Even leek het erop dat de werkelijkheid zich eindelijk een weg had weten te banen door de dichte mist van propaganda gestuurde misinformatie die de berichtgeving in de Westerse media over de “Speciale Militaire Operatie” van Rusland in Oekraïne had beheerst, schrijft Scott Ritter.
In een verbluffende bekentenis merkte Oleksandr Danylyuk, een voormalig hooggeplaatst adviseur van het Oekraïense Ministerie van Defensie en Inlichtingendiensten, op dat het optimisme dat in Oekraïne heerste na het besluit van Rusland om “Fase Een” van de SMO (een grote militaire schijnbeweging in de richting van Kiev) te beëindigen, en “Fase Twee” (de bevrijding van de Donbass) te beginnen, niet langer gerechtvaardigd was. “De strategieën en tactieken van de Russen zijn op dit ogenblik totaal anders,” merkte Danylyuk op. “Zij hebben veel meer succes. Zij hebben meer middelen dan wij en zij hebben geen haast.”
“Er is nu veel minder ruimte voor optimisme,” concludeerde Danylyuk.
Kortom, Rusland was aan de winnende hand.
De conclusies van Danylyuk kwamen niet voort uit een of andere esoterische analyse, ontleend aan Sun Tzu of Clausewitz, maar uit elementaire militaire wiskunde. In een oorlog die steeds meer gedomineerd werd door de rol van de artillerie, was Rusland gewoon in staat om meer vuurkracht op het slagveld te brengen dan Oekraïne.
Oekraïne begon het huidige conflict met een artillerie-inventaris die 540 122mm gemotoriseerde artillerie kanonnen, 200 getrokken 122mm houwitsers, 200 122mm meervoudige raketlanceersystemen, 53 152mm gemotoriseerde kanonnen, 310 getrokken 152mm houwitsers, en 96 203mm gemotoriseerde kanonnen omvatte, voor ongeveer 1.200 artillerie- en 200 MLRS-systemen.
De afgelopen meer dan 100 dagen heeft Rusland zowel de artilleriestukken van Oekraïne als de bijbehorende munitieopslagplaatsen meedogenloos bestookt. Op 14 juni verklaarde het Russische Ministerie van Defensie dat het “521 installaties van meervoudige lanceerraketsystemen” en “1947 veldartilleriegeschut en mortieren” vernietigd had.
Zelfs als de Russische cijfers opgeblazen zijn (zoals meestal het geval is als het gaat om schattingen van oorlogsschade), dan nog komt het erop neer dat Oekraïne aanzienlijke verliezen heeft geleden onder juist die wapensystemen – artillerie – die het meest nodig zijn om de Russische invasie tegen te gaan.
Maar zelfs als het Oekraïense arsenaal van 122mm en 152mm artilleriestukken uit het Sovjet-tijdperk nog gevechtswaardig zou zijn, dan is de realiteit volgens Danylyuk dat Oekraïne bijna geen munitie meer heeft voor deze systemen, en dat de voorraden munitie uit de voormalige Oost-Europese landen van het Sovjet-blok, die dezelfde wapenfamilie gebruikten, uitgeput zijn.
Oekraïne moet het doen met wat er nog over is van zijn vroegere Sovjetmunitie, terwijl het probeert moderne westerse 155mm artilleriesystemen op te nemen, zoals het gemotoriseerde Caesar kanon uit Frankrijk en de M777 houwitser van Amerikaans fabricaat.
Maar de verminderde capaciteit betekent dat Oekraïne slechts zo’n 4.000 à 5.000 artilleriegranaten per dag kan afvuren, terwijl Rusland met meer dan 50.000 antwoordt. Dit tienvoudige verschil in vuurkracht is een van de meest beslissende factoren gebleken in de oorlog in Oekraïne, waardoor Rusland in staat is de Oekraïense verdedigingsstellingen te vernietigen met een minimaal risico voor zijn eigen grondtroepen.
Verliezen
Dit heeft geleid tot een tweede niveau van onevenwichtigheid in de militaire wiskunde, namelijk het aantal slachtoffers.
Mykhaylo Podolyak, een hooggeplaatst hulpje van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, schatte onlangs dat Oekraïne tussen de 100 en 200 soldaten per dag verloor aan de frontlinies met Rusland, en nog eens zo’n 500 gewonden. Dit zijn onhoudbare verliezen, veroorzaakt door het voortdurende verschil in gevechtscapaciteit tussen Rusland en Oekraïne, gesymboliseerd, maar niet beperkt tot, de artillerie.
Als erkenning van deze realiteit heeft de secretaris-generaal van de NAVO, Jen Stoltenberg, aangekondigd dat Oekraïne meer dan waarschijnlijk territoriale concessies aan Rusland zal moeten doen als onderdeel van een eventueel vredesakkoord, waarbij hij vroeg,
“Welke prijs bent u bereid te betalen voor vrede? Hoeveel grondgebied, hoeveel onafhankelijkheid, hoeveel soevereiniteit… bent u bereid op te offeren voor vrede?”
Stoltenberg, die in Finland sprak, merkte op dat soortgelijke territoriale concessies die Finland aan het eind van de Tweede Wereldoorlog aan de Sovjet-Unie had gedaan, “een van de redenen was waarom Finland in staat was als een onafhankelijke soevereine natie uit de Tweede Wereldoorlog te komen.”
Even samenvatten – de secretaris-generaal van het transatlantische bondgenootschap, die er verantwoordelijk voor is dat Oekraïne in zijn huidige conflict met Rusland is gestort, stelt nu voor dat Oekraïne bereid is het permanente verlies van soeverein grondgebied te aanvaarden, omdat de NAVO zich misrekend heeft en Rusland – in plaats van vernederd te worden op het slagveld en economisch verpletterd te worden – op beide fronten aan de winnende hand is.
Doortastend.
Dat de secretaris-generaal van de NAVO zo’n aankondiging zou doen is veelzeggend om verschillende redenen.
Verbijsterend verzoek
Ten eerste vraagt Oekraïne om 1000 artilleriestukken en 300 meervoudige lanceerraketsystemen, meer dan de hele inventaris in actieve dienst van het Amerikaanse leger en het Amerikaanse korps mariniers samen. Oekraïne vraagt ook om 500 hoofdgevechtstanks – meer dan de gecombineerde voorraden van Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.
Kortom, om Oekraïne op het slagveld concurrerend te houden, wordt de NAVO gevraagd haar eigen defensie tot letterlijk nul terug te brengen.
Veelzeggender is echter wat de cijfers zeggen over de gevechtskracht van de NAVO tegenover Rusland. Als de NAVO gevraagd wordt haar wapenarsenaal leeg te maken om Oekraïne in het spel te houden, dan moet men rekening houden met de verliezen die Oekraïne tot dan toe geleden heeft en met het feit dat Rusland in staat lijkt zijn huidige niveau van gevechtsactiviteit onbeperkt vol te houden. Dat is juist – Rusland heeft zojuist het equivalent van de belangrijkste strijdmacht van de NAVO in actieve dienst vernietigd en heeft nog niet met de ogen geknipperd.
Men kan zich alleen maar voorstellen wat voor berekeningen er in Brussel worden gemaakt, nu de militaire strategen van de NAVO erover nadenken dat hun alliantie niet in staat is Rusland te verslaan in een grootschalige Europese conventionele oorlog te land.
Maar er is nog een andere conclusie die uit deze cijfers naar voren komt – dat wat de V.S. en de NAVO ook doen om het arsenaal van Oekraïne van dienst te zijn, Rusland de oorlog gaat winnen. De vraag is nu hoeveel tijd het Westen Oekraïne kan kopen, en tegen welke prijs, in een vergeefse poging om de pijngrens van Rusland te ontdekken om het conflict tot een einde te brengen op een manier die iets anders is dan de huidige weg naar onvoorwaardelijke overgave.
De enige vragen die blijkbaar in Brussel beantwoord moeten worden, is hoe lang het Westen het Oekraïense leger in het veld kan houden, en tegen welke prijs. Elke rationele actor zou snel beseffen dat elk antwoord een onaanvaardbaar antwoord is, gezien de zekerheid van een Russische overwinning, en dat het Westen moet ophouden met het voeden van de zelfmoordfantasie van Oekraïne om zich te herbewapenen voor de overwinning.
En daar komt The New York Times, podium rechts. Hoewel het een brug te ver zou zijn voor zelfs de creatieve geesten bij de Gray Lady om te proberen het verhaal over de gevechten in de Donbass na de vernietigende realiteitscheck volledig opnieuw vorm te geven – het schrijfequivalent van proberen tandpasta terug in de tube te doen. Heeft niettemin de redactie een paar voormalige “militaire analisten” kunnen interviewen, die een scenario in elkaar hebben geflanst dat de vernedering van Oekraïne op het slagveld transformeert.
“Militaire analisten”
Zij beschreven een listige strategie om Rusland in een stedelijke oorlogsnachtmerrie te lokken, waar het, ontdaan van zijn artillerievoordeel, gedwongen was soldaten op te offeren in een poging de vastberaden Oekraïense verdedigers uit hun geharde stellingen te graven, gelegen tussen het puin van een “dode” stad – Severodonetsk. [Oekraïense troepen trokken zich vrijdag uit de stad terug].
Volgens Gustav Gressel, een voormalige Oostenrijkse militair die militair analist geworden is, “als de Oekraïners erin slagen om te proberen hen [de Russen] mee te sleuren in een gevecht van huis tot huis, is er een grotere kans dat ze slachtoffers bij de Russen veroorzaken die ze zich niet kunnen veroorloven.”
Volgens Mykhailo Samus, een voormalige Oekraïense marineofficier die nu denktankanalist is, is de Oekraïense strategie om Rusland in een stedelijke gevechtsnachtmerrie te slepen, tijd te kopen voor herbewapening met de zware wapens die het Westen heeft geleverd, om “de offensieve mogelijkheden van de vijand [Rusland] uit te putten, of te verminderen.”
De Oekraïense operationele concepten die in Severodonetsk in het spel zijn, zo beweren deze analisten, hebben hun wortels in vroegere Russische ervaringen met stadsgevechten in Aleppo, Syrië en Mariupol. Wat deze zogenaamde militaire deskundigen ontgaat, is dat zowel Aleppo als Mariupol beslissende Russische overwinningen waren; er waren geen “buitensporige slachtoffers,” geen “strategische nederlaag.”
Als The New York Times de moeite had genomen om de CV’s van de geraadpleegde “militaire deskundigen” te controleren, dan had zij twee mannen gevonden die zo diep in de Oekraïense propagandamolen verankerd zijn, dat hun respectieve meningen zo goed als onbruikbaar zijn voor elke journalistiek die ook maar een greintje onpartijdigheid bezat. Maar dit is The New York Times.
Gressel is de bron van wijsheden als:
“Als wij hard blijven, als de oorlog eindigt in een nederlaag voor Rusland, als die nederlaag duidelijk en innerlijk pijnlijk is, dan zal hij de volgende keer wel twee keer nadenken voordat hij een land binnenvalt. Daarom moet Rusland deze oorlog verliezen.”
En:
“Wij in het Westen… wij allemaal, moeten nu elke steen omkeren en zien wat er gedaan kan worden om Oekraïne deze oorlog te laten winnen.”
Blijkbaar omvat het draaiboek van Gressel voor de overwinning van Oekraïne het uit het niets verzinnen van een Oekraïense strategie om de perceptie van de mogelijkheid van een Oekraïense militaire overwinning te beïnvloeden.
Samus probeert op dezelfde manier het narratief te veranderen van de Oekraïense frontstrijdkrachten die in Severodonetsk vechten. In een recent interview met het Russischtalige tijdschrift Meduza, verklaart Samus dat:
“Rusland heeft veel troepen [in de Donbass] geconcentreerd. De Oekraïense strijdkrachten trekken zich geleidelijk terug om omsingeling te voorkomen. Zij begrijpen dat de inname van Severodonetsk uit praktisch oogpunt niets verandert voor het Russische of het Oekraïense leger. Het Russische leger verspilt nu enorme middelen om politieke doelstellingen te bereiken en ik denk dat die heel moeilijk aan te vullen zullen zijn… [voor] het Oekraïense leger is de verdediging van Severodonetsk niet voordelig. Maar als zij zich terugtrekken naar Lysychansk zullen zij in gunstiger tactische omstandigheden verkeren. Daarom trekt het Oekraïense leger zich geleidelijk terug of verlaat het Severodonetsk, en houdt het vast aan de gevechtsmissie. De gevechtsmissie is het vernietigen van vijandelijke troepen en het uitvoeren van offensieve operaties.”
De waarheid is dat er niets opzettelijks is aan de Oekraïense verdediging van Severodonetsk. Het is het bijproduct van een leger dat zich volledig terugtrekt, wanhopig probeert wat verdedigingsruimte te bemachtigen, om vervolgens verpletterd te worden door de brute aanval van superieure Russische artillerie-gebaseerde vuurkracht.
Voor zover Oekraïne probeert de Russische opmars te vertragen, gebeurt dat door de volledige opoffering van de soldaten aan het front, duizenden mensen die in de strijd geworpen worden met weinig of geen voorbereiding, training of uitrusting, en die hun leven inruilen voor tijd, zodat de Oekraïense onderhandelaars kunnen proberen de NAVO-landen ervan te overtuigen hun militaire levensvatbaarheid te verhypothekeren op de valse belofte van een Oekraïense militaire overwinning.
Dit is de lelijke waarheid over het Oekraïne van vandaag – hoe langer de oorlog voortduurt, hoe meer Oekraïners er zullen sterven, en hoe zwakker de NAVO zal worden. Als het aan mensen als Samus en Gressel wordt overgelaten, zal het resultaat honderdduizenden dode Oekraïners zijn, de vernietiging van Oekraïne als een levensvatbare natiestaat, en de uitholling van de gevechtscapaciteit van de NAVO in de frontlinie, en dat alles opgeofferd zonder de onvermijdelijkheid van een strategische Russische overwinning wezenlijk te veranderen.
Hopelijk zal het gezond verstand zegevieren, en zal het Westen Oekraïne van de verslaving aan zware wapens afhelpen, en het ertoe aanzetten een vredesregeling te aanvaarden die, hoewel bitter van smaak, nog iets van Oekraïne zal overlaten voor toekomstige generaties om opnieuw op te bouwen.
Scott Ritter is een voormalig inlichtingenofficier van de Amerikaanse Marine, die in de voormalige Sovjet-Unie diende om wapenbeheersingsverdragen uit te voeren, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak om toe te zien op de ontwapening van MVW.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Rutte zegt dat de NAVO Oekraïne gebruikt als proxy tegen Rusland
Met 1 gerichte bom op het rattennest in Kiev en het probleem is snel opgelost en wappert er een witte vlag boven het regeringsgebouw en heeft de NAVO het nakijken.
Zelensky als president van Oekraïne heeft gezegd dat het gaat om de verdediging van de Nieuwe Wereld Orde van Klaus Schwab waar de Oekraïne voor staat. Veel analisten van de oorlog in Oekraïne hebben deze dimensie genegeerd en verdringen het idee dat Poetin de vrijmetselarij de rug heeft toegekeerd wat binnen deze sekte de doodstraf betekent. Aangezien zowat alle regeringen zoals de Nederlandse geïnfiltreerd zijn door de vrijmetselarij kan je met recht spreken van een strijd van Rusland tegen “de Nieuwe Wereld Orde” waarvan Rutte als vrijmetselaar lid is en in staat is Nederland ongewild in de oorlog met Rusland sleurt. Het zal onmogelijk zijn Rutte als volksverrader rechtmatig veroordeeld te krijgen omdat de rechterlijke macht en de advocatuur in Nederland een verplichte eed van trouw afgelegd hebben aan de Koning die immers een vrijmetselaar is. Dat kan alleen als de koning afgezet wordt.
Zolang de Amerikanen (AZR) het beleid bepaald, zal het land en waarschijnlijk alle NATO landen uiteindelijk opgeofferd worden. Door hun eigen incompetentie en kortzichtigheid. Want Amerikanen (AZR) kunnen niet onderhandelen, want zij veronderstellen dat zij ten aller tijden beter en wijzer zijn op alle fronten. Ook al vaagt de tegenpartij hun compleet van het veld. Blijven de Amerikanen (AZR) tegen het beter weten in volharden in hun zienswijze. Deze ontkenning van hun eigen falen op alle fronten, blijven zij volhouden tot de laatste man. Maar dan nog komen zij niet tot inkeer. De Amerikanen (AZR) zien zich zelf als de uitverkorende van de wereld en daarmee moet en zal iedereen voor moeten buigen. Zolang er leden van het Angelo Zionisten Rijk nog macht hebben, zal er geen vrede op de aarde mogelijk zijn.
Het zal waarschijnlijk onmogelijk worden om steden als Mariupol en Severodonetsk terug te veroveren zonder ervaren soldaten. Oekraine heeft daarvoor te weinig soldaten en buitenlandse huurlingen om het verlorenen terug te winnen, want we spreken dan over hetzelfde scenario als in dit artikel, maar dan in omgekeerde richting. Dit zal alleen lukken met een algehele Poolse mobilisatie vrees ik
De Polen zullen er dan achter komen wat lidmaatschap van de EU en NAVO inhoudt… een andere optie on het verlorene terug te winnen zonder “bezettingssoldaten” zie ik niet
Johnson en Trudeau grappen over Poetin tijdens G7
De Britse premier Boris Johnson en zijn Canadese tegenhanger Justin Trudeau (foto Reuters) hebben de eerste vergadering van de driedaagse G7-top in de Beierse Alpen afgetrapt met een rondje grappen over de Russische president Vladimir Poetin.
De G7-landen, de groep van de zeven belangrijkste industrielanden, zitten sinds vandaag/zondag samen met de EU bijeen in Duitsland. Het belangrijkste onderwerp op de agenda is de Russische invasie in Oekraïne en de impact daarvan op de westerse economieën.
Tijdens de eerste werkvergadering van de zeven wereldleiders kon er ondanks de ernst van de situatie toch een grapje van af. De Britse premier Boris Johnson vroeg zijn collega’s of hij zijn kostuumvest moest aanhouden voor de traditionele groepsfoto, want “we moeten allemaal tonen dat we stoerder zijn dan Poetin”.
De Canadese eerste minister Justin Trudeau antwoordde daarop dat daarvoor een “ritje te paard in bloot bovenlijf” nodig zou zijn, een verwijzing naar de geënsceneerde fotoshoot met de Russische president Vladimir Poetin van jaren geleden, waarop hij halfnaakt te zien was
Leuk die Telegraaf al maanden de ene leugen na de ander ze worden steeds wanhopiger wat een zwijnen krant is dat.