Danny Haiphong: Ik wil u dit vragen omdat we een situatie hebben waarin Rusland, zoals u zei, de hoofdstad is van de multipolaire wereld.
Vorig jaar kregen we te horen dat Rusland verzwakt moest worden. De sancties tegen Rusland vanwege de situatie in Oekraïne waren bedoeld om Rusland ten val te brengen, en dat Rusland een autoritaire staat is die Oekraïne binnenvalt. Maar het lijkt erop dat een groot deel van de wereld alleen maar warmer is geworden voor Rusland: het Afrikaanse continent, en nu reist Sergej Lavrov door Latijns-Amerika. Hij zal Cuba en vele andere landen bezoeken. Wat is hier aan de hand?
Het lijkt erop dat Rusland niet alleen sterk is, maar ook, zoals u zei, de hoofdstad van de multipolaire wereld. Kunt u uitleggen wat hier aan de hand is?
Pepe Escobar:
Oh ja, op vele, vele verschillende niveaus. Het eerste niveau is wat mij opviel toen ik mijn eerste maanden in Rusland doorbracht. Vorige maand, in maart, ben ik aangekomen, eind februari, dus ik heb maart hier doorgebracht. Daarna heb ik een week in Istanboel doorgebracht, nog een week in Parijs en nu ben ik hier nog een maand. Mijn eerste indruk op de dag dat ik eind februari aankwam was: dit land is niet in oorlog. Dat was het eerste gevoel in Moskou. De stad is nog mooier dan voorheen. Ik was hier niet meer geweest sinds… Mijn laatste keer was voor COVID. Dus het was in de winter voor COVID. Dus dat was mijn eerste reis in ongeveer drie jaar en de eerste indruk die je hebt: mooie stad, prachtige parken, overal schoon. Weet je, als het sneeuwt, is alles een uur later absoluut schoon, elke straat waar je doorheen loopt. De supermarkten zijn, weet u, de schappen in de supermarkten zijn… Sommige zijn zelfs beter voorzien dan supermarkten in Parijs of in München of in Rome. Iedereen is zeer goed gekleed. De restaurants zitten vol, de kwaliteit van de restaurants is nog steeds… Dit is een van de gastronomische hoofdsteden van de wereld, wat jaren geleden niet het geval was.
En natuurlijk voel je een patriottisch gevoel dat… Laten we het zo zeggen: de Grote Patriottische Oorlog 2.0.
En als je langer met mensen praat, zeggen ze: ja, er is veel veranderd, vooral de laatste maanden. In februari vorig jaar was het bijvoorbeeld niet zo. Veel mensen zijn toen echt uit hun dak gegaan. Veel mensen verlieten het land. Er was een soort mini-run op sommige banken, en veel buitenlanders, vooral Amerikanen, Canadezen en Europeanen, verlieten het land voorgoed, sommigen namen zelfs ontslag en gingen terug naar het Westen. En dat is nu volledig veranderd, want nu – en deze opmerking kwam bijvoorbeeld van een hooggeplaatste manager in een van de topbedrijven in Rusland – is zijn eigen definitie, en ik citeer hem: dit is een “bijna-oorlog”. En ik vond dat briljant, want vanuit het standpunt van het Kremlin… Het Kremlin heeft de redenering achter de SMO, de speciale militaire operatie, relatief gedetailleerd uitgelegd, maar niet… Je krijgt het gevoel dat… Kijk, we zijn niet helemaal in oorlog. Dit is een speciale militaire operatie, of zoals onze vriend Andrei Martyanov het heel goed omschrijft: het is een operatie met gecombineerde wapensystemen.
Maar nu beginnen de mensen zich te realiseren, vooral in het licht van alle terroristische aanslagen, te beginnen met de moord op Daria Dugina tot de aanval op de Krim, op de Krimbrug, en de moord op Vladlen Tatarsky onlangs. De mensen weten nu dat Rusland niet alleen rechtstreeks kan worden aangevallen door de SBU, de Oekraïense geheime dienst, maar ook met de hulp van de NAVO en vooral van MI6 en MI6 die met de NAVO samenwerken. Dus de meeste mensen begrijpen het nu heel goed: dit is een NAVO-oorlog tegen Rusland. Dat kan niet langer verborgen blijven, en iedereen begrijpt ook dat Rusland in zijn eentje de confrontatie aangaat met het hele collectieve Westen.
Welk land ter wereld is daartoe in staat? Zelfs China zou dat niet kunnen, zelfs niet met zijn economische macht. Maar zij hebben niet de militaire macht die Rusland heeft, en Rusland heeft niet eens de beste militaire macht die het heeft ingezet, die nog steeds in reserve is, gewoon wachtend tot de NAVO later rare ideeën krijgt. Dus de sfeer, vooral in Moskou: ik heb nog niet rondgereisd… Ik hoop dat komende zomer of herfst te doen, maar in Moskou, waar ik nu steeds dieper in verschillende lagen kom, niet alleen diplomatiek, maar ook zakelijk, religieus… Ik verdiep me in de oosters-orthodoxie. Dit weekend… Mijn weekend op zaterdag en zondag heb ik vooral besteed aan ceremonies, kerkelijke ceremonies, discussies daarover en het bezoeken van kerkdiensten. Het maakt deel uit van mijn, laten we zeggen, kleine religieuze opvoeding over de Oosters-Orthodoxie, die verband houdt met een van mijn historische passies, namelijk de Byzantijnse. Het is dus iets heel bijzonders als het gaat om de cultuur die hier opborrelt.
Ik zal u een eenvoudig voorbeeld geven: gisteren, op zondag, werd ik uitgenodigd voor een dienst van pater Mikhail, een hooggeplaatste priester die belast is met de betrekkingen tussen de orthodoxe kerk en het Kremlin. Hij is een zeer hooggeplaatste man met zeer goede connecties. Hij is een geweldige man, heel eenvoudig, zeer deskundig, en hij nodigde een aantal van ons uit om naar zijn parochie te komen waar hij een dienst hield en hij wilde dat mensen het Evangelie van Johannes in verschillende talen lazen. Een vriend van mij die oud-Grieks doceert aan de Universiteit van Moskou las het Evangelie van Johannes in oud-Grieks. Een Latinist las voor in het Latijn. Er waren studenten van de Universiteit van Moskou die voorlazen in het Italiaans, Frans of Duits, en er was een fantastische… er was een student uit Binnen-Mongolië die voorlas in het Mandarijn, en ze nodigden mij uit om het voor te lezen in het Spaans. En dan was er een gezamenlijk banket in de parochie waar de priesters wonen. Iedereen zat aan dezelfde tafel, discussieerde en zo, een sfeer van culturele uitwisseling die absoluut buitengewoon was. En je kunt zien dat het opleidingsniveau van de mensen en hun bewustzijn van wat er in de wereld gebeurt heel bijzonder is.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat we hier de vrijheid hebben om te discussiëren over cultuuroorlogen, afschaffing van cultuur, beschavingsoorlogen, enz. op een manier die ik niet kan doen in bijvoorbeeld Parijs, mijn hoofdverblijfplaats. Als ik dat in Parijs probeer te doen, krijg ik mijn mond gesnoerd, of, zoals ik tegen veel mensen heb gezegd: mijn eigen vrienden hebben me in de steek gelaten omdat ze zeiden dat ik naar de andere kant was overgelopen. Dat wil zeggen, ik probeer een inhoudelijk gesprek te voeren over cultuur, over politiek, over geopolitiek, over geo-economie, maar dat kan niet meer in Europa, want de cancelcultuur en het wokeisme regeren…
Vroeger duurde de vlucht van Parijs naar Moskou drie uur, drieënhalf uur. Tegenwoordig moet je, zoals velen van jullie weten, een omweg maken om hier te komen. In mijn geval moet ik bijvoorbeeld via Istanboel reizen, wat de gemakkelijkste manier is om hier te komen. Een vriend van mij, een Britse academicus, heeft het met zijn vrouw gedaan: Hij vloog naar Warschau, vandaar namen ze een bus naar Kalilingrad, ze staken te voet de grens over, de Poolse grens met Kaliningrad, en namen vervolgens in Kaliningrad een vliegtuig naar Moskou. Dit is dus wat het Westen ons heeft gegeven, iedereen die geïnteresseerd is in de Russische beschaving, cultuur en politiek en hierheen wil komen. Het is heel, heel moeilijk als je in het Westen bent en zij zullen het ons allemaal nog moeilijker maken.
Vanuit mijn standpunt als politiek analist is het feit dat ik deze directe vergelijking kan maken tussen het leven in het Frankrijk van de NAVO en het leven in het Rusland van vandaag absoluut onbetaalbaar. En als ik vertel… De mensen die me hier steeds vragen wat er aan de hand is in Europa, als je ze vertelt hoe het echte leven er nu uitziet in Europa… En daar komt nog bij: de eerste keer dat Europeanen echte inflatie ervaren, zoals wanneer je naar de winkel op de hoek gaat en je wilt wat aardappelen, tomaten of groenten kopen, en je kijkt ernaar: oeps, het is tien procent duurder dan vorige maand. Dat is in Europa niet meer gebeurd sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, dus nu ervaren zij wat wij allen die in het Mondiale Zuiden hebben gewoond, ervaren. We weten toch hoe het werkt? Dus nu ervaren zij het binnen Europa. Om nog maar te zwijgen van wat er in het geval van Frankrijk wordt veroorzaakt door de eigenaardigheden en domheid van Le Petit Roi, de kleine koning, Emmanuel Macron. Dus wow! En dan kom je hier en zie je een functionerende beschaving en cultuur, een functionerende stad, een stad waar alles absoluut [onverstaanbaar] is, zelfs het omgaan met de [onverstaanbaar].
Vandaag had ik te maken met de plaatselijke bureaucratie om een bankrekening te openen. Ik deed alles elektronisch en in 10 minuten had ik mijn bankrekening. Probeer dat maar eens te doen in het Westen. Dat is absoluut onmogelijk. Dat zijn maar een paar voorbeelden om richting te geven aan ons gesprek.
Danny Haiphong:
Ja, dat is echt interessant, vooral over het leven in Rusland. Ik bedoel, toen u sprak, dacht ik terug. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie dacht men dat Rusland voor eeuwig en altijd verslagen was. Maar zelfs in dit ongelooflijk gevaarlijke conflict dat de NAVO in Oekraïne voert om te proberen Rusland militair aan te vallen, lijkt het tegendeel het geval te zijn. Ik bedoel, hoe heeft Rusland dat voor elkaar gekregen? Vooral op economisch gebied? Want ik denk niet dat veel mensen de economische aspecten van deze situatie begrijpen. Hoe heeft Rusland deze poging tot verdere destabilisatie kunnen beperken, zo niet verijdelen? Dat was, ik bedoel, weet je, Pepe, de schoktherapie was gewoon …..
Pepe Escobar:
Ik kan het me herinneren, Danny. Ik was hier. Ik was hier verschillende keren als correspondent in de jaren 90, ook tijdens de roebelcrisis in 1998. Ik kwam uit Japan. Ik kwam hier aan midden in de roebelcrisis. Dat kan ik me nog goed herinneren. En de verkiezing van Poetin in 2000. Ik was hier om de verkiezingen te verslaan. Begin 2000 bracht ik hier bijna een maand door met het verslaan van de eerste presidentsverkiezingen, waarbij Poetin voor het eerst werd gekozen, en Rusland volledig in puin lag, verwoest door de Jeltsin-jaren, door onze vriend Jeffrey Sachs, die een weg-naar-Damascus-moment had en nu predikt: oké, laten we proberen Rusland en de Russische beschaving te begrijpen. In die tijd hadden de jongens van Jeffrey Sachs, de jongens van Milton Friedman, de jongens van Chicago, enzovoort, Rusland verwoest en overgedragen aan een stel oligarchen. Sommigen werden later opgejaagd door het Kremlin, sommigen werden het land uitgezet, sommigen werden op verschillende manieren aangepakt, op verschillende niveaus, maar in ieder geval – en het duurde jaren voordat Poetin, het Kremlin, min of meer schoon schip maakte – en natuurlijk ten minste een deel van het geld terugkreeg. Maar niet alles, want een groot deel van die fondsen bevond zich in belastingparadijzen. Een deel ervan stond op geheime rekeningen in Zwitserland of Oostenrijk. Ze proberen dus nog steeds veel van deze fondsen uit de jaren 90 terug te krijgen. Wat ze in ieder geval deden was de verkoop van Russische bodemschatten tegenhouden of speculanten uit het Westen ervan weerhouden verschillende sectoren van de Russische bodemschatten over te nemen.
Nu is het dus een heel andere zaak. Ze waren voorbereid. We kunnen in grote lijnen zeggen dat het Kremlin, de Russische Centrale Bank en het ministerie van Financiën de verschillende scenario’s hadden bestudeerd om met de sancties om te gaan. Natuurlijk was de manier waarop de VS en de EU samen optrokken iets wat we nog nooit eerder in de moderne geschiedenis hebben gezien. Maar ze waren er min of meer op voorbereid.
Oké, er waren wat fouten in het begin, en dat heb ik vorige maand persoonlijk besproken met Sergej Glazjev en zijn belangrijkste economische adviseur Dmitri Mityajev… We waren maar met z’n drieën in hun kantoor bij de Eurasia Economic Union. Ze waren erg gul met hun tijd en stelden me zelfs vragen, wat ik erg prettig vond: wow, jongens, ik ben hier om jullie vragen te stellen. Maar ze wilden iets weten over het Westen, iets over het Mondiale Zuiden, maar eigenlijk vertelden ze me… En vergeet niet dat de mensen van de Eurazië Economische Unie een ernstig conflict hebben met Elvira Nabiullina en de Centrale Bank van Rusland, die zij in feite zien als een centrale bank als elke andere, die reageert op de Bank voor Internationale Betalingen en reageert op de Amerikaanse controle van het internationale financiële systeem. Glazyev en Mityayev, dat zijn soevereinisten, Euraziërs en onafhankelijk denkende economische goeroes, laten we het zo zeggen. Waar ze al mee bezig zijn…
Deze week, bijvoorbeeld, zijn ze allebei in Peking. Dit is heel, heel belangrijk, want ze zijn fundamenteel… Natuurlijk hoefden ze dit niet te zeggen, maar ze zijn naar Peking gegaan om de besprekingen te verdiepen die ze voeren over de ontwikkeling van een alternatieve munt op basis van goud, grondstoffen of beide, en dit wordt georganiseerd en ontwikkeld binnen de Euraziatische Economische Unie, meer bepaald in de Euraziatische Economische Commissie, die hun wetgevende tak is, een antwoord op de Euraziatische Economische Unie, en Sergej Glazyev is de minister van Macro-economie. Hij heeft dus de leiding over al deze nieuwe operaties, en de besprekingen met de Chinezen zijn al sinds vorig jaar aan de gang. Nu worden de besprekingen dus verdiept, omdat ze nu beginnen na te denken over hoe we dit kunnen coördineren met de inspanningen van de BRICS-landen om een alternatieve munt te creëren.
En dit zei Lula een paar dagen geleden in Peking. We weten dat dit wordt besproken, maar nog in zeer brede termen tussen de vijf BRICS-landen. Maar binnenkort, met de BRICS-top in Zuid-Afrika in augustus, zullen we BRICS+ in actie zien.
BRICS+ is al uitgebreid. Onder hen is een zeer, zeer belangrijk nieuw lid: Saoedi-Arabië. En dan hebben we het OPEC+ verband, dat in feite mede wordt voorgezeten door Mohammed bin Salman en Poetin. OPEC+ is eigenlijk… laten we het zo zeggen: de richting gaat uit van Rusland en Saoedi-Arabië en alle anderen volgen. En omdat Saoedi-Arabië aan de kant van de BRICS staat, zal het binnen de BRICS een groter geo-economisch belang hebben dan sommige van de andere BRICS-leden, ik noem Brazilië en Zuid-Afrika, en misschien wel even belangrijk als India, zelfs belangrijker dan India, omdat India een energie-importeur is. Saoedi-Arabië is de grootste energieleverancier ter wereld, ook aan sommige van de BRICS-landen.
Dus dit verandert de hele configuratie, en wanneer Glazyev en [onverstaanbaar] terugkomen uit Beijing, wat eind deze week zou moeten zijn, hebben we gepland dat sommigen van ons, vijf of zes van ons, gaan zitten en zij zullen min of meer onofficieel, maar met wat ze mogen zeggen, praten over wat de volgende stappen zullen zijn in de ontwikkeling van een alternatieve munt.
Wat we tot nu toe weten, Danny, en jullie allemaal, is dat we heel duidelijk moeten zijn: het wordt een uiterst gecompliceerd proces. En dat hoorde ik vorige week in een gesprek met een van de mensen die verantwoordelijk zijn voor het financiële systeem. Hij zei: kijk, we werken aan een ander model, een ander systeem. Het is niet waar Amerikanen aan denken in termen van Bretton Woods III of “nieuwe munt” of wat dan ook. Het is iets totaal anders. Als we erin slagen ons idee te verkopen aan grote bedrijven, niet alleen in Rusland maar in de hele Euraziatische Economische Unie, dan hebben we een goed begin gemaakt, want dan kunnen bedrijven zeggen: oké, we beginnen met dit nieuwe betalingssysteem dat de dollar omzeilt en gedekt wordt door deze nieuwe munt die in wezen gebaseerd is op grondstoffen.
Maar we moeten allemaal weten dat dit iets is dat jaren kan duren, of als we een interventie krijgen van een of ander pantheon van hindoegoden, misschien volgend jaar het begin van het geheel. Maar oké, het zal veel ingewikkelder zijn dan dat. Maar het is een doorlopend proces dat multilaterale organisaties verenigt, bestaande multilaterale organisaties, de Euraziatische Economische Unie, de Shanghai Corporation Organisation en BRICS, en dat is wat dit zo belangrijk maakt, en dat is een van de belangrijkste redenen waarom de VS zo uit hun dak gaan.
Via Seniora.
De sancties, de bevriezing van tegoeden, de inbeslagnames, Swift, de Navo-opschuivingen, de diplomatieke dreigementen, de heisa’s over Huawei, Tiktok, de terreuraanslag op Nord Stream … Indien na MH17 de ogen nog niet goed open gegaan waren, dan heeft de ganse zuidelijke Derde Wereld het begrepen. Ik ben er vrij zeker van dat de imagoschade van Het Westen niet te lijmen zal zijn naar hun ondergang.
Europa is de weg kwijt, geleid door valse inhalige secreten met een groot draagvlak, in elke laag ingenesteld dmv ‘ons kent ons’ ipv gezond verstand.
deze mentaliteit verander je niet.
Dat Rusland voor eigen veiligheid en waardigheid de EU mijdt lijkt de beste weg.
Zodra de NAVO landen deze parasiterende organisatie verlaten, krijg ik vertrouwen in de toekomst van de EU. Ik lees nog nergens dat le Petit Roi Macron la douce France aan het veiligstellen is van deze parasitaire bondgenoten. En het feit dat Finland zich ook in de parasietenclub heeft gevestigd is schandalig. Dit verhaal van Escobar boezemt wel vertrouwen in Rusland waar maatschappelijke cohesie steeds meer aan de orde is. Hij zal daar niet voor niets een bankrekening hebben geopend.
Gisteren weer de reis naar Rusland gemaakt, familiebezoek, via Estland, trein naar Narva grens met Rusland, toen naar St.Petersburg.
Estland waar trouwens bijna iedereen ik denk meer als de helft van de 1, 2 miljoen mensen gewoon Russisch praat, vooral aan de grensgebieden hebben de Esten vooral last van wat hun regering hier doet.
Hier in Rusland zijn de prijzen voor benzine rond de 60 roebel. Dat is iets minder als 68 € cent per liter.
Pak melk goedkoper als 60 cent.
En elk openbaar gebouw wordt gewoon warm gestookt, en in de woonhuizen natuurlijk ook, waar wij thuis in NL bang zijn om de verwarming open te draaien. Schandalig hoe onze regering met het volk om gaat.
Ook Pablo Escobar was nu net toevallig op het nieuws.
Sorry, Pablo moet natuurlijk Pepe zijn.