Poetin over het Westen: “Zij hebben al verloren”

Tijdens een ontmoeting met de fractieleiders van de partijen in het Russische parlement op 8 juli 2022 heeft Poetin een toespraak gehouden die veel belangrijke uitspraken bevatte.

Tijdens zijn ontmoeting met de fractieleiders van de partijen in het Russische parlement hield president Poetin een korte toespraak die vele interessante uitspraken bevatte, reden waarom verschillende media in hun koppen heel verschillende prioriteiten stellen. RT-DE, bijvoorbeeld, kopte “Poetin: “Het Westen wil ons verslaan op het slagveld – Laat ze het maar proberen” – terwijl de Spiegel kopte “Poetin over de oorlog in Oekraïne – “We zijn nog niet echt begonnen,” schrijft Thomas Röper

In zijn toespraak bedankte Poetin vooral de Russische partijen en hun afgevaardigden voor hun parlementaire werk en herhaalde hij dat de westerse sancties tegen Rusland weliswaar voor enige moeilijkheden zorgen, maar dat ze niet zo effectief zijn en gerust als mislukt beschouwd kunnen worden, omdat ze hun doel, het verpletteren van de Russische economie, duidelijk niet bereikt hebben.

Ik heb het gedeelte van de toespraak van Poetin vertaald dat handelt over de meest geciteerde uitspraken van Poetin in de media. Dat gedeelte gaat over geopolitiek, de oorzaken van het huidige conflict in Oekraïne, dat eigenlijk een conflict is tussen het Westen en Rusland (en niet andersom), dat uitgevochten wordt over de rug van Oekraïne, nadat het Westen Oekraïne tot een anti-Russische voorpost heeft gemaakt, waardoor een gewapend conflict vrijwel onvermijdelijk was geworden.

Poetin wijst erop dat het conflict meer dan 20 jaar geleden begonnen is, toen de betrekkingen van de NAVO met Rusland onder Jeltsin officieel goed waren. Na zijn ambtsaanvaarding heeft Poetin, zoals in Rusland bekend is, aan de VS onder president Clinton voorgesteld om Rusland tot de NAVO toe te laten en zo een gemeenschappelijke veiligheidsarchitectuur in Europa te creëren. De VS wilden hier echter niet over praten.

Daarop volgde de opzegging van het ABM-verdrag onder VS-president Bush Junior en de aankondiging van de bouw van Amerikaanse raketafweersystemen in Europa, die duidelijk op Rusland gericht zijn en geen defensief maar een agressief systeem zijn. Als dit nieuw voor u is, kunt u hier lezen waarom .

Als gevolg daarvan verslechterden de betrekkingen tussen het Westen en Rusland steeds meer en toen Rusland in 2021 eindelijk duidelijk aan zijn rode lijnen herinnerde en uiteindelijk van het Westen wederzijdse veiligheidsgaranties eiste, die het Westen afwees, werd de verdere weg uitgestippeld.

Ik heb het geopolitieke gedeelte van de toespraak van Poetin vertaald, zodat u de in de media geciteerde passages kunt zien en in de juiste context kunt plaatsen.

Begin van de vertaling:

Het zogenaamde collectieve Westen, geleid door de Verenigde Staten, staat er al tientallen jaren om bekend dat het zich uiterst agressief opstelt tegenover Rusland. Onze voorstellen voor een gelijkwaardig veiligheidssysteem in Europa werden afgewezen. Initiatieven voor samenwerking op het gebied van raketverdediging werden afgewezen. Waarschuwingen over de onaanvaardbaarheid van de uitbreiding van de NAVO, vooral ten koste van de voormalige Sovjetrepublieken, werden in de wind geslagen. Het idee alleen al van een mogelijke integratie van Rusland in ditzelfde NAVO-bondgenootschap, op een ogenblik dat de betrekkingen met de NAVO onbezorgd leken, leek de leden absurd.

En waarom? Omdat zij het bestaan van een land als Rusland gewoon niet nodig hebben, daarom. Daarom steunden zij het terrorisme en het separatisme in Rusland, de interne vernietigende krachten en de “vijfde colonne” in ons land. Die allemaal de onvoorwaardelijke steun van het collectieve Westen kregen en nog steeds krijgen.

Men zegt ons vandaag dat wij een oorlog begonnen zijn in Donbass, in Oekraïne. Nee, hij is ontketend door datzelfde collectieve Westen, door in 2014 de ongrondwettelijke gewapende staatsgreep in Oekraïne te organiseren en te steunen, en daarna de genocide op het volk van Donbass aan te moedigen en te rechtvaardigen. Het is juist dit collectieve Westen dat de directe aanstichter, de schuldige is van wat er nu gebeurt.

Als dit Westen een conflict heeft willen uitlokken om over te gaan naar een nieuwe fase in de strijd tegen Rusland, naar een nieuwe fase in de inperking van ons land, dan kan gezegd worden dat het tot op zekere hoogte geslaagd is. Zowel de oorlog is ontketend als de sancties zijn opgelegd. Onder normale omstandigheden zou dat waarschijnlijk moeilijk te bereiken zijn geweest.

Waar wil ik op wijzen? Zij moeten begrijpen dat zij met het begin van onze militaire operatie al verloren hebben, omdat het begin ervan ook het begin betekent van de fundamentele ineenstorting van de wereldorde naar Amerikaans model. Dit is het begin van de overgang van het liberale globalistische Amerikaanse egocentrisme naar een werkelijk multipolaire wereld. Een wereld die niet gebaseerd is op egoïstische regels die iemand voor zichzelf heeft uitgevonden en waarachter niets anders schuilgaat dan het streven naar hegemonie, niet op hypocriete dubbele standaarden, maar op het internationale recht, op de ware soevereiniteit van volkeren en beschavingen, op hun bereidheid om hun historische bestemming, hun waarden en tradities te beleven en een samenwerking op te bouwen die gebaseerd is op democratie, rechtvaardigheid en gelijkheid.

De loop van de geschiedenis is onverbiddelijk, en pogingen van het collectieve Westen om zijn nieuwe wereldorde aan de wereld op te leggen zijn tot mislukken gedoemd.

Tegelijkertijd wil ik zeggen en benadrukken: wij hebben veel medestanders, ook in de Verenigde Staten zelf en in Europa, en nog meer op andere continenten en in andere landen, en het lijdt geen twijfel dat die aan het groeien zijn.

Zelfs in landen die nog satellieten van de Verenigde Staten zijn, groeit het besef dat de blinde gehoorzaamheid van hun heersende elites aan de overheerser hun nationale belangen meestal niet dient, maar vaak radicaal tegenspreekt. Uiteindelijk moeten zij rekening houden met de toename van deze stemming in de samenleving.

Vandaag de dag manipuleren zij, de heersende elites, steeds meer het publieke bewustzijn. De westerse heersende klassen, die supranationaal en globalistisch van aard zijn, hebben ingezien dat hun beleid steeds verder van de werkelijkheid, het gezond verstand en de waarheid af komt te staan, en zijn openlijk repressieve methoden gaan toepassen.

Het Westen, dat ooit de beginselen van de democratie verkondigde, zoals vrijheid van meningsuiting, pluralisme en eerbied voor andere meningen, is nu aan het ontaarden in precies het tegenovergestelde – totalitarisme. Daartoe behoren censuur, sluiting van de media en willekeurige behandeling van journalisten en publieke figuren.

Deze verbodspraktijk strekt zich niet alleen uit tot de informatieruimte, maar ook tot de politiek, de cultuur, het onderwijs, de kunst – tot alle gebieden van het openbare leven in de westerse landen. En dit model – het model van het totalitaire liberalisme, met inbegrip van de beruchte cancel-cultuur, de alomtegenwoordige verboden – willen zij aan de hele wereld opleggen, proberen zij aan hen op te leggen.

Maar de waarheid en de werkelijkheid is dat de mensen in de meeste landen zo’n leven en zo’n toekomst niet willen, en in werkelijkheid streven zij niet naar formele en decoratieve soevereiniteit, maar naar wezenlijke, echte soevereiniteit, en zijn zij het gewoon beu om zich te verbergen voor degenen die zichzelf buitengewoon vinden, om op hun knieën te gaan en zich te vernederen, en om hun belangen ten koste van zichzelf te dienen.

Vandaag horen wij dat zij ons op het slagveld willen verslaan. Wat kan ik daarop zeggen? Laat ze het maar proberen. Wij hebben vaak gehoord dat het Westen ons “tot de laatste Oekraïner” wil bestrijden. Dat is een tragedie voor het Oekraïense volk, maar het lijkt erop dat het die kant op gaat. Maar iedereen moet weten dat wij in grote lijnen nog niet aan iets serieus begonnen zijn.

Wij weigeren geen vredesonderhandelingen, maar degenen die weigeren moeten weten dat hoe verder wij gaan, hoe moeilijker het voor hen zal zijn om met ons in het reine te komen.

Einde van de vertaling

Rusland is het menens

Westerse politici en media zouden deze toespraak aandachtig moeten lezen. U hoeft het niet met Poetin eens te zijn, maar u moet wel begrijpen dat dit het Russische standpunt is. Rusland ziet zichzelf in oorlog met het collectieve Westen. Het Westen vecht tegen Rusland met alle middelen (wapens, sancties, geld, media, diplomatie) die ook in een oorlog gebruikt worden. Het enige wat het Westen ervan weerhoudt om met eigen soldaten in te grijpen, is de dreiging van een atoomoorlog.

Oekraïne is slechts de ongelukkige pion van het Westen, die al sinds 2014 op deze rol is voorbereid en waarmee het Westen Rusland zo lang heeft geprovoceerd (Maidan-coup 2014, wapenleveranties, bouw van NAVO-bases, enz.) totdat Rusland bescherming van zijn eigen veiligheidsbelangen geen andere keus zag dan militair in te grijpen. Begin februari 2022 heeft het Westen de door Rusland in december 2021 voorgestelde veiligheidsgaranties verworpen en zelfs geweigerd erover te praten.

Nu is Rusland niet meer bereid tot brede onderhandelingen met het Westen, omdat het Westen Rusland te vaak verraden heeft. Rusland heeft het Westen grotendeels afgeschreven als een betrouwbare gesprekspartner. Vooral de EU, die zich – zelfs tot haar eigen nadeel – in blinde gehoorzaamheid aan de VS heeft onderworpen, wordt in Rusland niet meer serieus genomen. Waarom praten met de vazal als hij toch geen beslissingen kan nemen?

Maar Poetin heeft ook iets heel duidelijk gezegd, dat nu steeds vaker in Moskou gehoord wordt: Als het Westen niet wil praten, dan doet het dan maar niet. Het Westen wil, zoals veel Westerse politici openlijk zeggen, dat er op het slagveld een beslissing wordt genomen en niet aan de onderhandelingstafel? Rusland wil dat niet, maar als het Westen erop staat, het zij zo, dan kunnen zij het krijgen.

Hoe langer het conflict duurt, hoe meer de eisen van Rusland zullen toenemen. Als Rusland aanvankelijk alleen wilde dat de uitdrukkelijk anti-Russische regering in Kiev vervangen zou worden door een neutrale regering, dan is de situatie nu al anders. Aangezien Kiev eind maart alle onderhandelingen heeft afgebroken, zullen grote delen van Oost- en Zuid-Oekraïne aan Rusland toevallen. Aangezien Kiev niet wil praten, is men daar reeds begonnen Russische paspoorten af te geven, en referenda over de toetreding van de gebieden tot de Russische staat zijn slechts een kwestie van tijd. Over deze verandering in Russische doelstellingen en de redenen daarvoor heb ik reeds bericht.

De verklaring van Poetin dat “hoe verder het gaat, hoe moeilijker het voor hen zal zijn om met ons tot een overeenkomst te komen” moet niet zozeer gezien worden als een waarschuwing aan Kiev, maar als een waarschuwing aan het Westen zelf, vooral aan de EU, om te beseffen. Als de EU – al was het maar uit zelfbehoud – op een gegeven ogenblik met Rusland zou willen praten over een versoepeling van de (voor de EU zelf) suïcidale sancties, dan zullen de tegeneisen van Rusland waarschijnlijk toenemen met elke dag dat de EU op de huidige koers blijft.

De mening van het volk van Rusland

Ik had zojuist een ontmoeting met enkele vertegenwoordigers van de Russische media in Moskou en een van hen vertelde mij in een privé-gesprek het volgende: “Het verschil tussen het Westen en ons is dat het Westen gewoon niet wil verliezen, maar wij zijn bereid om zo nodig te sterven voor ons land.”

Deze formulering beschrijft heel goed de stemming die ik momenteel in Rusland ervaar. De meeste Russen zien zichzelf op zijn minst in gevecht – zo niet in oorlog – met het Westen. Voor de overgrote meerderheid van de Russen zijn de “waarden” waar het Westen voor zegt te staan, nep. Van wat voor persvrijheid en vrijheid van meningsuiting kan men in het Westen spreken, wanneer de censuur daar voortdurend wordt aangescherpt? Over welke mensenrechten bazelt het Westen terwijl het tegelijkertijd Guantanamo runt ? De lijst van voorbeelden van de overduidelijke dubbele moraal van het Westen is ongelooflijk lang geworden.

En zelfs de pro-Westerse jongeren in Rusland, die iets meer dan een jaar geleden nog voor Navalny op straat stonden, steunen nu in zeer grote meerderheid de beslissingen van hun regering. De jongeren waren inderdaad tegen de Russische regering, maar niet tegen Rusland zelf. Nu Facebook uitdrukkelijk oproepen tot geweld tegen Russen toestaat, nu het Westen een regime in Oekraïne steunt waarvan de vertegenwoordigers openlijk oproepen tot de moord op Russen – ook vrouwen en kinderen – enzovoort, heeft het Westen zijn masker laten vallen en heeft het alle geloofwaardigheid verloren bij de meeste van zijn vroegere aanhangers onder de jongeren in Rusland.

De meeste vroegere tegenstanders van Poetin in Rusland zien nu in dat Poetin gelijk had met zijn mantra-achtige verklaringen dat het Westen niet tegen Poetin is, maar tegen een welvarend, sterk en zelfverzekerd Rusland als zodanig. En in één ding waren de tegenstanders van Poetin rond Navalny en andere radicalen het altijd eens met de aanhangers van Poetin: Zij wilden allen een sterk, welvarend en zelfverzekerd Rusland. Zij kibbelden over de weg naar dat doel, niet over het doel zelf.

Nu het Westen openlijk laat zien dat dit precies is wat het niet wil en ertegen strijdt, steunen veel van de mensen die een jaar geleden nog om de afzetting van Poetin riepen, hem plotseling.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Hoe het Westen eindigt: Poetin kondigt een nieuw BRICS-project voor een wereldwijde reservemunt aan om de petrodollar te VERVANGEN

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: