De Tweede Wereldoorlog wordt beschouwd als het meest destructieve conflict in de geschiedenis. Geen enkel ander conflict, zelfs niet de invasies van de Mongolen in de 13e eeuw, komt zelfs maar in de buurt. Naar schatting zijn er tijdens de Tweede Wereldoorlog 60 tot 80 miljoen doden gevallen; in tegenstelling daarmee vermoordden de Mongolen naar schatting 30 tot 40 miljoen. Grote delen van het grondgebied in Europa werden door geallieerde bombardementen tot een ruïne gereduceerd. Duitsland, Polen en Rusland hebben de meeste schade geleden.
I: Herstel na WO II van West-Europa
De gecombineerde oorlogsuitgaven van de Asmogendheden en de Geallieerde machten waren astronomisch en liepen in de huidige geldwaarde in de biljoenen euro. In de nasleep van de nederlaag van de Asmogendheden had Europa geen functionerende regeringen of rechtssystemen. De economie was vrijwel verdwenen, met uitzondering van een bloeiende zwarte markt. Scholen en universiteiten stonden niet langer open voor studenten of het publiek. Miljoenen mensen raakten dakloos; gezinnen werden verscheurd; hele bevolkingsgroepen, zoals de etnische Duitsers uit Oost-Europa, werden met geweld uit hun huizen verdreven. Gewapende bendes namen wat ze wilden en de bezettende soldaten van het Rode Leger hielden zich bezig met massaverkrachtingen. Vrouwen van alle leeftijden en klassen prostitueren zich openlijk voor voedsel en onderdak. Velen profiteerden van het einde van de oorlog om oude rekeningen te vereffenen; nazi-collaborateurs werden opgepakt, mishandeld en gedood. Vrouwen die als te bevriend werden geacht met de soldaten van de Wehrmacht werden gegrepen en hun hoofd kaal geschoren, schrijft auteur Ferdinand Bardamu op Eurocanadian.
In 1948 keurde het Amerikaanse Congres het vierjarige Marshallplan goed, waarmee miljarden dollars in Amerikaanse fondsen konden worden uitbetaald voor de wederopbouw van de Europese industrie en infrastructuur. Het bedrag aan hulp bedroeg in totaal 5% van het Amerikaanse BBP. Tegen de tijd dat West-Europeanen deze fondsen hadden ontvangen, was hun continent reeds goed op weg naar volledig economisch herstel. Van 1947 tot 1949 werd in de meeste gebieden de mijnbouw- en industrieproductie weer op het vooroorlogse niveau gebracht; in 1950 werd de voedselproductie per hoofd van de bevolking weer op het niveau van voor de oorlog gebracht. West-Duitsland, het meest door de oorlog geteisterde land in West-Europa, bereikte in 1955 het vooroorlogse BBP per hoofd van de bevolking.
Voor alle neutrale waarnemers was het herstel en de economische groei van West-Duitsland niets minder dan een wonder. Het stond bekend als het Wirtschaftwunder oftewel het ‘West-Duits economisch wonder’, van het geesteskind van bondskanselier Konrad Adenauer, minister van Economische Zaken, Ludwig Erhard. Hij stimuleerde de economische groei door middel van valutahervorming, afschaffing van prijsbeheersing en belastingverlagingen. Van 1950 tot 1959 groeide het West-Duitse BBP sneller dan waar dan ook in West-Europa. In de jaren zestig werd West-Duitsland uiteindelijk weer de grootste en invloedrijkste economische macht van Europa. Daarentegen stagneerde Oost-Duitsland, zijn stalinistische tegenhanger, onder de Sovjetheerschappij.
Ondanks de enorme verwoestingen als gevolg van de Tweede Wereldoorlog waren de West-Europeanen in staat zich snel te herstellen en een niveau van economische en industriële ontwikkeling te bereiken dat ver boven het niveau van voor de oorlog lag. Dit was niet de eerste keer dat Europeanen in staat waren om zich gemakkelijk te herstellen van een catastrofe, ze hadden zich ook van de verwoestingen van de Zwarte Dood en de wreedheid van de Mongoolse invasies weten te herstellen.
II: De pathologische “Europhobia” van de vijandige elite
Decennialang heeft de vijandige elite West-Europa overspoeld met niet-blanken uit de meest verarmde en door oorlog verscheurde gebieden uit de ontwikkelingslanden. De verwoesting van de Tweede Wereldoorlog kwam voor velen als een psychologische schok; globalisten pleitten voor het verwateren van de blanke raciale zuiverheid om nooit meer de verschrikkingen van een totale oorlog in Europa te ervaren. De vijandige elite rechtvaardigde deze rassenvervanging met de meest vage excuses. “Europeanen hebben niet genoeg kinderen”, klaagden ze, “we hebben meer super-vruchtbare indringers uit de Derde Wereld nodig!”, “We hebben nieuw bloed nodig voor banen die geen enkele Europeaan wil doen”, kreunden anderen, “wat doen we zonder werknemers die de Europeanen op hun oude dag zullen onderhouden?”. Bij nader onderzoek kunnen de redenen van de vijandige elite voor de invasie van de Derde Wereld onmiddellijk worden afgedaan als opzettelijke onwaarheden.
Globalisten beweren dat een lage vruchtbaarheid altijd een slechte zaak is, maar een vermindering van het aantal overtollige monden om te voeden zou het mogelijk maken dat de lonen en de levensstandaard verhogen. Het laten schieten van banen zonder iemand om het op te vullen is niet zo schadelijk als de globalisten ons graag zouden doen willen geloven; door het ingebouwde zelfcorrigerende mechanisme van de markt zou de stijgende vraag van het bedrijfsleven tot een stijging van de reële lonen leiden en zou het arbeidsaanbod zich herstellen. Als er een echt tekort aan arbeidskrachten is, zou de overmatige vraag zich kanaliseren naar onderzoek en ontwikkeling, wat zou leiden tot de uitvinding van arbeidsbesparende instrumenten. Omgekeerd zouden ze ook het vruchtbaarheidscijfer kunnen stimuleren door het aanbieden van verschillende stimulansen, zoals bonussen in contanten.
Buitensporig vertrouwen op buitenlandse werknemers om oudere Europeanen te ondersteunen is gewoonweg een ander onderdeel van het belachelijke Ponzi-systeem; invasiërs zullen oud worden en nog meer werknemers vereisen; het spreekt voor zich dat een dergelijke oneindige groei ecologisch onhoudbaar is. Er zijn grenzen aan de draagkracht van Europa; zoals neo-malthusianistische ecologen er graag op wijzen, is oneindige groei met beperkte middelen een onmogelijkheid. Een logischer oplossing zou zijn de verplichte pensioenleeftijd af te schaffen, zodat ouderen zo lang kunnen werken als ze willen. Een ander ernstig probleem met het idiote “we hebben werknemers nodig om onze oudere gepensioneerden te ondersteunen” is dat Mohammed al-Baghdadi geen oudere blanken wil steunen wanneer zijn volk binnen afzienbare tijd de meerderheid van Europa vormt.
Er is maar één plausibele reden voor een door de elite bestuurde invasie van de Derde Wereld: demografische agressie tegen Europeanen als vergelding voor de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Eeuwenlang werden blanken onderworpen aan evolutionaire selectieve druk die de prevalentie van gunstige eigenschappen maximaliseerde, maar slechte eigenschappen uit de genenpool verwijderde. Niet alleen de IQ’s stegen, maar er ontstonden ook hoge vertrouwensculturen die sociale cohesie en coöperatief gedrag bevorderden. Als gevolg hiervan waren de Europeanen in staat om snel te herstellen van tragedies zoals de Mongoolse invasies en de Zwarte Dood. Sterker nog, als Europa door een verwoestende thermonucleaire oorlog was verwoest, zouden de overlevende blanken nog steeds in staat zijn geweest om vanwege hun enorme sociale en menselijke kapitaal te herstellen. Na een paar generaties zou de bevolking terugkeren naar een vervangingsniveau van vruchtbaarheid en zou de westerse beschaving weer tot bloei komen.
Sub-Sahara Afrikanen en de Arabieren zijn de meerderheid van de Europa’s indringers. De sub-Sahara-Afrikaan staat bekend om zijn neiging tot geweld en wreedheid; Arabieren zijn meestal inteelt klonen. In veel Arabische bevolkingen is het aantal bloedverwanten huwelijken meer dan 50%. Vanwege het lage IQ zijn velen gelovig in de militante islam, een onwetend, grof bijgeloof uit de Saoedische woestijn. Naarmate deze twee groepen in Europa toenemen, zal de genetische structuur van de Westerse bevolking in de slechtste zin van het woord veranderen, waardoor het voor Europeanen moeilijker wordt om te herstellen van een tragedie. Als het percentage Afrikanen en Arabieren hoog wordt ten opzichte van blanken, zal de blanke veerkracht tegenover een tragedie uiteindelijk verdwijnen. Veranderingen in de onderliggende genetische structuur van het blanke ras zijn onomkeerbaar, tenzij er krachtige negatieve eugenetische maatregelen worden genomen. Door Europa te overspoelen met indringers van de Derde Wereld, vernietigen globalisten de wieg van de westerse beschaving, iets wat de Mongoolse Hordes en de Sovjet-communisten nooit hebben kunnen bereiken.
III: Europa bezet door de globalisten
Door verschillende preoccupaties was de destructieve impact van het nazisme op de lange termijn minder destructief, althans in vergelijking met het hedendaagse globalisme. De nauwelijks verhulde, moorddadige anti-blanke haat van het globalisme maakt het tot een veel vernietigender kracht dan de Tweede Wereldoorlog. Globalisten steunen de invasie van de Derde Wereld omdat het de blanke vruchtbaarheid vermindert, het resultaat is lagere lonen en stijgende woonlasten als gevolg van een te grote vraag. Het wegnemen van economische kansen voor inheemse blanken door middel van outsourcing wordt beschouwd als een humanitaire plicht. De invasie van de derde wereld heeft andere negatieve gevolgen voor blanken.
In Frank Salter’s ‘On Genetic Interests’ (2003) wordt gezegd dat gebieden die gemonopoliseerd worden door “etniciteiten” zeer specifieke draagcapaciteiten hebben; als de maximale draagkracht van Groot-Brittannië 120 miljoen is, maar momenteel bezet wordt door 60 miljoen blanken, zou de toevoeging van 60 miljoen niet-blanke vreemdelingen voorkomen dat inheemse Britten hun aantal tot boven de 60 miljoen verhogen. De aanwezigheid van genetisch verschillende indringers van de derde wereld zou leiden tot aanzienlijke verliezen aan blanke etnische genetische belangen. Het verdwijnen van de kenmerkende raciale kentekenen van de blanke man zou de bevolking genetisch veranderen. Dit is genocide door rasvervanging en rassenvermenging.
Vergeleken met de leefwereld-impact van het Derde Rijk zijn de globalistische regimes van het moderne Europa veel vernietigender. Aangezien de groei van de bevolking in het door de globalisten bezette Europa zowel kunstmatig als massaal is geïnduceerd, zal er sprake zijn van overbevolking, aanzienlijke materiële schaarste en verhoogde koolstofemissies (reden tot bezorgdheid onder degenen die overtuigd zijn door het “wetenschappelijk bewijs” voor de opwarming van de aarde). Exponentiële bevolkingsgroei in een eindig gebied schaadt altijd de ecologische duurzaamheid; de beschikbare hulpbronnen voor de volgende generatie blanken zullen aanzienlijk worden verminderd.
De globalisten daarentegen streven er actief naar om West-Europa te vernietigen door middel van fysieke en culturele genocide. Hun favoriete wapen, de niet-blanke invasie, zal de inheemse blanken terugbrengen tot een minderheid. Dit zal uiteindelijk leiden tot het uitsterven van het blanke ras door rassenvermenging en rassenoorlog. Het eindresultaat van het globalisme zal veel vernietigender zijn dan de wereldoorlogen samen.
IV: Globalisme: Gevaarlijker dan het communisme?
Cultureel marxisme is de ideologische basis van het hedendaagse globalisme. Dit is de overtuiging dat raciale en seksuele ongelijkheid wordt veroorzaakt door sociale onderdrukking. De marxistische ideologie heeft alle moderne inspanningen om de mensheid sociaal te construeren om de ongelijkheid te verminderen. Aangezien gelijkheid in de natuur niet bestaat, zal marxistische sociaal-engineering van egalitaire uitkomsten altijd leiden tot massamoord en genocide. In ‘The Black Book of Communism’ (1999) schatte Stéphane Courtois en andere Europese academici het aantal doden van het communisme in de 20e eeuw op 85 miljoen tot 100 miljoen personen, in tegenstelling tot de 25 miljoen niet-combattant sterfgevallen die aan het naziregime worden toegeschreven (andere bronnen schatten dit over het algemeen op ongeveer 11 miljoen). Wat men ook van de Tweede Wereldoorlog denkt, het was veel minder destructief en veel minder moorddadig dan het communisme en die andere marxistische ideologie, het globalisme.
Interessant genoeg maakten de grotere interne zwakheden van communistische regimes als de Sovjet-Unie hen veel minder gevaarlijk dan hun globalistische tegenhangers. Het onvermogen van de centraal geleide economie om de middelen efficiënt toe te wijzen en de militaire uitgaven, die veel hoger waren dan de uitgaven voor consumptiegoederen, leidden onder andere tot de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991. Culturele marxistische propaganda in combinatie met neoliberaal kapitalisme is economisch veel duurzamer dan het Sovjet-communisme; dit maakt het veel gevaarlijker. In ieder geval heeft de communistische ideologie de gewone Russen niet geruïneerd door hun manier van leven en cultuur te vernietigen. De Sovjetversie van het multiculturalisme, het etno-federalistische model, heeft de Russische etnische identiteit nooit vervangen door een ontaarde, gezichtsloze Homo Sovieticus.
Anderzijds is het doel van globalistisch multiculturalisme de totale vernietiging van Europa door zijn inheemse cultuur te wissen en inheemse blanken tot een minderheid terug te brengen, en ze uiteindelijk uit te roeien door miscegenatie en rassenoorlog. Als er in de nabije toekomst geen antiglobalistische revolutie is, zal dit beleid voor onbepaalde tijd worden voortgezet, totdat blanken op een dag uitsterven.
De Russen waren in ieder geval in staat om uit het sovjet-totalitarisme te komen met hun raciale gezondheid nog steeds intact. Door hun burgers te beschermen tegen de genocidale rassenpropaganda van de globalisten, heeft het Sovjet-communisme Oost-Europa ingeënt tegen de dubbele pathologieën van multiculturalisme en niet-blanke invasie.
Stel je voor dat de As de Tweede Wereldoorlog had gewonnen.
Onder het door de nazi’s bezette Europa was er zeker sprake van vernietiging, maar veel minder dan de golf van vernietiging die door onze huidige vijandige globalistische elites werd ontketend. Na de oorlog waren de blanken in staat om snel weer op te bouwen en hun aantal aan te vullen door middel van natuurlijke groei. Als het nazi-totalitaire regime had gewonnen, zou het uiteindelijk zijn afgebrokkeld, aangezien geen enkel bestuurssysteem eeuwig voortduurt, vervangen door een andere vorm van regering die de belangen van blanke rassen behartigt. Niets in de geschiedenis is te vergelijken met de afschuwelijke verwoesting die zich in Europa voltrekt onder het globalisme, het multiculturalisme en de invasie van de derde wereld.
“Burgeroorlog is onvermijdelijk als we doorgaan zoals het nu is”
