De Europese Unie is dicht bij een ineenstorting – Het hele systeem is tot in de kern verrot

Het conflict in Oekraïne eist zijn tol in de eurozone en het zou ertoe kunnen leiden dat de eurozone uiteindelijk over de rand van de afgrond wordt geduwd. Alles wat uit de inval van Rusland voortvloeit, betekent een groot nadeel voor de regio, die het toch al moeilijk heeft. Wanneer u stijgende energieprijzen koppelt aan een stagnerende groei en een groeiende handelsbalans met China, dan hebt u het recept voor een ramp. Dit blijkt ook uit de inflatie, schrijft Bruce Wilds.

Volgens Reuters is de inflatie in de eurozone in mei naar alweer een recordhoogte gestegen. De inflatie versnelde tot 8,1% in mei, tegen 7,4% in april. Een groot deel van het probleem is dat het niet langer alleen energie is die het hoofdcijfer omhoog trekt. Wanneer we voorbij het algemene cijfer kijken, zien we dat de inflatie exclusief voedsel- en energieprijzen is gestegen tot 4,4% op jaarbasis, tegen 3,9%. Dit zet de Europese Centrale Bank onder druk om de rente verder te verhogen. De timing van een dergelijke stap is afschuwelijk, want de ruzie tussen Europa en Rusland heeft duidelijk gemaakt hoe zwak Europa is.

Op de achtergrond loert de grote mogelijkheid dat het conflict in Oekraïne zich zal voortslepen en dat Rusland het gas aan Europa volledig zal afsluiten. Momenteel lijkt het erop dat Rusland van plan is Europa ervan te weerhouden opslagplaatsen te vullen, waardoor de invloed van Rusland in de wintermaanden aanzienlijk zal toenemen. Er wordt nu al gesproken over gasrantsoenering, indien wij verdere verminderingen van de Russische gasleveringen zien. In de afgelopen drie maanden heeft Rusland de toevoer afgesneden naar verschillende Europese landen die weigerden het gas in roebels te betalen, en heeft het ook de stroom door de Nord Stream aanzienlijk verminderd. Daardoor is de aanvoer naar Frankrijk afgesneden en is de stroom naar Duitsland met ongeveer 60 procent verminderd.

Nu de inflatie vier keer zo hoog is als het streefcijfer van 2% van de ECB, worden de beleidsmakers van de ECB geconfronteerd met de giftige combinatie van het verhogen van de rente op hetzelfde moment dat de economie in zijn achteruitgang raakt. De keuze tussen galopperende inflatie, en politieke instabiliteit als gevolg van economische ellende is moeilijk. In de hoop de inflatie te beteugelen en de draad weer op te pakken, is ECB-president Christine Lagarde bezig de rente te verhogen. Sommige beleidsmakers en economen betwijfelen of kleine stappen voldoende zullen zijn, vooral omdat de onderliggende inflatie geen tekenen van vermindering vertoont.

Door problemen met de toeleveringsketen na de pandemie, en vervolgens door de oorlog van Rusland in Oekraïne, zijn de prijzen in heel Europa de hoogte in geschoten. Dit wijst erop dat een nieuw tijdperk van snel stijgende prijzen nu een decennium van ultra-lage inflatie aan het wegvagen is. Wat veel economen probeerden af te doen als een voorbijgaande prijssprong, raakt nu verankerd in de economie. De vrees is dat, zodra de hoge energieprijzen in de economie vloeien, de inflatie zich zal verankeren en uiteindelijk een prijs-loonspiraal zal bestendigen. Een sprong van de onderhandelde lonen naar een verruiming van de kerninflatie blijft een groeiend risico.

Gegevens van het bureau voor de statistiek van de Europese Unie, Eurostat, maken de ellende van de eurozone alleen maar groter. Daaruit blijkt dat de handelsbalans van de eurozone in januari een recordtekort vertoonde, terwijl zij een jaar eerder nog een overschot vertoonde, doordat de kosten van ingevoerde energie sterk stegen. Het handelstekort van de eurozone in goederen, het verschil tussen export en import, bedroeg in januari 27,2 miljard euro, tegenover een overschot van 10,7 miljard euro in dezelfde maand een jaar eerder.

De eurozone heeft al heel wat problemen doorstaan en wat zij niet nodig heeft, is een nieuwe vluchtelingencrisis ditmaal veroorzaakt door voedselonzekerheid in Noord-Afrika of het uitbreken van een energieschaarse winter als 2022 op zijn einde loopt. De EU heeft alle structurele hervormingen in 2014 laten varen toen de ECB haar kwantitatieve versoepelingsprogramma (QE) startte en de balans tot recordhoogte uitbreidde. Gezien het bovenstaande is het moeilijk om optimistisch te blijven dat De Europese Unie op de goede weg is.

Volkswagen CEO Herbert Diess vertelde de Financial Times in een recent interview dat een langdurige oorlog in Oekraïne “zeer riskant” zou zijn voor de Europese en Duitse economieën. Volgens de FT zei Diess dat de economische schade van de oorlog “heel veel erger” zou kunnen zijn dan de pandemie. Een vertragende economie in combinatie met inflatie levert stagflatie op. Als de economie instort, zal dat de spaargelden verpletteren en de Europese bedrijven in gebreke stellen.

Een belangrijke factor waar veel economen, vrees ik, geen oog voor hebben, is dat de Euro-zone gewoon niet concurrerend is. Het ontbreekt de EU aan technologische en intellectuele eigendom en zij raakt steeds verder achterop bij de V.S. en China. Duitsland, de industriële grootmacht van de regio, ontsnapt ternauwernood aan een recessie, terwijl Frankrijk, Spanje en Italië jarenlang met hoge werkloosheidscijfers te kampen hebben. De narigheid wordt nog verergerd door het feit dat ruwweg 80% van de reële economie van de eurozone gefinancierd wordt door een banksector die meer dan 600 miljard euro aan onrendabele leningen draagt.

In 2017 stond geen enkel Europees bedrijf in de top vijftien van technologiebedrijven in de wereld en slechts vier van de top vijftig van technologiebedrijven in de wereld zijn Europees. Daarom vrezen sceptici dat als de politiek gerichte “Green New Deal” agenda de groei niet aanzwengelt en de schulden niet vermindert, de eurozone economisch zal blijven stagneren. Begin vorig jaar hebben de leiders van de EU in Brussel, om de indruk van hoop te wekken, geprobeerd een konijn uit de hoge hoed te toveren door de banden met China aan te halen.

De uitgebreide investeringsovereenkomst tussen de EU en China betekent duidelijk een belangrijke verschuiving in het EU-beleid ten opzichte van Azië. De voorgestelde overeenkomst sluit aan bij Pekings “One Belt, One Road” (OBOR)-initiatief en volgt op de ondertekening van een overeenkomst met Italië, die door velen als failliet wordt beschouwd. Vorig jaar ondertekende de Italiaanse premier in Rome, in wat als een gewaagde zet werd beschouwd, een historisch memorandum van overeenstemming met de Chinese president Xi Jinping. Door deze overeenkomst werd Italië het eerste oprichtende lid van de EU, en de eerste G-7 natie, die zich officieel bij OBOR aansloot, in de hoop dat het zijn zwakke vooruitzichten zou versterken.

De gevolgen van de overeenkomst van Italië met China kunnen uiteindelijk een overeenkomst met de duivel blijken te zijn. De belangrijkste beweegreden voor China om een overeenkomst te sluiten met het arme, zwakke, maar beminnelijke Italië was zijn wens om Italië uit te buiten en het te gebruiken als een achterdeur naar de bredere markt van de eurozone. De overeenkomst die China en Italië ondertekenden bevatte ontwikkelingsdeals die betrekking hadden op alles, van havenbeheer, wetenschap en technologie, e-commerce, en zelfs voetbal. Het feit dat China nu de controle heeft over toegangspunten tot de Europese Unie die rechtmatig kunnen worden uitgebreid, voorspelt niet veel goeds voor de regio.

Volgens gegevens van Eurostat heeft de EU in 2019 jarenlang een handelsoverschot met de VS gehad (wat betekent dat zij meer naar de VS heeft uitgevoerd dan ingevoerd). Het probleem waarmee de Europese Unie te kampen heeft, is dat zij veel meer uit China importeert dan zij exporteert. De invoer uit China naar de EU is vorig jaar met meer dan een vijfde gestegen tot 472 miljard euro (522 miljard dollar) in vergelijking met 2020. Daardoor is het handelstekort van het blok met China opgelopen tot 249 miljard euro. Het tekort met China is geen uitschieter, maar onderstreept een tendens die steeds groter wordt. Verwacht wordt dat het overschot met Amerika in de toekomst zal dalen en het tekort met China zal toenemen.

Men zou kunnen stellen dat Brussel de EU in een hinderlaag lokt, Europa kan zich niet staande houden tegen China. Zowel de Verenigde Staten als de Europese Unie hebben een lange geschiedenis van klagen dat China vrijhandel wil zonder eerlijk te spelen. Te denken dat China een tijger is die plotseling zijn strepen heeft veranderd, grenst aan waanzin. De EU zal waarschijnlijk ondervinden dat dit niet de eerste keer is dat China een dergelijke overeenkomst ondertekent zonder zich eraan te houden. Europa, dat zijn industriesector heeft zien aftakelen door goedkope namaakartikelen uit China en andere lagelonenlanden, zal niets winnen door meer van deze goederen op zijn markt te brengen. China buit zijn handelspartners uit door goederen uit te voeren tegen een prijs die iets onder de kostprijs ligt, om zo banen in de verwerkende industrie uit andere landen te lokken. Dit heeft het potentieel om de ondergang van Europa te bespoedigen.

Het grootste probleem van de eurozone blijft echter haar enorm gebrekkige munt en bankstelsel. Omdat veel landen en economieën dezelfde munt delen, worden zij, wanneer een land zijn begroting niet op orde houdt of in zwaar weer terechtkomt, een last die de anderen moeten dragen. De EU heeft alle structurele hervormingen in 2014 laten varen toen de ECB haar kwantitatieve versoepelingsprogramma (QE) startte en de balans tot recordhoogte uitbreidde. Om het nog erger te maken, heeft de ECB in de loop der jaren verschillende regelingen bedacht om de boel op stelten te zetten door liquiditeit aan dit insolvente systeem toe te voegen.

Kortom, als u de situatie bekijkt, zijn niet alleen veel inwoners van de eurozone politiek gekant tegen meer macht van Brussel, maar daar komt nog bij dat de banken tot over hun oren in de schulden zitten en waardeloos papier in handen hebben. Eenvoudig gezegd, het hele systeem is tot in de kern verrot. Terugkomend op de stijgende inflatie, heeft de ECB weinig andere keus dan de rente te verhogen, samen met de andere centrale banken. De renteverhogingen van de Fed zijn giftig voor zowel de euro als de yen. De mensen in zowel Europa als Japan dreigen een groot deel van hun rijkdom te verliezen als de euro en de yen blijven dalen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EUROPESE UNIE DOSSIER

Duitse politicus geeft openlijk toe: De Coronacrisis dient om de natiestaten af te schaffen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: