The Economist heeft de drie Oekraïense leiders geïnterviewd die de oorlog in Oekraïne leiden. Het verslag vat ze samen in een interpretatief artikel. Ik zal dat gebruiken om de belangrijke punten eruit te halen, schrijft Andrei.
Volodymyr Zelensky en zijn generaals in gesprek met The Economist (Betaalmuur)
Het artikel staat natuurlijk vol propaganda, maar men kan er toch enige informatie uit halen.
Het eerste interview (transcript) is met Volodymyr Zelensky, de president van Oekraïne, die niets nieuws zegt dat van belang zou zijn:
“Mensen willen geen compromissen sluiten over grondgebied,” zegt hij, en hij waarschuwt dat het toestaan van een “bevriezing” van het conflict met al het Oekraïense land in Russische handen de heer Poetin alleen maar zou aanmoedigen. “En daarom is het heel belangrijk… om naar onze grenzen van 1991 te gaan.”
Zelensky wil de Krim terug. Veel succes met het bereiken van die onmogelijkheid zou je kunnen zeggen.
Het tweede interview is met generaal Valery Zaluzhny, opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten. Het derde interview is met kolonel-generaal Oleksandr Syrsky, het hoofd van de grondtroepen van Oekraïne.
Alle drie de mannen benadrukken dat de uitkomst van de oorlog afhangt van de komende maanden. Zij zijn ervan overtuigd dat Rusland een nieuw groot offensief voorbereidt, dat al in januari moet beginnen.
De auteur schrijft dat “Oekraïne een triomfantelijke herfst beleefde”. Men vraagt zich af hoeveel duizenden Oekraïense soldaten zijn gesneuveld voor die triomf, die in werkelijkheid een goed gecontroleerde Russische terugtocht was om de frontlinies in te korten.
Maar noch generaal Zaluzhny noch generaal Syrsky klinkt triomfantelijk. Een van de redenen is de escalerende luchtoorlog. Rusland bestookt sinds oktober bijna elke week de elektriciteitscentrales en het elektriciteitsnet van Oekraïne met drones en raketten, waardoor lange en frequente stroomonderbrekingen ontstaan. Hoewel Rusland een tekort heeft aan precisieraketten, zou het Iran de afgelopen weken gevechtsvliegtuigen en helikopters hebben aangeboden in ruil voor duizenden drones en wellicht ballistische raketten.
Ja, we weten sinds 2 maart dat Rusland zonder precisieraketten zit. Het heeft er sindsdien slechts 4.500 gebruikt.
“Het lijkt me dat we aan de rand staan,” waarschuwt generaal Zaluzhny. Meer grote aanvallen zouden het net volledig kunnen uitschakelen. “Dat is het moment waarop de vrouwen en kinderen van soldaten beginnen te bevriezen,” zegt hij. “In wat voor stemming zullen de strijders zijn? Kunnen we zonder water, licht en warmte praten over het voorbereiden van reserves om te blijven vechten?”
Wanneer het koud en donker is, wordt het moreel inderdaad een probleem. Het is niet het enige probleem.
Een tweede uitdaging zijn de gevechten die momenteel plaatsvinden in Donbas, met name rond de stad Bakhmut. Generaal Syrsky, die bij het interview in Oost-Oekraïne aankomt in uniform, met een gezwollen gezicht van slaaptekort, zegt dat de tactiek van Rusland daar is veranderd onder leiding van Sergei Surovikin, die in oktober de leiding nam. De Wagner-groep, een huurlingengroep die beter is uitgerust dan het reguliere Russische leger, vecht in het eerste echelon. Troepen uit de Russische republiek Tsjetsjenië en andere reguliere troepen zitten in de achterhoede. Maar terwijl deze troepen vroeger afzonderlijk vochten, werken ze nu samen in detachementen van 900 soldaten of meer, die zich grotendeels te voet verplaatsen.
Bakhmut is geen bijzonder strategische locatie. Het ligt weliswaar op de weg naar Slovyansk en Kramatorsk, twee grote steden (zie kaart), maar Oekraïne heeft in die richting verschillende andere verdedigingslinies om op terug te vallen. Bovendien ontbreekt het Rusland aan mankracht om een doorbraak uit te buiten. De generaals geloven dat de meedogenloze aanval op Bakhmut bedoeld is om Oekraïense eenheden vast te pinnen, zodat ze niet kunnen worden gebruikt om offensieven in de provincie Luhansk in het noorden te ondersteunen. “Nu probeert de vijand het initiatief van ons af te pakken,” zegt generaal Syrsky. “Hij probeert ons te dwingen volledig in de verdediging te gaan.”
Als Bakhmut geen strategische locatie is, waarom stuurt het Oekraïense leger er dan steeds meer troepen naartoe? Rusland gebruikt Bakhmut niet alleen om Oekraïense eenheden “vast te pinnen”. Het gebruikt het om ze uit te schakelen, waarbij tot 500 Oekraïense soldaten per dag worden gedood of gewond. De echte operatie vindt elders plaats.
Oekraïne wordt ook opnieuw bedreigd door Wit-Rusland, dat in de zomer grote militaire oefeningen is begonnen en onlangs zijn ontwerpregister heeft bijgewerkt. Op 3 december bezocht Sergei Shoigu, de Russische minister van Defensie, Minsk, de Wit-Russische hoofdstad, om militaire samenwerking te bespreken. Westerse functionarissen zeggen dat Wit-Rusland waarschijnlijk te veel materiële steun heeft gegeven aan Russische eenheden om zelf in de strijd te treden, maar het doel van deze activiteit is waarschijnlijk om Oekraïense troepen in het noorden vast te zetten, voor het geval Kiev opnieuw wordt aangevallen, en zo te voorkomen dat ze worden ingezet bij een nieuw offensief.
Generaal Zaluzhny heeft een vrij realistische kijk op wat er komen gaat:
“De Russische mobilisatie heeft gewerkt,” zegt generaal Zaluzhny. “Een tsaar zegt dat ze ten strijde moeten trekken, en ze trekken ten strijde.” Generaal Syrsky is het daarmee eens: “De vijand moet niet worden onderschat. Ze zijn niet zwak… en ze hebben een zeer groot potentieel aan mankracht.” Hij geeft het voorbeeld van hoe Russische rekruten, alleen uitgerust met lichte wapens, met succes de Oekraïense aanvallen in Kreminna en Svatove in de provincie Luhansk vertraagden – hoewel de herfstmodder hielp. De mobilisatie heeft Rusland ook in staat gesteld zijn troepen vaker in en uit de frontlinies te rouleren, zegt hij, zodat ze kunnen rusten en herstellen. “In dit opzicht zijn zij in het voordeel.”
Maar de belangrijkste reden waarom Rusland zoveel jonge mannen heeft meegesleept, is volgens de generaals om voor het eerst sinds de mislukte poging om Donbas onder de voet te lopen in de zomer weer in het offensief te gaan. “Net als in [de tweede wereldoorlog]… ergens voorbij de Oeral bereiden ze nieuwe middelen voor,” zegt generaal Zaluzhny, verwijzend naar het besluit van de Sovjet-Unie om de defensie-industrie naar het oosten te verplaatsen, buiten het bereik van de nazi-bommenwerpers. “Ze worden voor 100% voorbereid.” Een grote Russische aanval zou kunnen komen “in februari, in het beste geval in maart en in het slechtste geval eind januari”, zegt hij. En die kan overal komen, waarschuwt hij: in Donbas, waar Poetin graag de rest van de provincie Donetsk wil innemen; in het zuiden, richting de stad Dnipro; zelfs richting Kiev zelf. Een nieuwe aanval op de hoofdstad is volgens hem onvermijdelijk: “Ik twijfel er niet aan dat ze Kiev opnieuw zullen aanvallen.”
De generaal bouwt reserves op en houdt die achter, wat problematisch is voor de frontlinies:
De verleiding is groot om reserves te sturen. Een verstandiger strategie is om ze achter te houden.
…
“Mogen de soldaten in de loopgraven mij vergeven,” zegt generaal Zaluzhny. “Het is belangrijker om ons nu te concentreren op de opbouw van middelen voor de langduriger en zwaardere gevechten die volgend jaar kunnen beginnen.”
Oekraïne heeft genoeg manschappen onder de wapenen – meer dan 700.000 in uniform, in de een of andere vorm, waarvan er meer dan 200.000 getraind zijn voor de strijd. Maar er is een tekort aan materieel. Munitie is cruciaal, zegt generaal Syrsky. “Artillerie speelt een beslissende rol in deze oorlog,” merkt hij op. “Daarom hangt alles echt af van de hoeveelheid voorraden, en dit bepaalt in veel gevallen het succes van de strijd.” Generaal Zaluzhny, die een nieuw legerkorps opricht, somt een verlanglijstje op. “Ik weet dat ik deze vijand kan verslaan,” zegt hij. “Maar ik heb middelen nodig. Ik heb 300 tanks nodig, 600-700 IFV’s [infanteriegevechtsvoertuigen], 500 houwitsers.” Het incrementele arsenaal dat hij zoekt, is groter dan de totale gepantserde strijdkrachten van de meeste Europese legers.
Denkt Zaluzhny echt dat hij die troepenmacht kan krijgen? Ik denk het niet.
The Economist wijst erop dat donoren van wapens vrijwel alles hebben opgemaakt:
Op 6 december ging het Amerikaanse Congres er in principe mee akkoord dat het Pentagon 864.000 artilleriegranaten van 155mm, meer dan 12.000 GPS-geleide Excalibur granaten en 106.000 GPS-geleide GMLRS raketten voor HIMARS koopt – theoretisch genoeg om vijf maanden lang non-stop de meest intense vuursnelheid van Oekraïne aan te kunnen. Maar dit zal over een aantal jaren worden geproduceerd, niet op tijd voor een lente-offensief.
Rusland heeft soortgelijke problemen. Volgens een Amerikaanse functionaris zal het land begin volgend jaar zonder “volledig bruikbare” munitie komen te zitten, waardoor het gedwongen wordt gebruik te maken van slecht onderhouden voorraden en leveranciers als Noord-Korea. Het tekort aan granaten is “kritiek”, zei admiraal Tony Radakin, de Britse defensiechef, op 14 september.
Dat laatste is natuurlijk net zo steekhoudend als de bewering dat Rusland “zonder raketten zit”.
Maar zelfs bij gebrek aan pantsertroepen en munitie droomt Oekraïne nog steeds van grote aanvallen:
“Met dit soort middelen kan ik geen nieuwe grote operaties uitvoeren, ook al werken we er nu aan”, zegt generaal Zaluzhny.
De schrijver bespreekt verschillende opties waarop Oekraïne zou kunnen aanvallen, maar stelt vast dat het niet echt een goede heeft. De grote overwinning op Rusland komt er niet:
Privé geven Oekraïense en westerse functionarissen echter toe dat er andere uitkomsten kunnen zijn. “We kunnen en moeten veel meer grondgebied innemen,” benadrukt generaal Zaluzhny. Maar hij erkent indirect de mogelijkheid dat de Russische opmars sterker zal blijken dan verwacht, of de Oekraïense zwakker, door te zeggen: “Het is nog niet het moment om een beroep te doen op de Oekraïense soldaten zoals Mannerheim een beroep deed op de Finse soldaten.” Hij verwijst naar een toespraak die Finlands hoogste generaal in 1940 hield voor de troepen na een harde vredesovereenkomst waarbij land werd afgestaan aan de Sovjet-Unie.
Dus hoeveel soldaten moeten er nog sterven voordat Zaluzhny bereid is zijn Mannerheim-toespraak te houden ( video)? Dat zegt hij niet.
Hij zal zijn toespraak waarschijnlijk eerder moeten houden dan hij denkt omdat de Oekraïense economie is ingestort. Het BBP is dit jaar met 33% gedaald en omdat de aanvallen op het elektriciteitsnet doorgaan, zal het volgend jaar met nog eens 5 of 10% krimpen. De inflatie ligt boven de 20%, de werkloosheid boven de 30%. De grote metaal- en mijnbouwbedrijven moesten hun deuren sluiten omdat zij afhankelijk zijn van een ononderbroken elektriciteitsvoorziening. Ondertussen zijn de donoren niet bereid Oekraïne het budget te geven dat het zegt nodig te hebben.
Het lijkt mogelijk dat het dreigende faillissement van Oekraïne de oorlog inderdaad eerder beëindigt dan welke militaire actie dan ook.
Hoppa NAVO interventies weliswaar op kleine schaal, dat dan weer wel
Groot-Brittannië neemt deel aan geheime operaties in Oekraïne
Een Britse speciale eenheid heeft deelgenomen aan geheime operaties te midden van het voortdurende conflict in Oekraïne. Dat beweert een voormalig luitenant-generaal bij de Britse mariniers.
https://rtde.xyz/europa/157348-grossbritannien-nimmt-an-verdeckten-operationen/
Ik hoop dat RU alle buitenlandse huurlingen als terroristen behandeld: tegen de muur ermee.
Hetzelfde met de nazi bataljons.
Zag net een CNN reportage over een school shooting met 20 doden, 10 jaarterug.
Natuurlijk erg, maar hoeveel doden hebben de Amerikanen veroorzaakt in de laatste 10 jaar?
Kijk nu eens naar oekiestan–waar de burgers worden gedood met USA wapens……
Laat Zelensky en andere oorlogshitsers zelf maar naar het front gaan. Deze oorlog is waanzinnig, maar de aanstichters zijn veilig.