De inentingswaanzin

Mensen laten zich inenten alsof er geen morgen meer bestaat – voor sommigen gevaccineerden kan dit zelfs het geval zijn.

Goede dingen hebben tijd nodig. Geldt dat ook voor de ontwikkeling van vaccins? Tot dusver leek er een consensus te bestaan ​​dat het antwoord op deze vraag een categorisch, dwingend “Ja!” is. Terecht. Vaccinaties kunnen immers levens redden, maar tegelijkertijd kan geen enkele vaccinatie perfect zijn en kunnen bijwerkingen nooit helemaal worden uitgesloten. Sucharit Bhakdi, specialist in microbiologie en epidemiologie van infectieziekten, en zijn co-auteur, biochemicus en universitair docent Karina Reiss, pleiten voor zorgvuldig afgewogen informatie en absolute vrijheid om voor of tegen vaccinatie te beslissen in dit voorgepubliceerde hoofdstuk uit hun nieuwe boek “Corona unmasked”, dat op 10 mei 2021 zal verschijnen, voor zorgvuldig afgewogen informatie en absolute keuzevrijheid voor of tegen vaccinatie.

Moeten goede dingen tijd kosten?

Voor de ontwikkeling van vaccins gold tot nu toe het categorische, dwingende “Ja!”. En terecht. Omdat vaccinaties levens kunnen redden. Maar geen enkele vaccinatie kan perfect zijn. Bijwerkingen kunnen nooit helemaal worden uitgesloten. Vaccins voldoen aan twee belangrijke vereisten:

1. Het vaccin moet bescherming bieden tegen een ernstige/levensbedreigende ziekte of zelfs tegen de dood;
2. De ernst en de frequentie van de bijwerkingen moeten binnen aanvaardbare en verantwoorde grenzen blijven.

In het algemeen moet het voordeel voor de gezondheid en voor de samenleving veel groter zijn dan het risico. Dat klinkt logisch, nietwaar? En het is waar! Wie zou zich laten inenten tegen hoest – verkoudheid – heesheid, als hij daarvoor een onberekenbaar risico op ernstige bijwerkingen zou nemen?

Bovendien moet niet elke vaccinatie voor elke mens zinvol zijn. Als je in Duitsland woont, heb je geen vaccinatie nodig tegen gele koorts, die hier niet voorkomt.

Nu weten we dat Covid-19 een duidelijk definieerbare risicogroep in gevaar brengt: 70-plussers met reeds bestaande aandoeningen die een relatief hoog risico lopen ernstig ziek te worden en te sterven (1).

Voor deze mensen kan vaccinatie zinvol zijn. De doeltreffendheid en de mogelijke gevaren zouden echter bijzonder zorgvuldig moeten worden onderzocht. De uitgevoerde studies hebben echter juist deze groep ouderen met ernstige reeds bestaande aandoeningen uitgesloten.

Aanname: Killer-Coronavirus?

Medio oktober 2020 zei RKI-voorzitter Lothar Wieler tegen de televisiezender Phoenix: “We gaan er allemaal van uit dat vaccins volgend jaar worden goedgekeurd. We weten niet precies hoe ze werken, hoe goed ze werken, wat ze doen, maar ik ben zeer optimistisch dat er vaccins zullen komen”. Hij had gelijk over alles. De op genen gebaseerde vaccins zijn er en worden massaal toegediend – maar we weten niet of ze werken, hoe goed ze werken, wat ze doen. Inmiddels zijn er nu natuurlijk veel gegevens beschikbaar, maar die zijn helaas niet zinvol. Daarom was er ook geen klassieke goedkeuring in de EU, maar slechts een “voorwaardelijke goedkeuring” (2). In de komende twee jaar zal worden nagegaan of het voordeel dan wel het risico groter is.

Iedereen die nu gevaccineerd wordt, maakt deel uit van dit enorme experiment. Echter zonder enige aansprakelijkheid van de fabrikanten van het vaccinatieproduct.

Want in het geval van noodvaccinaties kunnen de fabrikanten niets garanderen – in geval van kwetsuren, tot en met overlijden, zijn ze niet verantwoordelijk voor aansprakelijkheid.

Daarbij zou vooral voor geheel nieuwe, op genen gebaseerde vaccins, zoals de mRNA-vaccins tegen Corona, het onderzoek naar de mogelijke risico’s bijzonder belangrijk zijn, omdat volgens de huidige stand van de wetenschappelijke kennis een verscheidenheid van ernstige bijwerkingen denkbaar zou zijn (3).

Het is des te verbazingwekkender dat er helemaal geen zinvolle studies bestaan over de werkzaamheid en veiligheid van deze nieuwe vaccins, die door de Europese regeringen in enorme hoeveelheden vooraf zijn besteld voor de bevolking. Ze kunnen ook niet in zo’n korte tijd gedaan worden. In de razendsnelle race om de uiterst lucratieve noodgoedkeuring liepen drie farmaceutische bedrijven voorop: AstraZeneca (vectorvaccin op basis van een adenovirus), Biontech/Pfizer (mRNA) en Moderna (mRNA).

Op 21 december heeft de EU-Commissie het vaccin van Biontech/Pfizer goedgekeurd, kort daarop gevolgd door goedkeuring van het vaccin van Moderna op 6 januari, en op 29 januari heeft AstraZeneca goedkeuring van de EU gekregen. Terwijl het zorgvuldig testen van een nieuw vaccin vroeger minstens zeven tot tien jaar in beslag nam, is het hele proces nu teruggebracht tot enkele maanden. Kunnen er binnen die tijd betrouwbare gegevens op tafel liggen, zodat het publiek de risico’s en voordelen kan afwegen? Terwijl in Europa alles werd doorgewuifd, zeiden de Indiase gezondheidsautoriteiten “nee” tegen het vaccin van Biontech/Pfizer omdat de veiligheid van de bevolking niet was gegarandeerd (4).

Bieden de huidige vaccins bescherming tegen ernstige SARS-CoV-2-infectie?

In feite is van geen van de vaccins aangetoond dat zij bescherming bieden tegen ernstige en mogelijk levensbedreigende Covid-19 ziekte in apenmodellen (5,6,7). Allen werden geconfronteerd met een groot probleem: geïnfecteerde apen werden ernstig ziek, met of zonder vaccinatie (8). Het was dus niet mogelijk te testen of vaccinatie bescherming bood tegen ernstige ziekte.

Wat zeggen de proeven op mensen ons?

De mainstream media verspreiden jubelend de persberichten van de bedrijven zonder ze zelfs maar kritisch te onderzoeken. Dus leren we dat volgens de studies de beschermende effecten van de vaccins gewoon geweldig zijn, maar liefst 95 procent voor Biontech/Pfizer!

Maar hoe komen deze cijfers tot stand, wetende dat gezonde mensen zeer zelden levensbedreigende Covid-19 oplopen?

Onder de meer dan 40.000 proefpersonen in het Biontech/Pfizer-onderzoek (9) deden zich namelijk slechts 170 “gevallen” van Covid-19 voor (ongeveer 0,4 procent). Daarvan waren er acht bij de gevaccineerden (één ernstig geval), 162 bij de niet-gevaccineerden (negen ernstige gevallen) – leidt dit dan tot de veronderstelling dat er een bescherming van 95 procent is?

Met zo’n klein aantal gevallen moeten de gegevens uit wetenschappelijk oogpunt als onbetrouwbaar worden beschouwd. Hoe werd een “Covid 19-geval” in de context van deze studie gedefinieerd? Als zich symptomen zoals hoest, verkoudheid, heesheid en een positieve RT-PCR-test voordeden, werd de persoon als een Covid 19-geval geclassificeerd. De geldigheid van deze test is echter, zoals bijna iedereen inmiddels wel weet, onbestaande. Zoals in dit boek wordt uiteengezet, is de test niet in staat de definitieve aanwezigheid van SARS-CoV-2-infectie aan te tonen. Dus hier hebben we een vaccinatie die hoest, verkoudheid, heesheid kan voorkomen bij 0,7 procent van de gevaccineerden – door wat dan ook. In ruil daarvoor kregen honderden gevaccineerden in de studie van Biontech/Pfizer te maken met ernstige bijwerkingen, waarvan sommige tot ziekenhuisopname leidden.

Dit is niet anders bij de andere vaccinproducenten. Zo klaagt Peter Doshi, een specialist op het gebied van de veiligheid van geneesmiddelen en mederedacteur van het gerenommeerde British Medical Journal (BMJ): “Geen van de studies die momenteel worden uitgevoerd, is bedoeld om een vermindering van ernstige verlopen in termen van ziekenhuisopname, opname in intensive care-afdelingen of overlijden vast te stellen” (10).

Is dit de gehoopte 95% doeltreffendheid?

Wat is dan het voordeel van vaccinatie, vooral voor de risicogroep? Dat weet geen mens. Daarom gaat het menselijke experiment door en doet iedereen mee die zich nu enthousiast laat inenten.

Voorkomt het vaccin de infectie en dus de verspreiding van het virus?

Een universeel verkondigd doel van de injectie is niet alleen het voorkomen van Covid-19 ziekte, maar ook het voorkomen van de verspreiding van de virussen. Zelfs op kleuterscholen en scholen wordt kinderen geleerd dat zij onbewust hun grootouders kunnen “doden” omdat zij de virussen bij zich dragen zonder zelf ziek te zijn. Om dit te voorkomen, moet iedereen worden ingeënt, ook kinderen. Dus rijzen er twee vragen:

1. Heeft het zin om de complete bevolking te vaccineren? En:
2. Kan de inenting infectie überhaupt voorkomen? Laten we eerst ingaan op de eerste vraag, namelijk of het zin heeft te proberen de verspreiding van virussen die voor de meeste mensen weinig gevaar opleveren, tegen te gaan om zogezegd een risicogroep te beschermen.

Van Coronavirussen is al tientallen jaren bekend dat ze door mensen worden rondgedragen zonder dat zij symptomen hebben. In het verleden werden deze mensen “gezond” genoemd en werd er geen aandacht aan hen besteed. Tegenwoordig zijn het “asymptomatische” geïnfecteerde mensen en worden zij als zeer gevaarlijk beschouwd.

Inmiddels weten we nu echter dat hetzelfde geldt voor SARS-CoV-2: mensen zonder symptomen kunnen de ernstige ziekte Covid-19 niet onder het publiek verspreiden (11,12,13).

Het feit dat we symptomen ontwikkelen is een teken dat de virussen een kans hebben gevonden om actief te worden en dat ons immuunsysteem zich bij de strijd heeft aangesloten. Als er geen sprake is van hoest, verkoudheid, heesheid enzovoort, betekent dit dat ons lichaam de virussen vanaf het begin schaakmat houdt. Het is nooit aangetoond dat de virale belasting die een persoon zonder symptomen in de buitenwereld kan vrijgeven, voldoende is om andere mensen in het publiek in gevaar te brengen. Daarom is het project om de hele bevolking te vaccineren een onderneming die wetenschappelijk gezien geen enkele basis heeft. Het slaat gewoon nergens op.

Laten we overgaan tot de tweede vraag: Kunnen de vaccins de verspreiding van Sars-CoV-2-virussen überhaupt voorkomen? Het Robert Koch Institute (RKI, Duitse gezondheidsautoriteit) stelt momenteel dat deze vraag tot dusverre volledig onbeantwoord is (14).

Om het antwoord hierop te vinden, zou men moeten onderzoeken,

1. of gevaccineerde mensen nog steeds een infectie kunnen krijgen, en
2. of in dit geval de aanwezige hoeveelheid virus voldoende is om anderen te infecteren.

AstraZeneca haalde alleen al de krantenkoppen met het nieuws dat gevaccineerde mensen aanzienlijk minder geïnfecteerd waren. Bij nadere beschouwing blijkt echter dat er geen gegevens zijn om deze conclusie te trekken. In de studie in kwestie werd alleen gekeken naar 1 deel van de vraag, namelijk: hoeveel meer mensen raken geïnfecteerd nadat zij zijn ingeënt? Hoe hebben ze dat gecontroleerd? Het enige criterium waren positieve RT-PCR-tests (15). Nu zegt zelfs de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat de PCR-test alleen niet voldoende is om van een infectie te spreken (16). Wat kun je dan doen met de ongefundeerde bewering dat de verspreiding van de infectie massaal is teruggedrongen door het AstraZeneca-vaccin? Niets.

Het vaccinatieconcept moet überhaupt in twijfel worden getrokken. De door het vaccin geproduceerde antilichamen circuleren voor het grootste deel in het bloed. Om u een idee te geven van wat er gebeurt, kunt u zich voorstellen dat u zelf dergelijke antilichamen bent en samen met andere antilichamen in de huiskamer zit – in een bloedvat van de longen. Nu komt het virus naar het huis en grijpt de deurklink om de gang in te stappen – de longcel. Hoe ga je dat stoppen vanuit de woonkamer? U zou antwoorden: dat kan niet.

Antilichamen kunnen in principe alleen effectief helpen voorkomen dat een indringer zich in de bloedbaan verspreidt. Dit geldt ook voor vaccinaties tegen ziekteverwekkers zoals pneumokokken, die net als Coronavirussen via de luchtwegen in de longen terechtkomen. Vaccinatie kan infectie van de longen niet voorkomen, maar is bedoeld om de verspreiding van de bacterie en de verspreiding in de bloedbaan tegen te gaan.

Als de voordelen van vaccinatie meer dan twijfelachtig zijn, hoe zit het dan met het risico?

In de mainstream media lezen we: mRNA-vaccins zijn immers niet nieuw. Dat klopt, alleen zijn ze tot nu toe nooit bij mensen gebruikt om een ​​virale infectie af te weren. Alle ervaringen komen uit dierproeven.

De vaccins gingen dan ook van meet af aan gepaard met een donkere schaduw. Bij alle drie de op genen gebaseerde vaccins – zorgvuldig verborgen gehouden voor het grote publiek – werden verontrustende onmiddellijke bijwerkingen geconstateerd: ernstige zwelling en pijn op de injectieplaats, hoge koorts tot en met koude rillingen, ernstige hoofdpijn, pijn in ledematen en spieren in het hele lichaam, diarree, misselijkheid, braken. Veel gevaccineerden werden ziek en konden niet meer werken. De bijwerkingen waren zo erg dat AstraZeneca het protocol halverwege de proef moest wijzigen. Voortaan kregen de deelnemers aan het onderzoek hoge doses pijn- en koortsverlagende acetaminofen om de vaccinatie redelijk verdraagbaar te maken (17). Een dergelijke wijziging van het studieprotocol is volgens wetenschappelijke normen helemaal niet toelaatbaar. Waarom is hier een uitzondering gemaakt?

Het gaat echter verder. De AstraZeneca-studie werd in juli en september 2020 onderbroken omdat zich bij elk van de gevaccineerden een uiterst zeldzame auto-immuunziekte van het ruggenmerg voordeed (18). Transverse myelitis gaat gepaard met verlamming en komt voor met een frequentie van ongeveer drie gevallen per miljoen inwoners. Het is dan ook verbazingwekkend dat zich twee gevallen hebben voorgedaan in een groep van een beheersbaar aantal gevaccineerden.

AstraZeneca stelde het publiek dagen later gerust dat de eerste proefpersoon een begin van multiple sclerose had. Verbazingwekkend dat blijkbaar niemand ervan wist. Het tweede geval was louter een ongelukkig toeval. En daarmee gingen de inentingen gewoon door. Maar niet alleen AstraZeneca, alle anderen deden dat ook. Het vaccin van Biontech/Pfizer leidde tot acute aangezichtsverlamming bij vier deelnemers, dat van Moderna bij twee, zonder dat de oorzaak werd opgehelderd (19).

Vergelijkbare voorvallen deden zich voor met de concurrerende vaccins van Moderna en Biontech/Pfizer. Bij beide vaccins hadden de vrijwilligers even ernstige algemene bijwerkingen.

Een dergelijke verscheidenheid aan onmiddellijke bijwerkingen is nog nooit waargenomen bij enig ander vaccin. Wanneer in Amerika het aantal gerapporteerde bijwerkingen van verschillende vaccins in de afgelopen twee jaar wordt vergeleken, staat het Covid-19 vaccin nu al bovenaan, ook al is het pas in december 2020 goedgekeurd (20).

Gezien het feit dat voor geen van de vaccins een echt voordeel – bescherming tegen ernstige ziekte en overlijden – is aangetoond, is het voor de auteurs onbegrijpelijk dat de massale vaccinatie onverminderd doorgaat.

Is het mRNA-vaccin gevaarlijk?

Overal wordt verspreid dat het mRNA-vaccin niet gevaarlijk is. Als reden wordt opgegeven dat

1. alleen de informatie voor een klein deel van het virus, voor het zogeheten “spike-eiwit”, in ons lichaam wordt geïntroduceerd en
2. er wordt niets anders gesimuleerd dan wat de natuur ook zou doen. Wanneer onze cellen worden aangevallen, geven de virussen ook hun genetisch materiaal af, zodat onze cellen ‘virusfabrieken’ worden.

Dus eigenlijk zou alles geen probleem moeten zijn? Maar! Een luchtweginfectie vindt plaats in de luchtwegen. Als in het ergste geval celdood optreedt, kan de schade relatief eenvoudig worden hersteld door middel van weefselvernieuwing.

Bij vaccinatie wordt de virale informatie echter in de spier geïnjecteerd. Velen geloven dat de verpakte virale genen op de plaats van injectie blijven – d.w.z. in de spier. De genen zouden ter plaatse door cellen worden opgenomen, daar waar de meeste “virusfabrieken” ontstaan. Bijwerkingen zoals zwelling, roodheid en pijn op de prikplaats zijn daarom te verwachten, maar deze waren relatief onschadelijk en verdwenen na een paar dagen. Een fatale fout!

De virale genen van de fabrikanten Moderna en Biontech/Pfizer zijn verpakt in “lipide nanodeeltjes” – dit zijn minuscule pakketjes, niet gemaakt van papier, maar van vetachtige stoffen. Hierdoor wordt de inhoud beschermd en kan hij gemakkelijker door de cellen van ons lichaam worden opgenomen. Door de verpakking zelf is het risico van ernstige allergische reacties vele malen groter dan bij conventionele vaccins (21).

Het is niet voor niets dat mensen met allergieën nu worden gewaarschuwd zich niet te laten vaccineren – er zouden levensbedreigende reacties (anafylaxie) kunnen optreden.

In feite moesten dergelijke gevaarlijke bijwerkingen bij sommige vrijwilligers van het vaccin met spoed worden behandeld. Bovendien kunnen nanodeeltjes tal van andere schadelijke effecten hebben omdat zij de functie van onze bloedcellen en ons stollingssysteem kunnen verstoren (22).

Maar het wordt nog oneindig veel erger: een deel van de basiskennis in de geneeskunde is dat alle oplosbare stoffen die in een spier worden geïnjecteerd, in de bloedbaan terechtkomen en in zeer korte tijd door het lichaam worden verspreid. Dit is precies de reden waarom stoffen die verondersteld worden onmiddellijk effect te sorteren, in de spieren worden geïnjecteerd.

Het is bekend dat de geïnjecteerde genpakketjes ook in het bloed terechtkomen (23). Welke soorten cellen zullen ze opnemen, hoe zullen ze ze verwerken en hoe zullen ze het viruseiwit produceren? Het antwoord is: niets is met zekerheid bekend. We zijn nu getuige van grootschalige proeven op mensen. Dit is absoluut onverantwoordelijk, vooral omdat er vanaf het begin reden tot voorzichtigheid is geweest. De potentiële gevaren van de “verpakking” waren bekend.

Belangrijker is dat alarmerende antilichaam-afhankelijke versterkingseffecten zijn waargenomen in dierlijk onderzoek naar SARS en andere Coronavirussen (24, 25). Bij de tientallen jaren durende vergeefse pogingen om een vaccin tegen SARS en MERS te ontwikkelen, waren deze versterkende effecten een van de vele problemen (26). Had er dan geen dieronderzoek moeten worden verricht om ze duidelijk uit te sluiten voor SARS-CoV-2? Feit is dat er geen wetenschappelijke publicaties over dit onderwerp bestaan. Artsen die degenen die zich willen laten vaccineren, niet wijzen op het risico dat vaccinatie tot een slechter verloop van de ziekte kan leiden, schenden derhalve hun informatieplicht (27).

En ernstiger, zou de inenting van virale genen andere, nieuwe immuun-gerelateerde versterkingseffecten teweeg kunnen brengen? Hadden elementaire zaken niet van tevoren overwogen en gecontroleerd moeten worden?

Ter herinnering (zie ook online hoofdstuk “Immunität”): lymfocyten hebben een langetermijngeheugen – zij herinneren zich hoe Corona-afval eruitziet. En Corona-afval ziet er vrijwel hetzelfde uit, ongeacht van welk familielid het afkomstig is. Alle mensen hebben trainingsrondes met Coronavirussen gehad en beschikken over lymfocyten die SARS-CoV-2-afval herkennen. Sommigen zullen misschien tegenwerpen dat deze kruisreactieve killer-lymfocyten in slechts 40 tot 70 procent van de oude bloedmonsters werden opgespoord, en dat zij slechts zwak reageerden tegen SARS-CoV-2 (28, 29). Het is echter bekend dat slechts een klein deel van alle lymfocyten zich op een bepaald moment in het bloed bevindt. De anderen nemen gewoon een pauze en rusten in de lymfeklieren (inclusief de lymfeklieren).

Opwindend genoeg meldden Zweedse onderzoekers in april 2020 dat ze iets opmerkelijks hadden ontdekt. Ongeacht de ernst van de SARS-CoV-2-ziekte, bleken alle mensen (100 procent) vechtende, geagiteerde T-lymfocyten in hun bloed te hebben (30).

Deze bevinding is een hint met een mokerslag. Want wanneer het immuunsysteem voor het eerst met een virus wordt geconfronteerd, is de reactie van de lymfocyten traag. Uit snelle, krachtige reacties blijkt dat troepen die van tevoren gewaarschuwd zijn, reeds paraat zijn en op elk moment kunnen worden gemobiliseerd. Ze zwermen vervolgens uit de lymfatische organen om de vijand te bestrijden. hun belangrijkste taak: de virusfabrieken uitroeien. Dood de cellen die de virussen produceren.

En nu terug naar de nieuwe realiteit, het grootschalige menselijke experiment. De geïnjecteerde genpakketjes worden plaatselijk in de spiercellen opgenomen, maar een groot deel bereikt de plaatselijke lymfeklieren en de bloedbaan. De lymfeknopen zijn waar het verzamelde immuunteam verblijft. Deze cel zal dan het virale eiwit produceren en het opgehoopte afval op zijn oppervlak tonen. Deze cel zal dan het virusproteïne op zijn oppervlak tonen. De dodelijke lymfocyt naast ons die gespecialiseerd is in Corona springt op – hij heeft een virusfabriek ontdekt en zal die vernietigen. De broederstrijd begint, immuuncel tegen immuuncel! Zwelling van de lymfeklieren kan een teken zijn van deze reactie. Plus pijn. De lymfocyten peppen elkaar op en stromen dan uit de lymfeknopen om meer vijanden te zoeken.

Ze vinden deze in de spiercellen die het Corona-afval buiten de deur zetten en gaan in  aanvalsmodus over. Op de injectieplaats, is er roodheid, zwelling, pijn.

Maar nu begint de nachtmerrie. De kleinste stoffen zoals suiker kunnen uit het bloed in het weefsel sijpelen, grote moleculen zoals eiwitten niet. Voor hen zijn de vaatwanden dicht dankzij de bekleding met een laag cellen – de endotheelcellen.

Dus wat is de aard van de genpakketten – groot of klein? Juist: relatief zeer groot. Zodra zij in het bloed terechtkomen, blijven zij dus in het gesloten netwerk van vasculaire buisjes, net als bloedcellen. Een klein deel ervan zal worden opgenomen door witte bloedcellen. Vermoedelijk zullen de meeste virusfabrieken echter in de endotheelcellen worden ontwikkeld. Dit zou vooral gebeuren waar het bloed langzaam stroomt – in de kleinste en nauwste vaten – omdat de genpakketten daar bijzonder efficiënt door de cellen kunnen worden opgenomen (31).

De cellen zetten het afval vervolgens buiten de deur – in de richting van het vaatlumen (de opening van het vat). Daar zijn de dodelijke killer-lymfocyten op patrouille. Deze keer is de strijd eenzijdig. De endotheelcellen hebben geen verdediging tegen de aanval van de killercellen.

Naar wat er daarna gebeurt, kunnen we alleen maar gissen. De vernietiging van endotheelcellen en de daarmee gepaard gaande beschadiging van het vaatslijmvlies leiden in het algemeen tot het op gang komen van de bloedstolling en de vorming van stolsels. Dit zou gebeuren in ontelbare vaten op ontelbare plaatsen in het lichaam. Als het in de placenta gebeurt, kan ernstige schade aan het kind in de baarmoeder het gevolg zijn. Als het in andere organen gebeurt, waaronder het hart, de hersenen en het ruggenmerg, zijn alle denkbare gevolgen mogelijk.

Is er enig bewijs dat dit gebeurt? Ja, er is sprake van zeldzame bloedziekten waarbij een mogelijk verband met vaccinatie zou moeten worden onderzocht (32). Opmerkelijk zijn meldingen van patiënten bij wie een sterke daling van de bloedplaatjes (trombocyten) werd waargenomen. Dit zou passen in de hypothese die hier naar voren is gebracht, aangezien bloedplaatjes worden geactiveerd en uitgeput op plaatsen waar zich stolsels vormen.

Het zou gemakkelijk zijn te testen of de hypothese juist is. De laboratoriumresultaten geven onmiddellijk uitsluitsel over de vraag of er stolling is opgetreden. Autopsies kunnen duidelijk maken of er zich stolsels hebben gevormd in de kleine vaten. En in de tussentijd kan worden overwogen of patiënten preventief antistollingsmiddelen moeten krijgen toegediend. De toediening van cortisone-preparaten om de lymfocytenactiviteit te temperen, zou ook het overwegen waard kunnen zijn.

Het is een feit dat er wereldwijd voortdurend sterfgevallen zijn in verband met de vaccinatie. Officieel heet het dat de vaccinatie uiteraard niets met de sterfgevallen te maken heeft.

Het zijn immers bijna allemaal bejaarden met tal van reeds bestaande aandoeningen die hoe dan ook spoedig zouden zijn overleden. Als dit inderdaad het geval is, kan geen enkel weldenkend en medelevend mens begrijpen waarom zij toch gevaccineerd moesten worden – met een nauwelijks gekarakteriseerd vaccin.

Wat kan de dood veroorzaken bij een zwak persoon uren en dagen na de vaccinatie? Verschillende mogelijkheden zijn denkbaar:

1. Stress door de inenting zelf. Allergische reacties.
2. Autoimmuun aanval. Lymfocyten zijn operationeel, zelfs op oudere leeftijd. Bij oudere, reeds zieke mensen kan de aanval op de virusfabrieken de laatste druppel zijn die de emmer doet overlopen.
3. Het wordt iets ingewikkelder als er ook nog een echte infectie in het spel komt. Verschillende verpleeghuizen hebben blijkbaar uitbraken van Covid-19 gehad juist in de dagen nadat de bewoners waren ingeënt. Opvallend is dat zich tot dan toe in het hele gebied nauwelijks gevallen hadden voorgedaan en dat alle hygiënische maatregelen waren nageleefd. Zelfs na de tweede vaccinatie waren er uitbraken (33,34), een duidelijke en verwachte aanwijzing dat vaccinatie geen bescherming biedt tegen infectie.

Het lijkt erop dat het juist de gevaccineerden zijn die sterven. Is dit misschien de immuun-gerelateerde verergering van de ziekte waar we bang voor moeten zijn? Nu niet veroorzaakt door antilichamen, maar door verstoorde killer lymfocyten? En kan dit niet op elk moment gebeuren met iedereen die gevaccineerd is – morgen, de volgende dag, volgende week, de volgende herfst? Omdat lymfocyten het geheugen van een olifant hebben. En ze herkennen iets dat op alle Coronavirussen lijkt: afval. Dat wil zeggen dat de door lymfocyten veroorzaakte verergering van de ziekteprogressie aantoonbaar kan optreden bij elke infectie met een verwant virus. Bij elke “succesvol” gevaccineerde persoon – jong of oud – en op elk moment in de nabije of verre toekomst.

Slotwoord

De op genen gebaseerde vaccins kregen snel een spoedvergunning om een ​​virus te bestrijden dat volgens de WHO globaal een sterftecijfer heeft van 0,23 procent. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat mensen door de vaccinatie ernstig ziek kunnen worden en overlijden. Het voordeel van vaccinatie is nooit aangetoond.

Wat moet er gedaan worden? Het volgende compromis lijkt redelijk.

Wie goed geïnformeerd is en zich wil laten vaccineren, kan dat doen. Vaccinatie mag echter nooit direct of indirect aan een persoon worden opgedrongen. Het besluit om niet te vaccineren mag nooit leiden tot discriminatie in welke vorm dan ook.

Intussen moeten betrouwbare gegevens worden verzameld en moeten sterfgevallen in verband met vaccinatie grondig worden onderzocht.

Deze tekst is een uittreksel uit het boek “Corona Unmasked – nieuwe cijfers, gegevens en achtergronden” door Karina Reiss en Sucharit Bhakdi.

Bronnen en referenties:

(1) www.aerzteblatt.de/archiv/216361/Vorerkrankungen-Risikogruppen-sind-jetzt-bekannt.
(2) www.ema.europa.eu/en/documents/product-informati-on/comirnaty-epar-product-information_de.pdf
(3) www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1521661621000024?via%3Dihub
(4) https://www.dw.com/en/india-pfizer-withdraws-covid-vaccine-application-for-emergency-use/a-56462616
(5) www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.12.11.421008v1
(6) https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejmoa2024671
(7) www.nature.com/articles/s41586-020-2608-yds
(8) https://science.sciencemag.org/content/368/6494/1012.long
(9) https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2034577?query=featured_home
(10) www.bmj.com/content/371/bmj.m4037
(11) https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32453686/
(12) www.nature.com/articles/s41467-020-19802-w
(13) https://www.nature.com/articles/s41591-020-1046-6
(14) www.rki.de/DE/Home/homepage_node.html
(15) https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3777268
(16) www.who.int/news/item/20-01-2021-who-information-notice-for-ivd-users-2020-05
(17) www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7445431/
(18) www.aerztezeitung.de/Nachrichten/AstraZeneca-stoppt-Corona-Impfstudien-412708.html
(19) www.rki.de/DE/Content/Infekt/Impfen/Materialien/Downloads-COVID-19/Aufklaerungsbogen-de.pdf?__blob=publicationFile
(20) https://wonder.cdc.gov/
(21) https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejmra2035343
(22) www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6829615/
(23) www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6383180/
(24) https://jvi.asm.org/content/85/20/10582
(25) https://www.jstage.jst.go.jp/article/jvms/60/1/60_1_49/_article
(26) https://jbiomedsci.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12929-020-00695-2
(27) https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/ijcp.13795
(28) www.researchsquare.com/article/rs-35331/v1
(29) www.cell.com/cell/fulltext/S0092-8674(20)30610-3.
(30) https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.06.29.174888v1; www.merkur.de/welt/corona-schweden-immunitaet-infektion-studie-pandemie-stockholm-forscher-t-gedaechtniszellen-zr-90038510.html
(31) https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/adma.201906274
(32) www.nytimes.com/2021/02/08/health/immune-thrombocytopenia-covid-vaccine-blood.html
(33) www.br.de/nachrichten/deutschland-welt/geimpfte-altenheim-bewohner-positiv-auf-corona-variante-getestet,SOLqrXv
(34) www.welt.de/vermischtes/article225923129/Land-kreis-Osnabrueck-Trotz-zweiter-Impfung-Ausbruch-von-Corona-Variante-in-Altenheim.html
(35) www.who.int/bulletin/online_first/BLT.20.265892.pdf

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Viroloog Bhakdi: “Gezonde mensen zijn niet gevaarlijk” maar het vaccin wel