We zijn in oorlog. Het is een echte oorlog. De tegenstellingen tussen Frankrijk en de islamitische landen domineren het Franse nieuwsbeeld en overschaduwt reeds enige tijd tot op zekere hoogte een veel kritischer binnenlandse politieke vraag: hoe zal de toekomst van het land eruit zien als de ontwikkeling van de betrekkingen tussen Fransen en moslims doorgaat zoals het nu is?
We zijn in oorlog. Een echte oorlog
Wie in dit opzicht niet optimistisch is, is de voormalige Franse defensiechef, generaal Pierre de Villiers. Als het land doorgaat zoals het nu is, is de burgeroorlog een onvermijdelijk gevolg in de toekomst, waarschuwt hij in een recent interview.
De openhartige de Villiers nam in 2017 in schande ontslag als hoofd van het Franse leger, nadat de toen nieuw gekozen Franse president Emmanuel Macron hem twee keer in het openbaar berispt had omdat hij kritiek had op de sterke vermindering van het Franse defensiebudget.
De gepensioneerde generaal is sindsdien schrijver geworden. Op 14 oktober, twee dagen voor de beestachtige moord op Samuel Paty, publiceerde hij zijn derde boek in evenveel jaren. In “L’équilibre est un courage” (“Evenwicht is moed”) schrijft hij over een diep verdeeld Frankrijk dat door interne spanningen wordt bedreigd en een kritiek punt nadert. Het boek staat momenteel aan de top van de Franse Amazone bestsellerlijst van politieke literatuur in het land.
In een recent interview met de Franse zender RTL, waar de Villiers over zijn boek sprak, ging hij nog verder in een meedogenloze analyse van de confrontatie tussen het Westen en de islam. Het is duidelijk dat we in oorlog zijn, en het evenwicht dat hij verlangt is een reactie op de islam die in verhouding staat tot de moslimaanslagen waaraan we worden blootgesteld.
We moeten onze ogen openen, zegt de Villiers. Hij zegt verder dat hij niet begrijpt hoe de vrijheid van het Franse volk kan worden ingeperkt terwijl de maatschappij geen moskeeën sluit waar imams in hun praktijk haatpredikers zijn. De generaal is van mening dat het een politieke gok is om de immigratie uit moslimlanden in stand te houden op hetzelfde moment dat men ziet dat moslims die naar Frankrijk emigreren moordaanslagen plegen.
De boekpresentatie heeft een meedogenloze achtergrond met de moslimmoord op Samuel Paty en nu ook nog de recente moslimaanslag in een kerk in Nice, moslimmoorden die Frankrijk in het bijzonder en Europa in het algemeen aan het wankelen brengt.
Pierre de Villiers haalt ook het nationale verdriet over Paty aan.
“Verdriet en lijden zijn mij bekend. Ik heb het pijn gezien van families, leerlingen, leraren en iedereen die de vermoorde leraar lief had, want die pijn ontstaat in de oorlog. De wrede dood laat een heel eigen verdriet achter dat je alleen in de oorlog ervaart. Ik heb soldaten zien sterven, ze verminkt zien worden, de families zien weggaan om te rouwen om hun dierbaren, wetende dat het overlijden van hun dierbaren verschrikkelijk moet zijn geweest”, zegt de Villiers.
“De beestachtige onthoofding is vergelijkbaar met iets wat we als natie eerder hebben meegemaakt”, gaat de Villiers verder:
“We hebben de aanval op Charlie Hebdo meegemaakt, we hebben de aanval op Bataclan meegemaakt. Wrede daden worden in naam van de islam wekelijks gepleegd. We zien het bijna verlammende effect van de terreur. Als stafchef zei ik destijds dat we moesten reageren. De doodskist van Paty vertegenwoordigt alle doden. Deze keer moeten we iets anders doen”.
De generaal merkt op dat er een duidelijk gebrek aan strategie is ten aanzien van de islamitische problemen van Frankrijk:
“Na Charlie Hebdo en Bataclan hebben we de wet veranderd. Het kost altijd tijd om de wet te veranderen. Tussen het moment dat we zeggen dat de wet moet worden veranderd en totdat er een definitieve wetswijziging is, gebeuren er bijna altijd twee dingen – spectaculaire noodmaatregelen die onmiddellijk worden uitgevoerd en de tijd die verstrijkt die de illusie geeft dat het beter gaat. Het is een vergissing om op deze manier te werk te gaan”.
Hij roept dus op tot een strategie en wind er geen doekjes om dat het antwoord militair is:
“Wat we moeten doen, is weerstand bieden. We zijn in oorlog. Het is een echte oorlog. Je kunt geen verzoende natie herscheppen zonder te leren wat er aan de hand is. Terreur is de doctrine van de wrede dood. We moeten ervan leren.
Dit is oorlog in twee tijdsdimensies. Eén oorlog wordt hier en nu uitgevochten. Het is een crisis – en het beheersen van een crisissituatie is een vorm van oorlog. Er moeten snel beslissingen worden genomen, er moet actie worden ondernomen. Maar de oorlog heeft daarnaast nog een andere tijdsdimensie – en dat is het toekomstperspectief. Wat gebeurt er in de toekomst? Hoe kunnen we de strijd aangaan met wat er gaat gebeuren?
Het is absoluut cruciaal om hoop te vestigen, om een doel van vrede te hebben, maar we hebben een realpolitik nodig waarbij vrede een mogelijke uitweg is. Om in de toekomst vrede te bereiken, moeten we hier en nu de juiste keuzes maken”.
Het is een vreselijk verwaarloosd Frankrijk, de Villiers observeert:
“We hebben een gevoel van collectieve verontwaardiging, een collectieve woede. Maar tegelijkertijd is het een soort ineenstorting van het collectieve verdriet in de huidige maatschappij.
Ons land is onderworpen aan een reeks aanvallen van de radicale islam. Gezien in de context van de voortdurende corona-crisis zijn we een zwak en kwetsbaar volk. Het is een gezondheidscrisis, het is een sociale crisis en het is een economische crisis – dit is gevaarlijk wanneer we ook worden blootgesteld aan oorlogsaanvallen. Omdat het een echte oorlog is, een werkelijke oorlog.
Onze natie valt uiteen, als een stof die versleten en aangevreten is. We zien het het duidelijkst bij mensen die niet tot de elite behoren, maar die zich aan de basis mobiliseren. We zien het in opstand onder mensen die ervaren dat sociale instellingen hen niet beschermen.
De maatschappij kan resoluut optreden tegen een epidemie, dus waarom niet tegen een vijand?
Hoe kunnen we de hele gemeenschap twee maanden achter elkaar sluiten, maar tegelijkertijd geen moskeeën sluiten die de jeugd radicaliseren? Waarom is er geen algemene sluiting van instellingen die geweld en haat tegen onze samenleving verheerlijken?”
De generaal vindt ook dat het immigratiebeleid zeer irrationeel is:
“Ik begrijp niet dat we de toestroom uit deze landen in het algemeen niet reguleren, dat we een buitenlands beleid blijven voeren dat inconsequent is”.
Militaire bevoegdheid is wat het land nu nodig heeft, zegt hij:
“We zijn een staat die wordt beheerst door de rechtsstaat, maar we gebruiken de wet niet om onze eigen mensen te beschermen. We leren geen lessen over oorlog van degenen die oorlog kennen – namelijk het leger. Wij zijn als samenleving ontwijkend tegenover de terreur, in plaats van duidelijk te zijn dat onze vrijheid moet worden beschermd.
We moeten voor onze mensen zorgen, en dat kan het beste door de immigratie uit moslimlanden strikt te reguleren, in combinatie met harde wetten en harde gevolgen voor praktijken die in strijd zijn met onze waarden”.
“Als opperbevelhebber van het Franse leger weet ik iets over integratie”, gaat de Villiers door:
“We integreren jongeren met totaal verschillende achtergronden. Jonge mensen komen in militaire dienst en krijgen te maken met autoriteit en eisen om actie. Door hard te trainen slagen ze erin om samen te komen, gemeenschap en trots te vinden. Misschien is het leger de enige en laatste staatsinstelling die iets constructiefs te bieden heeft als het gaat om integratie. Harde discipline en harde straffen voor afvalligheid en mislukking. Maar gemeenschap en behoud van vrede als een verenigend doel”.
Hij heeft niet veel goeds te zeggen over de politieke klasse.
“De huidige samenleving ontbeert zowel moed als trots, ze wordt geleid door ongrijpbare politici. We hebben politieke actie nodig, niet alleen een dialoog.
Terwijl de mensen lijden als gevolg van de gezondheidscrisis en de economische crisis, zijn we steeds kwetsbaarder. We zijn ook geostrategisch kwetsbaar en de autoriteiten zijn zwak. Ze praten over verzoening, maar hebben geen volledig gezag.
Politieke leiders verwarren vandaag de dag gezag met autoritarisme en zijn terughoudend omdat ze niet totalitair zullen overkomen. Ze zijn vergeten dat het gezag afkomstig is van de Latijnse auctoritas, wat betekent dat ze moeten groeien. Onze samenleving moet groeien, onze waarden benadrukken, om echt gezag uit te oefenen”.
De generaal is van mening dat toegeeflijkheid de verkeerde strategie is ten opzichte van de islam:
“We moeten geen respect hebben voor hun verklaarde behoefte aan een spirituele dimensie in het leven wanneer het salafisme op de achtergrond loert. Accepteren dat moslimjongeren een leven van dagelijks gebed in de moskee eisen, terwijl we tegelijkertijd weten dat ze daar geradicaliseerd worden.
Het is uiterst gevaarlijk wanneer het salafisme zich verenigt met politiek leiderschap, en dat is in de praktijk wat er gebeurt.
Vandaag de dag zien we massa’s jongeren zonder werk, zonder hoop voor de toekomst, en we laten ze over aan de moskeeën in plaats van ze aan te spreken en eisen te stellen.
De oorlogsretoriek gaat over het virus, maar niet over de echte oorlog.
Het is juist om te zeggen dat we in oorlog zijn met de radicale islam. Het is een oorlog waar we allebei al in zitten, maar die vooral voor ons ligt. We hebben mensen in ons land die deze oorlog met barbaarsheid willen voeren – niet als een middel, maar als een doctrine. Barbarij wil onze samenleving uitroeien en vervangen door de sharia.
We moeten ons ervan bewust zijn dat dit de huidige situatie in Frankrijk is. Er moet een antwoord komen. Wanneer een leraar op open straat wordt onthoofd wegens het onderwijzen over de vrijheid van meningsuiting, moet men begrijpen dat het land in staat van oorlog verkeert. We gaan door de ene na de andere aanval, maar er is geen evenwicht in de tegenmaatregelen”.
De generaal sluit af met een sombere voorspelling:
“Als het land zo doorgaat, is een burgeroorlog een onvermijdelijk gevolg in de toekomst”.
Met zijn auteurschap zal de Villiers op basis van zijn militaire ervaring voorstellen doen voor oplossingen voor de samenleving. “Ik weet hoe het is om in oorlog te zijn”, besluit hij.
Pierre de Villiers is niet de eerste die waarschuwt voor een burgeroorlog in Frankrijk. Patrick Calvar, hoofd van de Franse veiligheidsdienst DGSI (Direction Générale de la Sécurité Intérieure), stond in 2016 twee keer achter gesloten deuren in het Franse parlement en sprak over het risico van burgeroorlogachtige omstandigheden in het land.
Het is duidelijk dat de links-liberale politici jammerlijk gefaald hebben met hun fundamentele taak. Ze hebben het islamisme toegestaan zich te vestigen en het te laten groeien en bloeien in heel Europa.
Ze hebben hun burgers verraden. Ze hebben bloed aan hun handen. Het wordt tijd dat deze verraderlijke incompetente machthebbers – die nooit iets zien aankomen – worden vervangen door politici die in de realiteit leven en die echt verantwoordelijkheid willen nemen.
Zoals zovelen in Frankrijk, durft de generaal de Villiers het niet aan de werkelijke verantwoordelijken aan te duiden, dat is la gauche caviar met de loges en het uitverkoren volk, die beiden sinds 1789 Frankrijk en ook de rest van Europa nu terroriseren via o.a. de uitvoering van het Coudenhove Kalergi plan. De verraders en saboteurs moeten eerst aangepakt worden, zo niet blijft de kanker voort woekeren. De generaal durft echter niet naar dit plan verwijzen en wie er achter schuilgaat. Zoals reeds vermeld zijn deze burgeroorlogen voorspeld in een verslag van de CIA dd. 2005, voorspeld dan wel gepland. Deze burgeroorlogen zijn ook nodig om Europa mee te sleuren in de 3de W.O. , zie brief van Albert Pike aan Mazzini. Zolang de juiste en volledige diagnose van de kanker niet kan en vooral niet mag gesteld worden, zal er niets veranderen. Het zal alleen maar verlopen zoals voorspeld werd door Jean Raspail in zijn boek Le Camps des Saints. Dus de totale ondergang Europa, dat dan zal afglijden naar een 3de wereld land. Alleen een dienstensector is nog toegestaan met een geïmporteerde bastaardsoort. En dit dan zoals beschreven in de Kabbala in het 7de millennium onder leiding van het uitverkoren volk met de goyim die dan de keuze heeft tussen de dood of het slavendom.
Nee hoor; er is een andere mogelijkheid, een militaire junta.
Als de overheid buiten spelwordt gezet, en leger met politie nemen over, is het pleit zo beslecht.
Schoonvegen; van stad tot stad en eerst uitkeringen stoppen. Dat is het bloed voor de moslims en afrikanen. Zonder dat: zijn ze dood, dus gaat het merendeel.
Dat is een heel sterk wapen.
Daarna stad per stad schoonvegen en rotzooi interneren. met een beetje aangepast vrachtschip: Noord Afrika.