Waarom zijn de meeste mensen lafaards? Gehoorzaamheid en de opkomst van autoritaire regimes

“Autoritarisme in religie en wetenschap, laat staan in de politiek, wordt steeds meer geaccepteerd, niet in het bijzonder omdat zoveel mensen er expliciet in geloven, maar omdat zij zichzelf individueel machteloos en angstig voelen. Dus wat kan men anders doen…dan de politieke leider van de massa volgen…of het gezag van gewoonten, de publieke opinie, en sociale verwachtingen volgen?” ∼ Rollo May, Man’s Search for Himself

Hieronder volgt een transcriptie van deze video.

De Amerikaanse psycholoog Rollo May schreef deze woorden in 1953, en in de decennia die volgden sloop het Westen naar tirannie. Er werd een staat van massatoezicht gevestigd, de vrijheid van meningsuiting maakte plaats voor steeds meer censuur, statistische bureaucratie en verstikkende voorschriften drongen op steeds meer terreinen van het leven binnen, en de belastingtarieven bereikten niveaus die in het verleden tot een revolutie zouden hebben geleid, schrijft Academyofideas.com. De laatste jaren echter is deze sluip naar tirannie omgeslagen in een sprint, nu sommige westerse landen flirten met een regelrecht totalitair bewind. Maar het bestaan van machtshongerige en psychisch gestoorde politici die totale controle wensen, is niet wat onze situatie bijzonder precair maakt, want zulke individuen bestaan in alle tijden. Onze problemen zijn veeleer gelegen in het feit dat zeer weinig mensen de enige deugd bezitten die het tij kan doen keren in de richting van de vrijheid, namelijk de deugd van de moed. En zoals A.S. in 1978 waarschuwde:

In deze video gaan we onderzoeken hoe een hyper-conformiteit en blinde gehoorzaamheid het Westen heeft geïnfecteerd en, in het proces, de cultivatie van moed heeft verdrongen. We zullen bespreken hoe een wijdverspreide lafheid de opkomst van autoritarisme mogelijk maakt, en hoe een wedergeboorte van moed het tegengif is voor onze hachelijke politieke situatie.

De pathologische conformiteit die het Westen infecteert is al generaties aan de gang en het resultaat van een samenloop van factoren. Het wordt aangedreven door een waardesysteem waarin sociale validatie een prominente plaats inneemt. Het wordt bevorderd door het gebruik van social media en het feit dat succes op deze platforms wordt bereikt door deugdzaamheidssignalering en het zich conformeren aan de morele smaak van de dag. Het is ook een product van een onderwijssysteem dat het democratische ideaal verafgoodt en de rechten van de meerderheid boven de rechten van het individu stelt. Deze factoren, gecombineerd met andere, hebben een maatschappij van hyperconformisten gecreëerd, en zoals de psycholoog Rollo May verklaarde:

Een van de manieren waarop Westerse conformiteit zich manifesteert is door blinde gehoorzaamheid en een pathologische behoefte om regels te volgen. De meeste mensen geloven dat een goed mens een meegaand mens is, die doet wat hem wordt opgedragen door de politieke machthebbers en hun lakeien in de media en de beroemdheidscultuur. Door blindelings te gehoorzamen, slaagt de conformist er niet in onderscheid te maken tussen moraliteit en legaliteit en blijft zo moedwillig onwetend van het feit dat overheidsregels immoreel kunnen zijn, gedreven door corruptie, en dat zij soms de weg vrijmaken voor individuele en sociale ondergang. Of zoals Rollo May uitlegt:

Andere mensen een onafhankelijk oordeel, zelfverantwoordelijkheid en zelfredzaamheid zien uitoefenen, verstoort het geloof van de conformist in de waarde van gehoorzaamheid en bedreigt zo zijn gevoel van zichzelf. Het is daarom niet zo dat de conformist gehoorzaamt terwijl hij anderen de vrijheid laat om hun eigen keuze te maken, maar, zoals Stanley Feldman uitlegt in een artikel getiteld Enforcing Conformity:

Wanneer een meerderheid voorstander is van het door de overheid afdwingen van conformiteit, plaatst een samenleving zichzelf op wat de psycholoog Ervin Staub een continuüm van vernietiging noemde. Wanneer de overheid dwang en geweld gebruikt om een niet-conforme minderheid te straffen, rationaliseert de meerderheid haar steun voor dergelijke autoritaire maatregelen door de niet-conformen verder te demoniseren, wat leidt tot steeds strengere overheidsmaatregelen.

In verschillende landen in de 20e eeuw, zoals de Sovjet-Unie, Turkije, Duitsland, Cambodja en China, waren overheidsmaatregelen zoals het verbannen van bepaalde minderheidsgroepen uit restaurants, cafés en andere openbare ruimten, het opleggen van uitgaansverboden, het uit hun werk zetten, het dwingen tot het betalen van boetes en het beperken van hun vrijheid van beweging en vergadering, de eerste stappen op een continuüm van vernietiging dat eindigde in massale zondebokken, massale gevangenschap en massamoord. In zijn boek The Psychology of Good and Evil, gaat Ervin Staub dieper in op het psychologische mechanisme dat een continuüm van vernietiging mogelijk maakt.

Om het continuüm van vernietiging tegen te gaan dat een product is van te veel conformisme en te veel overheidsgeweld, moeten meer mensen handelen met morele moed. Morele moed houdt de bereidheid in om risico’s te nemen om immorele bevelen te trotseren, autoritaire overheidscontrole te verwerpen, en op te komen voor de verdwijnende waarden van waarheid, vrijheid en gerechtigheid. En zoals Rushworth Kidder uitlegt in zijn boek Moral Courage:

Sommige daden van morele moed gaan gepaard met milde risico’s, zoals belachelijk gemaakt, beledigd of uitgestoten worden. Als we ons bijvoorbeeld uitspreken tegen een status quo overtuiging in de aanwezigheid van een groep conformisten, of als we weigeren ons te houden aan sociale praktijken of mandaten die immoreel of idioot zijn, kunnen we vrienden kwijtraken of krijgen we keuzemomenten van de volgzamen. Maar dit is een kleine prijs om te betalen in ruil voor het doen van wat wij geloven dat juist is, want zoals Rollo May uitlegt:

Soms gaan daden van morele moed echter gepaard met grotere risico’s, waaronder, maar niet beperkt tot, het verlies van werk, lichamelijke of financiële straffen, gevangenisstraf, of in sommige gevallen zelfs de dood.

Carl Jung noemde de mannen en vrouwen die bereid zijn grote gevaren te trotseren in weerwil van tirannie “de ware leiders van de mensheid”. En om meer te leren over de mentaliteit van één van deze leiders kunnen we ons wenden tot het verhaal van Viktor Pestov.

In 1967 leefde Pestov als 20-jarige in de Sovjet-Unie. Zijn familie was naar Sovjetbegrippen welgesteld, en zijn moeder was een hooggeplaatst lid van de KGB. Toch kon Pestov zijn ogen niet afwenden van de laars van de tirannie die de samenleving verpletterde en dus toonde hij een grote belangstelling voor politieke zaken, en toen Sovjettanks Tsjecho-Slowakije binnenreden en met geweld het mensenrechtenprotest de kop indrukten dat bekend stond als de Praagse Lente, zei Pestov tegen zijn vriend:

Pestov en zijn broer richtten een clandestiene groep op met de naam “Vrij Rusland”, en hij waarschuwde degenen die zich aansloten dat ze waarschijnlijk binnen het jaar gearresteerd zouden worden. Maar allen waren het erover eens dat de strijd voor vrijheid het risico rechtvaardigde, en dus begonnen ze pamfletten te publiceren die de leugens van het Sovjetregime blootlegden en slopen ze in het holst van de nacht om ze te verspreiden. De KGB zag de groep al snel als een bedreiging en in 1970 werd Pestov gearresteerd, zijn moeder werd ontslagen bij de KGB en mocht nooit meer in Rusland werken, en Pestov werd veroordeeld tot 5 jaar in een Sovjet gevangenkamp.

Pestov besloot zich te verzetten tegen het Sovjetregime en bracht daarmee zichzelf, en onbedoeld ook zijn moeder, in groot gevaar, omdat hij niet met een gerust geweten kon toekijken hoe een corrupt regime van duizenden het leven van miljoenen verwoestte. Hij begreep dat als hij niet opkwam voor de vrijheid van anderen, hij niet kon verwachten dat anderen voor de zijne zouden opkomen, en dat als niemand iets deed, iedereen verdoemd was. En dus koos hij ervoor het gevaar te trotseren, te vechten voor vrijheid, en een deel van het lot van de samenleving op zijn rug te leggen. Hij zag zichzelf vechten tegen het kwaadaardige idee dat: “iemand voor jou zal denken, iemand voor jou beslissingen zal nemen”, en zoals hij uitlegde:

In een gesprek met Rushworth Kidder reflecteerde Pestov op de grote gevaren die hij vrijwillig trotseerde en op de 5 jaar die hij in de gevangenis doorbracht:

Tenzij meer mensen de morele moed kunnen opbrengen om af te zien van conformisme ten gunste van het opkomen voor vrijheid en voor wat juist is, en op zijn minst een kleine bijdrage kunnen leveren aan het bestrijden van tirannie, zullen westerse samenlevingen zich blijven bewegen in de richting van wat Ayn Rand het stadium van de ultieme omkering noemde. Of zoals zij waarschuwt:

Copyright © 2021 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Wordt 1984 een realiteit? – George Orwell’s waarschuwing aan de wereld

Volg Frontnieuws op Telegram