Een krachtig gevoel speelt een ritme op uw huid en doet uw ziel opwellen wanneer u wordt ondergedompeld in een lange wandeling onder aanhoudende sneeuwvlagen, gemarkeerd door geselecteerde tussenstops en verhelderende gesprekken, die uiteenlopende vectoren kristalliseren een jaar na het begin van de versnelde fase van de proxy-oorlog tussen de VS/NAVO en Rusland, schrijft Pepe Escobar.
Zo heet Moskou u welkom: de onbetwiste hoofdstad van de multipolaire wereld van de 21e eeuw.
Een lange, wandelende meditatie maakt ons duidelijk hoe de toespraak van president Poetin – eerder een beschavingstoespraak – vorige week een game-changer was als het gaat om de afbakening van de civiliserende rode lijnen waar we nu allemaal mee te maken hebben. Het werkte als een krachtige boor die het minder dan korte, eigenlijk nul-termijn geheugen van het collectieve Westen doorboorde. Geen wonder dat het een enigszins ontnuchterend effect uitoefende in contrast met de non-stop Russofobie-rage van de NAVO-ruimte.
Alexey Dobrinin, directeur van de afdeling Planning van het buitenlands beleid van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Rusland, beschreef de toespraak van Poetins toespraak als “een methodologische basis voor het begrijpen, beschrijven en construeren van multipolariteit.”
Sommigen van ons laten al jaren zien hoe de opkomende multipolaire wereld wordt gedefinieerd – maar veel verder gaat dan – snelle onderlinge connectiviteit, fysiek en geo-economisch. Nu we de volgende fase bereiken, is het alsof Poetin en Xi Jinping, elk op hun eigen manier, de twee belangrijkste beschavingsvectoren van multipolariteit conceptualiseren. Dat is de diepere betekenis van het Russisch-Chinese alomvattende strategische partnerschap, onzichtbaar voor het blote oog.
Metaforisch spreekt het ook boekdelen dat Ruslands ommezwaai naar het Oosten, naar de rijzende zon, nu onomkeerbaar, de enige logische weg was om te volgen nu, om Dylan te citeren, in het Westen de duisternis aanbreekt bij het aanbreken van de dag.
Nu de Hegemoon verloren is in zijn eigen voorgefabriceerde waas en de echte uitvoerders van de show brandend vlees voeren aan onherstelbaar middelmatige politieke “elites”, heeft China misschien iets meer speelruimte dan Rusland, omdat het Rijk van het Midden – nog – niet onder dezelfde existentiële druk staat als Rusland.
Wat er in geopolitiek opzicht ook gebeurt, Rusland is in wezen een – reusachtig – obstakel op het oorlogszuchtige pad van de Hegemoon: het uiteindelijke doelwit is top-“bedreiging” China.
Poetins vermogen om ons uiterst delicate geopolitieke moment in te schatten – via een dosis zeer geconcentreerd, onverdund realisme – is iets om te aanschouwen. En toen zorgde minister van Buitenlandse Zaken Lavrov voor de zoete kers op de taart, door de ongelukkige Amerikaanse ambassadeur op te roepen voor een hardcore dress down: oh ja, dit is oorlog, hybride en anderszins, en uw NAVO-huurlingen en uw rotzooi hardware zijn legitieme doelen.
Dmitry Medvedev, plaatsvervangend voorzitter van de Veiligheidsraad, die nu meer dan ooit geniet van zijn “unplugged” status, maakte het allemaal zeer duidelijk: “Rusland riskeert verscheurd te worden als het een speciale militaire operatie (SMO) stopt voordat de overwinning is behaald.”
En de boodschap is nog scherper omdat het een – publieke – hint aan het Chinese leiderschap op de Zhongnahhai is om te begrijpen: wat er ook gebeurt, dit is het onwrikbare officiële standpunt van het Kremlin.
De Chinezen herstellen het Mandaat van de Hemel
Al deze vectoren ontwikkelen zich naarmate de gevolgen van de aanslag op de Nord Streams, de enige militaire aanval – annex industrieel terrorisme – die ooit tegen de EU is uitgevoerd, het collectieve Westen verlamd, versuft en verward achterlaten.
Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken koos het geopolitieke/existentiële moment, dat perfect samenviel met de toespraak van Poetin, om eindelijk de handschoenen uit te trekken.
US Hegemony and its Perils essay annex rapport, dat onmiddellijk een enorme hit werd in de Chinese media en in heel Oost-Azië met smaak werd bestudeerd.
Deze zinderende opsomming van alle dodelijke dwaasheden van de Hegemoon, al decennia lang, vormt een point of no return voor de traditionele Chinese diplomatie, die tot dusver werd gekenmerkt door passiviteit, ambivalentie, feitelijke terughoudendheid en extreme beleefdheid. Deze ommekeer is dus weer een trotse “prestatie” van de regelrechte Sinofobie en leugenachtige vijandigheid van de Amerikaanse neocons en neoliberalen.
De geleerde Quan Le merkt op dat dit document kan worden beschouwd als de traditionele vorm – maar nu gevuld met hedendaagse bewoordingen – die de Chinese vorsten in hun duizendjarige verleden gebruikten alvorens ten strijde te trekken.
Het is in feite een axio-epistemo-politieke proclamatie die een serieuze oorlog rechtvaardigt, wat in het Chinese universum een oorlog betekent die is verordend door een Hogere Macht die in staat is rechtvaardigheid en harmonie te herstellen in een onrustig Universum.
Na de proclamatie zijn de krijgers uitgerust om genadeloos toe te slaan op de entiteit die de harmonie van het universum verstoort: in ons geval de psycho Straussiaanse neo-cons en neoliberalen die als dolle honden worden aangevoerd door de echte Amerikaanse elites.
Natuurlijk is er in het Chinese universum geen plaats voor “God” – laat staan een christelijke versie; “God” betekent voor de Chinezen de drie-eenheid Schoonheid-Goedheid-Waarheid, tijdloze Hemelse Universele Principes. Het concept dat voor een niet-Chinees het dichtst in de buurt komt is Dao: de Weg. Dus de Weg naar de Drie-eenheid Schoonheid-Goedheid-Waarheid staat symbolisch voor Schoonheid-Goedheid-Waarheid.
Dus wat Beijing deed – en het collectieve Westen heeft er geen flauw benul van – was een axio-epistemo-politieke proclamatie uitvaardigen waarin de legitimiteit wordt uitgelegd van hun zoektocht om de Tijdloze Universele Hemelse Principes te herstellen. Zij zullen het Mandaat van de Hemel vervullen – niets minder. Het Westen zal niet weten wat hen overkomt tot het te laat is.
Het was te voorspellen dat de erfgenamen van de Chinese beschaving er vroeg of laat genoeg van zouden hebben – en de opkomende Hegemoon formeel zouden aanwijzen als de voornaamste bron van chaos, ongelijkheid en oorlog over de hele planeet, zoals Poetin had geanalyseerd. Het Rijk van chaos, leugens en plundering, in een notendop.
Om het botweg te zeggen, in straattaal: naar de hel met die Americana onzin over hegemonie die wordt gerechtvaardigd door “manifest destiny”.
Dus hier zijn we. U wilt een hybride oorlog? Wij zullen u een wederdienst bewijzen.
Terug naar de Wolfowitz-doctrine.
Een voormalige CIA-adviseur heeft een vrij ontnuchterend rapport uitgebracht over een kiezelsteen langs de rotsachtige weg: een mogelijk eindspel in Oekraïne, nu zelfs sommige door de elite geleide papegaaien een “uitweg” met minimaal gezichtsverlies overwegen.
Het is nooit overbodig te bedenken dat in 2000, het jaar waarin Vladimir Poetin voor het eerst tot president werd gekozen, in de wereld van vóór 11 september, de fanatieke neocon Paul Wolfowitz zij aan zij stond met Zbig “Grand Chessboard” Brzezinski op een groot Oekraïens-Amerikaanse symposium in Washington, waar hij ongegeneerd tekeer ging over het uitlokken van een oorlog tussen Rusland en Oekraïne, en zich ertoe verbond de vernietiging van Rusland te financieren.
Iedereen herinnert zich de Wolfowitz-doctrine – die in wezen een smakeloze, banale herhaling van Brzezinski was: om de permanente Amerikaanse hegemonie te behouden was het van primordiaal belang de opkomst van elke potentiële concurrent te voorkomen.
Nu hebben we twee nucleair aangedreven, technisch onderlegde gelijkwaardige concurrenten, verenigd door een uitgebreid strategisch partnerschap.
Toen ik mijn lange wandeling beëindigde en in het Kremlin de helden van 1941-1945 eer bewees, was het gevoel onontkoombaar dat, hoezeer Rusland ook een meester is in raadsels en China in paradoxen, hun strategen zich nu fulltime bezighouden met de vraag hoe ze alle onderdelen van de hybride oorlog tegen de Hegemoon kunnen keren. Eén ding is zeker: in tegenstelling tot opschepperige Amerikanen zullen zij geen doorbraken schetsen totdat deze al in werking zijn getreden.
Samengevat : “Pax” Judaïca ipv Pax “Americana” ?
Of “Russische” Vrede ? Of “Chinese” ?
Ik ZEG jullie dat de “Pax” Judaïca achter de gordijnen zal BLIJVEN REGEREN !
DOWNLOAD, lees en geef dit SUPER-pdf nou eens door :
https://epdf.tips/the-jew-world-order-unmasked54cf3ce7f9291e805dd49f8ba003bb3769527.html