Toen Vladimir Poetin onlangs werd gevraagd naar het mogelijke gebruik van kernwapens in de context van Oekraïne, was een beetje kennis van Russische straattaal nodig om zijn antwoord te begrijpen.
De Russische president Vladimir Poetin staat bekend om een heleboel dingen – zijn “in your face” toespraken, zijn marathon persconferenties zonder script en zijn stoïcijnse onbewogenheid bij tegenslagen, schrijft Scott Ritter.
Eén ding dat er voor de gemiddelde waarnemer niet uitspringt, is zijn aardse gevoel voor humor. Ervaren Poetin-watchers weten dat de Russische leider zijn formele presentaties af en toe kruidt met kleurrijke kwinkslagen die, tenzij men goed thuis is in de Russische spreektaal, gemist kunnen worden door de toevallige luisteraar.
Tijdens de discussieperiode van 16 juni van de plenaire zitting van het 2023 St. Petersburg International Economic Forum, werd de Russische leider gevraagd naar zijn mening over het mogelijke gebruik van kernwapens in de context van het lopende Oekraïense conflict.
“Dit gebruik van kernwapens is zeker theoretisch mogelijk,” antwoordde Poetin botweg.
“Voor Rusland is dit mogelijk als er een bedreiging wordt gecreëerd voor onze territoriale integriteit, onafhankelijkheid en soevereiniteit, het bestaan van de Russische staat. Kernwapens worden gemaakt om onze veiligheid in de breedste zin van het woord en het bestaan van de Russische staat te waarborgen.”
Poetins antwoord weerspiegelde de aloude Russische nucleaire doctrine, die het gebruik van kernwapens voorschrijft in het geval van een existentiële dreiging, nucleair of anderszins, voor het voortbestaan van Rusland.
Poetin probeerde vervolgens het publiek gerust te stellen. “Maar ten eerste hebben we zo’n behoefte niet,” merkte Poetin op, “en ten tweede verlaagt alleen al de factor van redeneren over dit onderwerp de mogelijkheid om de drempel voor het gebruik van wapens te verlagen. Dit is het eerste deel.”
Wat daarna kwam was klassiek Poetin. “Het tweede is dat we meer van zulke wapens [d.w.z. tactische kernwapens] hebben dan de NAVO-landen. Ze weten ervan en ze overtuigen ons allemaal om gesprekken over reducties te beginnen.”
Poetin pauzeerde, haalde zijn schouders op en zei met een halve glimlach “Khren Im”.
Khren Im is een Russische slangterm die is afgeleid van het woord “mierikswortel” (khren), dus een letterlijke vertaling van de door Poetin gebruikte zin zou zijn “mierikswortel hen”. Maar khren lijkt sterk op een meer zoute term die gebruikt wordt om mannelijke genitaliën te beschrijven, en wanneer het op deze manier gebruikt wordt, betekent khren Im “F*ck them”.
“F*ck them, weet je?” zei Poetin, tot duidelijk gejubel van het publiek. “Zoals onze mensen zeggen. Want, in de onhandige termen van de economie, is dit ons concurrentievoordeel.”
De “them” in de mierikswortelreferentie van de Russische president zijn de Verenigde Staten. Twee weken voor de man-in-de-straat-reactie van Poetin, op 2 juni, sprak de nationale veiligheidsadviseur van de Amerikaanse president Joe Biden, Jake Sullivan, een conferentie toe die werd georganiseerd door de Arms Control Association, in Washington D.C. Het onderwerp was, niet verrassend, de aanpak van de regering van de Amerikaans-Russische wapenbeheersing.
Biden’s Nucleaire Strategie
Sullivan maakte zijn publiek duidelijk dat de nucleaire strategie die de regering Biden in oktober 2022 had goedgekeurd, intact zou blijven tot 2026, wanneer de laatste overgebleven Amerikaans-Russische wapenbeheersingsovereenkomst, het New START-verdrag uit 2010, zou aflopen.
Zodra het New START-verdrag afloopt, en zonder een overeenkomst om het te vervangen door een nieuwe overeenkomst, zei Sullivan dat, gezien de stand van zaken tussen de VS en Rusland als het gaat om wapenbeheersing, de VS geen andere keuze zouden hebben dan nieuwere, gevaarlijkere kernwapens te ontwikkelen en in te zetten.
Sullivan legde vervolgens de zaak van de regering Biden tegen Rusland uit, te beginnen met de Russische opschorting van het New START-verdrag zelf. De reden die Rusland gaf voor deze opschorting werd niet genoemd, namelijk de onmogelijkheid vanuit Russisch oogpunt om strategische nucleaire wapenreducties uit te voeren op een moment dat de Verenigde Staten een beleid in Oekraïne voerden van het voeren van een proxy-conflict met als doel de strategische nederlaag van Rusland.
Vanuit Russisch perspectief was het nastreven van een coöperatieve vermindering met de VS van de strategische capaciteit die, door haar opzet, bedoeld is om de strategische nederlaag van Rusland te voorkomen, op een moment dat de VS de strategische nederlaag van Rusland nastreefde, een non-starter.
Eveneens onuitgesproken bleef Ruslands bewering dat de VS het New START-verdrag overtraden door zo’n 101 strategische overbrengingssystemen niet te laten inspecteren, ondanks het feit dat dit verplicht was volgens de bepalingen van het New START-verdrag.
Khren Im.
Sullivan hekelde de de beslissing van Rusland om tactische kernwapens in Wit-Rusland te stationeren, zonder in te gaan op de dreigementen aan het adres van Wit-Rusland door verschillende NAVO-leden, waaronder Polen en de Baltische staten. Hij erkende ook niet dat de Russische actie gelijkenissen vertoont met een gelijkaardig Amerikaans beleid om ongeveer 100 nucleaire B-61 gravitatiebommen te stationeren op het grondgebied van vijf NAVO-landen.
Khren Im.
Sullivan bekritiseerde Rusland sterk voor zijn totale minachting voor het internationale recht, inclusief wapenbeheersingsverdragen zoals het Verdrag inzake Conventionele Strijdkrachten in Europa (CFE) waaruit Rusland zich onlangs terugtrok, zonder het Russische besluit in het juiste historische perspectief te plaatsen.
Dit perspectief omvat de voortdurende veronachtzaming door de VS en de NAVO van opzettelijke ongelijkheden in de CFE-structuur die het gevolg waren van de voortdurende uitbreiding van de NAVO. De Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur erkende ook niet dat het de VS waren, en niet Rusland, die zich hadden teruggetrokken uit het Anti-Ballistic Missile Treaty en het Intermediate Forces Treaty, die beide als fundamenteel worden beschouwd voor alle wapenbeheersingsverdragen in de toekomst.
Khren Im.
Sullivans presentatie ging voorbij aan saillante zaken zoals het doel achter NAVO’s certificering van het F-35 gevechtsvliegtuig als een nucleair overbrengingssysteem, en wat de inzet van nucleair capabele F-35’s in NAVO-landen die niet zijn opgenomen in het bestaande gedeelde nucleaire defensieschema betekende voor de reikwijdte en schaal van het nucleaire afschrikkingsmodel van de NAVO, gezien de voortdurende NAVO Baltic Air Policing en South European Air Policing operaties.
Sullivan ging ook niet in op de huidige “launch-on-warning” houding van de regering Biden, die de VS positioneert om een eerste nucleaire aanval op Rusland uit te voeren, en de rol die de voortdurende patrouilles in Europa en Azië door Amerikaanse B-52H strategische bommenwerpers met nucleair vermogen spelen, inclusief agressieve vluchtprofielen die de lancering van nucleair bewapende kruisraketten tegen Sint-Petersburg lijken te simuleren.
Sullivan negeerde ook de impact van de lopende plannen van de regering Biden om middellange- en lange-afstandsraketten met nucleaire capaciteit terug te brengen naar het Europese theater, op het algehele nucleaire machtsevenwicht tussen de VS-NAVO en Rusland.
Khren Im.
Een dag voordat Poetin het Internationale Economische Forum van Sint-Petersburg toesprak, sprak de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken Sergej Ryabkov de media toe over de “tegengestelde, onverzoenlijke standpunten” van Rusland en de VS over de hervatting van de besprekingen over het Nieuwe START-verdrag. “De opschorting van New START blijft van kracht,” zei Ryabkov, “en deze beslissing kan alleen worden herroepen of heroverwogen als de VS zich bereid tonen om hun fundamenteel vijandige beleid ten opzichte van de Russische Federatie op te geven.”
Khren Im.
Poetin noch Ryabkov leken zich zorgen te maken over de retorische aanmatiging van Jake Sullivan voor de Arms Control Association. Hetzelfde kan niet gezegd worden van Sergej Karaganov, een bekende Russische politicoloog, econoom en academicus. Op 13 juni publiceerde Karaganov een artikel, “A Difficult but Necessary Decision,” in het tijdschrift Russia in Global Affairs. Hierin prijst Karaganov kernwapens als “Gods wapen” en roept hij Rusland op om een nucleaire aanval uit te voeren op “een aantal doelen in een aantal landen om degenen die hun verstand hebben verloren tot rede te brengen”.
Karaganov stelt dat, in reactie op het beleid van het door de VS geleid door het collectieve Westen dat de strategische nederlaag van Rusland nastreeft, en omdat Rusland naar zijn mening niet over de conventionele militaire capaciteit beschikt om meer te bereiken dan een “bevroren” conflict in Oekraïne dat het zou veroordelen tot een staat van eeuwigdurend conflict met Oekraïne en het collectieve Westen, moet Rusland “een strategie van intimidatie en afschrikking en zelfs het gebruik van kernwapens opzetten” die, indien correct uitgevoerd, ertoe zou leiden dat “het risico van een ‘vergeldings’-aanval met kernwapens of een andere aanval op ons grondgebied tot een absoluut minimum kan worden beperkt.”
“Alleen een gek,” merkt Karaganov op, “die bovenal Amerika haat, zal het lef hebben om terug te slaan ter ‘verdediging’ van de Europeanen, en daarmee zijn eigen land in gevaar brengen en het conditionele Boston opofferen voor het conditionele Poznan. Zowel de VS als Europa,” concludeert Karaganov, “weten dit heel goed, maar ze denken er gewoon liever niet over na.”
Biden lijkt naar een soortgelijke conclusie te neigen. Tijdens een fundraiser waar hij het besluit van Rusland om tactische kernwapens in Wit-Rusland te stationeren aan de kaak stelde, sprak Biden over zijn angst dat Poetin zijn toevlucht zou kunnen nemen tot het gebruik van tactische kernwapens.
“Toen ik hier ongeveer twee jaar geleden zei dat ik me zorgen maakte over het opdrogen van de Colorado rivier, keek iedereen me aan alsof ik gek was,” zei Biden. “Ze keken me aan zoals toen ik zei dat ik me zorgen maak over Poetin die tactische kernwapens gebruikt. Het is echt,” concludeerde Biden.
Het is echt.
Zonder gekheid, meneer de president. Het is zo echt als het maar kan. Hoewel mensen zich terecht zorgen maken over de beleidsaanbevelingen van prominente Russen zoals Karaganov, moeten ze ook de onderliggende oorzaak van zulke uitspraken aanpakken, namelijk het beleid van de regering Biden om de strategische nederlaag van Rusland in Oekraïne te bereiken, schijnbaar tegen elke prijs (vooral als de prijs wordt betaald in het bloed van Oekraïense soldaten).
Rusland zal geen kernwapens gebruiken om de taken uit te voeren die zijn vastgelegd in zijn Speciale Militaire Operatie. Het zal kernwapens gebruiken om de Russische territoriale integriteit te bewaren.
De realiteit van vandaag is, dankzij het onverantwoordelijke beleid van de VS en haar NAVO-bondgenoten, die de uitbreiding van de NAVO tot aan de Russische grenzen hebben nagestreefd terwijl ze elke kans hebben laten liggen om een conflict met Rusland over Oekraïne te voorkomen, dat er een oorlog woedt tussen Rusland en Oekraïne, waardoor Oekraïne onherroepelijk 20 procent van zijn grondgebied heeft verloren (de oblasten Kherson, Zaparizhia, Donetsk en Lugansk, samen met de Krim).
Al dat grondgebied is opgenomen in de Russische Federatie en maakt elke poging om ze van Rusland af te pakken per definitie tot een existentieel conflict waarbij, als Rusland zou verliezen, het gebruik van kernwapens onvermijdelijk zou zijn.
En toch blijven Biden en zijn NAVO-bondgenoten een Oekraïense fantasie voeden waarin de herovering van deze gebieden door Oekraïne een wenselijke uitkomst is.
Hebben Biden, zijn adviseurs of het Amerikaanse publiek nagedacht over de mogelijke gevolgen van deze actie? Zijn zij bereid Boston in te ruilen voor Poznan, of de mensheid op te offeren om de Oekraïense gevoeligheden te sussen?
Het antwoord lijkt “nee” te zijn.
Wat Rusland betreft, laat men zich leiden door de woorden van Vladimir Poetin: “Khren Im”.
F*ck them.
Maar in werkelijkheid: F*ck us.
Ons allemaal.
Als deze waanzin onverminderd door mag gaan, is het licht uit voor de hele mensheid.
Kauw daar maar eens op de volgende keer dat u het Oekraïense tegenoffensief toejuicht of het gebruik van Amerikaans belastinggeld om het Oekraïense leger te financieren toejuicht.
Het is de hoogste tijd voor het Westerse publiek om in te zien dat onze enige hoop op een overleefbare toekomst er een is waarin wapenbeheersing en nucleaire ontwapening weer de hoeksteen vormen van een Amerikaans-Russische relatie, en dat de kortst mogelijke weg om dat doel te bereiken is dat Rusland zijn oorlog tegen Oekraïne wint.
En voor de politici in de VS en Europa die hun politieke toekomst hebben geïnvesteerd in de suïcidale missie om de anti-Russische fantasieën van Oekraïne te voeden?
Khren Im.
Het ‘probleem’ is dat Scott Ritter alles gezegd heeft in dit uitstekende artikel en er niets meer aan toe te voegen is. Maarjuist omdat ik vind dat deze bijdrage een reactie verdient reageer ik er op deze manier op.
Jammer dat de veelzeggende Nederlandse term (iemand) bij de kloten nemen niet vertaald kan worden in het Engels. Landen met meer achtergrond hebben meer folklore. Ook het Engels is omslachtig. Daarom ondanks het feit dat de duivel ons misschien van bovenaf is opgelegd blijf ik de term bruikbaar vinden.
Er zijn allerlei kansen in het dagelijks leven waar men wat mee kan, maar ze denken allemaal dat er net zoals met hun vriendje en vriendinnetje steeds weer wat anders is, terwijl de belangrijkste kansen niet zo in elkaar zitten; ze zijn uniek. En daarna is er geen heldenrol meer voor je weggelegd. Het gaat erom dat je er iets mee doet, maar juist vanwege de zelf-verering als held gebeurt dat niet. Of dacht je dat alles gezegd wordt voor de kat z’n kut?
Ik denk dat enkel uw kennis van de Engelse taal ontoereikend is om deze Vlaamse term te vertalen. He has him by the nuts. The short and curlies. A handful of bollocks…
Zoals de patiënt zei met zijn hand in het kruis van de tandarts: “wij gaan elkaar geen pijn doen hé?”