigste middel dat beschikbaar is voor hen die het zwijgen weigeren dat Isaac Herzog afgelopen weekend aan al die Londenaren probeerde op te leggen.
Een paar dagen geleden het LGTBQenz vlaggetje, nu het boekje om de genocide te vergoeilijken. Demoniseren en over 1 kam scheren van degene die ze uitmoorden. Helaas voor hen trappen we daar niet meer in. Dat boek is zeer waarschijnlijk ook helemaal niet gevonden in een kinderkamer. Altijd maar weer kinderen er bij slepen terwijl ze die gewoon zelf in grote aantallen meedogenloos uitmoorden. Walgelijk. Als dit geen antisemitisme opwekt weet ik ’t niet meer. Het respect voor Israel ben ik verloren. De slachtoffer en zieligheidskaarten zitten helemaal onder het bloed van de onschuldige kinderen.
‘…een kinderkamer die was veranderd in een militaire operatiebasis van Hamas…’, zo stelde Netanyahu. Ik dacht begrepen te hebben dat Hamas uitsluitend opereerde vanuit een enorm ondergronds netwerk – reden waarom Israëlische soldaten klagen, vrijwel geen Hamas-soldaten te zien, tenzij ze uit hun tunnels spurtten om schade toe te brengen aan Israëlische militaire uitrusting. Maar, luister…, nu ineens zat er zowaar een operatiebasis in een omgebouwde ‘kinderkamer’. Op de één of andere manier moeten ze er altijd weer ‘kinderen’ bij betrekken. ‘Veertig babies onthoofd’ wat een eerder narratief dat volkomen vals bleek. De narratieven worden steeds ongeloofwaardiger. Waarschijnlijk was het zijn eigen exemplaar van Mein Kampf. Veel Joden hebben ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de holocaust – zij maakten in veel kampen deel uit van de nazi-machtsstructuur. Joodse bankiers hebben bergen boter op het hoofd omdat zij degenen zijn die Hitler in het zadel hielpen en hielden. En moesten de Joden Hitler eigenlijk niet heel dankbaar zijn? Zonder Hitler hadden ze nu geen thuisland in het Midden Oosten gehad. Het ‘mein Kampf’ van Hitler is in wezen het ‘mein Kampf’ van het Joodse volk. Israël – strijder van God.
Niet ale joden zijn Zionisten, en deze zionistische ankiers hebben niks met de echten joden van doen.Het echten joodse ras moest zelfs uitsterven van deze Zionisten.
Mein kampf in Arabisch is gewoon een jodenstreek zoals 7 oktober j.l. ook was. Leidend tot genocide van de bevolking in Gaza..