Ik heb de afgelopen twee jaar vaak geschreven over wat misschien wel het belangrijkste onderdeel is van de militaire betrokkenheid van de VS/NAVO in de Oekraïense oorlog: de ISR-middelen (Intelligence, Surveillance en Reconnaissance) die vanaf het begin alomtegenwoordig waren op het slagveld.
Ik heb vaak mijn verwachting uitgesproken dat de Russen zich uiteindelijk gedwongen zouden voelen om “er iets aan te doen”, schrijft Wiliam Schryver.
Tot nu toe hebben ze hooguit een MQ-9 bewakingsdrone boven de Zwarte Zee neergehaald, door hem te laten neerstorten door een Su-27, hem te besproeien met vliegtuigbrandstof en hem mogelijk zelfs een duwtje in de rug te geven.
Maar de serieuze platformen – de RQ-4 onbemande drones en de verschillende bemande jets vol met elektronische snufjes – hebben min of meer ongehinderd hun gang kunnen gaan.
We kunnen tenminste zeggen dat er nog geen enkele is neergeschoten.
We weten niet hoe succesvol de Russen tot nu toe zijn geweest in het ontwikkelen van effectieve tegenmaatregelen tegen ISR van de NAVO.
Natuurlijk vliegen deze toestellen ofwel in “internationaal luchtruim” of (voornamelijk) in het luchtruim van Roemenië en Polen.
Dat gezegd hebbende, dit is oorlog. En kleine diplomatieke details zoals “beschermd luchtruim” verliezen hun betekenis in een oorlog. Als je me niet gelooft, bekijk dan de geschiedenis van wat de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Israël (onder andere) de afgelopen decennia hebben gedaan.
Er is geen rechtbank in deze wereld die kan oordelen, laat staan afdwingen, over naties die in oorlog zijn. Alleen de overwinnaars mogen de schuldigen aanwijzen en ophangen als de kanonnen zwijgen.
Volgens elke redelijke logica van een conflict zouden de Russen het volste recht hebben om terug te slaan op de ISR-middelen van de VS/NAVO die zo’n essentiële rol hebben gespeeld in verschillende schadelijke aanvallen op hen – in de meeste gevallen rechtstreeks de vereiste inlichtingen, bewaking, doelgegevens en zelfs real-time begeleiding leverend voor door de NAVO geleverde (en vaak door de NAVO bediende) wapens die bedoeld zijn om Russen te doden.
Dus waarom heeft Rusland dit cruciale element van de militaire macht die tegen het land is opgezet niet met geweld uitgeschakeld?
Het belangrijkste antwoord is ongetwijfeld dat ze een vastberaden strategische beslissing hebben genomen om de escalatie van dit conflict zorgvuldig te beheren van de relatief beperkte grenzen van een proxy-oorlog in Oost-Oekraïne naar een regionale of wereldwijde vuurzee die het risico van een grote nucleaire uitwisseling in het spel zou kunnen brengen.
Dat is natuurlijk een zeer voorzichtige strategische beslissing.
Aan de andere kant heeft deze oorlog – tegen bijna alle verwachtingen in de hele wereld – de acute zwakheden blootgelegd die inherent zijn aan wat eerder werd gezien als “full-spectrum” Amerikaanse militaire dominantie.
Tegelijkertijd met deze ontmaskering van de mythe van Amerikaanse militaire suprematie, is omgekeerd onthuld dat de Russen aanzienlijk meer zijn dan “een benzinestation met kernwapens”. Iedereen die nu nog niet inziet hoezeer de Russische militaire, economische en industriële macht in de loop van deze oorlog is gegroeid, is of beschamend onwetend of verblind door hersenloze vooroordelen.
Als gevolg van deze ontwikkelingen zijn de Russen steeds stoutmoediger geworden in zowel hun retoriek als hun publiekelijk verkondigde doelstellingen.
De belangrijkste van deze steeds explicieter wordende doelstellingen is dat Rusland zichzelf, Wit-Rusland en een groot deel van Oekraïne als één volk en één natie beschouwt en dat het volledig van plan is om terug te keren naar wat zij beschouwen als de status quo ante.
Naar mijn inschatting is deze doelstelling nu “niet-onderhandelbaar” geworden voor de Russen. Volgens het tijdschema dat ze hebben opgesteld, zullen ze uiteindelijk alles ten oosten van de rivier de Dnjepr militair onderwerpen en politiek overnemen, evenals de kustgebieden van de Zwarte Zee helemaal tot aan de Donau, inclusief Transnistrië.
Ze zullen hoogstwaarschijnlijk ook een “gedemilitariseerde zone” veiligstellen die veel verder naar het westen reikt dan de Dnjepr en “eeuwigdurende neutraliteit” eisen voor de overblijvende Oekraïense rompstaat.
En wanneer de realisatie van dit doel steeds dichterbij komt, kunnen we er bijna zeker van zijn dat het imperium en zijn gehoorzame Europese vazallen iets stoms zullen doen en een of andere vorm van directe oorlog tussen hen en de Russen zullen uitlokken.
Als en wanneer dat gebeurt, dan zullen we zien dat de Russen eindelijk beslissende stappen ondernemen tegen de ISR-middelen van de VS/NAVO in de regio. En ze zullen dat doen met ten minste twee volle jaren ervaring op het slagveld, zorgvuldige observaties van de zwakke punten en bekwame aanpassing en innovatie gecultiveerd door die analyse.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Westerse “deskundigen” dachten dat ze de Russische economie zouden vernietigen – Ze faalden
in Oorlog en Liefde is alles toegestaan…(oud gezegde hoor)
En wij zitten op de eerste rij, met cola en popcorn 😳🧐