De leugens van Black Lives Matter blootgelegd

Black Lives Matter (BLM) werd in 2013 opgericht door een trio van zelfbenoemde marxistische revolutionairen. Het streven om blanke Amerikanen “oncomfortabel te maken over institutioneel racisme” en de “structurele onderdrukking” die naar verluidt “zoveel zwarte mensen ervan weerhoudt hun dromen te verwezenlijken”, stelt de BLM dat zwarten die onder het “blanke supremacistische systeem” van Amerika leven, routinematig het doelwit zijn van “buitengerechtelijke executies … door politie en burgerwachten”. Die bewering is een geloofsartikel geworden voor de miljoenen Amerikaanse linksen die plichtsgetrouw de gesprekspunten van de BLM papegaaien. De rest van dit artikel is gewijd aan het verstrekken van harde gegevens die het wereldbeeld van de BLM blootleggen als niets meer dan een berg kwaadaardige leugens.

Debunking BLM’s claims over het gebruik van geweld door de politie

In een belangrijk rapport van het Bureau of Justice Statistics (BJS) uit 2001 werden incidenten onderzocht waarbij de politie in de Verenigde Staten tussen 1976 en 1998 dodelijk geweld gebruikte om criminele verdachten te doden. Gedurende die 23 jaar was 42% van alle verdachten die door de politie werden gedood, zwart – een cijfer dat precies overeenkomt met het percentage geweldmisdrijven dat in dezelfde periode door Afro-Amerikanen werd gepleegd. Dit is enorm belangrijk omdat we zouden verwachten dat bij politiediensten die niet geplaagd worden door systemisch racisme, agenten verdachten van verschillende rassen of etnische achtergronden zouden neerschieten in een cijfer dat sterk lijkt op hun respectieve betrokkenheid bij de soorten ernstige misdrijven die het meest waarschijnlijk het gebruik van geweld door de politie zullen uitlokken. En inderdaad, dat is precies wat het bewijs aantoont, schrijft John Perazzo op Frontpagemag.

In hetzelfde BJS-rapport werd vastgesteld dat in bijna tweederde van alle gerechtvaardigde doden door de politie in 1976-98 het ras van de politieagent en het ras van de verdachte hetzelfde waren. Wanneer een blanke of Hispanic agent een verdachte doodde, was die verdachte meestal (63% van de tijd) ook blank of Hispanic. En wanneer een zwarte politieagent een verdachte doodde, was die verdachte meestal zwart (81% van de tijd).

In het rapport van BJS is ook gekeken naar de frequentie waarmee agenten verdachten met een andere raciale of etnische achtergrond hebben gedood. In 1998, was het “zwarte-agent-doodt-zwarte-misdadiger” aantal 32 per 100.000 zwarte politieagenten, meer dan het dubbele aantal waarmee de blanke en Hispanic agenten zwarte misdadigers (14 per 100.000) doodden. In datzelfde jaar was de frequentie waarmee blanke en Hispanic agenten blanke of Hispanic misdadigers doodden (28 per 100.000) veel hoger dan het aantal “”zwarte-agent-doodt-zwarte-misdadiger-of-Hispanic misdadiger” van 11 per 100.000.

In 1999 bevestigden de criminologen Geoffrey Alpert en Roger Dunham nogmaals dat politieagenten eerder geweld zouden gebruiken tegen verdachten van hun eigen rasgroep dan tegen verdachten van een andere rasgroep.

Een onderzoek van BJS uit 2011, dat betrekking had op de periode 2003-2009, werpt verder licht op de kwestie van politiegeweld tegen mensen met verschillende raciale en etnische achtergronden. Van alle verdachten waarvan bekend is dat zij in die periode van 7 jaar door de politie zijn gedood, was 41,7% blank, 31,7% zwart en 20,3% Hispanic. Het is ook vermeldenswaard dat in de periode 2003-2009 – toen 31,7% van alle zwarte verdachten door een politieagent werd gedood – de zwarten ongeveer 38,5% van alle arrestaties voor geweldsdelicten voor hun rekening namen, de soorten misdaden die het meest waarschijnlijk tot dodelijke confrontaties met de politie zullen leiden. Deze cijfers wijzen geenszins op een gebrek aan terughoudendheid van de politie in de omgang met zwarte verdachten. Integendeel, ze suggereren juist het tegenovergestelde.[1]

In 2015, vond een studie van de Justice Department van de Philadelphia Police Department dat de zwarte agenten 67 procent waarschijnlijker dan hun blanke collega’s waren om per ongeluk een ongewapende zwarte verdachte neer te schieten, en de Hispanic agentenwaren 145 procent waarschijnlijker om het zelfde te doen. Dat zelfde jaar, vond een studie van de New York Police Department door criminologie professor Greg Ridgeway dat de zwarte agenten 3.3 keer waarschijnlijker waren dan hun blanke collegae om hun vuurwapens in de loop van hun werk te lossen. Tot zover het idee van schietgrage blanke agenten.

In elk gegeven jaar meldt slechts 0,6 procent van de zwarte mannen dat er door de politie fysiek geweld tegen hen wordt gebruikt – inclusief milde acties als duwen en grijpen. Het overeenkomstige cijfer voor blanke mannen is ongeveer 0,2 procent. Hoewel beide cijfers oneindig klein zijn, klagen critici op de politie al snel dat het cijfer voor zwarten drie keer zo hoog is als het cijfer voor blanken. Maar zoals National Review aangeeft, is die ongelijkheid volledig te wijten aan het feit dat “zwarte mannen gewelddadige misdaden begaan met  veel hogere cijfers dan blanken”, zoals blijkt uit gegevens van de jaarlijkse National Crime Victimization Survey.

De beschikbare gegevens wijzen erop dat slechts 0,08 procent van de zwarte en blanke mannen in een bepaald jaar door de politie gewond raakt. In dit cijfer zijn de verwondingen opgenomen die zijn opgelopen als gevolg van politieacties die wettelijk gerechtvaardigd zijn en vaak noodzakelijk zijn om crimineel gedrag tegen te gaan.

In een werkdocument uit 2018, getiteld “An Empirical Analysis of Racial Differences in Police Use of Force”, rapporteerde de Afro-Amerikaanse econoom Roland Fryer van Harvard dat politieagenten in Houston bijna 24 procent minder geneigd waren om zwarte verdachten neer te schieten dan blanke verdachten. In een afzonderlijke analyse van politieschietpartijen in drie steden van Texas, zes provincies van Florida en de stad Los Angeles, vond Fryer dat: (a) de politieagenten zouden 47 procent minder hun wapen lossen zonder eerst te worden aangevallen als de verdachte zwart was, dan als de verdachte blank was; (b) de zwarte en blanke individuen die door politie worden neergeschoten waren even gelijk bewapend op het ogenblik van de schietpartijen; (c) de blanke agenten zouden niet eerder op ongewapende zwarten dan ongewapende blanken schieten; (d) de zwarte agenten zouden eerder op ongewapende blanken dan ongewapende zwarten schieten; en (e) de zwarte agenten zouden eerder dan de blanke agenten op ongewapende blanken schieten. Er is geen enkel bewijs van anti-zwart racisme in een van deze bevindingen, hoewel sommige van hen wel lijken te suggereren dat er sprake is van een anti-blanke vooringenomenheid.

Een studie uit 2019, gepubliceerd in Proceedings of the National Academy of Sciences, toont aan dat blanke agenten niet meer geneigd zijn dan zwarte of Hispanic agenten om zwarte burgers neer te schieten. “In feite”, schrijft de wetenschapper van het Manhattan Instituut, Heather Mac Donald, vond de studie dat “als er een vooroordeel is bij schietpartijen door de politie nadat de misdaadcijfers in aanmerking zijn genomen, het tegen blanke burgers is”. Mac Donald voegt hieraan toe dat de auteurs van de studie een database hebben samengesteld van 917 dodelijke schietpartijen door agenten in 2015 en dat 55 procent van de slachtoffers blank waren, 27 procent zwart en 19 procent Hispanic.

Elk jaar, zonder uitzondering, worden er meer blanken neergeschoten en gedood door politieagenten in de VS dan zwarten en Hispanics die datzelfde lot treffen. In 2017 werden bijvoorbeeld 457 blanken, 223 zwarten en 179 Hispanics gedood door politieagenten in de uitoefening van hun functie. In 2018 waren dat 399 blanken, 209 zwarten en 148 hispanics. En in 2019 waren de totalen 370 blanken, 235 zwarten en 158 Hispanics. Er is nergens in deze cijfers een zweem van antizwart racisme te bespeuren.

Wanneer we de cijfers voor geweldsmisdrijven van zwarten vergelijken met de cijfers waarmee zwarten worden neergeschoten en gedood door politieagenten, dan zien we dat zwarten met een aanzienlijk lager aantal vertegenwoordigd zijn onder de slachtoffers van schietpartijen dan we in het licht van hun criminaliteitscijfers zouden hebben verwacht. In 2017 waren zwarten bijvoorbeeld slechts 23,6 procent van alle mensen die door de politie werden doodgeschoten, hoewel ze voor 37,5 procent van alle geweldsdelicten werden gearresteerd. Het jaar daarop waren de zwarten 26,3 procent van de mensen die door de politie werden doodgeschoten, ook al werden ze gearresteerd voor 37,4 procent van alle geweldsdelicten.

Volgens Heather Mac Donald:

Het aantal politieagenten dat per hoofd van de bevolking wordt gedood is 45 keer zo hoog als het aantal ongewapende zwarte mannen dat door de politie wordt gedood. En de kans dat een politieagent wordt gedood door een zwarte aanvaller is 18,5 keer hoger dan de kans dat een ongewapende zwarte door een agent wordt gedood.

George Floyd is geen rolmodel of martelaar

Debunking BLM’s claims over interraciale misdaad tegen zwarten

In 2012 en 2013 pleegden zwarten in de VS jaarlijks gemiddeld 560.600 geweldsdelicten (exclusief moord) tegen blanken, terwijl blanken jaarlijks gemiddeld 99.403 geweldsdelicten tegen zwarten pleegden. Met andere woorden, zwarten waren de aanvallers in ongeveer 85 procent van alle geweldsdelicten waarbij zwarten en blanken betrokken waren, terwijl blanken de aanvallers waren in 15 procent.[2]

Toen blanke daders in 2012-2013 geweldsdelicten (exclusief moord) pleegden tegen blanken of zwarten, richtten zij zich 95,8 procent van de tijd op blanke slachtoffers, en gingen zij slechts 4,1 procent van de tijd achter zwarte slachtoffers aan. Wanneer zwarte daders daarentegen in 2012-13 geweldsdelicten tegen blanken of zwarten pleegden, richtten zij zich op blanke slachtoffers in maar liefst 48,5 procent van de tijd, en gingen zij 51,4 procent van de tijd achter zwarte slachtoffers aan.[3] Als we in de vergelijking de relatieve omvang van de Amerikaanse blanke en zwarte bevolking in aanmerking nemen, vinden we dat, statistisch gezien, een bepaalde zwarte persoon in 2012-13 ongeveer 27 keer meer kans had om een blanke aan te vallen, dan omgekeerd.

In meer recente jaren is de onevenredige prevalentie van zwart-op-blanke criminaliteit alleen maar erger geworden. Volgens het Bureau of Justice Statistics waren er in 2018 593.598 interraciale gewelddadige confrontaties (exclusief moord) tussen zwarten en blanken in de Verenigde Staten. Zwarten pleegden 537.204 van die interraciale misdrijven, of 90,4 procent, terwijl blanken 56.394 van hen pleegden, of ongeveer 9,5 procent.

Toen blanke daders in 2018 geweldmisdrijven pleegden tegen blanken of zwarten, richtten zij zich op blanke slachtoffers 97,3 procent van de tijd, en gingen zij achter zwarte slachtoffers 2,6 procent van de tijd aan. Wanneer zwarte daders daarentegen in datzelfde jaar geweldmisdrijven tegen blanken of zwarten pleegden, richtten zij 58 procent van de tijd op blanke slachtoffers, en 42 procent van de tijd op zwarte slachtoffers.[4]

City Journal rapporteert dat volgens de gegevens van het ministerie van Justitie, zwarten in 2018 met maar liefst 50 procent oververtegenwoordigd waren onder de daders van overtredingen die geclassificeerd zijn als “haatmisdrijven”, terwijl blanken ondervertegenwoordigd waren met 24 procent.

De hierboven gepresenteerde feiten kunnen slechts tot één mogelijke conclusie leiden: De bewering van de BLM dat Afro-Amerikanen routinematig het doelwit zijn van “buitengerechtelijke executies… door politie en burgerwachten” is een monsterlijke leugen.  Het doel van de leugen is om Amerikanen van alle rassen hun eigen land te laten verafschuwen, om zo het verlangen te bevorderen om de tradities van de natie met de grond gelijk te maken, en vervolgens op haar ruïnes een nieuwe marxistische utopie op te richten.

Notities

[1] The annual violent-crime arrest statistics for 2003-2009, broken down by race, can be found here: 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, and 2009.
[2] Bureau of Justice Statistics, National Crime Victimization Survey, 2012-13, Special Tabulation, Table 10.
[3] Ibid.
[4] Bureau of Justice Statistics, Criminal Victimization, 2018, Table 14.

Twee keer zoveel blanken als zwarten worden elk jaar gedood door de Amerikaanse politie