Ik heb vandaag verschillende interviews gedaan, maar ik plaats alleen de rondetafelconferentie met Judge Napolitano en Ray McGovern en mijn gesprek met Ania, dat een deel over Argentinië bevat, schrijft Larry Johnson.
Het afdalen van de Verenigde Staten in een autoritaire staat met de intentie om de meningsuiting te controleren en politieke tegenstanders te straffen was de aftrap van ons gesprek met de Judge. Ik denk dat de Israëlische/Zionistische beweging in de problemen zit. Volgens Haaretz hebben berichten dat het Internationaal Strafhof aanklachten voorbereidt tegen Netanyahu en twee van zijn ministers, paniek veroorzaakt in de Israëlische regering en dwingen ze tot veranderingen in de uitvoering van de genocide-operatie in Gaza:
Of de arrestatiebevelen er nu wel of niet komen, ze hebben al effect gehad. Het is onmogelijk om ze los te koppelen van het uitstel van elke stap om te beginnen met de evacuatie van Palestijnse burgers als opmaat naar de Rafah operatie, en de plotselinge bereidheid van Netanyahu om een Egyptisch voorstel voor een gijzelingsakkoord te accepteren dat het herstel van de bewegingsvrijheid in Gaza zal omvatten en, meer dan al het andere, de steeds openlijkere acties van Israël om de toevoerlijnen naar Gaza te herstellen na lange maanden van obstructie.
Israëlische functionarissen geven toe dat deze nu rechtstreeks verband houden met de dringende pogingen van de regering om arrestatiebevelen af te wenden.
Het maakt deel uit van een bredere trend van laattijdige realisatie dat de kosten van deze oorlog op het internationale front ondraaglijk zouden kunnen worden, zowel voor Israël als land als voor bepaalde Israëlische individuen. En terwijl het veel, misschien zelfs een meerderheid van de Israëli’s niet veel kan schelen als Netanyahu (en mevrouw Netanyahu) zijn voorliefde voor door de staat gefinancierde buitenlandse reizen zou moeten opgeven, gaat dit niet alleen over hem.
Ik denk dat dit een van de redenen is dat Israël zijn eerder aangekondigde plan om een grote schoonmaak in Rafah te houden heeft uitgesteld, zo niet gecanceld.
Samen met het schrikbeeld van arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof raakt Israël diplomatiek en economisch steeds meer geïsoleerd. Colombia, dat traditioneel de kant van Israël koos, heeft de betrekkingen verbroken. Erdogan in Turkije heeft nu wat vlees in zijn eerder lege bombast gestopt door de handel met Israël op te schorten. Ik denk dat er nog steeds olie stroomt, maar die toevoer kan worden stopgezet als Israël doorgaat met de Rafah-operatie.
Een onderwerp dat de Israëlische media negeren is de economische pijn die Israël lijdt als gevolg van zijn Gaza-campagne. De beroepsbevolking is geruïneerd omdat Palestijnse arbeiders niet langer in Israël worden toegelaten en Israëlische reservisten in actieve dienst zijn in plaats van hun burgerwerk te doen. Dit alles herinnert ons eraan dat oorlog niet alleen gaat om het doden van de “vijand.” Er zijn ook politieke en economische overwegingen en Israël heeft daar een puinhoop van gemaakt. De wereldwijde studentenprotesten tegen Israëls slachting van Palestijnse burgers winnen aan kracht. Het beperkt zich niet tot de Verenigde Staten.
Het gesprek met Ania nam een onverwachte maar welkome wending toen ze me naar Argentinië vroeg. Hoewel het meer dan 20 jaar geleden is sinds mijn laatste bezoek aan Buenos Aires en Cordoba, duurt de economische chaos die Argentinië de afgelopen 40 jaar heeft opgezadeld nog steeds voort. Ik ben vooral geamuseerd door het gerapporteerde verzoek van president Javier Millei om Argentinië lid te laten worden van de NAVO. Wat een chiste (grap in het Spaans)! De laatste keer dat ik het controleerde, stond het Argentijnse volk er nog steeds op dat Las Malvinas Son Nuestras (d.w.z., de Falklandeilanden zijn van ons). Misschien beseft Millei niet dat het Verenigd Koninkrijk de Falklandeilanden nog steeds opeist als soeverein gebied en toevallig ook deel uitmaakt van de NAVO. Ik verwacht niet dat de Britten snel enthousiast zullen zijn om de kleine Argentijnse leider in de NAVO-club te verwelkomen.
Ondertussen rukken de Russen op in Oekraïne en bombarderen ze de commandocentra, energiecentrales en militaire opslagplaatsen van het land. En de Westerse leiders, vooral de Britten en de Fransen, worden met de dag schriller en wanhopiger. De Britse idioot van een minister van Buitenlandse Zaken stak vandaag zijn voet diep in zijn mond met zijn roekeloze oproep aan Oekraïne om binnen Rusland aan te vallen met Britse Storm Shadow raketten. Dat is heel slim. Een openlijke oorlogsdaad tegen Rusland plegen en verwachten dat de Russen niets doen? Zoals ze in de zuidelijke staten van de Verenigde Staten zeggen: that dog won’t hunt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Hegemon VS en zijn westerse vazallen: Een ongeëvenaarde bedreiging voor de mensheid
Actie..en Reactie…de hoogmoed en de Val.. het gebeurt in deze tijd..♥️⛽🌹🤣..🎼🎶♥️🇷🇺🇵🇸🇮🇷🇨🇳🌹😁