Iets meer dan 48 uur voor de Iraanse luchtboodschap aan Israël door het luchtruim van West-Azië, bevestigde de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken, Sergey Ryabkov, officieel wat tot nu toe op zijn best geheime diplomatieke gesprekken waren geweest:
“De Russische kant houdt contact met Iraanse partners over de situatie in het Midden-Oosten na de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat in Syrië.”
Ryabkov voegde eraan toe: “We houden voortdurend contact [met Iran]. In de nabije toekomst worden in BRICS-verband ook nieuwe diepgaande besprekingen verwacht over het hele scala aan kwesties met betrekking tot het Midden-Oosten.”
Vervolgens schetste hij The Big Picture:
“De instemming met Israëlische acties in het Midden-Oosten, die de kern vormen van het beleid van Washington, wordt in veel opzichten de hoofdoorzaak van nieuwe tragedies.”
Hier, kort samengevat, hadden we de top diplomatieke coördinator van Rusland met BRICS – in het jaar van het Russische voorzitterschap van de multipolaire organisatie – indirect berichten dat Rusland Iran steunt. Iran, moet worden opgemerkt, is pas in januari een volwaardig BRICS+-lid geworden, schrijft Pepe Escorbar.
De Iraanse luchtboodschap dit weekend bevestigde dit in de praktijk: hun raketgeleidingssystemen gebruikten het Chinese Beidou satellietnavigatiesysteem en het Russische GLONASS systeem.
Dit is Russisch-Chinese intel die van achteren leidt en een grafisch voorbeeld van BRICS+ in beweging.
Ryabkov’s “we houden voortdurend contact” plus de satellietnavigatie-informatie bevestigen de diep verweven samenwerking tussen het strategisch partnerschap Rusland-China en hun wederzijdse strategische partner Iran. Op basis van de enorme ervaring in Oekraïne wist Moskou dat de bijbelse psychopathische genocidale entiteit zou blijven escaleren als Iran maar “strategisch geduld” bleef oefenen.
Het veranderen van “strategisch geduld” in een nieuw strategisch evenwicht moest enige tijd in beslag nemen – inclusief uitwisselingen op hoog niveau met de Russische kant. Het risico bleef immers bestaan dat de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat/ambassadeursverblijf in Damascus wel eens de remix van 2024 zou kunnen blijken te zijn van de moord op aartshertog Franz Ferdinand.
En vergeet de Straat van Hormuz niet
Teheran is er in geslaagd om de massale westerse psychologische operaties om het land tot een strategische misstap te dwingen, omver te werpen.
Iran begon met een misleidende meesterzet. Toen de Amerikaans-Israëlische angstporno de pan uitrees, gevoed door onbetrouwbare westerse “informatie”, deed de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) een snelle zijwaartse zet en nam een containerschip van Israël in beslag in de buurt van de Straat van Hormuz.
Dat was een uiterst elegante manoeuvre – het collectieve westen eraan herinneren dat Teheran de Straat van Hormuz in handen heeft, een feit dat onmetelijk veel gevaarlijker is voor het hele westerse economische kaartenhuis dan een beperkte aanval op hun “vliegdekschip” in West-Azië. Dat gebeurde uiteindelijk toch.
En nogmaals, met een zekere elegantie. In tegenstelling tot dat ‘morele’ leger dat gespecialiseerd is in het doden van vrouwen, kinderen en bejaarden en het bombarderen van ziekenhuizen, moskeeën, scholen, universiteiten en humanitaire konvooien, was de Iraanse aanval gericht op belangrijke Israëlische militaire locaties zoals de Nevatim en Ramon luchtmachtbases in de Negev en een inlichtingencentrum in de bezette Golanhoogten – de drie centra die Tel Aviv gebruikte bij de aanval op het Iraanse consulaat in Damascus.
Dit was een zeer gechoreografeerde show. Meerdere vroegtijdige waarschuwingssignalen gaven Tel Aviv ruim de tijd om te profiteren van Amerikaanse informatie en gevechtsvliegtuigen en personeel te evacueren, wat naar behoren werd gevolgd door een overvloed aan Amerikaanse militaire radars die de verdedigingsstrategie coördineerden.
Het was de Amerikaanse vuurkracht die het grootste deel van wat mogelijk een zwerm van 185 Shahed-136 drones was, vernietigde – met behulp van alles van luchtverdediging op schepen tot straaljagers. De rest werd neergeschoten boven Jordanië door het leger van de Kleine Koning – de Arabische straat zal zijn verraad nooit vergeten – en vervolgens door tientallen Israëlische straaljagers.
De Israëlische verdediging was de facto verzadigd door de combinatie van zelfmoorddrones en ballistische raketten. Op het front van de ballistische raketten doorboorden verschillende raketten het dichte doolhof van Israëls luchtafweer, waarbij Israël officieel negen succesvolle treffers vermeldde – interessant genoeg allemaal treffers op superrelevante militaire doelen.
De hele show had het budget van een megablockbuster. Volgens een Israëlische functionaris kostte alleen al het gelaagde onderscheppingssysteem Israël minstens 1,35 miljard dollar, zonder de prijs van de Amerikaanse, Britse en Israëlische straaljagers mee te rekenen. Iraanse militaire bronnen schatten de kosten van hun drone- en raketsalvo’s op slechts 35 miljoen dollar – 2,5 procent van de uitgaven van Tel Aviv – gemaakt met volledig inheemse technologie.
Een nieuw West-Aziatisch schaakbord
Iran had maar een paar uur nodig om strategisch geduld eindelijk om te zetten in serieuze afschrikking, door een extreem krachtige en gelaagde boodschap te sturen naar zijn tegenstanders en het spel op het hele West-Aziatische schaakbord meesterlijk te veranderen.
Mochten de bijbelse psychopaten een echte Hete Oorlog tegen Iran beginnen, dan is er geen schijn van kans dat Tel Aviv honderden Iraanse raketten kan onderscheppen – de hypermoderne raketten die zijn uitgesloten van de huidige show – zonder een vroegtijdig waarschuwingsmechanisme verspreid over meerdere dagen. Zonder de paraplu van wapens en fondsen van het Pentagon is de Israëlische defensie onhoudbaar.
Het zal fascinerend zijn om te zien welke lessen Moskou zal trekken uit deze overvloed aan lichtjes aan de West-Aziatische hemel, zijn sluwe ogen die de hectische Israëlische, politieke en militaire scène in zich opnemen terwijl de hitte blijft stijgen op de langzaam kokende – en nu schreeuwende – kikker.
Wat de VS betreft, een oorlog in West-Azië – eentje die ze niet zelf hebben bedacht – past niet bij hun onmiddellijke belangen, zoals een ouderwetse Deep State stalwart per e-mail bevestigde:
“Dat zou een definitief einde kunnen maken aan het gebied als olieproducerende regio en de olieprijs astronomisch kunnen doen stijgen tot een niveau dat de financiële structuur van de wereld zal doen crashen. Het is denkbaar dat het banksysteem van de Verenigde Staten ook instort als de olieprijs stijgt tot 900 dollar per vat als de olie uit het Midden-Oosten wordt afgesneden of vernietigd.”
Het is geen wonder dat het Biden-combo, dagen voor de Iraanse reactie, verwoed smeekte aan onder andere Beijing, Riyad en Ankara om Teheran tegen te houden. De Iraniërs hadden er misschien zelfs mee ingestemd als de VN-Veiligheidsraad een permanent staakt-het-vuren in Gaza had afgekondigd om de regionale storm te bedaren. Washington zweeg.
De vraag is nu of het stil zal blijven. Mohammad Bagheri, chef van de generale staf van de Iraanse strijdkrachten, kwam meteen ter zake:
“We hebben via de Zwitserse ambassade een boodschap overgebracht aan Amerika dat Amerikaanse bases een militair doelwit zullen worden als ze worden gebruikt in toekomstige agressieve acties van het zionistische regime. We zullen dit als agressie beschouwen en dienovereenkomstig handelen.”
Het Amerikaanse dilemma wordt bevestigd door voormalig Pentagon analist Michael Maloof:
“We hebben zo’n 35 bases die Iran omsingelen en daardoor worden ze kwetsbaar. Ze waren bedoeld als afschrikking. Het is duidelijk dat afschrikking hier niet langer aan de orde is. Nu worden ze de achilleshiel van de Amerikanen omdat ze kwetsbaar zijn voor aanvallen.”
Alle weddenschappen zijn afgesloten over hoe de Amerikaans-Israëlische combo zich zal aanpassen aan de nieuwe Iraanse realiteit van afschrikking. Wat overblijft, voor het historische moment, is de zwanger-met-bedoeling luchtshow van moslim Iran dat eigenhandig honderden drones en raketten op Israël loslaat, een prestatie die overal in het land van de islam wordt toegejuicht. En vooral door de gehavende Arabische straat, onderworpen door vervallen monarchieën die zaken blijven doen met Israël over de lijken van de Palestijnen van Gaza heen.
Over die raketten !
Dit valt mij op, en vanaf het begin:
9 voltreffers op belangrijke Israëlische militaire infrastructuur.
Op een totaal van 3OO projectielen (tenminste zo zegt men)
En zo zegt men dus ook; meer dan 99% van Iraanse projectielen zijn onschadelijk gemaakt ?!
Ik heb in mijn vroege lager school geleerd dat 9/300 gelijk is aan 3/100 en dus = 3%
Wie nog ?
die 300 waren bijna allemaal goedkope en verouderde ‘zooi’ die wel kon knallen, maar bedoeld waren om afweer geschut (erg duur) van bv IS RA EL te verbruiken en uit te lokken, mocht ISraHell er niet in trappen, dan zouden de meesten alsnog hun werk doen, dus ze moesten wel.
dan als extraatje hun supersonische rakketten die de werkelijke actie lieten zien als waarschuwing en die niet getroffen werden wat ook bijna onmogelijk was, er was er zelfs 1 die werd onderschept qua route right on, toen ineens de snelle iets uitwijkt op die Moloch Israel raket en alsnog zijn doel haalde, overmacht, was een prachtige video, heel apart ala SF film.
wat meteen zegt, doe niet te gek, we kunnen je raken als we willen, ook jullie installaties en al helemaal bewoonde gebieden of waar jullie topstukken wonen.
en die boten van de Amerikanen en Engelse e.d., dat zijn X marks the spot als ze willen.
Hoi John,
Van die 300 afgevuurde projectielen waren er 185 super goedkope en eenvoudig te onderscheppen drones als bescherming van de raketten dus 115 raketten waarvan er 9 hun doel raakte dus afgerond 8% kwamen er doorheen in mijn berekening.
Groeten,
Hugo
“Parijs: een man verschanst zich in het Iraanse consulaat met een explosief”. En dat in het vooruitzicht van de komende OS van juli.
https://www.lefigaro.fr/faits-divers/paris-un-homme-retranche-dans-le-consulat-d-iran-avec-un-engin-explosif-20240419