Schokkend interview: De EU wordt omgevormd tot een ondemocratische superstaat zonder instemming van de burgers

Het publiek wordt verondersteld niet te merken dat er een staatsgreep aankomt, dat de Europese Unie als gemeenschap van soevereine staten wordt afgeschaft en dat er een superstaat wordt gecreëerd zonder enige instemming van het volk, zegt de Poolse Europarlementariër Jacek Saryusz-Wolski.

De Commissie Constitutionele Zaken van het Europees Parlement heeft op 25 oktober een resolutie aangenomen met een rapport dat vergaande verdragswijzigingen bevat, opgesteld door de zogenaamde Verhofstadt Groep, een team onder leiding van de Belgische Eurofederalist Guy Verhofstadt, schrijft Remix.

De plenaire stemming is gepland voor 22 november en zal formeel de procedure starten om de bestaande verdragen te wijzigen.

De Poolse Europarlementariër Jacek Saryusz-Wolski, die tot juli lid was van deze Verhofstadt Groep, legt in dit exclusieve interview met Remix News uit waarom deze nieuwste poging om de Europese Unie om te vormen tot een ondemocratische superstaat, die hij beschrijft als een stille putsch met communistische wortels, een reële kans van slagen heeft als het niet snel gestopt wordt.

***

Er zijn verkiezingen geweest in Polen en we weten dat een nieuwe regering waarschijnlijk gevormd zal worden door de Burgercoalitie samen met de Derde Weg en Nieuw Links. Betekent dit dat Polen nu de verregaande wijzigingen van de EU-Verdragen zal steunen die door links en centrumrechts in het Europees Parlement zijn voorgesteld?

Ik spreek liever in voorwaardelijke termen, want op dit moment is de vorming van een regering door de oppositie waarschijnlijk, maar geen uitgemaakte zaak. Als dit echter gebeurt, is het inderdaad zo dat van Polen niet langer kan worden verwacht dat het deze veranderingen in de manier waarop de EU functioneert, blokkeert.

De Poolse oppositie heeft deze veranderingen in de fase van de parlementaire werkzaamheden gesteund, zowel door de stemmen van de vertegenwoordigers van hun fracties in het team van corapporteurs van het verslag, dat we in de volksmond de Verhofstadt-groep noemen en dat ik in juli uit protest heb verlaten, als door hun stemmen in de Commissie constitutionele zaken en ook bij de plenaire stemming.

Wat betreft de plenaire stemmingen: in het Verslag over Parlementarisme, Europees Burgerschap en Democratie, waar er een amendement was om het vetorecht van de lidstaten af te schaffen, stemde de oppositie om dit vetorecht af te schaffen.

Tijdens de stemming in de Commissie constitutionele zaken van het Europees Parlement op 25 oktober spraken de vertegenwoordigers van deze Poolse partijen hun principiële steun uit voor dit plan om een superstaat te creëren en de rol van de lidstaten terug te brengen tot die van “Länder” in Duitse stijl.

Het is dus vrijwel zeker dat als deze drie partijen in Polen een regering onder leiding van Donald Tusk vormen, ze deze veranderingen zullen steunen.

Ervan uitgaande dat dit gaat gebeuren, kunnen deze veranderingen dan worden geblokkeerd door kleinere landen zoals Hongarije en Slowakije, waarvan de nieuwe premier, Robert Fico, zich fel heeft uitgesproken tegen de afschaffing van het vetorecht?

We moeten kijken naar de ervaring met het Grondwettelijk Verdrag. Er waren veel tegenstanders en uiteindelijk, onder druk en chantage, stemde zelfs het meest weerstand gevende land, Groot-Brittannië, ermee in. Dit verdrag werd alleen geblokkeerd door twee referenda, in Nederland en Frankrijk. Pas toen werd dit verdrag opgegeven. Uiteindelijk werd het echter in afgekorte vorm aangenomen en omgedoopt tot het Verdrag van Lissabon. De geschiedenis van het Grondwettelijk Verdrag bewijst dus dat zelfs de meest weerbarstige landen na verloop van tijd bezwijken onder druk.

Hier is de druk erg groot en de instrumenten die de Europese Commissie tot haar beschikking heeft, zijn veel krachtiger dan in de tijd dat werd geprobeerd het Grondwettelijk Verdrag erdoor te drukken. Toen kon de Commissie geen fondsen blokkeren, zoals nu wel het geval is. Ze kon een lidstaat niet tegen de muur zetten op grond van verzonnen beschuldigingen over bijvoorbeeld de zogenaamde rechtsstaat.

Het arsenaal aan afpersings- en chantagemiddelen is tegenwoordig veel groter en er wordt actief gebruik van gemaakt. Marine Le Pen uit Frankrijk zei dat de Italiaanse premier Giorgia Meloni niet voor het immigratie- en relocatiepakket wilde stemmen, omdat ze vond dat er een zeeblokkade nodig was en niet dit soort ineffectieve maatregelen. Er werd haar echter gedreigd dat een tranche van de Italiaanse herstelfondsen zou worden geblokkeerd en ze zwichtte voor de druk omdat ze, zoals we weten, een aanval van de financiële markten op Italië riskeerde.

Italianen kennen dit inderdaad uit 2011. Maar u zei dat u uit protest uit de zogeheten Verhofstadt-groep bent gestapt, dat wil zeggen uit het team dat werkt aan het verslag over de voorstellen van het Europees Parlement tot wijziging van de verdragen. Een daad van protest tegen wat?

Tegen deze slotformule en het gebrek aan respect voor het consensusbeginsel. We hebben van juli 2022 tot juli 2023 aan het verslag gewerkt. Het waren honderden uren onderhandelen. Er waren zes vertegenwoordigers van zes fracties, waaronder ikzelf namens de Fractie Europese Conservatieven en Hervormers (ECR). De fractie Identiteit & Democratie mocht niet meedoen.

Waarom niet?

Dit is het zogenaamde “cordon sanitaire” beleid dat wordt afgedwongen door de andere fracties, van de centrumrechtse EVP tot uiterst links. Wat de zes rapporteurs betreft, besloot de Conferentie van voorzitters dat er zes co-rapporteurs zouden zijn, d.w.z. dat het principe van consensus zou gelden. Dit betekent dat iedereen geacht werd het eens te zijn over de definitieve versie.

Als een van die zes co-rapporteurs heb ik tegen verschillende oplossingen geprotesteerd, helaas zonder succes. Ik heb andere oplossingen voorgesteld, zoals een  CJEU Subsidiarity Chamber bestaande uit de voorzitters van de nationale constitutionele hoven, of een rode-kaartprocedure waarbij de helft van de nationale parlementen wetgeving bij de Europese Commissie kon tegenhouden, enz.

Dit werd allemaal verworpen en het principe van “consensus van zes co-rapporteurs” werd veranderd in “consensus min één”. Met andere woorden, de vijf andere fracties werden het onderling eens en de ECR werd uiteindelijk ook buiten het cordon sanitaire geplaatst. Daarom heb ik namens mijn fractie de deur dichtgeslagen.

In zijn ontwerpresolutie die juist over deze voorstellen voor verdragswijzigingen gaat, noemt het Europees Parlement de zogenaamde Conferentie over de toekomst van Europa als bron van deze ideeën. Betekent dit niet dat er een democratische procedure achter deze voorgestelde veranderingen zit? Het was toch een burgerraadpleging?

Absoluut niet.

Allereerst zou ik willen waarschuwen tegen het lezen van de ontwerpresolutie zelf, want ik heb met eigen oren gehoord hoe er onder de co-rapporteurs werd gezegd dat de resolutie zo moest worden geformuleerd dat de meest radicale voorstellen werden verborgen en zodanig werden herschikt dat ze zelfs binnen het kamp van die vijf fracties, van communistisch links tot de Europese Volkspartij, geen weerstand zouden oproepen. Daarom is de resolutie zelf een “light” versie, een versie die opzettelijk vervalst is om het ware radicalisme van wat er in de 110 pagina’s van het verslag staat te verbergen.

De Conferentie over de toekomst van Europa was slechts een opzet. Achthonderd vertegenwoordigers van het zogenaamde maatschappelijk middenveld waren bijeen. Ze werden gecoacht en geformatteerd met de hulp van Soros-achtige NGO’s, om hen de boodschap in de mond te leggen die het Brusselse establishment wilde laten horen door het bredere publiek. Dit had niets te maken met openbare raadpleging. Het was gewoon een scherm, een opzet, een Potemkin-dorp gebouwd zodat er iets zou zijn om je op te beroepen. In werkelijkheid werd de inhoud van de conferentie geschreven in de kantoren van de Europese Commissie en de Spinelli-groep.

Het is vermeldenswaard dat de auteurs van de resolutie van het Europees Parlement verwijzen naar het Manifest van Ventotene van Altiero Spinelli, een Italiaanse trotskistische communist. Zijn manifest wordt als eerste geciteerd en de verklaring van Schuman komt op de tweede plaats. Dit laat duidelijk zien dat dit idee om het EU verdrag te wijzigen geworteld is in de communistische marxistische visie voor Europa, waar natiestaten worden afgeschaft en waar democratie in feite niet bestaat.

Lees maar wat Spinelli over dit onderwerp schreef. Schuman verkondigde dat het niet zijn idee was om landen samen te brengen om een superstaat te creëren, en het idee van de Unie als superstaat vindt zijn oorsprong in de concepten die Spinelli blootlegde in het Manifest van Ventotene.

Daarin staat dat “het zijn visie en zekerheid over wat er moet gebeuren ontleent aan de wetenschap dat het de diepste behoeften van de moderne samenleving vertegenwoordigt en niet aan een eerdere, nog onbestaande erkenning door de volkswil. Op deze manier vaardigt het de basisrichtlijnen uit van de nieuwe orde, de eerste sociale discipline gericht op de ongevormde massa’s. Door deze dictatuur van de revolutionaire partij zal een nieuwe staat gevormd worden, en rond deze staat zal een nieuwe, echte democratie groeien.”

Dit is puur bolsjewisme! Deze toekomstige democratie moet, net als in het communisme, geleid worden door de dictatuur van revolutionaire partijen. Het Manifest van Ventotene zegt verder dat het een stabiele federale staat zal zijn met een Europees leger, enz.

Laten we duidelijk zijn: dit project om de EU-Verdragen te hervormen is communistisch en het verwerpt Schumans christendemocratische concept. De Spinelli-groep, die de voorstellen mede heeft opgesteld, is een informele groep in het Europees Parlement met tientallen leden. Ze beweren federalisten te zijn, maar hun project is eigenlijk anti-federalistisch.

In een federatie, als je kijkt naar de Duitse Bundesrepublik, Zwitserland of de Verenigde Staten, zijn de samenstellende delen van de federatie gelijk of bijna gelijk. Elke staat in de Verenigde Staten heeft twee vertegenwoordigers in de Senaat. De Duitse deelstaten hebben een bijna gelijke vertegenwoordiging in de Bundesrat. Hetzelfde geldt voor de Raad van Staten in Zwitserland.

In de Europese Unie daarentegen is het stemgewicht van de lidstaten evenredig met hun bevolking. Dit is dus niet alleen een antidemocratisch, maar ook een antifederalistisch project, ook al noemen ze zichzelf federalisten. Ze staan eigenlijk ver af van federale concepten. Het zijn centralisten.

Dit is een soort groep politieke ideologen, waarvan ik sommigen zelfs fanatici zou willen noemen, die een superstaat willen bouwen op de ruïnes van natiestaten, waar een politieke oligarchie zonder verantwoording zal regeren en zal ontsnappen aan de democratische controle van de burgers.

Onder de voorgestelde wijzigingen van de EU-Verdragen is er ook deze nogal revolutionaire regel vergeleken met de regel die tot nu toe van kracht was: Latere verdragen zouden worden aangenomen door een 4/5 meerderheid van de lidstaten. Aan de andere kant moet dit eerste verdrag, dat baanbrekend zou zijn en een dergelijk principe zou introduceren, unaniem worden aangenomen, toch?

Ja. En als het eenmaal is aangenomen, is het niet meer nodig om de wil van sommige lidstaten af te dwingen als die omzeild kan worden. Dit is een curiositeit, want nergens in een internationale organisatie komt zoiets voor, dat een statutaire, constitutionele handeling van een organisatie anders dan unaniem wordt aangenomen.

Een andere revolutionaire verandering betreft de manier waarop de bevoegdheden van de Unie worden toegewezen. Tot nu toe – althans in theorie, want in de praktijk is het een beetje anders – zijn het de lidstaten die de Unie nieuwe bevoegdheden geven. Volgens dit nieuwe verdragsvoorstel, waarover het Europees Parlement momenteel debatteert, zou het daarentegen officieel mogelijk worden voor de Unie om zichzelf nieuwe bevoegdheden toe te kennen en om te beslissen over de bevoegdheden van de lidstaten.

Op dit moment geldt, althans op papier, volgens artikel 5 het zogenaamde overdrachtsbeginsel. Dit betekent dat de Unie alleen die bevoegdheden heeft die haar door de lidstaten zijn toegekend en die zijn opgesomd in de verdragen.

Daarentegen stelt het rapport van de zogenaamde Verhofstadt Groep voor om 10 bevoegdheidsgebieden over te dragen aan de Unie, waarvan twee als exclusieve bevoegdheden, op het gebied van klimaat en milieu, en acht als zogenaamde gedeelde bevoegdheden. Gedeelde bevoegdheden, aldus het verdrag, zijn bevoegdheden die de Unie bij voorrang uitoefent, en lidstaten kunnen alleen optreden voor zover de Unie deze bevoegdheden niet uitoefent.

Kortom, het is de Unie die beslist over de bevoegdheden en de reikwijdte van de soevereiniteit van de staten, en niet omgekeerd. De soevereiniteit binnen de Europese Unie zou dus niet langer bij de lidstaten berusten, maar bij de Unie zelf, en de eerste zou ondergeschikt worden gemaakt.

Overigens wordt de euro verplicht voor alle EU-leden. Daarom heb ik het ook over de dreiging dat de lidstaten eenvoudige “deelstaten” worden: Het zullen gewoon deelstaten van de Europese Unie zijn, net zoals er Duitse deelstaten zijn.

In theorie is immigratie op dit moment nog de exclusieve bevoegdheid van de EU-lidstaten…

Op dit moment is economische immigratie inderdaad de exclusieve bevoegdheid van de lidstaten op basis van de bestaande Europese verdragen, maar in de praktijk wordt dit niet gerespecteerd. Het migratiepact, waaraan momenteel de laatste hand wordt gelegd, met zijn relocatieprincipe, geeft de EU bevoegdheden die niet zijn toegekend door de lidstaten.

En in termen van toekomstige bevoegdheden, als je alle bevoegdheden bekijkt die de EU zou krijgen – milieu, klimaat, bosbouw, volksgezondheid, grensoverschrijdende transportinfrastructuur, buitengrensbeleid, buitenlandse zaken, binnenlandse veiligheid, defensie, civiele verdediging, industrie, onderwijs… blijft er niet veel over voor de lidstaten. De bevoegdheden van de lidstaten zullen dus residueel en gedeeltelijk zijn.

Hieraan wordt het grote hoofdstuk van de culturele revolutie of genderideologie toegevoegd, waar overal in het Verdrag “gelijkheid tussen mannen en vrouwen” wordt vervangen door het concept “geslacht”. En dit wordt opgenomen in de catalogus van zogenaamde Europese waarden.

Betekent dit dat als de verdragen worden gewijzigd volgens de huidige voorstellen van het Europees Parlement, de EU officieel en wettelijk het homohuwelijk kan opleggen aan alle lidstaten?

Het niet toestaan van huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht in een lidstaat zal een schending zijn van de rechtsstaat zoals die wordt begrepen door de nieuwe EU-definitie. Daar komt nog bij dat artikel 7, waar Polen en Hongarije al jaren mee worstelen, zou worden gewijzigd zodat het gebrek aan respect voor de rechtsstaat door een land kan worden vastgesteld en het land in kwestie niet langer unaniem, maar door een meerderheid van de andere lidstaten kan worden gestraft.

Het aannemen van deze veranderingen zal tot gevolg hebben dat staten in deze kwestie worden uitgeschakeld. Het wordt makkelijker om een lidstaat te straffen en de EU-fondsen waar het recht op heeft te blokkeren. Kortom, wat ze nu illegaal doen, kunnen ze voortaan legaal doen, omdat alles wordt vastgelegd in het Verdrag.

Hoe verhouden deze veranderingen zich tot de veranderingen die in september zijn voorgesteld door een panel van deskundigen dat is aangesteld door Frankrijk en Duitsland? Is er een verband tussen deze twee initiatieven?

Nee, dat zijn ze niet. Het werk van het parlementaire team begon in juli 2022. We hebben het hier daarentegen over een team dat is samengesteld op initiatief van de Duitse en Franse ministers van Europese Zaken. Hun rapport is geschreven door academici die iets op maat hebben geschreven waar deze twee ministers nu naar kunnen verwijzen. De thema’s zijn vergelijkbaar en de bedoelingen komen overeen, maar daar houden de overeenkomsten op.

Het verslag van het Parlement is eerder, breder en diepgaander, en bovenal heeft het een formele rol. Het is gebaseerd op artikel 48 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en het activeert de wijzigingsprocedure van het Verdrag, terwijl het Duits-Franse verslag slechts een advies van een deskundige op bestelling is. De twee verslagen hebben een heel verschillend gewicht.

Dus wat is uw prognose? Heeft het nieuwe verdrag genoeg steun in de grote EU-landen en wordt het gewoon aan de rest opgelegd?

Ten eerste zal het worden aangenomen in het Europees Parlement. Afgaande op eerdere stemmingen voorspel ik dat er ongeveer 330 stemmen voor en 170 stemmen tegen zullen zijn. Dat is wat eerdere stemmingen laten zien, zoals over de volledige afschaffing van het vetorecht, dat wordt voorgesteld in een ander verslag waarover het Europees Parlement in september stemt.

Nadat het voorstel tot wijziging van de EU-verdragen door het Europees Parlement is aangenomen, belandt het op het bureau van de Raad van de EU, waarin de betrokken ministers van de EU-27 zitting hebben. Het zal worden doorgestuurd naar de Europese Raad, d.w.z. de vergadering van staatshoofden en regeringsleiders.

De Europese Raad kan dan met een eenvoudige meerderheid van stemmen, wat ongebruikelijk is, besluiten om een Conventie bijeen te roepen. Het is het soort Conventie dat Giscard d’Estaing ooit voorzat en die het mislukte Grondwettelijk Verdrag van de EU produceerde. Een dergelijke conventie is een instelling waarin de huidige Verdragen voorzien. De volgende stap is het besluit om een Intergouvernementele Conferentie bijeen te roepen, die dit alles bekrachtigt met een gemeenschappelijk akkoord over verdragswijzigingen.

Mijn antwoord op je vraag is dat als samenlevingen en politieke krachten nu niet wakker worden en dit in een vroeg stadium stoppen, de stoomwals van de EU helemaal tot het einde zal gaan. Aan de andere kant, als we ons er nu tegen verzetten en er verzet ontstaat in de samenlevingen van de lidstaten en dit invloed heeft op politieke debatten en verkiezingen, als de krachten die tegen deze regimewisseling zijn aan de macht komen in Frankrijk, zoals verwacht wordt, en als er een verschuiving plaatsvindt van de politieke scène naar rechts bij de verkiezingen voor het Europees Parlement volgend jaar, als dit een belangrijk onderwerp wordt voor deze Europese verkiezingen, zoals het zou moeten, dan is er een kans om deze verdragswijzigingen tegen te houden.

Maar als dit stilletjes gebeurt, zoals tot nu toe het geval is geweest, waarbij politici en de media hun mond houden, dan zal dit proces tot het einde toe doorgaan. Nu wordt er onder de radar gewerkt. Alleen deskundigen en een heel klein aantal journalisten hebben het opgemerkt.

Dat is trouwens ook de bedoeling, om het intern te doen, op een discrete manier. Het is niet de bedoeling dat het publiek merkt dat er een putsch aan de gang is, dat de Europese Unie als gemeenschap van soevereine staten wordt opgeheven en er een superstaat wordt gecreëerd zonder enige instemming van het volk, en dat de lidstaten worden gereduceerd tot de rol van Duitse staten.

Daarom is het vandaag, net als de  Capitoline Geese, nodig om te waarschuwen en alarm te slaan dat deze staatsgreep op het punt staat te gebeuren. Dit zou in orde zijn als de Europese samenlevingen ermee instemden. Als mensen de afschaffing van natiestaten willen, dan is dat oké, ook al ben ik er niet blij mee. Willen jullie een superstaat waar een kaste van eurocraten zal regeren zonder controle van de burgers? Zo ja, spreek dan je goedkeuring uit.

Maar in Brussel weten ze heel goed dat zo’n overeenstemming niet bestaat en niet zal bestaan. Dus willen ze het stiekem doen, en daarom noem ik dit een complot en een putsch. Het is een aanslag op de democratie. Robert Schuman draait zich vast om in zijn graf. Als hij vandaag nog zou leven en lid zou zijn van het Europees Parlement, zou hij tegen stemmen. Net als de Italiaan Alcide de Gasperi, een van de andere grondleggers van Europa.

Het probleem is dat Europa is gekaapt, het is gestolen. Net zoals Zeus, in de vorm van een stier, Europa heeft ontvoerd, hebben links-liberale kringen bezit genomen van iets dat een concept was met een christelijke oorsprong, iets dat gebaseerd was op het subsidiariteitsbeginsel, dat overigens is afgeleid van de sociale leer van de kerk. Dit iets wordt door hen omgevormd tot een project met communistische wortels. De auteurs van de ontwerpresolutie en het verslag van het Europees Parlement steken dit niet eens onder stoelen of banken.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EUROPESE UNIE DOSSIER

Machtsgreep door de EU

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: