Waarom Europa zich opmaakt voor een hongeroproer – Schwab’s schaduw achter de Europese Commissie?

Een video over halflege schappen van supermarkten in Duitsland, gefilmd door een Duitse blogger, kreeg onmiddellijk tienduizenden views. Niemand had kunnen denken dat met de invoering van westerse sancties, die bedoeld waren om de Russische economie “lam te leggen” (crippling), er in de EU-landen en in Groot-Brittannië onmiddellijk essentiële goederen uit de schappen zouden verdwijnen, ondersteund door een snelle prijsstijging, schrijft Veteranstoday.com.

De voormalige Poolse premier en voormalig voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk waarschuwde zijn landgenoten streng dat, als de zaai-campagne in Oekraïne mislukt en Rusland weigert graan te leveren aan onvriendelijke staten, de kosten van een “brood” van een halve kilo zullen verviervoudigen, tot 2,4 euro. Er zijn voorspellingen dat in het naburige Duitsland een soortgelijk brood voor 10 euro zal gaan.

De voorspelling is aanvechtbaar. Het Westen wilde het ver spelen, in de hoop de Russische economie tegen het eind van het jaar “aan flarden te scheuren”. Deze taak is uiteraard onmogelijk , ondanks het feit dat Rusland niet alleen wordt tegengewerkt door de oorlogsmachine van de NAVO die op expansie is gescherpt, maar ook door het collectieve Westen onder leiding van de twee Angelsaksische mogendheden.

De crisis heeft een rijke geschiedschrijving

Eind maart is het indexcijfer van de graanprijzen van de FAO, dat op 8 april gepubliceerd is, met 17,1% gestegen ten opzichte van februari. De sterke stijging is te wijten aan een sterke prijsstijging voor tarwe en alle grove granen. Volgens de deskundigen van de FAO waren Oekraïne en Rusland de afgelopen drie jaar goed voor respectievelijk ongeveer 30% en 20% van de wereldexport van tarwe en maïs. Nu sprongen de prijzen voor maïs op maandbasis omhoog (onmiddellijk met 19,1%), gevolgd door de prijzen voor gerst en sorghum.

De beurskoersen reageren, zoals gewoonlijk, niet alleen en niet zozeer op de werkelijke stand van het evenwicht tussen vraag en aanbod, maar op de verwachtingen. Een extra stimulans om de prijzen op te warmen was de tegenvallende oogst van vorig jaar in de VS (de engste graanvoorraden van de afgelopen 14 jaar).

In de multi-vector informatie-psychologische oorlog tegen Rusland hebben de beschuldigingen, dat door de gevechten in Oekraïne een wereldwijde hongersnood dreigen, een prominente plaats ingenomen. En bijgevolg beloven zij de dood van de burgers van de armste staten en een ongecontroleerde explosie van migratie, wanneer de wanhopigen opnieuw – na de Amerikaanse agressie in Irak – de landen van het “gouden miljard” zullen binnenstromen.

Tijdens de paneldiscussie “A world on the brink of hunger: how to overcome the current food crisis?” in de Valdai Discussion Club, benadrukte Oleg Kobyakov, directeur van de Moskouse afdeling van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO), dat het conflict tussen Rusland en Oekraïne “niet de enige factor is, het is een trigger voor een hele keten van risico’s, waartoe ook de sancties behoren, die de bevoorradingsketens hebben vertraagd, en eerdere crisissen.”

De laatst genoemde factor verwijst naar covid lockdowns die de bevoorradingsketens hebben verstoord en het aantal hongerigen in de wereld hebben doen toenemen van 690 miljoen tot 820 miljoen.

Tezelfdertijd heeft de aanvoer van landbouwgrondstoffen en levensmiddelen uit Rusland en Oekraïne geholpen om in meer dan 50 landen een aanzienlijk deel van hun behoeften te dekken. Zullen deze handelsbetrekkingen onder de nieuwe omstandigheden onveranderd blijven?

Spel van de afschaffing

Eind 2021 bedroeg de uitvoer van producten van het Russische agro-industriële complex (AIC) 36,8 miljard dollar in waarde. De belangrijkste afnemers van landbouwproducten uit de Russische Federatie zijn de EU-landen, China, Zuid-Korea en Kazachstan. Turkije en Egypte blijven de grootste verbruikers van graan uit Rusland, terwijl Turkije en China de grootste verbruikers van olie- en vetproducten zijn. Rusland levert vis en zeevruchten aan Zuid-Korea en Europa.

De verdere groei van het exportpotentieel van het agro-industrieel complex is niet meer strikt afhankelijk van de commerciële, maar van de politieke situatie. “Er is een echte economische oorlog ontketend tegen Rusland,” zei premier Michail Misjustin. Eerder wees president Vladimir Poetin op de pogingen van het Westen om Rusland de schuld te geven van zijn eigen wanbeleid. “Fouten in het economisch, energie- en voedselbeleid van de ontwikkelde landen hebben twee jaar geleden geleid tot een sterke stijging van de voedselprijzen in de hele wereld. En de situatie is de laatste weken alleen maar verergerd,” benadrukte de president.

Wat wordt er bedoeld? Het Westen voert discriminerende maatregelen in, blokkeert de toegang tot de markten. Het treft sancties tegen Russische en Wit-Russische bedrijven die minerale meststoffen produceren, hoewel hun eigen productie verminderd is door het faillissement van bedrijven die niet opgewassen zijn tegen de hoge prijzen voor de grondstof – aardgas, dat in Europa in prijs gestegen is door kortzichtige regelgevende maatregelen en het vertrouwen op een “onzichtbare hand”-markt.

“Voedsel totalitarisme”

Het probleem met de honger, de ondervoeding, het tekort aan essentiële vitaminen en micronutriënten zal hoe dan ook het onderwerp van de dag worden. Dit kan vergemakkelijkt worden door de uitvoering van de besluiten van de VN-Conferentie over klimaatverandering 2021 in Glasgow.

Het initiatief om de uitstoot van methaan in de atmosfeer te verminderen, houdt in dat de veeteeltsector, die voor een niet gering deel de bron van dit broeikasgas is, wordt teruggedrongen. Er waren projecten om een speciale belasting (accijns) in te voeren op de consumptie van koeienvlees en -melk, naar analogie van de accijnzen op tabak en alcohol. Een soortgelijk besluit betreft de stopzetting van de ontbossing. Zowel de opstellers van deze initiatieven als de afgevaardigden in Glasgow die voor deze initiatieven hebben gestemd, hebben niet de moeite genomen om de gevolgen ervan voor de landen van de derde wereld te evalueren.

In een recent verslag van de Valdai Club, getiteld “Climate Change and Food Security: Are We Awaiting Food Totalitarianism”, wordt redelijkerwijs gesteld dat “in de ontwikkelingslanden, naast de commerciële houtkap, bossen actief gekapt worden voor brandstof voor de behoeften van de bevolking en voor de uitbreiding van de landbouwproductie – voor akkerland of weiland.” En de afwijzing van dierlijke producten zal de voedselsituatie nog verergeren.

In dit geval is het, volgens de auteurs van de studie, ten eerste gemakkelijk om “een botsing van belangen tussen rijke en arme landen te voorspellen”, en ten tweede kunnen, als gevolg daarvan, “de strijd tegen klimaatverandering en de strijd voor voedselzekerheid in de wereld met elkaar in conflict komen.”

Het scenario wordt niet uitgesloten, zegt het rapport, dat “met een wereldwijde strategie om de antropogene emissies te verminderen, het verleidelijk kan zijn om een onbetaalbare barrière op te werpen voor de toegang tot de middenklasse naar westerse consumptienormen voor de meerderheid van de inwoners van de ontwikkelingslanden.”

Deze waarschuwing wordt aangevuld met een alarmistische voorspelling. Als de hongersnood de planeet begint te naderen, kan men zich een situatie voorstellen waarin “de staat de soevereine controle zal verliezen over het voedseloverschot dat op zijn grondgebied wordt geproduceerd; de terugtrekking en verdeling ervan aan behoeftige landen zal geschieden volgens de besluiten van internationale structuren.” De auteurs zijn het ermee eens dat zij een “radicale dystopie” hebben beschreven, maar stellen de vraag: “Wat moet er gedaan worden om te zorgen dat voedseltotalitarisme in de nabije toekomst geen realiteit wordt voor de mensheid?”

Schwab’s schaduw achter de Europese Commissie?

Het Britse tijdschrift The Economist heeft berekend dat twee derde van de wereldbevolking in neutrale en Rusland-vriendelijke staten woont, en tot deze categorie behoren economische grootmachten als China, India en Brazilië. Blijkbaar was de Duitse econoom Andreas Beck, uitgaande van deze bundeling van krachten, van mening dat er na de invoering van anti-Russische sancties een … isolement van het Westen was.

Bijna surrealistische beelden van voedseltekorten in het welvoorziene Europa veroorzaken niet alleen verbijstering, maar ook achterdocht. Om samen te vatten: de opzettelijke weigering van de Europese Commissie om Russische minerale meststoffen te kopen (het is vermeldenswaard dat de Verenigde Staten ze het onder hun sancties hebben vandaan gehaald); het blokkeren van het vrachtverkeer over de weg en het sluiten van de havens voor Russische goederen; het verstoren van de gevestigde handelsbetrekkingen.

Dit alles lijkt deel uit te maken van een geprogrammeerde overgang naar de manier van leven die in het Grote Reset programma van Klaus Schwab is uitgestippeld.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Dit is geen samenzweringstheorie – Dit zal ook u treffen

Volg Frontnieuws op Telegram