In deze ramp zijn wij allen, uiteindelijk, onschuldig

Telkens als ik het heb over de manier waarop onze soort afglijdt naar vernietiging via een nucleair armageddon of een milieuramp, krijg ik altijd een paar mensen die iets zeggen in de trant van: “Goed, de mensen zijn verschrikkelijk. De planeet zal beter af zijn zonder ons.” schrijft Caitlin Johnstone.

Deze houding schijnt over het algemeen uit frustratie geboren te zijn. De mensen leren wat er met onze wereld gebeurt en beginnen te zien hoe gemakkelijk het zou zijn om het over een andere boeg te gooien, ware het niet dat onze heersers zo hebzuchtig en megalomaan zijn, en dat het grote publiek zo onderdanig gehoorzaamt en zo goedgelovig de propaganda aanvaardt die hen ertoe aanzet de status quo systemen te aanvaarden, en dan raken zij gefrustreerd. Gefrustreerd over een mensheid die maar niet tot bezinning wil komen, zelfs met al het bewijsmateriaal voorhanden.

Die frustratie slaat vaak om in walging, als de mensen ontdekken dat niet alleen anderen niet zien wat zij zien, maar dat zij ook actief vermijden ernaar te kijken, zelfs als u hen erop wijst. U kunt het bewijs leveren van de corruptie en de onhoudbaarheid van de status quo politiek en de almachtige, ecologische verdorvenheid van het oligarchisch imperialisme – het recht voor hun neus neerleggen – en zij zullen smoesjes verzinnen om zich af te wenden.

Eén manier om met het psychologische ongemak van deze situatie om te gaan, is te proberen emotioneel afstand te nemen van de benarde toestand van de mensheid en te zeggen: “Prima, laat maar zitten. Laat de mensheid zich maar in dystopie en armageddon storten. Hoe eerder het gebeurt, hoe beter. We verdienen het.”

En ik begrijp het sentiment, maar zeggen dat de mensheid de ondergang verdient, klinkt voor mij net zo als zeggen dat een drugsverslaafde het verdient een overdosis te nemen.

Een heroïneverslaafde heeft zijn daden niet volledig in de hand; als hij dat wel had, zou hij er gewoon mee ophouden, omdat hij zowel uit openbare kennis als uit eigen waarneming weet dat het een destructieve gewoonte is. Verslaving wordt – althans door iedereen wiens verstand de moeite waard is – niet beschreven als een persoonlijke keuze, maar als een ziekte. Net zoals bij elke andere ziekte het geval zou zijn, is verslaving een toestand waarover men geen controle heeft, omdat het tegen zijn wil op de een of andere manier zijn besturingssysteem heeft overgenomen.

De mensheid als geheel zit in ongeveer hetzelfde schuitje. Wij hebben een aandoening die ons op een zelfdestructieve manier doet gedragen, en op papier zouden wij technisch gezien allemaal gewoon collectief van koers kunnen veranderen, zelfs als een paar oligarchen en imperiummanagers ons zouden proberen tegen te houden. Maar dat doen wij niet, want wij hebben het niet in de hand.

Degenen met een drugsmisbruikprobleem gebruiken omdat zij niet weten hoe zij zich goed kunnen voelen zonder de stof, en als zij hun verslaving ooit overwinnen, zullen zij uiteindelijk ontdekken dat dit kwam omdat er onbewuste krachten in hen waren die de ervaring van het nuchtere leven ondraaglijk maakten. Krachten zoals psychologische neigingen die geboren zijn uit een trauma, ontbering of disfunctie vroeger in het leven, neigingen die zich kunnen manifesteren als ervaringen als depressie, angst of zelfverachting, die te moeilijk te verdragen worden zonder hun middel van voorkeur.

Menselijk gedrag wordt evenzeer gestuurd door onbewuste krachten op collectief niveau, maar in plaats van trauma’s in de vroege kinderjaren hebben we het over onze hele evolutionaire geschiedenis, en ook over de geschiedenis van de beschaving.

Het is een belachelijke situatie, als u erover nadenkt. Het verhaal van het leven op deze planeet gaat over organismen die lang genoeg proberen te voorkomen dat ze opgegeten worden om zich voort te planten, en onze soort is uit die afschuwelijke benarde positie gestruikeld met al dezelfde angstreacties en stresshormonen, en nu zit u plotseling in een kantoorruimte met uw hart op hol geslagen, alsof u op de vlucht bent voor een sabeltandtijger, omdat u Janice van de boekhouding over u hoort roddelen.

De eet-of-wordt-gegeten-dynamiek kwam keihard aanwaaien door de dageraad van een nieuwe soort met een snel geëvolueerde hersenschors en het plotselinge vermogen tot abstract denken, en al die angst en stress marcheerden voort van generatie op generatie, zich verstrengelend met dit toegevoegde nieuwe element van denken, taal en verhalen vertellen. Zo ontstonden maatschappelijke constructies als godsdienst, regering, hiërarchie en familiemachtsstructuren, allemaal grotendeels geboren uit het primitieve, op angst gebaseerde verlangen om te controleren en te overheersen, dat wij met ons meedragen van onze evolutionaire voorouders, die in bomen woonden om zich te verbergen voor roofdieren.

Ouders die getraumatiseerd waren door hun ouders gaven hun trauma door aan hun eigen kinderen, omdat zij zich door hun trauma getraumatiseerd gingen gedragen, en die kinderen gaven hun eigen trauma ook door aan hun kinderen. Bovenop dit kleinschalige generatietrauma kwamen nog dingen als oorlogen, slavernij, tirannie, kolonisatie en genociden, die hele bevolkingsgroepen traumatiseerden, en dat trauma werd ook van generatie op generatie doorgegeven.

En toen doken wij op. Wij, de mensen die nu leven. Dat is waarin wij geboren zijn. Dat is de golf waarop wij zijn binnengevaren. En die golf gaat nog steeds door.

En wij vragen ons af waarom iedereen zo disfunctioneel en zelfdestructief is.

Wij hebben nooit echt de kans gehad om een gezonde wereld op te bouwen. Onze voorouders zijn van het vluchten voor monsters met scherpe hoektanden naar het verbranden van heksen en ketters naar het uitvechten van wereldoorlogen naar het baren van ons gegaan, en die golf van angst en chaos heeft zich zonder een slag of stoot doorgezet in onze eigen psyche en in die van alle anderen op deze planeet. Als u ziet waar wij vandaan komen en hoe wij hier gekomen zijn, is het verbazingwekkend dat wij zelfs zo functioneel zijn als wij zijn.

En dat is waar wij hier mee te maken hebben. Een erfenis van trauma’s die zich uitstrekt tot in een onpeilbaar grote uitgestrektheid van de tijd, geïncarneerd in de huidige vorm van ongeveer acht miljard homo sapiens. Als u met dit begrip uitzoomt en naar het grote geheel kijkt, is het moeilijk om ergens, bij wie dan ook, echte schuld te vinden. Zelfs bij de meest mishandelden en traumatiserenden onder ons.

Het is zeker in ons collectief belang om iedereen te immobiliseren wiens neigingen gevaarlijk destructief zijn. En zeker zal het vaststellen van de schuld en de aansprakelijkheid voor wandaden een belangrijk deel zijn van het verruimen van het menselijk bewustzijn en het scheppen van een gezonde wereld, want wij moeten begrijpen hoe en waarom de dingen verkeerd gaan voordat wij onze problemen kunnen oplossen. Maar zelfs de meest destructieve onder ons dragen gewoon de erfenis van trauma’s voort, die van generatie op generatie heeft nagegalmd vanaf de diepste krochten van het prehistorische leven.

Denk eens aan een fout die u in het verleden gemaakt hebt. Een hele erge, een die u ineen doet krimpen telkens als u eraan denkt. U zou die fout toch niet nog eens op dezelfde manier maken? Natuurlijk niet, want u weet nu dingen die u toen niet wist. U bent zich nu bewust van dingen die u vroeger niet was. Afhankelijk van hoe bewust u nu bent in verhouding tot hoe bewust u toen was, zou u soortgelijke fouten misschien op soortgelijke manieren herhalen, maar u zou niet opzettelijk precies dezelfde fout herhalen als u een herkansing had. Op die kleine manier is uw bewustzijn verruimd.

Dat is alles wat negatief menselijk gedrag uiteindelijk is: fouten die gemaakt zijn door een gebrek aan bewustzijn. Een gebrek aan empathie, een gebrek aan sereniteit, een gebrek aan informatie, een gebrek aan inzicht, een gebrek aan kennis dat er betere keuzes zijn, een gebrek aan waarneming van wat er werkelijk aan de hand is in de wereld, een gebrek aan duidelijkheid over de manieren waarop propaganda ons manipuleert om de belangen van de machtigen te dienen – dat zijn allemaal gewoon verschillende soorten van onbewustheid. Verschillende manieren waarop men kan falen om de werkelijkheid juist waar te nemen.

In deze kolkende, chaotische vloedgolf van evolutietrauma’s waarin wij allen geboren zijn, is het enige waar wij werkelijk enige controle over hebben, of wij gedachteloos onze conditioneringspatronen herhalen of dat wij er bewustzijn in gaan brengen. Maar zelfs dat wordt sterk beperkt door de hoeveelheid bewustzijn waar wij op dat moment toegang toe hebben; veel mensen zijn psychologisch nog maar net aan het watertrappelen en hebben vaak niet de ruimte om even stil te staan en helderheid te brengen in hun eigen innerlijke processen. Veel mensen strompelen gewoon blindelings voort, en dat is uiteindelijk net zo min hun schuld als de blindheid van een werkelijk blinde.

Uiteindelijk zijn wij dus allemaal onschuldig. Nogmaals, wij moeten natuurlijk aandringen om het bewustzijn te brengen naar de delen van de mensheid die een verkeerde afslag genomen hebben – naar de oorlogsmisdadigers en plutocraten en managers van het imperium, en alle andere misbruikers en de misbruikende systemen die hen verheffen. Maar onder die felle uitbarsting van licht kan ook een diep medeleven en begrip liggen, geboren uit een helder zien van hoe wij hier in de eerste plaats gekomen zijn.

Uiteindelijk doen wij allemaal ons uiterste best, terwijl wij meeliften op de dynamiek van een keten van gebeurtenissen, ver buiten onze controle, die zich terug in de tijd uitstrekt, helemaal tot aan de Big Bang. Iedereen speelt met een armzalige hand die hem is toegedeeld door het kolkende tumult van de evolutie en de geschiedenis, terwijl hij worstelt met de puzzel van de sterfelijkheid op een kleine blauwe wereld van onpeilbare schoonheid die door een heelal raast dat niemand van ons begrijpt.

Laten we teder zijn voor elkaar.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Onthulling van de Methode

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: