Volgens het officiële narratief van de Amerikaanse regering heeft een “wanhopig” Rusland – dat te lijden heeft onder aanzienlijke tegenslagen op het slagveld in Oekraïne, waaronder het verlies van “grote aantallen” verkenningsdrones, terwijl de eigen militaire industriële capaciteit niet in staat is om voor voldoende vervanging te zorgen vanwege het “economische isolement” van Rusland – zich tot Iran gewend voor hulp, schrijft Scott Ritter.
“Onze informatie,” verklaarde Nationaal Veiligheidsadviseur Jake Sullivan, “wijst erop dat de Iraanse regering voorbereidingen treft om Rusland tot enkele honderden UAV’s [onbemande luchtvaartuigen] te verschaffen, waaronder UAV’s die geschikt zijn voor wapens, volgens een versneld tijdschema.” Sullivan zei. “Het is onduidelijk of Iran al een van deze UAV’s aan Rusland heeft geleverd.”
De beoordeling van Sullivan is gebaseerd op rapporten van de Amerikaanse inlichtingendienst, waaruit blijkt dat Russische functionarissen Iran tweemaal hadden bezocht – op 8 juni en 5 juli – met het doel ten minste twee versies van Iraanse UAV’s in bedrijf te observeren.
Beide bezoeken vonden plaats op de luchtmachtbasis van Kashan, in centraal Iran. De Kashan-faciliteit is door Israël publiekelijk aangewezen als de belangrijkste opleidingsfaciliteit voor het Iraanse UAV-programma. Volgens Sullivan zijn deze bezoeken de eerste door Russische functionarissen. “Dit wijst op aanhoudende Russische belangstelling voor het verwerven van Iraanse UAV’s met aanvalscapaciteiten,” merkte Sullivan op.
De regering-Biden meent dat Rusland “honderden” van de Iraanse UAV’s wil verwerven en dat Iran bereid is om in de nabije toekomst te beginnen met de opleiding van Russische operatoren in het gebruik ervan.
Woordvoerder John Kirby van de Nationale Veiligheidsraad gaf de laatste draai aan het narratief: “Het was belangrijk om de wereld duidelijk te maken dat wij weten dat Rusland deze extra capaciteiten nodig heeft,” zei Kirby. “Zij breiden hun middelen in een versneld tempo uit.”
C.I.A.-directeur William Burns sloot zich bij deze beoordeling aan tijdens een recente presentatie aan het Aspen Institute. “Het is belangrijk om onszelf eraan te herinneren,” zei Burns tegen de aanwezigen, sprekend over de vermeende Russische poging om Iraanse UAV’s aan te schaffen, “dat het in sommige opzichten een weerspiegeling is van de tekortkomingen van de Russische defensie-industrie vandaag, en van de moeilijkheden die zij hebben na aanzienlijke verliezen tot nu toe in de oorlog tegen Oekraïne.”
Informatieoorlogvoering
De aankondigingen van Sullivan, Kirby en Burns lijken deel uit te maken van een voortdurende campagne van informatieoorlogvoering die de Verenigde Staten en hun bondgenoten namens Oekraïne voeren, waarbij, volgens NBC News, de Nationale Veiligheidsraad “gedeclassificeerde inlichtingen inzet” – “zelfs wanneer het vertrouwen in de nauwkeurigheid van de informatie niet groot was” – om “de propaganda van Moskou te ondermijnen en te voorkomen dat Rusland bepaalt hoe de oorlog in de wereld wordt waargenomen,” of, eenvoudiger gezegd, “om in het hoofd van [de Russische president Vladimir] Poetin te kruipen.”
De timing van het vrijgeven van de inlichtingen van de drones, aan de vooravond van Poetins bezoek aan Teheran voor een ontmoeting met de Iraanse leiders en de Turkse president Recep Erdogan, wijst erop dat Sullivan het model van de informatieoorlog toepaste op deze reis, in een poging om het verhaal af te leiden van Poetins werkelijke doelen – het aanpakken van de aanhoudende Syrische crisis en het uitbreiden van de diplomatieke, militaire en economische banden met twee van de meest kritieke staatsactoren in de regio. Het bezoek van Poetin aan Teheran heeft, op het eerste gezicht, de beleidsdoelstellingen van de VS ondermijnd, in zoverre Rusland heeft laten zien dat het zelfbewust assertief is en actief betrokken is bij regionale veiligheids- en economische aangelegenheden.
Door de inlichtingen van de drones vrij te geven, wilde de regering Biden de Russische leider laten zien als verzwakt en wanhopig op zoek naar hulp van buitenaf om een dreigende militaire nederlaag in Oekraïne te compenseren. Afgaande op de resultaten van Poetins bezoek aan Teheran – bevordering van een politieke tegenover een militaire oplossing voor de Syrische crises en de ondertekening van een reeks olie- en gasontwikkelingsprojecten ter waarde van in totaal zo’n 40 miljard dollar – werd het doel van de VS niet bereikt. Dit is vooral het geval wanneer de sterke vertoning van Poetin wordt afgezet tegen het betrekkelijk zwakke optreden van de Amerikaanse president Joe Biden tijdens zijn vierdaags verblijf in Israël en Saoedi-Arabië, dat plaatsvond aan de vooravond van Poetins uitstapje naar Teheran.
De kwestie van de UAV’s als symbool van de Russische militaire zwakte is al enige tijd een kernpunt van de anti-Russische propaganda die door de Westerse inlichtingendiensten wordt uitgedragen. Al in mei publiceerde de Britse inlichtingendienst voor defensie een rapport waarin zijn beoordeling van de rol die de UAV-technologie in de Russische militaire operatie heeft gespeeld, gedetailleerd werd weergegeven. “In de oorlog tussen Rusland en Oekraïne hebben UAV’s (Uncrewed Aerial Vehicles) voor beide partijen een centrale rol gespeeld,” merkte het rapport op, “al hebben zij te lijden gehad onder een hoog uitvalpercentage. UAVs zijn kwetsbaar gebleken, zowel om neergeschoten te worden als om elektronisch gestoord te worden.”
De Britten benadrukten hun beoordeling dat Rusland een operationeel concept, bekend als “Reconnaissance Strike”, dat door zijn strijdkrachten in Syrië was ontwikkeld en verfijnd, wilde repliceren. Dit concept, zo verklaarden de Britten, “gebruikt verkennings-UAV’s om doelen te identificeren die door gevechtsvliegtuigen of artillerie moeten worden getroffen.” Wat goed werkte in Syrië, zo oordeelden de Britten, werkte niet in Oekraïne, vanwege het hoge aantal slachtoffers dat Rusland volgens de Britten zou lijden.
“Rusland heeft waarschijnlijk te kampen met een tekort aan geschikte verkennings-UAV’s voor deze taak, wat nog verergerd wordt door beperkingen in zijn binnenlandse fabricagecapaciteit als gevolg van sancties.”
De Russische Orion UAV
Het grootste probleem met de Britse beoordeling is echter dat zij de tand des tijds niet heeft doorstaan, die de ultieme maatstaf is als het gaat om de kwaliteit van inlichtingenanalyses. “Reconnaissance Strike”, zo lijkt het, is springlevend en leeft in Oekraïne, met dank aan precies dat instrument – de Orion UAV voor de middellange hoogte en de lange duur – die sinds 2019 in Syrië getest is.
Hoewel de Oekraïense luchtverdediging op 7 april een Orion UAV schijnt te hebben neergeschoten, blijft het systeem boven Oekraïne vliegen en de Russen kritische verkennings- en aanvalscapaciteiten verschaffen.
De Orion schijnt zeer doeltreffend te zijn geweest in het opsporen van de verschillende zware wapens – Caesar houwitsers van Franse makelij, M777 houwitsers van Amerikaanse makelij en HIMARS raketsystemen – die aan Oekraïne zijn geleverd in een poging om het Oekraïense militaire fortuin op het slagveld te helpen keren. (Amerikaanse functionarissen ontkennen dat er HIMARS-systemen door Rusland zijn vernietigd.) De Orion is ook met groot effect gebruikt om andere doelen aan te vallen.
Rusland heeft ook op grote schaal (en doeltreffend) gebruik gemaakt van “loitering UAVs” – “zelfmoorddrones” – in Oekraïne. Twee modellen die veel gebruikt worden zijn beide gemaakt door een dochteronderneming van de Kalasjnikov wapenfabriek. Deze UAV’s – de KUB en de Lancett-3 – zijn ultramodern, kunnen autonoom richten (d.w.z. dat zij zelf doelen zoeken) en zijn alomtegenwoordig boven het Oekraïense slagveld.
Het oordeel van de Britse inlichtingendienst, dat op zijn beurt weerklank vond bij de Amerikaanse inlichtingendienst en nationale veiligheidsdienst, was en is volkomen verkeerd. Maar wat de vergissing nog flagranter maakt, is dat geen van beide inlichtingendiensten – de V.K. noch de V.S. – de moeite leek te nemen om tenminste te proberen een logisch verhaal op te stellen om hun onjuiste beweringen te staven.
De Iraanse drones die door de Amerikaanse satellieten op de luchtmachtbasis Kashan in beeld zijn gebracht – de Shahid-129 en de Shahid-191 – zijn beide afgeleiden van de Amerikaanse UAV-technologie, en zijn op geen enkele manier een vooruitgang op de bewezen UAV-vaardigheden van Rusland. De Russische drones zijn nieuwer en geavanceerder dan de drones die door Iran gedemonstreerd zouden zijn.
Bovendien zijn de Russische drones gebouwd volgens Russische behoeften en specificaties en aangepast aan de ontwikkeling van de Russische UAV-doctrine, die uitvoerig onder gevechtsomstandigheden in Syrië is getest.
Alles wijst erop dat Rusland zowel de doctrine als de betrokken wapensystemen gemakkelijk heeft aangepast aan de nieuwe realiteit van het Oekraïense slagveld. Tenzij Rusland geconfronteerd zou worden met een catastrofaal tekort aan drones (en noch de V.K. noch de V.S. hebben harde bewijzen geleverd om een dergelijke veronderstelling te staven), is er absoluut geen reden voor het Russische Ministerie van Defensie om een crashprogramma te ondernemen voor de aankoop van UAV’s van buitenlandse makelij, die niet gemakkelijk onder gevechtsomstandigheden in de operationele strijdkrachten van het Russische leger geïntegreerd zouden kunnen worden.
Dan is er nog de kwestie van de verificatie van de beweringen van de VS. Iran van zijn kant heeft de Amerikaanse beweringen ontkend, waarbij de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Hossein Amir-Abdollahian verklaarde dat Iran weliswaar “defensie-overeenkomsten met Rusland heeft,” maar dat het “geen van de partijen die bij dit conflict betrokken zijn, zal helpen,” wat het leveren van wapens aan beide partijen inhoudt.
Rusland van zijn kant heeft zich in deze kwestie stil gehouden, waarbij de woordvoerder van het Kremlin, Dmitri Peskov, vóór de aankomst van Poetin in Teheran opmerkte dat de Russische president tijdens zijn verblijf in Iran niet over Iraanse drones zou spreken.
Wat zit er dan achter de Russische belangstelling voor Iraanse drones? Het antwoord ligt misschien in hun Amerikaanse oorsprong. Nu de V.S. de omvang van hun militaire hulp aan Oekraïne vergroten, en nu Rusland geconfronteerd wordt met de maar al te reële mogelijkheid van een groter conflict in Europa, waarbij hun strijdkrachten het moeten opnemen tegen door de V.S. vervaardigde dronetechnologie, zou Rusland wel gek zijn als het geen gebruik zou maken van zijn verbeterende banden met Iran om onschatbare inzichten te verwerven in de Amerikaanse dronetechnologie, en ook in de manier waarop Iran deze technologie heeft aangepast aan het moderne slagveld, met inbegrip van succesvolle operaties tegen door de V.S. ontworpen luchtverdedigingssystemen.
Dit scenario is veel zinniger dan het fantasierijke “Rusland verliest de drone-oorlog” verhaal dat door de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten wordt gepredikt en zonder enige echte moeite door de volgzame stenografen in de westerse media wordt overgenomen, zonder dat het ook maar in de verste verte op een degelijke analyse lijkt. Het enige wat een journalist hoefde te doen, was het Oekraïense leger te vragen naar wat er langs de hele frontlijn in Oekraïne gebeurde – of tenminste, te vragen aan degenen die niet gedood waren door toedoen van de zeer gevaarlijke, en zeer actieve, UAV-macht van Rusland.
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die gediend heeft in de voormalige Sovjet-Unie bij de uitvoering van wapenbeheersingsverdragen, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak bij het toezicht op de ontwapening van MVW. Zijn meest recente boek is Disarmament in the Time of Perestroika, uitgegeven door Clarity Press.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Video: Oekraïense nazi’s verbrandden Russische krijgsgevangene levend
Het is waarschijnlijk dat Rusland wil weten hoe die drones werken en op welke frequentie zij aangestuurd worden. Want dan kun je ze saboteren. Tevens kunnen de Russen hun technologie doorgeven aan Iran om zo hun drones aan te passen die dan weer een gevaar worden voor Israël. Zodat uiteindelijk het Angelo Zionisten Rijk wereldwijd ten val komt.
Daarnaast: als een mortier wordt gebruikt, laat de mortier een spoor van ionisatie achter. Daar is een speciaal radarsysteem voor om dat zichtbaar te maken.
Neem aan dat dat hetzelfde is voor zware artillerie
oorlogsvoering is een beetje anders dan in de middeleeuwen…