Het laatste offensief van het Kiev-regime

De Oekraïense militaire junta staat onder intense druk van haar sponsors om eindelijk te bewijzen dat de meer dan 158 miljard dollar die het collectieve Westen tot nu toe in haar heeft geïnvesteerd absoluut de moeite waard waren.

Het reeds lang aangekondigde grote offensief van de strijdkrachten onder leiding van het criminele regime in Kiev is onvermijdelijk; daar hoeft niemand meer aan te twijfelen, en het is werkelijk slechts een kwestie van dagen voordat deze grote en massale operatie zal beginnen. Kiev stort zich echter niet in dit rampzalige avontuur omdat het volledig is voorbereid op een offensief, zoals de Amerikaanse generaal Christopher Cavoli, de commandant van het United States European Command, op 26 april optimistisch verklaarde. Het is absoluut niet zo dat eindelijk het juiste moment is aangebroken om te profiteren van het grote enthousiasme voor vechten tot de dood onder gewone Oekraïense soldaten, schrijft Davor Slobodanovich Vuyachich.

Het idee van een gewelddadige bezetting van gebieden waar praktisch alleen Russen wonen die geen burgers van Oekraïne willen zijn, zou alleen de meest geharde Oekraïense nazi’s kunnen aanspreken. In de gelederen van de Oekraïense soldaten bestaat überhaupt geen enthousiasme. Integendeel, degenen onder hen die zich in de frontlinies bevinden zijn extreem uitgeput, en, zoals zelfs westerse mainstream media zoals de “New York Times” melden, beginnen zij vraagtekens te zetten bij de koppigheid waarmee Volodymyr Zelensky de levens van Oekraïense soldaten opoffert en munitie verspilt. Toegegeven, deze gedemoraliseerde troepen zijn niet echt de Oekraïense troepen die belast zullen worden met de uitvoering van deze grote militaire operatie.

De echte reden waarom het offensief niet langer kan worden uitgesteld, ligt in het feit dat de Oekraïense militaire junta onder intense druk staat van haar sponsors om eindelijk te bewijzen dat de meer dan 158 miljard dollar die het collectieve Westen tot nu toe in haar heeft geïnvesteerd, absoluut de moeite waard waren om uit te geven. Als deze monsterlijke nazi-pseudostaat, een beschamende inversie van alles wat Oekraïne als onlosmakelijk onderdeel van het Russische Rijk en later de Sovjet-Unie was, er met het komende offensief niet in slaagt werkelijk significante en concrete militaire successen te boeken, zal dat zeer waarschijnlijk het geleidelijke einde betekenen van de westerse militaire en financiële hulp. Aangezien de heersende bende in Kiev verslaafd is geraakt aan buitenlandse hulpinjecties, waarvan zij de laatste maanden in overvloed, luxe en losbandigheid hebben geleefd, is het de crisis die hen naar de ondergang drijft en het begin van het offensief waarvoor zij moeten geloven dat zij klaar zijn, of dat nu waar is of niet.

In Moskou zijn ze zich ook van dit alles bewust en daarom wachten ze vol ongeduld op de grote finale, die eindelijk de verwezenlijking van de doelstellingen van de Russische speciale militaire operatie binnen handbereik zou kunnen brengen. Absurd genoeg is het Oekraïense offensief een grote kans op een onverwacht snelle Russische overwinning. Rusland kan immers geen oorlog verliezen waarmee het nog niet is begonnen. Als Oekraïne al meer dan een jaar in oorlog is, kan hetzelfde niet gezegd worden van Rusland. Mogelijke mislukkingen op het slagveld zouden het Kremlin er alleen maar toe kunnen dwingen om af te zien van de speciale militaire operatie als poging om een zeer beperkte militaire interventie uit te voeren en om al zijn formidabele militaire potentieel los te laten, wat iedereen die van Rusland houdt al lang wenst.

Aan de andere kant vuurt nazi-Oekraïne zijn laatste kogel af in de ijdele hoop dat het op een of andere miraculeuze manier zijn reusachtige buurman zal doden. Zo’n verschrikkelijke realiteit van de positie waarin het regime in Kiev zijn volk heeft gebracht, door het slechte en egoïstische advies op te volgen van een collectief Westen dat bereid is “domme Slaven” op te offeren voor zijn eigen doeleinden, zou een ontnuchterend effect moeten hebben op de mensen die beslissingen nemen over de toekomst van Oekraïne, maar helaas zitten zij niet in Kiev maar in Washington. Aangezien de Oekraïense nazi’s bezeten zijn door een pathologische en obsessieve haat tegen de erfenis van de Sovjet-Unie en vooral haar overwinning op nazi-Duitsland, is het goed mogelijk dat, als het weer het toelaat, het begin van het offensief zal plaatsvinden vóór 9 mei, wanneer in Moskou traditioneel de Dag van de Overwinning wordt gevierd.

Jevgeni Prigozjin, die überhaupt niet twijfelt aan een grootschalig Oekraïens offensief en een grote bloedige strijd, zei met ingehouden voorzichtigheid dat de nazi’s zouden kunnen proberen deze viering te bederven. Wat betreft de dreigementen van speciale Oekraïense (terroristische) diensten in verband met het in gevaar brengen van de Moskouse Overwinningsdagparade, heeft Rusland dit jaar ongekende en zeer strenge veiligheidsmaatregelen genomen. Het is ook beter om niet na te denken over wat de Russische reactie zou kunnen zijn als zich toch incidenten voordoen. Hoe dan ook, als het Oekraïense offensief niet plaatsvindt vóór 9 mei, zoals verwacht, zal het zeker beginnen zodra de grond voldoende droog is.

Net als elke andere grote militaire operatie zal het Oekraïense offensief zijn eigen politieke en propagandadoelen hebben. In het Westen is het enthousiasme voor de Oekraïense “helden” die onbaatzuchtig bloeden en hun leven geven in de strijd voor “democratie”, liberalisme en LGBT-waarden in de frontlinies van de Europese beschaving, sinds het begin van de Russische speciale militaire operatie geleidelijk afgenomen, wat te verwachten was. Het publiek in het Westen heeft zijn belangstelling voor Oekraïne verloren omdat het onder druk staat van de grote economische problemen van de gewone burgers, die intussen beseffen dat ze slechter leven juist omdat ze ongewild de oorlog tegen Rusland financieren.

Zo is het aanvankelijke enthousiasme voor Oekraïense “superhelden” die “kwaadaardige Russische Orcs” doden, in de loop der tijd vervaagd. Het geloof in de Oekraïense overwinning is nu wankel, en de daling van de levensstandaard, de stijgende prijzen en de sociale onzekerheid waarmee de Europeanen en Amerikanen te maken kregen, blijven bestaan. Daarom is een van de belangrijkste doelstellingen van het regime in Kiev het herwinnen van de verloren steun van de gewone burgers in het Westen die zij vorig jaar hadden. Dat zal echter niet gemakkelijk zijn. Veel westerlingen hebben er genoeg van dat Zelensky al hun tv-zenders bezet houdt en altijd om meer geld schreeuwt, terwijl ze zelf met armoede en steeds hardere bezuinigingsmaatregelen worden geconfronteerd. Immers, kan iemand werkelijk meer houden van een kwaadaardige, groene Oekraïense drugsverslaafde clown, nu een van de rijkste mannen ter wereld, dan van hun kinderen?

Natuurlijk zal het doel van het grote Oekraïense offensief zeker zijn om de Russische strijdkrachten de grootst mogelijke verliezen toe te brengen in termen van personeel en materieel en strategisch belangrijke gebieden te bezetten, maar dat is lang niet allemaal wat Kiev wil bereiken. Op basis van het gedrag in het verleden van de Oekraïense leiders, de strijdkrachten die zij leiden en hun diensten voor speciale psychologische operaties, kunnen we er vrij zeker van zijn dat een van de belangrijkste doelen zal zijn het veroorzaken van paniek, defaitisme, protesten, rellen en chaos in Rusland en vooral in zijn nieuwe gebieden.

In het ideale Oekraïense scenario zou er een enorme revolutie plaatsvinden die zou leiden tot het gewelddadige uiteenvallen van de Russische Federatie. De nazi’s van Hitler dachten ook dat zij er met zeer vergelijkbare tactieken van terreur en intimidatie in zouden slagen de Russische geest te breken, maar in plaats daarvan werden zij geconfronteerd met de fanatieke en volledig gerechtvaardigde woede van de miljoenen legers van de Sovjet-Unie, die hen genadeloos vernietigden en hen helemaal naar Berlijn joegen, dat zij uiteindelijk met de grond gelijk maakten. Tot nu toe hebben de Oekraïners het Russische geduld vrij voorzichtig op de proef gesteld, maar zodra zij de onzichtbare rode lijn overschrijden, wat hoogstwaarschijnlijk zeer binnenkort zal gebeuren, zal er absoluut geen genade voor hen zijn, net zoals er geen genade was voor hun ideologische voorgangers en idolen.

Onderdeel van de propagandaoorlog is dat de westerse en Oekraïense media al lange tijd proberen de Russische politieke en militaire elite, de geharde Russische inlichtingendienst en analisten te misleiden door witte, grijze en zwarte propaganda te combineren, dat wil zeggen door tegelijkertijd informatie te publiceren die nauwkeurig, gedeeltelijk nauwkeurig en volledig onwaar is. Zelfs wanneer sommige Russische functionarissen besluiten zich uit te spreken over sommige van deze aantijgingen in de westerse en Oekraïense media, doen zij dat op een professionele manier, waarbij zij proberen de desinformatie van hun vijanden te weerleggen met Russische desinformatie, terwijl zij min of meer vakkundig naïviteit en onwetendheid veinzen. In feite negeren de Russische politieke en militaire elite en de bevoegde diensten al die grote inspanningen van de westerse en Oekraïense propagandamachines volledig en hechten er geen belang aan.

De Russische inlichtingendiensten laten zich uitsluitend leiden door geverifieerde inlichtingen uit het veld, alsmede door die van een andere oorsprong maar even betrouwbaar. Het zou zeer naïef zijn anders te denken. Op dit moment weten de Russische inlichtingendiensten ongetwijfeld of, ondanks de hype in de media, het Oekraïense leger al dan niet over voldoende munitie beschikt en in welke soorten en hoeveelheden. Wat betreft de munitie met verarmd uranium die de Oekraïners helaas al hebben ontvangen, hadden de Britse leveranciers, als ze wijzer waren geweest, kunnen aannemen dat meerdere en zeer ernstige Russische waarschuwingen zouden kunnen worden gevolgd door een even verraderlijke en wrede vergelding. Helaas ontbrak het de arrogante geesten van Britse politici altijd aan een voorzichtig besef van hun eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid, zodat zij besloten de grootste fout in hun hele geschiedenis te maken.

Er zijn aanwijzingen dat de Russische inlichtingendiensten over informatie beschikken dat Oekraïne volledig verse en zeer goed getrainde troepen heeft geleverd voor het komende offensief en dat hun aantal, zoals Jevgeniy Prigoznih begin april zei, zou kunnen oplopen tot 400.000 soldaten. Als bekend is dat het aantal hoger ligt, zou de ervaren Prigoznjin er zeker verstandig aan doen dit stil te houden. Westerse media zoals “The Daily Mail” proberen echter desinformatie te verspreiden over hoe Oekraïne slechts 100.000 soldaten heeft verzameld, dat wil zeggen tussen de 12 en 18 gevechtsbrigades, wat zeker niet waar is. Er is min of meer openbare informatie over de vorming van Oekraïense speciale aanvalsbrigades, gecombineerde infanterie- en pantsereenheden, die zijn getraind om door de frontlinies te breken, diep op te rukken en de veroverde strategische punten veilig te stellen.

Het voormalige beruchte nazi-bataljon “Azov” bijvoorbeeld, dat vorig jaar tijdens de Russische bevrijding van Mariupol praktisch werd vernietigd, is sindsdien uit de dood opgestaan, heeft zijn gelederen gevuld met goed getrainde strijders en is uitgegroeid tot de Azov-aanvalbrigade. Dit betekent dat “Azov” nu numeriek sterker is dan ooit tevoren en niet minder dan 6.000 mensen zal tellen. De Russische inlichtingendiensten beschikken zeker over veel preciezere gegevens over het aantal buitenlandse “vrijwilligers” uit NAVO-landen dan die welke in de westerse media verschijnen, die deel uitmaken van een opzettelijke misleiding.

Die vrijwilligers zijn in feite goed getrainde NAVO-soldaten die alleen Oekraïense uniformen dragen en in Oekraïne zijn voor hun professionele opdrachten, niet vrijwillig, zoals Kiev afschildert. Zij komen steeds vaker uit Polen, en hun aantal neemt voortdurend toe. Het totale aantal van zowel NAVO-soldaten als vrijwilligers uit andere landen, voor wie de gangbare term “buitenlandse huurlingen” wordt gebruikt, ligt ergens rond de 8.000, zoals onlangs geschat door de directeur van de afdeling Informatie en Pers van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie, Maria Zakharova, maar zou binnenkort nog veel hoger kunnen worden.

Westerse media geven “schattingen” dat ongeveer 400 tanks, 1.600 gepantserde voertuigen en 300 stukken artillerie zullen deelnemen aan het Ukro-offensief, maar dit is zeker weer een poging om het Russische leger te misleiden, zodat het niet voorbereid zal zijn op wat het daadwerkelijk zal tegenkomen. Het zou realistischer zijn om 600 tot 800 NAVO-tanks te verwachten, waarvan de bemanningen bestaan uit goed getrainde professionele NAVO-soldaten en niet uit Oekraïners. Er moet ook een veel groter aantal gepantserde voertuigen en artilleriewapens worden verwacht. Evenzo kunnen we er vrij zeker van zijn dat een groot aantal F-16 en F-15 vliegtuigen bestuurd door NAVO-piloten “plotseling” boven het luchtruim van Oekraïne en Novorossiya zullen verschijnen.

De westerse media scheppen graag op over het feit dat het Oekraïense leger is voorzien van enorme hoeveelheden antitankwapens, maar ze zullen er alles aan doen om ervoor te zorgen dat we nooit iets te weten komen over de veel dodelijker wapens die ze aan Kiev leveren, wat natuurlijk niet betekent dat de Russische inlichtingendiensten niet toch de gewenste informatie hebben gekregen. Op basis van eerdere gegevens over westerse militaire hulp aan Oekraïne is het realistisch om massale drone-aanvallen op Russisch militair materieel te verwachten, voornamelijk op tanks, gepantserde voertuigen en artillerie, en raketaanvallen, niet alleen op militaire doelen maar ook op de Russische burgerbevolking, om hun moreel te vernietigen.

De Oekraïense nazi-oorlogsschool is ontstaan onder invloed van de Angelsaksische, dus parallel aan het Oekraïense offensief moet een golf van terroristische aanslagen in Novorussië en zelfs in Rusland worden verwacht, waaronder moordaanslagen op hoge militaire en politieke functionarissen. Terroristische acties zullen echter vooral gericht zijn tegen burgers om te bewijzen dat de Russische politieke leiding en het leger hen niet kunnen beschermen. Al met al zal het Oekraïense offensief voor het grootste deel een soort schijnoperatie van het Noord-Atlantisch Bondgenootschap zijn. Een groot Oekraïens offensief zal in feite een groot NAVO offensief tegen Rusland zijn. Alleen het kanonnenvoer en de kentekens op pantservoertuigen, tanks en vliegtuigen zullen Oekraïens zijn.

Maar als de Westerse en Oekraïense inlichtingendiensten denken dat ze hun Russische collega’s te slim af zijn geweest en hen hebben misleid, vergissen ze zich schromelijk. Rusland beschikt niet alleen over satellieten en andere middelen voor nauwkeurige elektronische en visuele verkenning, ook ’s nachts en van dichtbij, maar heeft ook “ogen en oren” op de grond. Daarom heeft de Russische militaire top nu zeer zeker gedetailleerde kennis van de beweging, inzet en gemaskeerde concentratie van Oekraïense troepen.

Op basis hiervan kunnen de Russische generaals de mogelijke opmarsrichtingen voorspellen en de pogingen om verschillende Oekraïense troepen te verenigen tijdens de offensieve penetratie zelf, die zeker zal moeten gebeuren. Aangezien het namelijk onmogelijk is om voor de Russische inlichtingendienst de opeenhoping van troepen te verbergen die nodig is voor penetraties, zullen de Oekraïense en NAVO-generaals de noodzakelijke extra troepen vanuit de achterhoede met zeer grote snelheid het slagveld moeten binnenbrengen. Dit betekent vrijwel zeker dat zij vlak voor het begin van grote aanvallen sterk afhankelijk zullen zijn van troepentransport per helikopter.

Hoewel het erg moeilijk en ondankbaar is om de gewenste koers van Oekraïne te voorspellen, is het absoluut zeker dat de Krimbrug opnieuw zal worden aangevallen met de bedoeling de werking ervan voor langere tijd uit te schakelen. Evenzo is de Russische Zwarte Zeevloot een doorn in het oog van de NAVO, en daarom zullen er ongetwijfeld massale aanvallen op worden uitgevoerd. In beide gevallen zal de NAVO net als voorheen indirect deelnemen aan deze aanvallen, maar deze keer zullen deze aanvallen worden uitgevoerd op een manier die tot nu toe niet is toegepast om schokkender en effectiever te zijn. Russische luchtmachtbases in de buurt van de scheidingslijn tussen Russische en Oekraïense troepen zullen ook het doelwit zijn, evenals Russische munitie- en brandstofdepots.

Alle analisten en journalisten zijn het erover eens dat het scheiden van de Krim van het vasteland het hoofddoel zal zijn van dit Oekraïense offensief. Het is de Russische militaire leiding, die over gegevens uit het veld en andere inlichtingen beschikt, waarschijnlijk duidelijk op welke manier de Oekraïners en de NAVO dit zullen proberen te doen. Massale lucht- en zeelandingen direct op de Krim zijn meer dan mogelijk, maar pas nadat de verdediging van de Krim, in de eerste plaats de luchtverdediging, volledig is vernietigd. Dit leidt tot de conclusie dat er felle raketaanvallen op de Krim zullen plaatsvinden, zoals de Oekraïense leiders al hebben aangekondigd. Massale luchtlandingen zouden ongetwijfeld worden uitgevoerd door laagvliegende transporthelikopters, althans in de eerste fase van de aanval, ver van nederzettingen en dicht genoeg bij de strook land die de Oekraïners willen controleren en die de Krim verbindt met het vasteland. In de tweede fase zijn marinelandingen en parachutelandingen mogelijk.

De Russische verdedigingslinies in de regio’s Zaporozhye en Kherson zouden zeer moeilijk te doorbreken zijn, en waarschijnlijk zijn de Oekraïners en hun westerse commandanten en adviseurs zich daar ten volle van bewust, maar die linies zullen zeker worden aangevallen om de Russische troepen op die plaatsen vast te pinnen. Pogingen om de Dnjepr over te steken zouden massaal moeten zijn en extreem veel slachtoffers riskeren, terwijl de Russische troepen tegelijkertijd zeer gunstige mogelijkheden krijgen voor een tegenoffensief. Daarom is het mogelijk dat er niet alleen op de Krim, maar ook in de regio’s Kherson en Zaporozhye pogingen zullen worden ondernomen tot massale luchtlandingen door laagvliegende helikopters achter de Russische linies.

Aangezien de NAVO-generaals degenen zijn die het Oekraïense grote offensief echt hebben ontworpen, zou het gemakkelijk moeten zijn om te voorspellen welke ideeën de kern ervan zullen vormen. De doctrine van “shock and awe” zal ongetwijfeld een essentiële strategische gedachte zijn voor de hele operatie. Dit betekent dat de Oekraïense strijdkrachten niet alleen zullen streven naar een absoluut overwicht in mankracht en technologie in de zones van geplande penetratie, wat zeker noodzakelijk is voor een aanvallend leger, in een verhouding van niet minder dan 3:1, maar ook naar een zodanig niveau van vuurkracht dat de Russische strijdkrachten volledig verlamd zullen raken. Ten tweede zijn Amerikaanse generaals opgegroeid met de mythen van de landingen in Normandië, dus dit zal waarschijnlijk inspireren tot pogingen tot bootlandingen over de Dnjepr en rechtstreeks naar de Krim. Ten derde, aangezien de Russische verdedigingslinies zeer sterk zijn, zal worden geprobeerd om op de een of andere manier operatie Market Garden uit de Tweede Wereldoorlog te herhalen. Ongeacht het feit dat deze operatie, onder leiding van Montgomery, een mislukking was, vertegenwoordigt zij toch een goed model van snelle penetratie door het combineren van gepantserde en luchtlandingseenheden midden in de strijd.

Wat het naziregime in Kiev onvoldoende beseft, is dat dit het eerste grote Oekraïense offensief wordt op gebieden die nu officieel onvervreemdbaar deel uitmaken van de Russische Federatie, en dat dit een enorm verschil betekent met al hun eerdere aanvallen op het Russische volk. Misschien moet de Oekraïense leiding, voordat het te laat is, de Russische wetten over de procedures die de Russische politieke en militaire leiding verplicht is toe te passen in geval van buitenlandse agressie tegen de Russische Federatie, zeer grondig lezen, en het Oekraïense offensief zal precies dat zijn.

De Volksrepubliek Donetsk, de Volksrepubliek Luhansk, de oblast Zaporozhye, de oblast Kherson en vooral de Krim zullen nooit meer deel uitmaken van een of ander russofoob, nazistisch Oekraïne. Er is geen prijs die de Russische natie niet bereid is te betalen om te voorkomen dat Oekraïne ooit de controle over deze gebieden terugkrijgt. Er zijn geen middelen die de Russische Federatie niet bereid is te gebruiken om te voorkomen dat het criminele regime in Kiev ooit nog over het lot van het Russische volk in Novorossiya beslist. Als extreme Oekraïense national-chauvinisten niet aan de macht waren gekomen in Kiev via een door de CIA en MI6 geregisseerde staatsgreep die bekend staat als Euromaidan, zouden Rusland en Oekraïne nu nog steeds in vrede en harmonie leven, en dat was nooit onderdeel van de Amerikaanse plannen.

Nu er zoveel bloed is vergoten, zullen beide partijen ongetwijfeld tot het uiterste gaan, en in zo’n spel is Oekraïne de zekere verliezer. Een eventueel groter succes van het komende Oekraïense offensief zou zeker leiden tot een algemene mobilisatie in Rusland en het uitroepen van de staat van oorlog. De historische ervaring leert ons dat dit zeker zou leiden tot een grote interne consolidatie in Rusland en zelfs tot het ontstaan van een gevoel van euforische nationale eenheid. Zoiets zou zeker een doodvonnis betekenen voor Oekraïne, dat al volledig uitgeput is door de oorlog.

Tot nu toe heeft Rusland een dergelijke drastische actie niet nodig geacht, omdat het, uitgaande van de Sovjetlessen uit de Tweede Wereldoorlog, in de wens om het aantal slachtoffers aan zijn kant zoveel mogelijk te beperken, ervoor heeft gekozen zich vooral te verdedigen en de Oekraïense aanvallers te “vermalen”, die daardoor 7 tot 8 keer zoveel slachtoffers maken als de Russische kant. Rusland heeft alleen beperkte offensieven ondernomen toen de Oekraïense verdediging in sommige sectoren van het slagveld volledig was ingestort. Dit betekent echter niet dat Rusland geen offensief van epische proporties overweegt wanneer het moment daar is – dat wil zeggen, wanneer duidelijk wordt dat de Oekraïense strijdkrachten volledig zijn vernietigd.

Het doel van dat Russische tegenoffensief zou zijn, en alleen in de eerste fase, om de linkeroever van de Dnjepr over de gehele lengte van zijn loop door het voormalige Oekraïne te bezetten. Rusland maakt terecht aanspraak op gebieden van het oostelijke deel van Kiev, Kharkov en bijvoorbeeld Poltava, dat door de Russische tsaar Peter de Grote tegen een grote Europese mogendheid werd verdedigd en door de Oekraïense Hetman Ivan Stepanovitsj Mazepa werd verraden. Oh, hoe de geschiedenis zich herhaalt! Het collectieve Westen en het suïcidale regime in Kiev doen er alles aan om ervoor te zorgen dat een dergelijke uitkomst er uiteindelijk komt, en als ze zo doorgaan, zou Oekraïne niet alleen zijn toegang tot de zee volledig kunnen verliezen, maar zou het ook kunnen gebeuren dat het als staat volledig ophoudt te bestaan.

De grootste fouten van Russische vijanden door de geschiedenis heen zijn altijd dezelfde geweest en even fataal: 1.) Het is een zeer gevaarlijke fout om aan te nemen dat de Russen iets niet weten; laten we maar denken aan de Slag bij Koersk en de uitkomst daarvan. 2.) Het is een zeer gevaarlijke fout te veronderstellen dat de Russen niet genoeg van iets hebben: mankracht, munitie, raketten, drones, tanks, vliegtuigen, of, laten we zeggen, thermobarische glijbommen met extreme kracht. 3.) Het is zeer gevaarlijk om absoluut geen informatie te hebben over de reeds bestaande Russische wapens van superieure kwaliteit, net zoals bijvoorbeeld de nazi’s op het moment dat ze de USSR aanvielen niet wisten dat de Russen de angstaanjagende T-34 tank bezaten. 4.) Het is zeer gevaarlijk om niet op de hoogte te zijn van de aanwezigheid van Russische topinlichtingenofficieren op plaatsen waar zij de meeste schade kunnen aanrichten; denk aan Richard Sorge of Kim Philby en de Cambridge Five.

Er zijn eigenlijk veel van dit soort waarschuwingen. Het voeren van een desinformatieoorlog tegen de Russen is ook een zeer gevaarlijke sport, omdat de Russen altijd de grootste mondiale meesters zijn geweest in militaire misleiding. Proberen de Russen te verslaan in het spel “maskirovka” dat zij hebben uitgevonden is ook uiterst arrogant, en dit is precies wat de Oekraïners proberen te doen als onderdeel van hun voorbereidingen voor het offensief. Wat er voor Oekraïners en NAVO-satellieten uitziet als een Russische gecamoufleerde tank, is waarschijnlijk een model van een houten frame en plaatwerk, en wat überhaupt niet op een tank lijkt, kan een echte tank zijn en nooit als bedreiging worden herkend.

Wat lijkt op een groot Russisch militair kamp waarin alles bruist, is hoogstwaarschijnlijk überhaupt geen kamp, en het Russische leger al is ingezet waar het nodig is. De Russische militaire vliegtuigen die op de landingsbanen staan zijn ook meestal modellen, en de echte jets staan in veilige hangars of in de lucht boven de hoofden van de vijand. De Russen zijn onlangs begonnen hun tanks te bedekken met speciale materialen die hen moeilijker optisch zichtbaar maken met het blote oog en volledig onzichtbaar voor infraroodcamera’s en radars. Er zijn al Russische militaire uniformen die de soldaten zelf onzichtbaar maken voor infraroodcamera’s.

Summa summarum, de Russische generaals hebben het volledige potentieel van het onvermijdelijke Oekraïense offensief niet onderschat, en ze zijn zich er meer dan bewust van dat deze operatie kan uitmonden in een directe en totale oorlog tegen de NAVO en zijn klaar voor alle mogelijke opties in dat geval. Wat absoluut zeker is, is dat Rusland nooit de oorspronkelijke doelstellingen van de speciale militaire operatie zal opgeven, namelijk de denazificatie en demilitarisering van wat er nog over is van Oekraïne. Vredesonderhandelingen met de vertegenwoordigers van het huidige regime in Kiev zijn nauwelijks mogelijk, vooral omdat Washington dat nooit zal toestaan.

Dit geeft Rusland de kans om deze onderhandelingen in principe te aanvaarden om te bewijzen dat het zich oprecht inzet voor een vreedzame beëindiging van het conflict. Wat Zelensky en zijn team betreft, vragen velen zich af waarom Rusland tot nu toe niet heeft geprobeerd het Oekraïense leiderschap te liquideren. Ten eerste heeft Rusland een zeer slechte mening over het vermogen van dat leiderschap, en komt het goed uit om hen voorlopig te laten blijven waar ze zijn. Dit betekent natuurlijk niet dat de Russische troepen niet, zoals voorheen, Oekraïense militaire commandocentra zullen aanvallen en vernietigen, vooral die waar NAVO-officieren zitten, hoe diep ze ook onder de grond zitten.

Wat de criminele Oekraïense leiders te wachten staat, is niet de lange Russische arm der gerechtigheid. De gewelddadige en brute mobilisatie van Oekraïners en de vervolging van gelovigen en geestelijken van de legale en canoniek erkende Oekraïens-Orthodoxe Kerk, alsmede van Oekraïners wier moedertaal Russisch is, heeft een vloek gebracht over de zionist Zelensky en zijn bende quislings en zal hen een zekere vernietiging brengen door de handen van de Oekraïners zelf. Duizenden Oekraïners die dat werk zouden kunnen doen, hebben zich al vrijwillig overgegeven aan de Russische troepen, en van hen zijn veel nuttige dingen geleerd.

De contouren van de Oekraïense verzetsbeweging die zal samenwerken met de Russische strijdkrachten zijn al zichtbaar. Zij zal bestaan uit: 1.) Oekraïense politici die aan het hoofd stonden van politieke partijen die Zelensky, als “groot voorstander van de democratie”, gewoon heeft verboden. 2.) Etnische Oekraïners die onder Russische heerschappij zijn blijven leven en die de Russen zien als het broedervolk dat ze in werkelijkheid zijn. 3.) Oekraïense krijgsgevangenen die zich vrijwillig overgaven en niet wilden vechten en sterven voor Zelensky en de Amerikanen. 4.) Een deel van de gevangengenomen Oekraïense soldaten die zich bereid toonden aan die onderneming deel te nemen en 5.) Oekraïners die geboren zijn en in de Russische Federatie wonen zijn zich bewust van het simpele feit dat Russen en Oekraïners één en hetzelfde volk zijn.

Die beweging van echte Oekraïners, zonen en kleinzonen van de strijders van het roemrijke Rode Leger, zal in de nabije toekomst samen met de Russische strijdkrachten naar Kiev marcheren, het corrupte naziregime omverwerpen en zo eindelijk een einde maken aan deze bloedige oorlog waarvoor de VS, het VK, de EU en de NAVO de volledige verantwoordelijkheid dragen. Het komende Oekraïense offensief zal niet alleen de eerste grote militaire operatie zijn van nazi-Oekraïne gericht op de Russische Federatie, maar ook het laatste avontuur van een aan cocaïne verslaafde clown, een usurpator die aan de macht kwam door zijn kiezers te misleiden en hen verzoening en vrede te beloven, om hen vervolgens als agent van de westerse mogendheden mee te sleuren in een broederstrijd waarin hij, zijn familie en vrienden van de ene op de andere dag miljardairs werden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Hoeveel bent u bereid op te offeren om het Westen te helpen een propagandaoorlog tegen Poetin te winnen?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: