Die ontwikkeling zal een game-changer betekenen in het Oekraïne-conflict, aangezien de nucleaire paraplu van Moskou zich natuurlijk zal uitstrekken over de nieuw ingelijfde regio’s, wat op zijn beurt zal leiden tot verschillende scenario’s die zich naar verwachting in de zeer nabije toekomst zullen ontvouwen, schrijft Andrew Korybko.
De regio’s Donetsk, Kherson, Lugansk en Zaporozhye, die historisch gezien het grootste deel van de historische Russische regio Novorossiya omvatten, zullen zich naar verwachting eind volgende week formeel herenigen met hun moederland. Die ontwikkeling zal een game-changer betekenen in het Oekraïense conflict, aangezien de nucleaire paraplu van Moskou zich uiteraard zal uitstrekken over de nieuw ingelijfde regio’s.
De VS zullen dan moeten beslissen of zij de olijftak van president Poetin aanvaarden om het conflict te de-escaleren door die geopolitieke realiteit pragmatisch te erkennen (al is het maar officieus, zoals zij deden na de hereniging van de Krim) of alles laten escaleren door Kiev te bevelen zijn verloren grondgebied te heroveren met de enorme troepenmacht die het naar verluidt langs de 1000 kilometer lange bestandslijn (LOC) aan het samenstellen is.
Het tweede scenario zou ertoe kunnen leiden dat Rusland zijn toevlucht neemt tot tactische kernwapens ter zelfverdediging, als absoluut laatste redmiddel om zijn territoriale integriteit te waarborgen tegenover een mogelijk overweldigende conventionele invasiemacht met steun van de NAVO, maar onder Oekraïense leiding. Er zijn argumenten voor en tegen dat de VS Rusland daartoe provoceren, maar het doel van dit stuk is kort te bespreken hoe het allemaal zou kunnen uitpakken.
President Poetin zal naar verwachting de volledige administratieve grenzen van de herenigde regio’s erkennen bij hun opname in Rusland, net zoals hij eind februari de volledige grenzen van de Donbass-republieken heeft erkend. Dit betekent dat Moskou een deel van zijn grondgebied officieel zal beschouwen als bezet door NAVO-gesteunde maar door Oekraïne aangevallen troepen.
Van daaruit kan hij de speciale operatie onmiddellijk omvormen tot een verdediging van Ruslands grenzen door een “shock and awe”-campagne toe te staan om de verzamelde invasiemacht, haar commando- en controlecentra en bijbehorende infrastructuur te vernietigen, of hij kan Kiev (dat wil zeggen de NAVO en dus eigenlijk de VS) een ultimatum stellen om zich tegen het einde van het weekend of zo vreedzaam terug te trekken.
Het argument ten gunste van het eerste scenario is dat president Poetin op 24 februari bij de aankondiging van de speciale operatie zei dat deze bedoeld was om het grotere onvermijdelijke conflict te voorkomen dat de NAVO via Oekraïne tegen Rusland wilde beginnen. Gezien het feit dat hij ook kritiek op Stalin uitte omdat hij Hitler niet eerst aanviel, zou zijn gedachtegang kunnen zijn dat het beter is zijn vijanden niet een paar extra dagen te geven om het initiatief te grijpen.
Wat het tweede scenario betreft, zou president Poetin de Amerikaanse besluitvormers een “uitweg” kunnen bieden als hij denkt dat er een geloofwaardige kans bestaat dat zij hun Oekraïense proxy’s opdragen zich terug te trekken uit de bezette gebieden. Wat hij ook zou winnen met dit ultimatum is de bevestiging aan het Zuiden (aangezien hij zich niets meer aantrekt van de westerse perceptie) dat hij echt vrede wil.
De VS kunnen, zoals eerder uitgelegd, een van de volgende twee dingen doen: de-escaleren door de nieuwe geopolitieke realiteit de facto te erkennen of escaleren door Kiev op te dragen zijn verloren grondgebied te heroveren met de overweldigende conventionele invasiemacht die de NAVO steunt maar door Oekraïne wordt geleid en die naar verluidt langs de hele LOC wordt samengesteld.
In het eerste geval kunnen de door de VS geleide westerse mainstream media Biden presenteren als een “vredestichter” door misleidend te beweren dat hij “de wereld heeft gered van een nucleaire apocalyps”. Er zou ook minder kans zijn dat de economie volledig instort in de aanloop naar de spannende midterms van november, waardoor de kansen van zijn partij om de controle over het Congres te behouden verder zouden worden uitgehold.
Een ander argument ten gunste van dat scenario is dat de VS dan de zaak van de “bevrijding van Oekraïne” en uiteindelijk de “Balkanisering van Rusland” zouden kunnen gebruiken om hun hegemoniale invloed op Europa verder uit te breiden voor ten minste de volgende generatie of twee als leidraad voor de Nieuwe Koude Oorlog. Om “zijn gezicht te redden” en “Poetin af te schrikken”, zou zij ook de nucleaire paraplu van de VS kunnen uitbreiden tot het kale Oekraïne.
Wat het tweede scenario betreft, hebben de ideologisch meest radicale Amerikaanse beleidsmakers misschien gevaarlijk berekend dat het beter is om Rusland te provoceren door als laatste redmiddel tactische kernwapens te gebruiken ter zelfverdediging, om de kettingreactie van sociaal-economische en politieke gevolgen te katalyseren die Europa zou verlammen en zo de invloed van hun afnemende unipolaire hegemon daar voor altijd zou verankeren.
Bovendien zouden de VS erop kunnen wedden dat als president Poetin de Rubicon oversteekt, er maximale druk op het Zuiden wordt uitgeoefend om op hun anti-Russische sancties te springen en zo bij te dragen tot het “isolement” van die pas herstelde wereldmacht. De vermoedelijke basis voor deze campagne zou zijn dat zijn land zogenaamd te “gevaarlijk”, “destabiliserend” en “misdadig” is om mee om te gaan.
Met dit alles in gedachten kan de volgende opeenvolging van gebeurtenissen min of meer als vanzelfsprekend worden beschouwd:
1. Rusland zal die vier voormalige Oekraïense regio’s eind volgende week formeel inlijven;
2. Hun volledige administratieve grenzen, niet alleen de LOC, zullen worden erkend volgens het precedent van Donbass;
3. De nucleaire paraplu van Moskou zal in overeenstemming met de doctrine worden uitgebreid tot hun land en bevolking;
4. En het Kremlin zal Kiev dan beschuldigen van gedeeltelijke bezetting van een deel van het Russische grondgebied.
Van hieruit zal president Poetin twee keuzes hebben:
5A. Een “shock and awe” campagne toestaan om de buitenlandse bezetters onmiddellijk te verwijderen;
Of
5B: de buitenlandse bezetters een ultimatum stellen om zich tegen het weekend of zo terug te trekken.
Ongeacht wat de Russische leider doet, kunnen de VS realistisch gezien slechts één van de volgende twee dingen doen:
6A. De facto deze nieuwe geopolitieke realiteit erkennen door Kiev te bevelen zich terug te trekken;
Of
6B. Rusland uitlokken om tactische kernwapens te gebruiken door Kiev te bevelen een laatste massale invasie te lanceren.
Alles zal duidelijker zijn begin oktober, wanneer een vervolganalyse en scenariovoorspelling gepland zijn.
Poetin sir, destroy the Nato and his alleys completely, ASAP
Poetin: lessen uit de kindertijd
Poetin: “Niemand mag in het nauw worden gedreven. Niemand mag in een situatie worden gebracht waarin hij geen uitweg meer heeft.”
Als kind dat opgroeide in Leningrad, woonde Vladimir Poetin in een vervallen gebouw van vijf verdiepingen. Hij en zijn ouders deelden een appartement met twee andere gezinnen. De tuin was gevuld met afval en het afval was gevuld met ratten.
“Poetin en zijn vrienden achtervolgden hen met stokken, tot op een dag een grote rat, die hij in het nauw had gedreven, zich omdraaide en hem aanviel, waardoor hij de schrik van zijn leven kreeg. De herinnering bleef hem bij, en jaren later zou hij de les trekken: ‘Niemand mag in het nauw worden gedreven. Niemand mag in een situatie worden gebracht waarin hij geen uitweg meer heeft.”
Het verhaal wordt verteld in de biografie van Philip Short, Poetin . Verschillende lessen uit de kindertijd zijn te vinden in de biografie die bepalend lijkt te zijn geweest voor Poetin. Drie daarvan springen eruit.
Bron: https://www.veteranstoday.com/2022/09/22/putin-lessons-from-childhood/
“Het tweede scenario zou ertoe kunnen leiden dat Rusland zijn toevlucht neemt tot tactische kernwapens ter zelfverdediging, als absoluut laatste redmiddel om zijn territoriale integriteit te waarborgen tegenover een mogelijk overweldigende conventionele invasiemacht met steun van de NAVO, maar onder Oekraïense leiding.”
a) Er is geen Oekraïense (militaire) leiding, deze invasiemacht wordt vanuit het Pentagon bestuurd.
b) Rusland hoeft geen (tactische) kernwapens in te zetten, het beschikt over afdoende conventionele middelen om de klus te klaren.
Conclusie: als er ergens in Oekraïne een nuke af gaat dan staat daar “made in the USA” op…
Ik ben het met je eens
Ze moeten die ouwe lul Biden zo snel mogelijk aan de schoppen voor het te laat is anders is de hele wereld kapot alleen door die ouwe zak
@Treeg,
De binnenlandse als de buitenlandse politiek van de VS is een drama voor bijna alle volkeren op deez aardkloot, dat is al aan de gang sinds het einde van de 2e Wereldoorlog, wie opdat moment de gekozen President is maakt niet veel uit, Republikeins, Democraat of onafhankelijke, hoop dat de macht van dit land definitief gebroken zal worden door de nieuwe alliantie o.l.v. Rusland, hoop erop, maar kan lang gaan duren, drama voor miljoenen mensen, de keuzes van de VS en zijn vazallen zeg maar, de ellende in Oekraïne is allemaal begonnen met het ontnemen van burgerrechten door het Oekraïnse parlement op de Russisch sprekende bevolking, zij mochten geen Russisch meer spreken, hoe verzin je het, zie waar we nu inmiddels zijn beland he !