De door de VS gesteunde kleurenrevolutie in Israël heeft zojuist crisisproporties bereikt

Amerika meent dat het ten koste van alles moet doen om te voorkomen dat de Israëlische staat onder het herstelde leiderschap van Bibi zijn soevereine recht uitoefent om te balanceren tussen de door de VS geleide Gouden Miljard van het Westen en de Chinees-Russische Entente in de Nieuwe Koude Oorlog, in plaats van resoluut de kant van eerstgenoemde tegen laatstgenoemde te kiezen. Het meest direct wil de “deep state” dat Israël Kiev bewapent, wat volgens Bibi zelf eerder deze maand een crisis met Rusland in Syrië abrupt zou kunnen katalyseren en zo een “tweede front” zou openen in de Euraziatische beheersingscampagne van de VS, schrijft Andrew Korybko.

Er is geen andere manier om de recente gebeurtenissen in Israël te beschrijven dan als een kleurenrevolutie, die verwijst naar het gebruik van gewapende protesten om het regime te bewerken (concessies), het regime te veranderen (spreekt voor zich), en/of het regime te reorganiseren (verregaande constitutionele hervormingen om de staat te verzwakken, meestal via een Bosnisch identiteitsfederalisme). Deze rapporten hier, hier, en hier argumenteren overtuigend dat de VS hierachter zitten, waarbij het eerste een gedeeltelijke financiering door het State Department bewijst.

Medio januari werd al vastgesteld dat “Israëlische demonstranten fungeren als nuttige idioten voor een unipolaire kleurenrevolutie“, waarvan de analyse nu wordt samengevat voordat wordt ingegaan op de reden waarom alles zojuist crisisproporties heeft bereikt. Kortom, de liberaal-globalisten die tegenwoordig het buitenlands beleid van de VS formuleren, verachten Netanyahu (beter bekend als “Bibi”) om ideologische redenen die verband houden met zijn conservatief-soevereinistische wereldbeeld.

Te midden van de dreigende driedeling van de internationale betrekkingen in de Gouden Miljard van het door de VS geleide Westen, de Chinees-Russische Entente, en het informeel door India geleide Mondiale Zuiden, stelt Bibi zich voor dat Israël een multi-afstemming uitvoert tussen de drie in feite Nieuwe Koude Oorlogsblokken om zijn strategische autonomie te maximaliseren. Hoewel de erfenis van de geallieerde betrekkingen met Amerika sterk blijft, zal Bibi niet toestaan dat Biden deze uitbuit om Israël te dwingen afstand te nemen van de Chinees-Russische Entente, alleen maar om de nulsom-belangen van de VS te dienen.

Bovendien verschilt zijn kijk op de binnenlandse politiek totaal van die van de heersende Amerikaanse elites, in die zin dat hij zich er niet prettig bij voelt om liberaal-globalistische ideeën te laten infiltreren in de Israëlische samenleving, wat, naar hij vreest, uiteindelijk zou kunnen leiden tot een radicale herziening ervan tot iets wat de stichters nooit hebben bedoeld. Het is irrelevant wat het standpunt van de lezer is ten aanzien van Palestina, aangezien het onderwerp van deze analyse de betrekkingen van Israël op staatsniveau is met de door de VS geleide Gouden Miljard van het Westen en de Chinees-Russische Entente.

De voornoemde context van deze ongekende spanningen tussen deze twee op dit historische moment in de internationale betrekkingen heeft het pad geëffend voor de uiteindelijke overgang naar een Amerikaanse hybride oorlog tegen Israël in het weekend. Amerikaanse leden van de Israëlische elite, waaronder Bibi’s eigen minister van Defensie, keerden zich resoluut tegen hem en schaarden zich achter de kleurrevolutionairen die massaal en op steeds gewelddadiger wijze oproepen tot het opgeven van zijn justitiële hervormingen.

De zittende leider weet dat hij weinig kans maakt om de conservatief-soevereinistische agenda, die hem voor de derde keer het premierschap opleverde, volledig uit te voeren als de rechterlijke macht onder invloed blijft van liberaal-globalisten wier ware loyaliteit bij de VS ligt. Dit verklaart Bibi’s weigering om de veranderingen op te geven die door deels door de VS gefinancierde professionele demonstranten werden aangegrepen om te dienen als de zogenaamde “trigger event” voor het in gang zetten van hun vooraf geplande onrust.

Vóór zijn herverkiezing had de Israëlische samenleving al bewezen dat zij in de loop der jaren diep verdeeld was geraakt tussen conservatief-soevereinisten en liberaal-globalisten, wat een vruchtbare bodem vormde voor voornoemde onruststokers om grote delen van de bevolking te manipuleren. Het lijdt geen twijfel dat een kritische massa van de samenleving de visie van laatstgenoemden steunt en dat hun verzet tegen Bibi’s hervormingen oprecht is, maar het punt is dat zij door die professionele provocateurs tegen de staat worden gewapend.

Strategieën en tactieken om voor menigte-controle worden gebruikt om gemiddelde demonstranten om te vormen tot instrumenten van hybride oorlogsvoering die de samenleving ontwrichten, de leden ervan intimideren die het niet eens zijn met hun eisen, en zelfs elementen van de strijdkrachten verleiden tot het gevaarlijk verlaten van hun plicht. Voor alle duidelijkheid: deze laatste opmerking wordt in het kader van deze analyse gemaakt vanuit het perspectief van de belangen van de Israëlische staat en mag niet worden uitgelegd als een stelling tegen de Palestijnse zaak.

Het cumulatieve effect van deze operatie is dat Israël in zijn ergste politieke crisis ooit is gestort, waarvan de wortels binnenlands zijn, maar deze reeds bestaande ideologische verschillen zouden hun huidige epische proporties, die de Israëlische staat in gevaar brengen, niet hebben bereikt als de VS zich er niet mee hadden bemoeid. De volgende fase van de hybride oorlog van de VS tegen Israël, die wordt aangedreven door de wens van de heersende liberaal-globalisten om Bibi’s conservatief-soevereinistische beleid te saboteren, zou het ontketenen van onconventionele oorlogsvoering kunnen zijn.

Nogmaals, er worden geen uitspraken gedaan over de Palestijnse zaak, alleen een voorspelling dat de belangen van de VS zoals hun permanente militaire, inlichtingen- en diplomatieke bureaucratie (“deep state”) die op dit moment percipieert, gediend zijn met een verdere destabilisering van de Israëlische staat. Deze zogenaamde “gecontroleerde chaos” is bedoeld om het regime aan te passen, te veranderen en/of opnieuw te beginnen, zelfs tot een IDF-Mossad coup tegen Bibi en een gedwongen “tweestatenoplossing”.

Amerika vindt dat het überhaupt alles moet doen wat nodig is om te voorkomen dat de Israëlische staat onder Bibi’s herstelde leiderschap zijn soevereine recht uitoefent om te balanceren tussen de door de VS geleide Gouden Miljard van het Westen en de Chinees-Russische Entente, in plaats van resoluut de kant van eerstgenoemde te kiezen tegen laatstgenoemde. Het meest direct wil de “deep state” dat Israël Kiev bewapent, wat volgens Bibi zelf eerder deze maand een crisis met Rusland in Syrië kan katalyseren.

Het is precies dit resultaat dat de VS willen, omdat het een zogenaamd “tweede front” zou kunnen openen in hun Euraziatische “insluitingscampagne” tegen Rusland, nadat de meest recente pogingen daartoe in Georgië en Moldavië tot dusverre zijn mislukt. Bovendien zou een grote crisis in West-Azië de versnelde opkomst van de regio als onafhankelijke invloedspool in de opkomende multipolaire wereldorde kunnen belemmeren, waarvan het scenario haalbaar werd na de door China bemiddelde toenadering tussen Iran en Saoedi.

Die bovengenoemde ontwikkeling, gekoppeld aan Bibi’s beoogde meervoudige afstemming tussen de door de VS geleide Westerse Gouden Miljard en de Chinees-Russische Entente zou kunnen leiden tot het bijna totale verlies van de Amerikaanse invloed op West-Azië, vooral als Israël zijn handel begint te de-dollariseren, zoals Saoedi-Arabië naar verwachting binnenkort zal doen. Eenvoudig gezegd staat de toekomstige rol van de hele regio in de huidige wereldwijde systeemverandering op het spel, wat de grote strategische betekenis van Israël’s door de VS verergerde crisis verklaart.

De sociaal-politieke dynamiek (soft security) is niet in het voordeel van Bibi, wat ertoe kan leiden dat hij zich terugtrekt of omver wordt geworpen. In beide gevallen neemt de kans toe dat Israël zich als vazal van de Nieuwe Koude Oorlog onderwerpt aan de VS in plaats van door te gaan als onafhankelijke speler. Als de militaire (hard security) dynamiek moeilijker wordt, zoals in het geval van een stilzwijgend door de VS goedgekeurde Intifada, zou zijn verwijdering een voldongen feit kunnen zijn, tenzij hij erin slaagt een militaire dictatuur op te leggen.

Voor alle duidelijkheid: het voorgaande scenario impliceert niet dat de Palestijnse zaak onwettig is, maar alleen dat de VS Israël net als alle andere kunnen uitbuiten ten behoeve van hun grotere belangen. In ieder geval is de situatie uiterst ontvlambaar en is het moeilijk te voorspellen wat er nu gaat gebeuren. Niets van dit alles is ooit eerder gebeurd in Israël, noch in eigen land, noch wat betreft de banden met de VS. Dit is letterlijk ongekend, vooral wat betreft de gevolgen voor de internationale betrekkingen zoals die worden uiteengezet.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

“Krankzinnige Poetin”: Het misinformatiespel van de Globalisten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: