Anna Bono, hoogleraar Afrikaanse geschiedenis en instituten aan de Universiteit van Turijn, spreekt over de “bootvluchtelingen” die in Italië aanlanden:
Ze komen uit landen waar de democratie geen voorbeeldige hoogten heeft bereikt en waar geen gebrek is aan conflicten, maar op enkele gevallen na zijn dit landen die een asielaanvraag in Europa niet rechtvaardigen, en degenen die wel een aanvraag indienen, krijgen zelden asiel. Ik noem ze daarom liever emigranten.
Als we het hebben over degenen die uit Afrika ten zuiden van de Sahara komen, zoals Senegal, Ghana, maar ook Somalië en Nigeria, zoeken degenen die de oorlog ontvluchten hun toevlucht in veiliger gebieden van hetzelfde land of in een buurland, maar niet in Europa. Het geval van Somalië is typisch. De Somalische diaspora is een van de grootste ter wereld, met honderdduizenden die naar buurland Kenia zijn gevlucht. Sinds de Somalische regering de belangrijkste steden van de islamitische terreurgroep Al Shabaab heeft veroverd, hebben duizenden Somaliërs geprobeerd terug te keren naar hun vaderland. Degenen die, met alle risico’s en onzekerheden van dien, toch besluiten te emigreren, doen dat om andere redenen, maar niet omdat ze in levensgevaar zijn of in angst leven voor een meedogenloos regime of in extreme ellende.
De bootmensen behoren in ieder geval niet tot de armste klassen van de Afrikaanse samenleving. De kenmerken die hen verenigen zijn: het zijn jonge mensen, meestal mannen, velen met een middelbareschooldiploma, waarvan de overgrote meerderheid afkomstig is uit stedelijke centra waar ze gemakkelijk hadden kunnen blijven wonen, omdat het leven daar al een mijlpaal vormt in Afrika boven de levensomstandigheden van honderden miljoenen mensen die echt in armoede leven.
Ze worden aangetrokken door de propaganda die Italië en andere Europese landen afschildert als een El Dorado, plaatsen waar alle problemen zijn opgelost, waar je werk kunt vinden en je thuis kunt voelen. Deze propaganda is zo sterk en effectief dat regeringen als Ethiopië, Tanzania, Mali en Nigeria deze al proberen te bestrijden met afschrikkingscampagnes. Op straat hangen er bijvoorbeeld grote posters met de tekst “Our Eldorado is Mali”, terwijl er in Nigeria een poster is waarop een man tegen een meisje zegt: “I can get you a job in Italy”, en daaronder: “Mensensmokkelaars kennen veel trucjes. Zeg nee”.
Mensenhandelaars verkopen hoop voor 3-4.000 euro per persoon. Dat is het tarief voor degenen die in de buurt van de Middellandse Zee vertrekken, maar velen beginnen veel verder weg en betalen veel meer.
Het feit dat ze zeer grote bedragen kunnen betalen, toont aan dat dit mensen zijn die ver boven de armoedegrens leven.
De professor schat dat de zelfverklaarde vluchtelingen gemiddeld meer dan 5000 euro per persoon moeten betalen voor de “veerboot naar Europa”. 5.000 euro komt overeen met aanzienlijke bedragen in de landen waar ze vandaan komen, in termen van koopkrachtpariteit. Neem het geval van Ghana, in geen geval het armste land van de landen van herkomst. Eén euro is gelijk aan ongeveer 3 Cedi – de lokale valuta – dus 5.000 euro is gelijk aan ongeveer 15.000 Cedi. Het gemiddelde maandsalaris in Ghana is ongeveer 120 Cedi voor een arbeider en ongeveer 300 Cedi voor een aangestelde. Laten we zeggen een gemiddelde van 200 Cedi. Gezien het feit dat het gemiddelde salaris in Italië iets minder dan 1.300 euro is, kunnen we een vergelijking maken:
15.000: 200 = X: 1.300
Het resultaat: 97.500 euro.
Dat is hoeveel men zou moeten betalen in verhouding tot het gemiddelde Italiaanse salaris, om van Afrika naar Italië te worden gebracht. Dit bedrag weerspiegelt ook de werkelijke rijkdom van deze “wanhopige” vluchtelingen in hun eigen land.
Zoals Prof. Anna Bono verder gaat, zijn deze “emigranten” in feite kinderen van de midden- en hogere klasse in hun land van herkomst. Omdat de armen niet reizen: ze hebben niet de middelen om de Afrikaanse mensensmokkelaars contant te betalen.
In het geval van emigranten uit Somalië, Eritrea of andere landen, die allemaal armer zijn dan Ghana, zou dit bedrag natuurlijk nog hoger zijn. We hebben het in deze gevallen over echt rijke klassen die deze landen verlaten, waar overigens al jaren geen oorlog meer is geweest, schrijft Unser Mitteleuropa.
Waarom besluiten deze mensen, die in hun land van herkomst als rijk moeten worden beschouwd, om Europa illegaal binnen te komen en hun huizen te verlaten? Ze willen dat het hen nog beter gaat, wat een volkomen begrijpelijke menselijke motivatie is, maar aangezien hun “verlangen” botst met ons recht om niet te verarmen, om veilig te leven, om geen illegale immigranten te hoeven accepteren en om onze tradities te behouden, moeten we ons recht boven hun verlangen stellen. Want het zijn geen “wanhopige” vluchtelingen, zoals de media ons willen doen geloven, maar relatief rijke individuen die op zoek zijn naar nog meer welvaart.
Italiaanse meisjes als lokvogels voor illegale immigranten: “Ze wachten op je…”
“Ze komen uit landen waar de democratie geen voorbeeldige hoogten heeft bereikt enz.”
Heeft u ’t hier over Nederland ?
Dat is bekend. Remedie een paar maanden lang ze terug sturen. Op een bepaald moment hebben ze geen geld meer om smokkelaars te betalen. De schepen van de NGO’s zodra ze aanmeren in beslag nemen en de bemanning in de cel laten rotten. En gewoon maling hebben aan Brussel. Steken ze er een stok voor dan gewoon alle vluchtelingen in Brussel droppen. Kijken wie de langste adem heeft.
Dat is iets wat ikal meer dan 10 jaar zeg.In de streek Irak-Syrie is hel loon van een arbeider 40-50 dollar per maand. En daarvan kan hij 5000 plus betalen? En een smartphone?ietrouwens nooit in het water valt?
En nu krijgenpotentiele “vluchtelingen een creditkaart van Brussel, om de reis te betalen….
Dit artikel is leuk, maar alweer achterhaald.
Wat we in west europa moeten doen:rechtsstemmen, en aast korans ook kantoren en huizen en schepen van NGO’s verbranden.