Verkiezingsfraude in de Verenigde Staten of niet – vreemde afwijkingen in het stemgedrag

Een deel van de kiezers heeft zich bij de presidentsverkiezingen van dit jaar ongewoon gedragen, tenzij er sprake was van systematische verkiezingsfraude. Spontane verkiezingsfraude heeft zich dit jaar echter net als bij de vorige verkiezingen voorgedaan.

De mainstream media in het Westen beschuldigden de huidige Amerikaanse president Donald Trump bij voorbaat ervan dat hij zou weigeren te accepteren dat hij de presidentsverkiezingen heeft verloren – reeds voordat alle stemmen zouden zijn geteld; dat hij een slechte verliezer is en dat hij op het punt staat een staatsgreep te plegen om de macht te behouden.

Reeds op verkiezingsavond publiceerde de Britse The Guardian de volgende presentatie:

Bovenaan de foto staan meerdere foto’s van Joe Biden die er vrij normaal uitzien. Linksonder is een foto van Trump waar hij er ongewoon oud en somber uitziet. In het midden staat Biden vooraan en ziet er gelukkig uit, terwijl Trump een gebalde zwarte vuist vuist omhoog houdt en iemand lijkt uit te schelden.

De boodschap is duidelijk: Biden is degene die The Guardian wil als president van de Verenigde Staten, en hij wordt tot winnaar uitgeroepen.

Als men de geldige stemmen telt, win ik gemakkelijk. Als men ongeldige stemmen telt, kunnen ze proberen de verkiezing te stelen, zei Trump op donderdag.

Het is vreemd hoe deze stemmen per post zo eenzijdig zijn, zei hij ook.

De Britse publieke staatsomroep BBC schreef reeds op woensdagochtend dat Trump loog over de verkiezing.

“De Amerikaanse verkiezingen lopen het risico dat Trump ongegronde beschuldigingen van verkiezingsfraude zal uiten”

De BBC had überhaupt geen enkele mogelijkheid om te onderzoeken of Trump’s beschuldigingen van verkiezingsfraude ongegrond zijn of niet; en toch beweert de BBC dit, zonder duidelijke uitleg, alsof het een feit is.

Zoals Frontnieuws eerder rapporteerde, leidde de Democraat uitdager Joe Biden zijn partij met 93 procent over zittende President Donald Trump’s vijf procent, nadat 83 procent van de stemmen waren geteld in het district van Columbia.

Het is op zich, normaal gesproken, een onredelijk verschil tussen twee presidentskandidaten waar de nationale peilingen een voorsprong van 10 tot 15 procent lieten zien voor Biden. De nationale peilingen zijn echter misleidend, omdat de Verenigde Staten een republiek is – in plaats van een democratie – waar de stemmen van de kiesmannen de verkiezing bepalen, niet de individuele stemmen van het volk als zodanig.

Tijdens de “noodlottige” verkiezingsnacht om 04.00 uur, toen verschillende kantelstaten – zogenaamde “swing states” – waar de steun voor de twee presidentskandidaten relatief gelijkmatig weegt – plotseling stopten met het tellen van de stemmen, waarbij volgens het aantal stemmen dat tot op dat moment was geteld, Trump duidelijk de verkiezing zou winnen.

Om 4 uur ’s ochtends kwamen er bijvoorbeeld meer dan 130.000 Biden-stemmen aan in een stembureau in Detroit, beweert deze medewerker van het stembureau:

Om 6:23 uur maakte de steun voor Biden in de staat Wisconsin – die in de loop van dit jaar hard werd getroffen door de Black Lives Matter rellen  – een plotselinge sprong in het aantal stemmen dat werd geteld, waardoor hij vervolgens Trump ruim inhaalde.

Tijdens het tellen van stemmen in Wisconsin gebeurde er iets ingrijpends waardoor Biden onverwachts de leiding nam.

Terwijl de meerderheid van de mainstream media in het Westen hulde brengt aan Biden’s vermeende overwinning en de spot drijven met Trump’s geklaag dat hij zich niet als verslagen ziet, bespotten de regeringen van de deelstaten in het oosten van de Verenigde Staten de Amerikaanse federatie voor de teleurgang, niet in de laatste plaats van de “Trumpet” zelf.

Trump zelf heeft bijgedragen aan de spot door herhaaldelijk op social media “verbazing” uit te drukken dat ze nog steeds poststemmen accepteerden en telden, zelfs ruim na de verkiezingsdag, wat op zich een vreemde gang van zaken is, omdat men normaal gesproken alleen de vroege poststemmen accepteert totdat de stemlokalen op de verkiezingsdag zijn gesloten.

Democratie werkt, zegt Joe Biden volgens The Guardian, en op het moment van schrijven leidt Biden met bijna 4 miljoen algemene stemmen.

Maar Tucker Carlsson van Fox News gelooft dat veel Amerikanen nooit meer een verkiezingsuitslag in de nationale verkiezingen zullen vertrouwen. Net als bij de verkiezingen van 2000 zullen de verkiezingen van dit jaar niet door de kiezers, maar door advocaten en rechters worden beslist. Ook de massamedia heeft de stemming doen ophitsen met hun berichtgeving dat de verkiezing van dit jaar meer dan ooit tevoren een “noodlottige verkiezing” is, dus de situatie is dit jaar explosiever dan ooit.

Het onvermogen van de Verenigde Staten om stemmen te tellen is een nationale schande en het is gevaarlijk, schrijft Glenn Greenwald op Zero Hedge.

Landen die veel armer en technologisch minder geavanceerd zijn, hebben er geen probleem mee om snelle en efficiënte stemresultaten te produceren. Wantrouwen ten aanzien van de Amerikaanse resultaten is gevaarlijk, maar rationeel.

Toch is er iets vreemds gebeurd met de verkiezingsstatistieken van verschillende staten, en dit geldt met name voor de kantelstaten. Trump’s wantrouwen jegens staten die het tellen van stemmen stopten voordat alle stemmen op de verkiezingsdag waren geteld, in combinatie met de plotselinge toename van Biden, ziet er vreemd uit als je kijkt naar het aantal stemmen dat voor Democratische senatoren is uitgebracht.

Het Republikeinse Twitter-account US Rebel heeft een interessante – zij het naar mijn mening ietwat overhaaste – analyse van de stemmenverdeling in de verschillende kantelstaten.

VOTE STUFFING

Pattern in swing states w/ Senate races.

Michigan

Trump: 2,637,173
GOP Sen: 2,630,042
Dif: 7,131

Biden: 2,787,544
Dem Sen: 2,718,451
Dif: 69,093

When you account for 3rd party vote, seems like tens of thousands of mysterious Biden votes w/ no down ticket votes. pic.twitter.com/gE5mcCVz7w

— US Rebel (@USRebellion1776) November 5, 2020

Uiteraard zijn er ook een klein aantal deelkiezers – kiezers die stemmen voor verschillende partijen op lokaal, regionaal en nationaal niveau. Maar het normale gedrag van de kiezers is dat een Republikein die op Donald Trump stemt, ook op Republikeinen stemt om hen in de Senaat te vertegenwoordigen. Kiezers die voor Democraat Biden stemmen, hebben de trend om voor Democraten in de Senaat te stemmen.

In het geval van staten die een duidelijke meerderheid voor Trump hebben, en staten waar de meerderheid duidelijk voor Biden heeft gekozen, zoals de staat New York, splitsen de kiezers – als kiezerscollectief – hun stemmen niet.

Als het gaat om kantelstaten is de discrepantie groter, alsof het niet alleen zo is dat democratische en republikeinse kiezers ongeveer evenveel stemmen hebben, maar tegelijkertijd hun stemmen meer verdelen.

Een bezwaar hiertegen is dat er Republikeinen zijn die eigenlijk een Republikeinse federale regering willen, maar die zo’n hekel hebben aan Trump dat ze liever voor Biden als president stemmen, die een sympathieker persoonlijk voorkomen heeft, zoals men de kiezers zou kunnen horen zeggen die voor Ronald Reagan stemden in de verkiezing tegen Jimmy Carter in 1980, omdat Reagan een veel aardigere (Hollywood) glimlach had.

De twijfel in deze redenering ligt in het feit is dat de stem versplintering vooral plaatsvindt in de kantestaten, waarvan op verkiezingsavond in meerdere gevallen werd aangetoond dat ze gewonnen werden door Trump, maar plots veranderde – in de woorden van Trump, hoe vreemd het is dat zoveel late stemmen zo eenzijdig ‘blauw’ zijn”. Dat wil zeggen, stemmen voor de democraten. Hetzelfde zou dan anders ook gebeurd zijn in de voor de Republikeinen veilige staten.

Als de situatie die ontstaat niet afhankelijk is van systematische verkiezingsfraude, zal het interessant zijn om in toekomstige sociologische studies te lezen welke psychosociale factoren dit hebben laten gebeuren, en dan in het bijzonder in de kantelstaten – tenzij de analyses van de anomalieën zelf fundamenteel onjuist zijn. Er zal ook een analyse nodig zijn van de mate waarin er daadwerkelijk sprake is van stemdeling in “cross-security”-toestanden.

En hoewel er misschien geen sprake is geweest van systematische verkiezingsfraude, lijkt de spontane verkiezingsfraude ook bij deze verkiezingen relatief omvangrijk te zijn geweest, niet in de laatste plaats door incidenten die door Project Veritas aan het licht zijn gebracht.

Deze week plaatste Theo_fletcher een video op Twitter waarop een man te zien is die stemmen confisqueerde die naar Donald Trump gingen en deze vervolgens – volgens de vertelstem ongeveer 80 stemmen – in brand stak in een duidelijk criminele actie. Gebruiker van het account heeft de video inmiddels verwijderd. Maar als hetzelfde in Nederland met stemmen was gebeurd, zou het waarschijnlijk hebben geleid tot uitgebreide onderzoeken en mogelijke gemeentelijke herverkiezing.

Deze Trump-stemmen werden in de prullenbak gevonden:

Andere gemelde verkiezingsfraudegevallen zijn dat meerdere 100-jarigen dan geregistreerd zijn, hebben gestemd in Michigan en Philadelphia.

Een 118-jarige man, William Bradley in Michigan, heeft op Biden gestemd:

Evenals de 119-jarige Donna Bridges.

De volgende video toont een persoon die zeven stembiljetten voor Joe Biden heeft gestemd.

Natuurlijk valt er niets te zeggen dat verkiezingsfraude niet heeft plaatsgevonden namens Trump, maar net als na de verkiezingen van 2016 is het de linkse Democraten partij – of hun aanhangers – die worden aangeduid als de ergste (en tot dusver misschien enige) bedriegende partij.

Wie uiteindelijk de verkiezingen wint, wordt beslist als de kiesmannen heb gestemd over wie de president wordt. Dat gebeurt op 14 december. Op 23 december moeten deze stemmen zijn bereikt en geteld in Washington, D.C.; dan moet de keuze klaar zijn. Tenzij president Trump de verkiezingsuitslag blijft bestrijden.

De wet van Benford kan de wijdverspreide verkiezingsfraude in de Verenigde Staten bewijzen