De Russische militairen delen regelmatig interviews met Oekraïense militairen die zich in de Donbass-regio hebben overgegeven. Eén van die video’s toont de getuigenissen van een luitenant van de 36e brigade van de Oekraïense marine, die zich in de stad Mariupol aan de Russische strijdkrachten heeft overgegeven, bericht Southfront.org.
Hij beschrijft in detail de recente poging van Oekraïense soldaten om te ontsnappen uit de Illyich fabriek, omsingeld door Russische en DPR-troepen:
– Positie, rang, naam.
– Pustovar Dmitrij Nikolajevitsj.
– Pustovar?
– Pustovar Dmitrij Nikolajevitsj, geboren op 02.04.1986, 36e brigade, READN-eenheid, technische dienst onderhoudseenheid.
– Rang?
– Luitenant. Dienstplichtig in 2020. Er is zo’n programma – alle “jackets” worden opgeroepen, ik ben afgestudeerd aan de militaire afdeling van het instituut. Tot 43 jaar worden ze ingelijfd in het leger
– Wat jaar ook alweer?
– In 2020. Toen diende ik een jaar onder de dienstplicht, en daarna tekende ik een contract voor een jaar. Ze zeiden dat ik niet naar het buitenland mocht reizen, omdat ik ingelijfd was bij het leger en me bezig moest houden met materiaalreparaties, een kerel deed ook materiaalreparaties bij mij. Dat is eigenlijk mijn verhaal. Toen vertrok in Mariupol de hele brigade, het was ongeveer de 10e april. We kwamen onder vuur te liggen, ik sprong uit het voertuig, er werd geschoten met Grad, sprong uit de wagen en verschuilde me, vond die kerel, hij heeft altijd met mij samengewerkt, hij was shell-shocked. Onze colonne ging inmiddels verder, waarop ik hem probeerde mee te trekken. Ik trok hem mee. Wij probeerden te voet ergens te komen. Wij probeerden ons over te geven, zwaaiden met de witte vlag, er werd op ons geschoten. Wij gingen de boomplanting in.
– Waar?
– Bij het verlaten van de fabriek, daar is een meer. We verlieten de fabriek, er was een hek. Wij klommen over het hek. Toen was er een veld, ongeveer een kilometer lang, daar kwamen we doorheen. Toen gingen we naar de dichtstbijzijnde boomplanting. Ik sleepte hem daarheen. Toen was er een spoorlijn en een brug, denk ik. Ik merkte daar, onder de brug, geen mannen op. Toen zag ik ze ineens onder de brug staan. Wij probeerden ons over te geven, zwaaiden met de witte vlag. Zij begonnen op ons te schieten en wij vluchtten naar een naburige boomplantage. Er was een mortier opgesteld in de buurt van de boomplantage. Degenen die onder de brug waren, begonnen ons te achtervolgen, natuurlijk. Bij de boomplantage, in de omgeving waar de mortier was opgesteld, was een beschermende schuilkelder voor vliegtuigen. Ik glipte erin en hield hem bij zijn schouder. Ik gooide hem erin. Ik had geen andere keus. Kerels die onder de brug vandaan kwamen, benaderden het mortierteam, en vroegen hen waarschijnlijk naar wie en hoe erdoor was gekomen. Daarna brachten wij twee dagen door in de plantage. Hij voelde zich beter. Danya ging beter. En toen gingen we op pad. Wij gingen op pad door Mangoesj, … o nee, Stary Krym (de Oude Krim). Wij hadden geen kaarten, geen internet, commandanten vertelden ons niets, waar welke gebieden waren, waar uw troepen gelegerd waren, waar onze troepen gelegerd waren. Wij hadden een kompas, noord-oost, en wij gingen in de richting van Zaporozjie, verborgen in de aanplantingen. Wij probeerden door niemand gezien te worden. Wij omzeilden nederzettingen in de verte. Zo kropen wij door de controleposten heen.
– Waar bent u gevangengenomen?
– Eerlijk gezegd weet ik het niet, ik had niet eens een kaart.
– Bij welke nederzetting?
– Ik weet het niet. Er was een klein dorp. We probeerden er langs te komen. We kwamen er niet door. En hier waren wij, en zij ook. Ze begonnen op ons te schieten, we hadden geen wapens, niets, en we gaven ons onmiddellijk over. Het had geen zin om terug te vechten.
– Op 10 april kwam de hele brigade naar buiten, nietwaar?
– De hele brigade ging naar buiten. De hele brigade werd getroffen door artillerie. De hele brigade werd gebombardeerd. Dit was idioterie. Wij bleven daar meer dan een uur. Ik was in de war. Ik dacht dat wij voor een doorbraak gingen, wij moesten allemaal apart gaan, afstand houden. De luchtmacht was er enz. wij stonden tegenover overweldigende vuurkrachten enz. Gewoon idioterie, ze hielden ons allemaal bij elkaar, een uur wachten, en het inslaan begon. Wij waren van alle kanten het doelwit.
-Wie gaf het bevel om naar buiten te komen?
– Het bevel werd gegeven, naar ik begrepen heb, hoogstwaarschijnlijk door de brigadecommandant. Ze verzamelden ons allemaal bij elkaar en maakten ons klaar om te vertrekken. Mijn bezittingen lagen nog in de wagen, toen ik eruit sprong. Daar was mijn rugzak, ID-kaart, Makarov-pistool, machinegeweer. Ik dacht dus op dat moment niet aan mij wapen, want Grads waren aan het beschieten, ik sprong eruit. Toen zag ik Danya onder de Iveco (lichte militaire truck) liggen, ik haastte me erheen. Dat was het.
– En wie heeft u precies ingelicht?
– Ik kreeg van onze bevelhebbers te horen dat we weggingen.
– Rangen, namen, codenaam?
– Ik had ene Lokalenkov Pavel, zijn achternaam weet ik niet meer, commandant.
– Wat is zijn rang?
– Kolonel. Hij is commandant van mijn eenheid.
– En zijn codenaam?
– De radioroepnaam was “Bravo”. Ik hoorde altijd “Bravo”, “Bravo”.
– Oké, ik heb het. Hij is niet de eerste met zo’n codenaam. Dus, de hele brigade ging op pad? Kwam onder vuur te liggen en wat toen? Een deel van de brigade ging terug?
– Een deel van de brigade ging verder, de aangewezen richting volgend. Ik pikte deze man op, die shell-shocked was. En ik zag dat ze gewoon weggingen. Wat had ik dan moeten doen?
– Ik begrijp het. Hoeveel mannen gingen erop uit en met welke uitrusting?
-Ik kan het precieze aantal niet zeggen. Maar ongeveer denk ik, dat de hele brigade er op uit trok, dus ongeveer 1000 man.
– Op de 10e?
– Op de 10e. Er waren ongeveer drie tanks, wat betreft de zware uitrusting. Dan was er nog AA-geschut. Ik weet niet of ze intact waren, maar minstens één ervan was zeker intact. Wij hadden zelfrijdende artillerie. Het precieze aantal kan ik u niet zeggen. MAZ vrachtwagens. Wat de Grads betreft, die lieten wij staan, want de Grads waren al buiten werking. Mijn twee “Ural” vrachtwagens gingen eropuit. Ik had 4 “Ural” vrachtwagens bij me. Twee ervan werden volledig vernield.
– Hadden de Ural vrachtwagens schilden?
– Ja, we hebben ze voor vertrek met ijzer beslagen. Ongeveer 4 millimeter platen, zodat ze tenminste tegen kogels konden beschermen. De Hummers kwamen ook naar buiten, ze gingen in colonnes.
– Hoeveel Hummers waren er? In ieder geval ongeveer.
– Ik weet het niet precies, maar er waren twee Hummers, maar er reden ook BMP’s vooruit, de tanks stonden dan in dekking. Hummers worden vooral bij ons bij infanterie en verkenningsgroepen ingezet. Onze verkenningstroepen waren zwaar verslagen. Er was bijna niemand meer van hen over. Er waren nog maar weinig BMP’s over, en ook infanterie, niet veel mensen. In mijn eigen eenheid sneuvelden veel jongens.
– Ik begrijp het. Wie regelde uw vuuropdrachten?
– Dat was de taak van de bataljonscommandanten en de kolonel. Ik weet niets van artillerie. Helemaal niets.
– Moet iemand orders geven aan de artillerie? Bijvoorbeeld, om daar te richten, meer links of rechts.
– Wie deed dat… Zoals ik al zei, deden de bataljonscommandanten dat, evenals de zelfrijdende artillerie. De spotters werden traditioneel op de daken ingezet en deden het richten. Maar wat mij betreft, weet ik daar niets van, ik heb geen afstandsmeters van de artillerie gezien.
– Oké. Kwam u uit de fabriek van Illich of uit Azovmakstal?
– Eén ploeg kwam van bovengronds naar buiten, de tweede van beneden, wij kwamen van hier naar binnen. Als u mijn telefoon oplaadt, kan ik u alle kaarten laten zien. Ik heb een andere telefoon gevonden om ’s nachts als lamp te gebruiken. Hier is mijn telefoon zonder pincode. Ik heb niets te verbergen. Als u haar nu oplaadt, dan kan ik u op de kaart laten zien vanwaar wij gekomen zijn, waar wij verbleven zijn, waar wij ingezet zijn.
U kunt het controleren. Ik heb een papier ondertekend en geweigerd deel te nemen aan vijandelijkheden, te schieten enz. Ik kan uitrusting repareren enz. Zij beloofden mij daarvoor te veroordelen, want toen ik alles zag, besefte ik dat het de hel was.
-Wat gebeurde er dan wel?
– Ik bedoel het vechten in het algemeen. Ik ben geen militair, ik ben hier bij toeval terechtgekomen, dus heb ik een verklaring van afstand getekend om aan de vijandelijkheden deel te nemen. Evenals de kerel met wie ik samenwerkte. Dus hebben ze beloofd ons daarvoor te veroordelen.
– Is er communicatie in de fabriek? Internet, cellulaire communicatie?
– Er was niets. In het hoofdkwartier werd soms een verbinding aangezet. Wij hadden 45 dagen lang geen contact, ik wist niet wat er aan de hand was. Alleen soms als er internet was in het hoofdkwartier, nam ik contact op met mijn familie via Viber, of stuurde ik alleen een berichtje. Ik wilde mijn ouders niet storen, schreef hen alleen dat ik in orde was, dat is alles. Dat was alles. Geen internet, geen verbinding. Wij wisten van niets. De brigade kwam op 28 februari naar de fabriek. De eerste dagen was er nog internet. Daarna was er niets meer. En u begrijpt dat als ik uw netwerk gebruikt had, u mij meteen gevonden zou hebben. U zou onze plaats kunnen identificeren enz. Daarom hebben wij uw netwerken niet gebruikt, zelfs niet toen wij daar in de plantages op de vlucht waren. Wij wilden zo graag weten wat er aan de hand was, de kaarten controleren, enz. Maar wij hadden alleen een kompas, waarmee wij ons naar het noordoosten bewogen.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Meer dan 1.000 Oekraïense mariniers geven zich over in Mariupol
Apart, werkelijk, dat we een oorlog van ‘zo dichtbij’ kunnen meemaken, vanaf onze bank thuis, op onze laptop, met vertaling van een heel gesprek, met herkenbare zaken zoals mobiel, en een gevonden mobiel als lamp, e.d. Maar wat een raar verhaal… het lijkt wel een script voor een B-movie.
Vreemd; in 1945 hetzelfde als toen Isis gevangen genomen werden en nu: die legers bestaan voor 98% uit non-combat units; koks vooral……..