IK HEB TOESTEMMING GEKREGEN VAN TED POSTOL OM HET VOLGENDE FRAGMENT TE PUBLICEREN UIT EEN E-MAIL DIE HIJ SCHREEF IN ANTWOORD OP EEN VERZOEK VAN EEN VRIEND OM ZIJN SCHERPZINNIGE ANALYSE VAN DE DRONE- EN RAKETAANVAL VAN IRAN OP ISRAËL. Theodore Postol is professor wetenschap, technologie en nationaal veiligheidsbeleid aan het MIT, schrijft Larry Johnson.
BEGIN TED POSTOL ANALYSE:
Het spijt me dat ik niet eerder antwoord heb gegeven op uw vragen. Ik heb veel tijd besteed aan het zoeken naar videobeelden van de Iraanse aanvallen op Israël die informatief zouden kunnen zijn.
Ik heb drie videoclips bijgevoegd die zijn afgeleid van enkele bronnen die ik heb gevonden en ik heb ze samengevoegd op een manier die hopelijk nuttig is voor jou en je collega’s.
De eerste van deze videoclips is getiteld:
Real-Time & Slo Mo of Raw Video Clip of April 14, 2024 Iran Attack On Israel In Umm Al-Fahm P33_480_.mp4 (3,4 MB)
Deze clip toont twee Iraanse langeafstandsraketten die door de atmosfeer gaan, inslaan en exploderen in Israël. De inkomende raketten zijn heldere vlekken in de video omdat ze met een snelheid reizen die hoog genoeg is (Mach 10 tot 13) om gloeiend heet te worden door opwarming van de atmosfeer. Voor nu zal ik alleen een aantal belangrijke hoogtepunten geven, maar er kan nog veel meer worden afgeleid uit deze specifieke video.
De video bestaat uit vier delen.
Het eerste deel is eenvoudigweg de video zoals die in realtime wordt weergegeven. De tijdsequentie is ongeveer 13 seconden lang. De soundtrack heeft vier scherpe geluiden als “geweervuur”, die simpelweg de geluiden zijn van de grondexplosies vertraagd in de tijd doordat de geluidssnelheid veel lager is dan de lichtsnelheid. Merk op dat je slechts twee grondexplosies kunt zien, maar het geluid geeft aan dat er nog twee andere grondexplosies zijn die buiten het gezichtsveld van de camera plaatsvonden.
Het tweede deel is gewoon het eerste deel herhaald op een derde snelheid, zodat je een betere kans hebt om details waar te nemen.
De volgende twee secties zijn gewoon een herhaling van sectie 1 en sectie 2.
Er zijn veel andere video’s van niet-gekoppelde ballistische raketten die aankomen, maar ze worden allemaal onderbroken voordat de granaatkoppen de grond bereiken. Dit is vrijwel zeker te wijten aan Israëlische classificatieregels die de pers niet toestaan video’s van grond-explosies te publiceren.
De tweede videoclip getiteld:
Damage to Israeli Air Base In April 14, 2023 Iran Attack_480_.mp4 (2,8 MB)
Deze clip toont een deel van de schade aan de grond op één van de twee Israëlische vliegbases die de directe doelen waren van deze ballistische raketaanvallen. De eerste reeks toont een krater die waarschijnlijk afkomstig was van een 200 tot 400 kilogram zware explosieve granaatkop. Er zijn ook foto’s van lagere niveaus van schade en kleinere kraters die mogelijk afkomstig zijn van drones die niet werden onderschept. Het is bekend dat de drones 50 kg granaatkoppen hebben en daardoor veel minder schade aan de grond en kleinere kraters zouden veroorzaken.
Een zeer interessant deel van de video laat zien hoe de Israëli’s een landingsbaan repareren die moet zijn geraakt door een projectiel, waardoor de luchtmachtbasis de krater snel moet opvullen en bedekken met snel afbindend beton.
Alle militaire vliegvelden hebben deze mogelijkheid, omdat verwacht wordt dat start- en landingsbanen worden aangevallen om het vermogen van de vliegbasis om gevechtsvliegtuigen te laten opstijgen en landen te beperken.
De laatste 10 seconden van de video laten een ballistische raket zien die aankomt en geen onderscheppingsraketten in de lucht die de raket proberen te onderscheppen. Als je goed kijkt naar de donkere lucht direct boven het gebouw waar de granaatkop achterlangs vliegt, zou je één of meer zwakke flitsen in de lucht moeten kunnen zien. Deze zwakke flitsen zijn indicaties van intens licht van een grondexplosie dat wordt weerkaatst door deeltjes in de lucht.
De derde video getiteld:
Israeli Drone Shootdowns on April 14, 2024 (Normal and Slo Mo-P35)240.mp4 (1,1 MB)
Deze video toont “gun camera” beelden van drones en kruisraketten die worden neergeschoten met lucht-lucht raketten.
De beelden van de gun camera tonen kruisraketten:
1.png 2.png
en drones:
3.png
De kruisraketten verplaatsen zich met een snelheid van ongeveer 500 tot 600 km/u, terwijl de drones zich met een veel lagere snelheid verplaatsen, ongeveer 220 tot 250 km/u.
De video’s laten een extreem belangrijk feit zien.
Alle doelen, of het nu drones zijn of niet, worden neergeschoten door luchtdoelraketten.
Het werkpaard van de luchtdoelraketten van de Amerikaanse luchtmacht is de AIM-9x Sidewinder.
De kosten van een enkele Sidewinder lucht-luchtraket bedragen ongeveer 500.000 dollar.
De kosten van een drone zijn misschien 10.000 of 20.000 dollar en de kosten van een Iraanse kruisraket zijn waarschijnlijk ongeveer 100.000 dollar.
Een extreem belangrijk feit dat door de Israëlische regering is vrijgegeven, is dat de kosten om Israël te verdedigen tegen deze specifieke Iraanse aanval ongeveer $1,3 miljard bedroegen!
De implicaties van dit ene getal zijn aanzienlijk.
Dit geeft aan dat de kosten van verdediging tegen golven van aanvallen van dit type zeer waarschijnlijk onhoudbaar zijn tegen een adequaat bewapende en vastberaden tegenstander.
De werkelijke omvang van de aanval is volgens CNN samengevat in de afbeelding hieronder:
Het duidelijke en ondubbelzinnige bewijs van alle video’s van ballistische raketten die boven Israël aankomen, toont aan dat Iron Dome onderscheppingsraketten in wezen niet werden gebruikt bij pogingen om de ballistische raketten aan te vallen.
De beslissing om zelfs niet te proberen de Iraanse ballistische langeafstandsraketten aan te vallen, is volledig correct.
De Iron Dome onderschepper zou een goede kans hebben om een kruisraket of een drone te onderscheppen die door het zeer substantiële luchtverdedigingssysteem was gelekt.
Dit betekent vrijwel zeker dat het grootste deel van de 1,3 miljard dollar aan defensiekosten vrijwel zeker is besteed aan het neerschieten van drones en kruisraketten met gevechtsvliegtuigen die luchtdoelraketten lanceren.
Aangezien er in wezen geen bewijs is dat ballistische langeafstandsraketten door Iron Dome zijn aangevallen, kan dit alleen maar betekenen dat ze helemaal niet zijn aangevallen, of dat er pogingen waren om ze aan te vallen met de Arrow en David’s sling verdedigingssystemen.
Het feit dat een zeer groot aantal niet-aangevallen ballistische raketten gloeiend te zien waren toen ze de atmosfeer weer binnenkwamen naar lagere hoogtes, geeft aan dat wat de effecten van David’s Sling en de Arrow raketafweersystemen ook waren, ze niet bijzonder effectief waren.
Het bewijs op dit punt toont dus aan dat in wezen alle of de meeste ballistische langeafstandsraketten die arriveerden niet werden onderschept door een van de Israëlische lucht- en raketafweersystemen.
Een aanvullende observatie die relevant is voor de situatie van Israël ten opzichte van Zuid-Korea wordt geïllustreerd in de twee kaarten hieronder:
De kaarten geven aan dat de drones en kruisraketten afstanden van 1300 tot 1500 km moesten afleggen van Iran naar Israël, en ruwweg 2000 km van Jemen naar Israël.
Voor deze doortocht zijn vele uren nodig, zodat gevechtsvliegtuigen de drones en kruisraketten kunnen aanvallen. Er zijn nu berichten dat de Amerikaanse marine waarschuwings- en controlesystemen in de lucht (AWACS, meer bepaald Navy E-2 Hawkeyes) leverde die uiterst effectief waren in het richten van gevechtsvliegtuigen naar doelen die ze dan snel konden verwerven en vernietigen.
Een dergelijke mogelijkheid zou veel beperkter zijn in het geval van soortgelijke massale aanvallen van Noord-Korea op Zuid-Korea. AWACS zal zeker enorm nuttig zijn in het geval van de verdediging van Zuid-Korea tegen dit soort aanvallen, maar de beperkingen van gevechtsvliegtuigen ten opzichte van zeer grote aantallen drones en kruisraketten zou de effectiviteit van dit soort luchtverdediging veel lager maken dan het geval was bij de Israëlische verdediging tegen Iran.
Een ander zeer ernstig probleem waar analisten rekening mee moeten houden, is dat commercieel beschikbare technologie nu goed genoeg is om kruisraketten en drones te bouwen die beperkte maar bruikbare capaciteiten hebben om hun doelen te “herkennen” en erop af te stemmen.
Op 14 september 2019 werden door Iran geproduceerde kruisraketten gebruikt om de Abqaiq oliefaciliteit in Saudi-Arabië aan te vallen. De aard van de schade aan de faciliteit gaf aan dat de kruisraketten een effectieve nauwkeurigheid hadden van misschien een paar meter, veel nauwkeuriger dan kon worden bereikt met GPS-geleiding.
Ik heb de situatie geanalyseerd en ben tot de conclusie gekomen dat commercieel verkrijgbare optische en computationele technologie meer dan geschikt is om te worden aangepast aan een geleidingssysteem voor kruisraketten, zodat het zeer nauwkeurig kan worden gericht. Het bewijs van deze conclusie staat op de satellietfoto hieronder:
Zoals te zien is op deze satellietfoto, gemaakt door het bedrijf Digital Globe en betaald en vrijgegeven door de Amerikaanse overheid. Hierop is te zien dat vier kruisraketten vier olieverwerkende tanks in Abqaiq op vrijwel hetzelfde punt op elk van de tanks hebben geraakt. Een dergelijke precisie kan onmogelijk bereikt worden met GPS alleen.
Om mijzelf te overtuigen van mijn conclusie dat het optisch richten kon worden gedaan met niets meer dan satellietgegevens, stimuleerde ik het richtproces door het satellietbeeld te nemen van een enkele geïsoleerde olieverwerkende tank,
Vervolgens voerde ik een bekende procedure genaamd “beeldkruiscorrelatie” uit op de originele satellietbeelden van de tanks.
De correlatie “functies” die werden geproduceerd door dit zeer eenvoudige computerexperiment worden hieronder getoond,
En de resultaten zijn geprojecteerd op een echte satellietfoto van de tanks, wat laat zien dat de correlatiemethodologie zeer hoge precisie biedt bij het identificeren van de centrale locatie op een tank die geraakt moet worden.
Aangezien de optische en computationele systemen die nodig zijn om deze correlaties in bijna-realtime uit te voeren op een doelzoekende raket ruim binnen de mogelijkheden liggen van commerciële camera’s en computerchips (NVidia-chips zijn goed opgewassen tegen deze taak), is mijn conclusie dat de Iraniërs al precisiegeleide kruisraketten en drones hebben ontwikkeld.
De implicaties hiervan zijn duidelijk.
De kosten voor het neerschieten van kruisraketten en drones zullen erg hoog zijn en zouden wel eens onhoudbaar kunnen zijn, tenzij er extreem goedkope en effectieve luchtafweersystemen kunnen worden geïmplementeerd.
Het is zeker mogelijk om drones en kruisraketten neer te schieten met luchtafweergeschut, hoewel deze systemen een beperkt bereik hebben en relatief dicht bij de doelen moeten zijn die ze verdedigen.
Op dit moment heeft nog niemand een kosteneffectief verdedigingssysteem gedemonstreerd dat ballistische raketten met enige betrouwbaarheid kan onderscheppen. Tot nu toe heeft zelfs Iron Dome gefaald tegen artillerieraketten, die een vrij kort bereik hebben en vrij eenvoudig en goedkoop zijn.
De Israëli’s beweren dat de kosten per Iron Dome onderschepper schandalig hoog zijn, tussen de 60.000 en 80.000 dollar per onderschepper. Het lijkt erop dat deze bewering niet waar is.
Even geavanceerde onderscheppingsraketten, of het nu gaat om de Javelin antitankraket, die ongeveer 200.000 dollar per stuk kost, of de AIM-9x lucht-luchtraket, zijn enorm veel duurder.
Het Israëlische Iron Dome-systeem is voor een zeer goede eerste benadering volledig gefinancierd door de Amerikaanse regering. Elke overweging om het systeem aan te schaffen moet vergezeld gaan van bewijs dat het kan werken in de strijd en van nauwkeurige kostenramingen van de verschillende onderdelen.
Alleen dan kan worden overwogen om Iron Dome al dan niet aan te schaffen.
Ik kan nog veel meer zeggen over deze kwesties, maar ik vrees dat ik je waarschijnlijk al heb overstelpt met details die nog veel meer vragen oproepen waarvan ik niet zeker weet of ik ze kan beantwoorden.
De mensen die pleiten voor de aanschaf van deze actieve verdediging moet worden gevraagd om gegevens te verstrekken waaruit blijkt dat wat ik hierin en elders heb verzameld niet wordt ondersteund door de feiten.
Iedereen die een verdedigingsaanpak voor zijn land bepleit, moet kunnen laten zien dat hij een volledig onderbouwd argument heeft, met informatie over de effectiviteit van de strategie en de betaalbaarheid ervan.
Wensdenken, zoals wat er in Oekraïne is gebeurd, is in het beste geval een recept voor enorme uitgaven voor weinig vermogen.
Ik hoor graag de argumenten van degenen die dergelijke aankopen willen doen. Ik sta open om te leren en om gegevens te verkrijgen die mij tot een andere conclusie zouden kunnen brengen.
