In de laatste fase van onze menselijke vrijheden – Covid-1984 ontmoet Brave New Normal

In een tijdperk van angst, animositeit en anomie woedt de “controverse” nog steeds over alles wat met Covid te maken heeft. Toch houden vele wetenschappers, onderzoekers, zorgverleners en medische professionals – zelfs voormalige farmaceutische directeuren en stafmedewerkers – moedig stand tegen het giftige getij van deze nieuwe tirannie, schrijft Greg Maybury.

Dit alleen al is een duidelijk bewijs dat er iets grondig mis is met het officiële narratief. Mijn lange essay over dit onderwerp eerder dit jaar – “The Psychic Dangers of Infected Minds (With a Lie this Large)” – poneerde in feite het idee dat het echte “virus” van een ander, minder tastbaar, maar veel verraderlijker, misschien zelfs ongeneeslijk, soort was.

Sinds de publicatie ervan zijn de “geesten” steeds meer geïnfecteerd geraakt, onze reacties steeds “Pavloviaanser”; de leugens groter, frequenter, tegenstrijdiger, absurder. En wijder verspreid. De waarheid wordt meer vervormd, gefragmenteerd, gecensureerd. En binnenkort misschien strafbaar, een uitspraak die geenszins overdreven is.

Dat gezegd hebbende, sommige van de burgers worden onrustig. Hier is een update annex sit-rep over de verontrustende ‘gevestigde’ wetenschap van het ‘BigPharmafia-Medische’ pausdom. Klaarmaken, lock n’ load, beveilig de perimeters nu. Bereid je voor om de vijand aan te vallen.

DE PANDORA’S VAN DE PANDEMIE (ONZE BOOSAARDIGE MALTHUSIANEN)

In januari 2020 was ik uitgenodigd op een kleine conferentie buiten Edinburgh van onafhankelijke politieke schrijvers, activisten, historici en dissidente schrijvers. Daar had ik het unieke voorrecht om een breed scala van soorten te ontmoeten en te begroeten.

Toegewijde pelgrims naar de waarheid en ontelbare politieke ‘refuseniks’, maar als we één ding gemeen hadden, dan was het wel een van de volgende: een neus voor officieel dubbelhartigheid, bedrog en perfusie; een feilloze minachting voor propaganda en hype; een voelbaar gevoel van sluipende democratische devolutie; en een aanhoudend verzet tegen de manipulatieve, verraderlijke agenda’s die ons worden opgedrongen door de hogere echelons van de mondiale heersende klasse elites.

Dergelijke “agenda’s” worden natuurlijk maar al te graag in de hand gewerkt door de “nuttige idioten” van de elites en hun lafhartige commissarissen, die op dit moment althans een bevoorrechte, zelfs beschermde soort zijn. In tegenstelling tot de rest van ons, zoals we zullen zien.

De gebeurtenissen van de afgelopen achttien maanden hebben voor degenen onder ons die tenminste kijken, duidelijk gemaakt wie deze mensen zijn, en wat die overkoepelende agenda inhoudt. Voor ons doel pikken er hier één deelnemer aan de conferentie uit.

Helen Buyniski; een jonge, geboren New Yorker is zo rechtschapen als men redelijkerwijs mag verwachten. Bloggend onder de goddeloos opruiende naam “Helen of Destroy”, heeft mevrouw Buyniski een mening of drie over wat er duidelijk mis is met de Anglo-Amerikaans-Zionistische wereld in het algemeen, en is niet verlegen om “de liefde te verspreiden”.

Kortom, dit is een politiek activist bij uitstek – die zich dankbaar onttrekt aan de nominaal verschillende, maar beslist vervelende, dogma’s en slogans die het politieke discours van links versus rechts kenmerken – en iemand die er weinig heil in ziet om ‘gevangenen te nemen’.

Als je echter iemand bent die kan omgaan met onverbloemde onthullingen over de machinaties van de elites en die greep wil krijgen op de chaos en de rampspoed die de Great Reseters ons allen willen opleggen, dan is Buyniski je go-to (wo)man! We zouden voor altijd dankbaar moeten zijn dat ze aan onze kant staat en niet aan hun kant, en meer dan een beetje teleurgesteld dat we haar niet kunnen klonen.

Na haar 28 minuten durende presentatie, verliet ze het podium met ons allen verlangend naar meer. Wat niet hetzelfde is als zeggen dat wat ze te zeggen had, onze harten verwarmde.

Nu ik haar presentatie net opnieuw heb bekeken, is het na achttien maanden Covid dat het volle belang van haar ’tirade’ doordringt, en dat de veelgeroemde voordelen van een terugblik nauwelijks kunnen worden overschat.

Nu belemmert de ruimte een ‘blow by blow’ van het belang van wat ze te zeggen had, aangezien ze veel onroerend goed bestreek. Hieronder staat echter iets van een ‘duimnagel’ – in wezen een uiteenzetting van de ingewikkelde synergieën van de wereldwijde systemische propaganda, censuur, macht en controledynamiek zoals die toen bestond – allemaal thema’s die ik in deze verhandeling uit 2019 heb verkend. En allemaal thema’s die ik in de meeste van mijn andere publicaties heb aangesneden, om de eenvoudige reden dat dergelijke zaken de sleutel zijn tot het begrijpen van zowat alles wat er om ons heen gebeurt, en zowat alles wat ons tot dit punt heeft gebracht.

We komen zo terug op Buyniski’s toespraak, maar eerst, dit. Of we het nu weten of niet, of we het nu leuk vinden of niet, hoe slim we ook denken te zijn, of hoezeer we ons ook bewust zijn van – en daardoor bewust bestand tegen – de verderfelijke effecten van propaganda en censuur, we zijn allemaal vatbaar voor de ondermijnende krachten die ze ontketenen, en zelfgenoegzaamheid, onwetendheid en overmoed zijn daar maar enkele van.

Net als de rest van het conclaaf van Edinburgh, begrijpt Buyniski deze realiteit ondubbelzinnig. Het regime waaronder wij allen geacht zullen worden ons leven in te richten volgens de dictaten van het noodlottig gelabelde “nieuwe normaal” gaat niet over volksgezondheid, of ons welzijn en welvaart : dat is zeer zeker niet het geval.

Waar gaat het dan wel om?

Deze keer op een schaal die tot nu toe misschien wel eens is bedacht – misschien door schurken uit James Bond-films – maar nog nooit eerder is geprobeerd. Het enige verschil is dat 007 ooit maar met één slechterik te maken had. Wij hebben een lange ‘conga-line’ van hen, die allemaal in de maat dansen. En ze zijn echt en gevaarlijk. En bovennatuurlijk slecht.

Voor degenen die echt geloven in het officiële narratief van Covid, wat volgt is niet voor jullie. Om te beginnen: als je er toch voor kiest om dat te geloven, is een psychiater bezoek ten zeerste aanbevolen. Afkicken.

ONZE DIENSTBAARHEID LEREN LIEFHEBBEN (HET EINDTIJDPARADIGMA)

Mevrouw Buyniski begon haar conferentiesessie met het noemen van de naam van de achtenswaardige Edward (“More Doctors Smoke Camels”) Bernays, neef van niemand minder dan Sigmund Freud, en auteur van het baanbrekende boek Propaganda.

Vanaf dat moment had ze onze ‘volledige en onverdeelde’ aandacht. Bernays is waarschijnlijk een van de meest invloedrijke mensen van de afgelopen eeuw of langer waar de meeste mensen nog nooit van hebben gehoord, wat gezien de aard van het werk van de man misschien een passende erfenis is. Het is leerzaam om op te merken dat Adolf Hitler’s shill-meister Joseph Goebbels een grote fan was!

Toch kan er geen twijfel bestaan over de plaatsvervangende invloed van de man op onze recente geschiedenis, onze politieke economie, onze maatschappij, ons onderwijs, onze cultuur, onze gemeenschappen, onze levens. Zijn invloed is even blijvend en onberekenbaar als onrechtvaardig en alomtegenwoordig. Genoemde propaganda werd het ‘go-to’ draaiboek voor de ontluikende reclame, public relations en perceptie management industrie, terwijl hij de rol van de regerende goeroe op zich nam, een slaapplaats die hij decennia lang bezette.

Dit is wat HB te zeggen had bij wijze van inleiding.

Bij het naderen van de ontknoping van haar lezing vroeg Buyniski: “Waar gaat dit heen, en kan het gestopt worden?” Ze laat de vragen, of ons, niet hangen. Lezers worden sterk aangemoedigd – zelfs voordat ze verder gaan – om haar boodschap in zich op te nemen. Maar de kern van de zaak is dit: rond de 20 meter van haar meeslepende, nu griezelig voorspelbare verhandeling, heeft mevrouw Buyniski subtiel een “Claymore mijn gelegd” die ontplofte ongeveer vier weken nadat we allemaal naar het basiskamp waren teruggekeerd. We hebben het hier natuurlijk over de pandemie van de dag, Covid-19.

Kortom, Buyniski gaf slechts een paar voorbeelden van de vele mogelijke wereldwijde catastrofes – echt, verzonnen, natuurlijk, nep – waarbij de machthebbers het “einddoel”, zoals hierboven uiteengezet, zouden kunnen vergemakkelijken. We kunnen allemaal denken aan tal van dergelijke cataclysmische gebeurtenissen en het vooruitzicht dat ze zich zullen voordoen: alles van een financiële ineenstorting, een grote zonnevlam, een supervulkaanuitbarsting, een dinosaurusvernietigende meteoorinslag, een cyberterroristische aanval, een economische ineenstorting, en u raadt het al, last but not least, een wereldomvattende pandemie!

Hoewel Buyniski niet het woord “Covid” gebruikte of suggereerde dat de pandemie op handen was, was ze zeker iets op het spoor!

Zoals ik al eerder heb opgemerkt, wordt het in de nasleep van de gebeurtenissen die zich kort daarna ontvouwden en die dat op het moment van dit schrijven nog steeds doen, steeds duidelijker dat de uitdrukking “laat nooit een goede crisis verloren gaan” zelden zo steekhoudend is geweest. Zeker niet sinds 9/11.

Met onverbloemd opportunisme, ongebreidelde hebzucht en bloedig cynisme als begrippen die het politieke brein niet vreemd zijn, heeft deze uitdrukking zich niet toevallig in het politieke lexicon genesteld in de nasleep van die gedenkwaardige gebeurtenis. Hoewel we er in beide gevallen misschien aan kunnen toevoegen dat de subtekst van de meme toen was en nu nog steeds is: als we er genoeg van hebben om te wachten tot er een crisis uit de blauwe ether opduikt, ga dan een stap verder en laat er een op maat maken, als het ware voor een bepaald doel…”.

DE GROTE VARKENSGRIEPZWENDEL VAN 2009 (EN DIVERSE PANIEKCAMPAGNES)

Om iets over te brengen van de monsterlijke fraude die ons de afgelopen achttien maanden is aangedaan, is de volgende reis door het geheugenhol een even goede plaats om te beginnen als elke andere.

In een reportage van het Britse Channel Four uit 2010 beschuldigde Wolfgang Wodarg, het toenmalige hoofd gezondheid van de Raad van Europa, Big Pharma ervan “de beslissingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) op ongepaste wijze te beïnvloeden” en een wereldwijde “paniekcampagne” op te zetten als reactie op de zogenaamde uitbraak van de Mexicaanse griep (H1N1) die ongeveer twaalf maanden eerder zijn onheilspellende debuut maakte.

Tegen de tijd dat het kwartje viel dat deze veelgeroemde existentiële bedreiging voor de mensheid veel minder was dan de som van de overdreven delen, werden grote Europese landen (Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland enz.) “opgezadeld” met tientallen miljoenen doses nutteloze vaccins waarvoor zij “honderden miljoenen dollars” van het zuurverdiende geld van de belastingbetaler hadden opgestreken. Een soortgelijk fiasco en furore speelde zich af in de VS.

Voor de mensen die nog steeds verstrikt zijn in het net van het officiële Covid-narratief, zou het voorgaande alleen al voldoende twijfel moeten zaaien over de waarheidsgetrouwheid en integriteit ervan.

Of het nu veroorzaakt wordt door gedwongen isolatie, sociale afstand en lockdown-moeheid; reis-, werk- en sociale beperkingen; door de media gevoede polarisatie tussen “anti-vaxxers” en “pro-vaxxers”; dwang en pesterijen op de werkplek; beknot en verstoord onderwijs voor onze kinderen; Stasi-staat edicten van hogerhand van leiders die in contact komen met hun respectievelijke innerlijke tiran; verlies van inkomen en bedrijfsinkomsten; of angst voor verplichte injectie met stoffen die op zijn best experimenteel zijn – of andere legitieme zorgen die zijn gerezen terwijl deze op maat gemaakte crisis zich ontvouwde en waarvan de wendingen in toenemende mate “on the fly” worden geïmproviseerd door zichzelf dienende politici en gezondheidsbureaucraten – voor degenen die geneigd zijn een meer verlicht inzicht te zoeken in de agenda van de Grote Veranderaars, vertrouw ik erop dat de rest iets van een aanvullende realiteitscheck biedt over onze collectieve hachelijke situatie en de dreigende gevaren die op ons worden losgelaten door deze “pandora’s” van de pandemie.

Alle “grimmige voorspellingen” over de Mexicaanse griep van de handenwringende hordes in Big Pharma – het kartel uit de hel – naast hun handlangers in het medische en wetenschappelijke establishment zelf en de altijd betrouwbare voorbidders in de mainstream media – bleken een gigantische “flop” te zijn. Hoewel het op dat moment misschien niet zo werd gezien, zou het nu, in termen van het bevorderen van de agenda op langere termijn en het voorbereiden van de weg voor wat komen ging, als een daverend succes kunnen worden gezien. Dat is weer dat “achteraf gezien” ding dat overuren maakt.

Het is bovendien opmerkelijk dat meer dan 70% van de reclame-inkomsten van de media afkomstig is uit de farmaceutische industrie, hoewel er hier misschien niet veel te zien valt, doorlopen mensen.

En er kan weinig twijfel over bestaan dat veel te veel van onze medische professionals en zorgverleners zich veel zekerder en comfortabeler hebben gemaakt in hun sinecures dan ze anders geweest zouden zijn als ze hun naam niet op de danskaart van Big Pharma hadden gezet. (Mijn eigen dokter ging abrupt “op slot” toen ik probeerde mijn zorgen te bespreken over: alles wat met Covid te maken heeft. En een oude vriend – een nu gepensioneerde medisch specialist met een niet geringe reputatie – weigert nu nog iets met mij te maken te hebben nadat ik het evangelie in twijfel trok.)

Met dit in gedachten zou het sommigen vergeven kunnen worden te vermoeden dat de ‘varkenspokken’ een soort generale repetitie waren, zoals reeds gesuggereerd, om ons te verzachten voor een ambitieuzer gambiet.

Om dit volledig te begrijpen als een reële mogelijkheid (in tegenstelling tot samenzweringstheorieën die zijn verzonnen door cognitief gestoorde hagedissenhersenen, mafkezen met te veel tijd om handen), kan het volgende dienen als een andere uiterst belangrijke realiteitscheck.

DIT STOND NIET IN DE BROCHURE!

In een recent interview op RT, liet de bekende Amerikaanse advocaat Mike Papantonio, gastheer van het programma America’s Lawyer van de zender, zich uit over Johnson & Johnson (J&J). J&J is natuurlijk de reus in de gezondheidszorg en de farmaceutische industrie (inderdaad de grootste), waarvan ten minste één van hun zelfbenoemde (zij het ironisch) “familieproducten” waarschijnlijk op elk moment in elk huis op de planeet te vinden is. Zij zijn ook een van de vele dergelijke bedrijven in de sector die willen profiteren van Covid.

Alvorens verder te gaan, is het misschien de moeite waard een blik te werpen op de beweringen die J&J in hun “brochure” (d.w.z. hun website) doen.

Niet veel anders dan het feit dat de zelfbenoemde, feel-good corporate weldoenerij zo vaak op gespannen voet staat met onze consumentenrealiteit, iets wat we maar al te vaak vergeten, of verkiezen te negeren. Wat veel mensen nu lijken te doen door het Covid vaccin evangelie te omarmen.

En hoewel J&J de markt in veel productcategorieën binnen de industrie in het nauw gedreven mag hebben, zijn hun fictieve ‘concurrenten’ net zo bedreven in het overspoelen van ons met dezelfde onderdanige, melige, lichtgeraakte, ‘wij hebben het beste met u voor’ bedrijfshype.

Wat u op hun website niet zult vinden, heeft iets te maken met het volgende. Nogmaals, net als hun concurrenten zijn J&J geen slappelingen als het aankomt op ‘damage control’, waarvan er in deze bedrijfstak talloze case studies zijn geweest. Dat is de echte “schade” die aan consumenten wordt toegebracht door hun producten, waarvan de omvang, misdadigheid en tragedie maar al te vaak pas door de kritische massa wordt ingezien nadat de genoemde “schade” is aangericht en vervolgens publiekelijk wordt geopenbaard. Waarna de topmannen van de bedrijven zich als gekken naar de uitgang haasten, terwijl hun advocaten uit volle borst roepen: “Hier is niets te zien, mensen!

Dergelijke “schadebeperkende” maatregelen hebben allemaal te maken met het “afschermen van het risico” om het merkimago van het bedrijf te beschermen en de negatieve gevolgen voor de inkomsten en winstmarges tot een minimum te beperken. Zelden worden de zorgen of het welzijn van degenen die het meest worden getroffen door hun giftige producten meegenomen in de berekening van het risico. Het gaat allemaal om het verkopen van de volgende pil, het verschuiven van de eenheden, en het binnenharken van de smerige winst! En het onderdrukken van alle negatieve publiciteit.

Natuurlijk zullen veel mensen zeggen dat dit overduidelijk is. Misschien. Maar kan iemand uitleggen waarom zoveel gewone mensen dit vergeten lijken te zijn in het tijdperk van Covid?

Zelfs voor degenen die niet geneigd zijn tot dergelijke samenzweerderige mijmeringen, moet men zich toch afvragen of de Mexicaanse griep inderdaad niet een geweldig schimmenspel was, kortom een oplichterij. Het is jammer dat zovelen de trieste episodes van eerdere viruscrises in het gemeenschappelijke geheugen hebben “weggestopt”. Een dergelijke anamnese zou ons allen misschien goed van pas zijn gekomen bij het begrijpen van onze huidige nare beproevingen.

Wat wil zeggen, gaat er geen belletje rinkelen? Dat zou het moeten doen! Ervaren we niet een voelbaar gevoel van deja vu hier? Dat zouden we wel moeten! Helaas, het ” ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen” refrein lijkt het niet meer te snijden voor een toenemend aantal mensen! We hebben allemaal een penny-wise, pound-foolish mentaliteit aangenomen als het gaat om de existentiële uitdagingen waar we voor staan.

(Noot van de auteur: Om dit raadsel te onderstrepen, is het volgende vermeldenswaard: Onlangs heb ik op Twitter een eenvoudige enquête gehouden om te achterhalen hoeveel vertrouwen mensen hebben in BigPharma. Het resultaat van meer dan 16.500 respondenten? Tweeënnegentig procent gaf aan “geen enkel vertrouwen” te hebben in deze bedrijven, met vele commentaren van vernietigende strekking! Konden we maar 92% van onze medeburgers de straat op krijgen om tegen deze medische tirannie te demonstreren…Kon dat maar! Dan zouden we nu waarschijnlijk niet deze ‘roddel’ hebben!)

Een deel van dit indoctrinatieproces bestaat uit het zo lang mogelijk verborgen houden van alles wat we moeten weten, en ons overstelpen met informatie die we niet nodig hebben. Dat heet natuurlijk ‘het verhaal vormgeven’, een aloude praktijk in public relations, het vormen van de publieke opinie, en van daaruit het confectioneren van instemming. Om Marshall McLuhan te parafraseren, het is het ‘masseren van de boodschap’ via elk mogelijk medium dat tot hun beschikking staat. BigPharma is hier meesters in.

Bovendien heeft, voor zover deze schrijver weet, geen enkel farmaceutisch bedrijf ooit vrijwillig of onvoorwaardelijk de schadelijke gevolgen van een van hun producten “opgebiecht” toen het geconfronteerd werd met onweerlegbaar bewijsmateriaal in die richting, en alles gedaan om die schade goed te maken en te herstellen – dat wil zeggen, de getroffenen of de mensen die schade hebben geleden, adequaat te compenseren – op een tijdige, ethische, verantwoordelijke en bevredigende manier.

Maar anders gezegd, er zijn maar weinig bedrijven waarvan ik weet dat ze niet op de hoogte waren van de schadelijke effecten van hun producten en die niet hemel en aarde bewogen om dergelijke informatie onder de pet te houden zolang dat wettelijk en praktisch haalbaar was.

RISICO AFSCHERMEN, BELONING MAXIMALISEREN (ONZE MANIER VAN ZAKENDOEN)

In juni van dit jaar werd J&J opgezadeld met een boete van 5 miljard dollar voor zijn aandeel in de opioïdenpandemie en het verzwijgen van de onderzoeksresultaten over de effecten van deze ‘killer drugs’ op mensen. In dezelfde uitzending stelde de pittige Papantonio de niet onbelangrijke kwestie aan de orde van J&J’s gedrag ten aanzien van de kankerverwekkende effecten van het alomtegenwoordige J&J Baby Powder®. Dit product is, net als zijn “stalgenoot” BandAid®, een van de beroemdste, duurzaamste merken ter wereld, de naam die in elk huishouden voorkomt.

Dergelijke producten hebben één bepalend kenmerk: ze zijn een vergunning om geld te drukken! In tegenstelling tot BandAid® (waarvan we omwille van deze discussie zullen aannemen dat het niets giftigs bevat dat tot nu toe niet openbaar is gemaakt), is het verre van goedaardig. Net als bij de opioïden die J&J op de markt bracht, wist het – in het geval van babypoeder – al tientallen jaren dat zijn iconische ‘cash-cow’ een gevaarlijk product was (het bevatte onder andere asbest, een uiterst giftige stof), en al die tijd hielden ze die informatie buiten de openbaarheid.

Men kan zich bijvoorbeeld afvragen hoe de vrouwen (en hun gezinnen) die eierstokkanker hebben gekregen als gevolg van decennialang gebruik van dit product, zouden reageren op J&J’s smakeloze, ondoordringbare bedrijfsgeklets, zoals hierboven gepresenteerd.

Dit, om nog maar te zwijgen van het feit dat het bedrijf willens en wetens en door nalatigheid zijn klanten blootstelt aan dergelijke slopende, levensbedreigende producten. Papantonio beschreef deze mensen als criminele sociopaten. Absoluut geen hyperbool hier ! Ze zijn DSM-5 certified gecertificeerd.

Met alleen al in de VS meer dan 33.000 rechtszaken tegen J&J in behandeling – en er worden er nog veel meer verwacht – berichtte Papantonio dat het bedrijf een nieuwe strategie bekijkt om zijn Baby Powder®-gerelateerde verplichtingen te dumpen in een nieuw bedrijf (in feite een lege vennootschap) dat dan het “recht” zou hebben om een faillissement aan te vragen.

Deze geheimzinnige maar zeer reële bedrijfsjuridische ontwijkingsmanoeuvre wordt een “splitsende fusie” genoemd. De “Texas Two-step”, zoals Papantonio de “splitsende fusie” (die zijn oorsprong vindt in de Lone Star State) bijtend beschrijft, is het equivalent van de “Get Out of Jail Free Card”.

Dat wil zeggen, dat zou het zijn als het vooruitzicht om in het Grote Huis te belanden voor één van deze in het echte leven monopoly spelende misantropen eerder regel dan uitzondering zou zijn. Papantonio’s voelbare gevoel van onrechtvaardigheid en verontwaardiging ging zelfs zover dat hij het volgende zei: “Er zal nooit iets veranderen [aan de status quo] totdat we een paar van deze mensen in de gevangenis gooien”.

Als we denken aan de bewoners van Wall Street na de financiële crisis (velen lachen vandaag nog de hele weg van de bank naar huis), is het moeilijk om tegen die logica in te gaan.

Maar het doel van de DM is J&J een “ontsnappingscapsule” voor financiële (in tegenstelling tot strafrechtelijke) aansprakelijkheid te verschaffen om haar blootstelling aan deze rechtszaken aanzienlijk te beperken of liefst helemaal geen schadevergoeding te betalen. Van meet af aan riep deze laatste onthulling van bedrijfsmisdrijf en criminele witteboordennalatigheid een aantal vragen en zorgen op.

Het heeft voor ons allen ook een aantal implicaties voor onze eigen individuele en collectieve rol als consument. Niet in de laatste plaats gaat het om de keuzes die wij maken, niet zozeer uit vrije wil zonder de nodige zorgvuldigheid, maar veeleer op basis van de kwaliteit, betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van de informatie die wij van deze bedrijven krijgen aangereikt. En die zij – theoretisch – verplicht zijn te verstrekken, zowel door civielrechtelijke en strafrechtelijke voorschriften als door elementaire ethische normen – goed ondernemingsbestuur, wie? Nogmaals, het Covid-fenomeen biedt ons allen, als we bereid zijn het te zien, enorme implicaties voor de toekomst.

Er zijn een aantal gemeenschappelijke factoren in deze gevallen van ondernemingen die uiteindelijk schuldig worden bevonden aan wanbeheer, nalatigheid en/of crimineel gedrag. Om te benadrukken: Deze gemeenschappelijke kenmerken zijn des te opmerkelijker met het ontstaan van de Covid-crisis en de daarmee gepaard gaande controverse over het gebruik van experimentele (pseudo)vaccins die door Big Pharma als wondermiddel worden aangeprezen, en al degenen onder ons die ervoor hebben gekozen om het “voorwendsel” te omarmen met betrekking tot hun doeltreffendheid, veiligheid en zelfs noodzaak.

1. Het kan jaren – zelfs decennia – duren voordat de gevaren van producten aan het licht komen, waarbij vaak blijkt dat de daders schadelijke bevindingen hebben verborgen, verdraaid of op andere wijze hebben voorkomen dat deze aan het licht kwamen;
2. Het kan en vaak duurt het jaren – opnieuw tientallen jaren – van lobbyen en procederen voor degenen die schadevergoeding willen krijgen, waarbij het leven van mensen en hun gezinnen vaak op het spel staan;
3. Bedrijven zullen alle juridische en minder juridische trucs uit de kast halen om de morele, ethische, financiële en/of juridische verantwoordelijkheid voor hun daden en beslissingen te ontlopen of uit te stellen;
4. Zelden zijn reguliere media-organisaties om vele redenen proactief in het aangaan van de strijd tegen de grote bedrijven, niet in het minst omdat zij weigeren de reclame-inkomstenstroom waarvan zij afhankelijk zijn op het spel te zetten;
5. Zelden komen politici, van welke partij ook, in de bres voor de slachtoffers, omdat hun eigen partijen zo afhankelijk zijn van bedrijfsfinanciering en zelf niet bereid zijn hun toekomstige vooruitzichten op een baan in gevaar te brengen als ze eenmaal uit het openbare ambt zijn gestapt;
6. Zelden doen de relevante regelgevende instanties hetzelfde, omdat vele zijn uitgeschakeld, gecorrumpeerd of op zijn minst gecompromitteerd door “regulatory capture” en het draaideursyndroom;
7. Zelden worden de details van definitieve schikkingen, die zoals gezegd vaak te laat worden getroffen, openbaar gemaakt, omdat de overeenkomsten de winnende partijen vaak verplichten tot geheimhouding;
8. Zelden erkennen de ondernemingen of hun hogere kaderleden enige ernstige aansprakelijkheid voor de genomen beslissingen, bieden zij hun verontschuldigingen aan, of tonen zij enig oprecht berouw over hun daden en beslissingen in het verleden;
9. Zelden wordt iemand – vroeger of nu – die verantwoordelijk is voor dergelijke beslissingen in de betrokken bedrijven persoonlijk ter verantwoording geroepen of, wat dat betreft, vervolgd voor zijn daden en de gevolgen daarvan;
10. En bijna niemand, in de V.S. of elders – ook niet hier down-under – zit ooit in het Grote Huis voor hun criminele roekeloosheid, dubbelhartigheid, of frauduleus gedrag en handelwijze.

ENKELE CONCLUSIES TE GAAN

Het is misschien opmerkelijk dat de Mexicaanse griep “pandemie” die niet kwam in het kielzog van de Global Financial Crisis (GFC) en min of meer de overhand had gedurende de pieken en dalen van de nasleep ervan.

Was dit gewoon weer toeval? Of was de angst voor de Mexicaanse griep een afleiding van het hoofdspel? Of waren dit de voorgangers van de Covid-commissarissen die dit de kop indrukten, terwijl de rest van ons zich meer bezighield met de stabiliteit van de wereldeconomie en de voortzetting van ons dagelijks leven?

Om deze vragen te beantwoorden, is het belangrijk in gedachten te houden wat er in deze periode gebeurde: het was niets minder dan de grootste overdracht van rijkdom en eigendom in de geschiedenis van de lagere en middenklasse naar de reeds superrijken en naar de grote multinationale banken, financiële instellingen en corporaties. Die op zichzelf min of meer volledig eigendom zijn van of gecontroleerd worden door dochterondernemingen van drie tot vier mega-ondernemingen met slechts iets minder dan de totale waarde van de Amerikaanse economie (20 biljoen dollar) aan activa onder hun beheer.

Dit omvat Big Media, Big Tech, BigFood, BigAg, en tal van andere “Bigs” van de wereldeconomie. (Om te zien hoe één “triller” er eigenlijk uitziet, klik hier. Het is een eye-popper!)

Het mag dan ook niet als een grote verrassing komen dat de recente crisis opnieuw heimelijk een nog grotere overdracht van rijkdom naar deze zelfde groepen mogelijk heeft gemaakt, waardoor de roof van ’09 in vergelijking verbleekt .

Zoals ik graag zeg: “We hebben de testresultaten van het lab niet nodig om te weten dat er ratten in de jus zitten!” Bill Gates zelf, die een lange geschiedenis heeft van het maken en verkopen van virussen en vervolgens oplossingen aanbood die sporadisch werkten, maar toch veel geld verdiende aan de hand van deze beloften, bezit nu naar verluidt tot 65% van Amerika’s eersteklas landbouwgrond.

Als een van de hoofdrolspelers in ons zich ontvouwende drama, zou men een “deurstopper” kunnen schrijven over de eerbiedwaardige Gates en zijn rol daarin, zonder veel melding te maken van zijn inbreng bij het schrijven van het script. (Veel minder over zijn betrokkenheid bij de afschuwelijke, wijlen Jeffrey Epstein). Toch lijkt dit slechts een van de meer zichtbare, twijfelachtige tekenen te zijn dat er iets veel groters – en veel verraderlijkers dan de meesten van ons zouden willen denken – aan de hand is met de Covid-agenda; meer precies, “er is iets verrot in de staat Denemarken”.

Hoe dan ook, al het bovenstaande is enigszins academisch geworden nu Big Pharma een wettelijke vrijwaring van rechtsvervolging heeft weten te bedingen (waardoor zij in wezen “gevrijwaard” zijn van rechtsvervolging) voor alle mogelijke schadelijke gevolgen van het gebruik van deze Covid-vaccins.

Maar het belangrijkste punt hier is dat we blijven vertrouwen op hun oprechte verklaringen dat de remedie niet erger zal zijn dan de ziekte. Dat ze naar behoren zijn getest. Dat ze veilig zijn en geen schade of minimale bijwerkingen zullen veroorzaken. Als de onbetrouwbare staat van dienst van Big Pharma een indicatie is, is de basis voor een dergelijk vertrouwen inderdaad wankel.

Om dit te onderstrepen, overweeg het volgende. Het verbod op het voorschrijven van hydroxy-chloroquine of Ivermectine voor COVID-19 als geschikte alternatieven voor de experimentele oplossingen van Big Pharma moet aanleiding geven tot ernstige bezorgdheid. Meer dan 120 peer reviewde wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat beide geneesmiddelen doeltreffend zijn bij de behandeling en preventie van de ziekte.

Maar hier in Australië – waar op het moment dat ik dit schrijf bijna de helft van de bevolking (van 26 miljoen) zich onder strikte omstandigheden bevindt, waarbij het leger op een gegeven moment patrouilleerde in de straten van onze grootste steden (Sydney & Melbourne), massale, ongekende onrust onder de burgers in het land, en geen einde in zicht is – heeft de federale regering een deal gesloten met AstraZeneca en wordt ons verteld dat we “niet kunnen verwachten dat we weer normaal gaan totdat er een vaccin is gearriveerd”.

Al die tijd duiken er op mysterieuze wijze nieuwe varianten op, die ongetwijfeld steeds meer tests, lockdowns en vervolgvaccinaties zullen vergen, en die zullen leiden tot meer sociale verdeeldheid, economische chaos, psychologisch disfunctioneren, financiële schade (hoewel niet voor de politieke, bureaucratische, financiële en zakenklassen) samen met toenemende onzekerheid – en collectieve bezorgdheid – onder gewone mensen, over hun toekomst en die van hun gezinnen.

Wat we niet horen in de bedrijfsmedia is dit: Net als J&J heeft ook AstraZeneca een lange staat van dienst op het gebied van zakelijk wangedrag, corruptie en criminaliteit. AstraZeneca is schuldig bevonden aan overtredingen op het gebied van off-label of niet-goedgekeurde promotie van medische producten, het maken van valse claims, smeergeld en omkoping, schending van de consumentenbescherming, diverse overtredingen op het gebied van de gezondheidszorg, overtreding van overheidscontracten, en nog veel meer.

Sinds 2000 hebben zij naar verluidt meer dan 1,1 miljard dollar boete gekregen voor deze overtredingen en overtredingen. Allemaal behandeld als kosten van het zakendoen, allemaal verrekend in de operationele kosten, maar terugverdiend door buitensporige woekerwinsten.

En om de cirkel rond te maken: we kunnen de media zelf niet buiten het grote plaatje laten. Hun eigen wangedrag is goed gedocumenteerd door mijzelf, Helen Buyniski, en talloze anderen, niet alleen in het grillig propageren en bestendigen van hun eigen waarheid of het creëren van hun eigen op maat gemaakte, zelfdienende werkelijkheid over allerlei kwesties en zorgen.

Dit geldt vooral wanneer nauwkeurige, onbevooroordeelde en tijdige informatie in het algemeen belang van cruciaal belang is voor een goed geordende, stabiele, goed functionerende, welvarende politieke economie en de democratie en vrijheid die een integraal deel uitmaken van het milieu van een moderne, gezonde natie.

Jullie weten waar ik het over heb, mensen: een betere wereld om in te leven voor onze kinderen en die van hen, dan degene die wij hadden! Laat me de vraag nog een keer stellen. Waarom blijven we deze mensen vertrouwen?

---

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Vaccinventer Oostenrijks parlementslid stort in parlement in elkaar

Volg Frontnieuws op Telegram