Als iemand zijn “nieuws” over de huidige oorlog in Oekraïne alleen krijgt van de westerse bedrijfsmedia, dan krijgt hij een zeer scheve kijk die in feite stelt dat Rusland in de problemen zit, de oorlog verliest en wanhopig wordt.

Iemand die niet de tijd neemt om het perspectief van Rusland uit zijn Engelse nieuwsbronnen te lezen, evenals andere perspectieven uit zowel westerse als niet-westerse bronnen die het daar niet mee eens zijn, is misschien totaal niet voorbereid op wat er nu gaat gebeuren, schrijft Brian Shilhavy.

De recente referendumstemmen en de “annexatie” van bepaalde regio’s in Oekraïne door Rusland, een actie die bijna hetzelfde is als de actie die Rusland in februari van dit jaar ondernam tegen eerdere regio’s in Oekraïne die de oorlog begonnen, is een perfect voorbeeld van hoe de westerse media deze stap rapporteren, en hoe Rusland en anderen dingen zeggen die heel anders zijn.

Omdat dit ons allemaal aangaat, is het verstandig beide kanten van deze kwestie te bekijken, want de niet-westerse bedrijfsmedia zeggen bijna allemaal dat Rusland duidelijk de overhand heeft over Oekraïne, en dat ze op het punt staan de volgende fase van deze oorlog te beginnen, die volgens sommigen het begin is van WO III.

Maar voordat we kijken naar wat er wordt gemeld over deze nieuwe gebieden in Oekraïne die nu door Rusland worden opgeëist, raad ik de lezer ten zeerste aan om te kijken naar de tegenovergestelde visie op wat het werkelijke doel van dit conflict in Oekraïne is, in onze eerdere berichtgeving over een vermeend uitgelekt document dat afkomstig is van de RAND Corporation, een Amerikaanse militaire denktankorganisatie. Zie:

SMOKING GUN! Vermeend uitgelekt document van de RAND Corporation geschreven vóór de oorlog in Oekraïne toont aan dat de VS de Europese energiecrisis en economische ineenstorting plande om de Amerikaanse economie te redden

Hier zijn enkele uittreksels van wat CBS News meldde over de meest recente zet van Rusland, die typerend is voor wat ander westerse bedrijfsnieuws meldde:

De Russische president Vladimir Poetin heeft vrijdag verdragen ondertekend om bezet Oekraïens grondgebied te annexeren, een stap die het Westen heeft bestempeld als een illegale landjepik.

Poetin beloofde de nieuw geannexeerde gebieden in Oekraïne met “alle beschikbare middelen” te beschermen, een nieuw dreigement dat hij uitte tijdens een ondertekeningsceremonie in het Kremlin, waar hij ook woedend tekeer ging tegen het Westen en de Verenigde Staten en hun bondgenoten ervan beschuldigde Rusland te willen vernietigen.

Wereldleiders, waaronder die van de Groep van Zeven, reageerden met een lawine van veroordelingen en de VS en het Verenigd Koninkrijk kondigden meer sancties aan.

Laten we beginnen met deze drie “feiten” en kijken hoe anderen erover berichtten.

1. Dit was een actie die “het Westen heeft bestempeld als illegale landroof”.

Naar welk rechtssysteem in “het Westen” verwijst het artikel door dit “illegaal” te noemen? Het is niet duidelijk, maar ik denk dat de meeste mensen het ermee eens zijn dat de Amerikaanse grondwet en het rechtssysteem zich niet uitstrekken tot Oekraïne.

Dit is wat RT.com gisteren meldde:

De verdragen over de toetreding van de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk (DPR en LPR) en de regio’s Kherson en Zaporozhye tot Rusland zijn volledig in overeenstemming met de grondwet, zo oordeelde het hoogste gerechtshof van het land zondag.

Het Russische Constitutionele Hof heeft de vier verdragen afzonderlijk onderzocht nadat ze vrijdag door president Vladimir Poetin waren ondertekend.

De volgende stap is dat de documenten door beide kamers van het parlement worden geratificeerd. Het lagerhuis, de Doema, is van plan maandag over de ratificatie te stemmen.

De DPR en LPR hebben zich kort na de staatsgreep van 2014 in Kiev afgescheiden van Oekraïne. De regio’s Kherson en Zaporozhye verklaarden zich onafhankelijk van Oekraïne nadat ze door Russische troepen in handen waren genomen tijdens de militaire operatie van Moskou in het buurland, die in februari van start ging.

De vier gebieden stemden massaal voor aansluiting bij Rusland in referenda die tussen 23 en 27 september werden gehouden.

Kiev en westerse landen beschouwen de toetreding als illegaal en hebben gezworen deze niet te erkennen.

Dus in ieder geval vanuit het perspectief van Rusland is deze actie gedaan in “volledige overeenstemming” met hun grondwet, volgens het hoogste gerechtshof van hun land.

2. Poetin “ging woedend tekeer tegen het Westen en beschuldigde de Verenigde Staten en hun bondgenoten ervan uit te zijn op de vernietiging van Rusland”.

Wat betekent dit precies? Het lijkt te impliceren dat Poetin bang is dat de VS Rusland militair zullen vernietigen.

Maar neem de tijd om te lezen wat Poetin zei over “het Westen”. Dit is van “Mirage News“, maar u kunt de vertaling van zijn toespraak ook op veel andere plaatsen vinden.

Poetin: Westerse samenleving ‘satanisch’ met ‘verschillende geslachten’

De Russische president Vladimir Poetin heeft vrijdag in een belangrijke toespraak de westerse samenleving aan de kaak gesteld als “regelrecht satanisme” met “verschillende vermeende geslachten”.

Hij zei dat het Westen zich had afgekeerd van “traditionele” en “religieuze” waarden en vroeg het publiek of zij wilden dat hun “kinderen geslachtsveranderende operaties worden aangeboden”, wat volgens hem gebruikelijk is in het Westen.

“Laten we enkele zeer eenvoudige vragen voor onszelf beantwoorden. Ik wil nu terugkomen op wat ik heb gezegd, ik wil me richten tot alle burgers van het land – niet alleen tot de collega’s die in de zaal zitten – tot alle burgers van Rusland: willen we hier, in ons land, in Rusland, ouder nummer één, nummer twee, nummer drie hebben in plaats van mama en papa – zijn ze daar van gemaakt? Willen we echt dat kinderen op onze scholen vanaf de lagere klassen perversies krijgen opgedrongen die leiden tot verloedering en uitroeiing? Hen wordt ingeprent dat er naast vrouwen en mannen verschillende vermeende geslachten bestaan, en dat hen een geslachtsveranderende operatie wordt aangeboden? Willen we dat allemaal voor ons land en onze kinderen? Voor ons is dit alles onaanvaardbaar, wij hebben een andere toekomst, onze eigen toekomst,” zei de Russische leider.

“Een dergelijke volledige ontkenning van de mens, de omverwerping van geloof en traditionele waarden, de onderdrukking van vrijheid krijgen de kenmerken van een “omgekeerde religie” [het tegenovergestelde van wat de religie is] – regelrecht satanisme. In de Bergrede zegt Jezus Christus, die de valse profeten aan de kaak stelt: Aan hun vruchten zult gij hen kennen. En deze giftige vruchten zijn al duidelijk voor de mensen – niet alleen in ons land, in alle landen, inclusief veel mensen in het Westen zelf,” zei Poetin.

De volledige tekst van Poetins toespraak is hier beschikbaar Volledige toespraak in Nederlands: Poetin ondertekent akkoord over toetreding nieuwe Russische gebieden.

Hij sprak op een ceremonie voor de annexatie van vier regio’s in Oekraïne na een reeks stemmingen die door Kiev en het Westen als illegale, schijnreferenda zijn aangemerkt. Poetin zei dat Luhansk, Donetsk, Kherson en Zaporizhzhia bij Rusland zullen worden gevoegd.

Het is niet verwonderlijk dat de overwegend liberale westerse bedrijfsmedia dit niet meldden, omdat ze waarschijnlijk heel goed wisten dat heel veel westerlingen het op deze punten over culturele morele waarden eigenlijk met Poetin eens zouden zijn.

3. “Wereldleiders, waaronder die van de Groep van Zeven leidende economieën, reageerden met een lawine van veroordeling.”

Dit lijkt te impliceren dat bijna elke andere natie in de wereld de stap van Rusland heeft veroordeeld. Maar het volledige verhaal sluit de dichtstbevolkte landen ter wereld uit, die Rusland niet veroordeelden.

Van ZeroHedge News:

India, China, Brazilië onthouden zich van stemming in VN om Russische annexatie te veroordelen

Rusland heeft vrijdag zijn veto uitgesproken over een Westers verzoek om zijn annexatie van vier bezette Oekraïense regio’s na controversiële referenda te veroordelen – en terwijl deze stap van het Kremlin werd verwacht, onthielden China, India, Brazilië en Gabon zich van stemming.

Maar verreweg de grootste discrepantie tussen wat de westerse bedrijfsmedia hebben gemeld en wat vele anderen hebben gemeld, betreft de vraag wie de overhand heeft in de feitelijke militaire gevechten, waarbij de westerse media Rusland voortdurend hebben afgeschilderd als zwak en de oorlog verliezend, hoewel er zelfs in de westerse bedrijfsmedia in dit opzicht barsten beginnen te ontstaan.

Hier is een recent verslag van RT.com, waarin de Amerikaanse bedrijfsmedia, CNBC, wordt geciteerd, waarin wordt gesuggereerd dat Oekraïne binnenkort geen voorraden meer krijgt van de VS.

Washington is mogelijk niet in staat Oekraïne te steunen in het conflict tegen Rusland “zolang het duurt” door een tekort aan industriële capaciteit die nodig is om de munitie en wapens die het naar Kiev stuurt aan te vullen, meldde CNBC woensdag op basis van militaire analisten.

“Er is een punt waarop… de Oekraïners voorzichtig zullen moeten zijn met hun bestedingstempo en waar ze prioriteit geven aan die munitie, want er is geen oneindige voorraad”, aldus Jack Watling, een expert aan het Royal United Services Institute in Londen.

Het probleem komt naar verluidt voort uit de structuur van de militaire productie in westerse landen, met name de Verenigde Staten, die is afgestemd op vredestijd en die een langdurige onttrekking aan de voorraden tijdens een groot gewapend conflict, zoals dat in Oekraïne, niet aankan.

Volgens CNBC kan de Amerikaanse wapenindustrie bijvoorbeeld ongeveer 30.000 granaten voor 155mm houwitsers per jaar produceren. Het Oekraïense leger verbruikt die hoeveelheid in ongeveer twee weken. Een ander voorbeeld is de Javelin schouder-antitankraket. De Amerikaanse productie van dit wapen bedraagt ongeveer 800 eenheden per jaar, maar Washington heeft er ongeveer 8.500 naar Oekraïne gestuurd.

De reserves van HIMARS-multiraketwerpers, Stinger-luchtdoelraketten en M777-houwitsers raken op in de VS, aldus het artikel, waarin wordt verwezen naar een recent rapport van het Center for Strategic and International Studies. Defensiefunctionarissen in de VS en andere westerse landen die Oekraïne bewapenen, maken bezwaar tegen het leeghalen van voorraden die bedoeld zijn voor hun eigen training en paraatheid.

“Ik maak me grote zorgen. Tenzij we nieuwe productie hebben, die maanden nodig heeft om op te starten, zullen we niet in staat zijn de Oekraïners te bevoorraden,” zei Dave Des Roches, een senior militair medewerker aan de Amerikaanse National Defense University, tegen CNBC.

Volgens CNBC vereist het opvoeren van de militaire productie extra bronnen van essentiële onderdelen zoals computerchips en geschoolde arbeidskrachten, wat een uitdaging kan zijn.

De Amerikaanse defensieaannemer L3Harris Technologies heeft bijvoorbeeld zijn eigen oude radio’s teruggekocht en gekannibaliseerd om onderdelen voor nieuwe producten te verkrijgen, meldde Defense News vorige week. De zet was nodig om aan de vraag van klanten te voldoen in de wereldwijde crisis op het gebied van halfgeleiders, aldus de krant.

CNBC suggereerde dat Kiev zich wellicht zal wenden tot nieuwe wapenleveranciers, zoals Zuid-Korea, of zal moeten overschakelen op minder capabele wapens die de VS en haar Europese bondgenoten bereid zijn te delen. (Bron.)

Hoe zit het met de gerapporteerde dreigingen van “nucleaire aanvallen” die vaak genoemd worden in de westerse bedrijfsmedia? Zijn deze doemscenario’s die gebruikt worden om angst te zaaien tegen Rusland realistisch mogelijk?

  De klap van de energiecrisis voor Europa is de verantwoordelijkheid van EU-politici

Misschien. In tijden van oorlog is alles mogelijk.

Maar dit is wat de voormalige Russische president en de huidige vice-voorzitter van de Russische Veiligheidsraad, Dmitri Medvedev, onlangs heeft gezegd:

De vice-voorzitter van de Russische Veiligheidsraad, Dmitry Medvedev, zei dinsdag dat hij niet gelooft dat de VS en de NAVO zouden ingrijpen als Rusland een nucleaire aanval zou uitvoeren in Oekraïne uit angst voor een “nucleaire apocalyps”, ondanks recente opmerkingen van Amerikaanse functionarissen.

Medvedev, voormalig Russisch president, herhaalde ook dat Moskou gelooft dat het het recht heeft om kernwapens te gebruiken als het bestaan van Rusland wordt bedreigd.

“Stel dat Rusland gedwongen wordt zijn meest formidabele wapens te gebruiken tegen het Oekraïense regime, dat een grootschalige daad van agressie heeft gepleegd die het bestaan van onze staat in gevaar brengt. Ik geloof dat de NAVO zich zelfs in dit scenario niet rechtstreeks in het conflict zal mengen,” schreef Medvedev op Telegram.

De voormalige Russische president zei dat het leveren van wapens aan Oekraïne slechts een “business” is voor de westerse mogendheden en dat hun veiligheid veel belangrijker is dan “het lot van een stervend Oekraïne”.

Hij zei dat Amerikaanse en Europese “demagogen niet zullen sterven in een nucleaire apocalyps. Daarom zullen zij het gebruik van elk wapen in het huidige conflict slikken.”

Met betrekking tot de recente waarschuwingen van de Russische president Vladimir Poetin en andere functionarissen zei Medvedev dat het standpunt van Moskou over kernwapens “geen bluf” is.

Poetin waarschuwde vorige week dat Rusland kernwapens zou kunnen gebruiken om zijn “territoriale integriteit” te verdedigen, en dat het Russische grondgebied zich zal uitbreiden naar Oekraïne. (Bron.)

Veel mensen in Europa lijken zich nu veel meer bewust van tegengestelde meningen over de oorlog in Oekraïne, en beginnen zich de vraag te stellen: “Is het redden van Oekraïne het echt waard om onze eigen economie en bestaansmiddelen te vernietigen?”

Men moet zich afvragen of de Amerikanen ooit wakker zullen worden en hetzelfde zullen gaan vragen, en of zij de propaganda van de Amerikaanse bedrijfsmedia en Big Tech, die nu zoveel mensen in de VS heeft verlamd en gedood door censuur over hoe gevaarlijk de COVID-19 vaccins zijn, in twijfel zullen gaan trekken.

De regering Biden blijft miljarden dollars aan militaire hulp sturen naar Oekraïne, terwijl ze niet ingaat op de behoeften van haar eigen burgers, zoals het vertellen van haar eigen militairen dat ze voedselbonnen moeten aanvragen om de inflatie te bestrijden.

Infowars.com publiceerde onlangs een geweldig artikel over “Waarom niemand bij het leger wil“.

Het is zeker niet mijn bedoeling met wat ik hier heb geschreven te suggereren dat ik een pro-Russische kant van de oorlog in Oekraïne kies.

Dat doe ik niet.

Ik ben anti-Corporate Media en anti-Big Tech en hun criminele acties die Amerikanen de waarheid onthouden, waardoor velen verlamd en gedood zijn door de acties van Big Pharma en Globalisten die dit land besturen.

Als zij opzettelijk de waarheid verbergen en vals nieuws publiceren over de oorlog in Oekraïne, dan moeten wij ons afvragen: Waarom?

Ik sluit dit artikel af met het herpubliceren van een artikel geschreven door iemand die blijkbaar de schuilnaam “Big Serge” draagt. Het werd vandaag opgepikt door ZeroHedge News, en de enige informatie die hij over zichzelf onthult op Substack is:

Maar eerst zal ik me overgeven aan een korte paragraaf over mezelf.

Ik ben van nature een luddiet en heb nooit enige vorm van sociale media aanwezigheid gehad. Maar toen de Russisch-Oekraïense oorlog in februari begon, werd ik gealarmeerd door de amateuristische, zelfs clowneske analyses die door de typische establishmentkanalen werden versterkt.

Publieke figuren die ingingen tegen de collectieve wijsheid, zoals kolonel Douglas MacGregor of Scott Ritter, werden grotendeels genegeerd. Het leek mij dat het publiek een verhaal over cartooneske Russische incompetentie werd voorgespiegeld, terwijl ik een dodelijk en vastberaden Russisch leger zag dat een intelligente oorlog voerde. Ik geef grif toe dat ik Russofiele neigingen heb, zoals veel Amerikaanse orthodoxe christenen.

Maar ik zal ook onomwonden zeggen dat als je zoveel militaire geschiedenis hebt gelezen als ik, je de dingen op een bepaalde manier begint te zien – misschien is dit opschepperij, maar ik denk het niet. Ik beweer niet slimmer te zijn dan wie dan ook; ik heb me de afgelopen vijftien jaar uitgebreid ingelezen in onderwerpen die me een stevige basis van kennis voor het huidige moment hebben gegeven, maar het lijkt me dat ik gewoon geluk heb gehad met het kiezen van een hobby die ooit zo relevant zou zijn.

Met andere woorden, hij leest en onderzoekt daadwerkelijk in plaats van te geloven wat de bedrijfsmedia zeggen, en ik vond zijn analyse van de huidige situatie en wat Rusland hierna zou kunnen doen geloofwaardiger dan alles wat op dit moment uit de bedrijfsmedia komt.

Hij heeft de vraag die ik stelde in de kop van vandaag bevestigend beantwoord: Ja, WO III is begonnen.

Hier is het artikel dat hij een paar dagen geleden publiceerde:

De oorlog is net begonnen

Ik probeer al enkele dagen mijn gedachten over de Russisch-Oekraïense oorlog te verzamelen en in een nieuw analysestuk samen te vatten, maar mijn pogingen werden voortdurend gefrustreerd door de hardnekkige weigering van de oorlog om stil te zitten. Na een langzame, trage sleur gedurende een groot deel van de zomer, zijn de gebeurtenissen in een stroomversnelling geraakt, wat doet denken aan een beroemde kwinkslag van Vladimir Lenin: “Er zijn decennia waarin niets gebeurt, en er zijn weken waarin decennia gebeuren.”

Dit was een van die weken. Het begon met het begin van de referenda in vier voormalige Oekraïense oblasts om te bepalen of zij zich al dan niet bij de Russische Federatie wilden aansluiten, vergezeld van de aankondiging van Poetin dat reservisten zouden worden opgeroepen om de troepenmacht in Oekraïne uit te breiden. Verdere opwinding borrelde op uit de Baltische zeebodem met de mysterieuze vernietiging van de Nordstream-pijpleidingen. Nucleaire geruchten doen de ronde, en ondertussen gaat de oorlog op de grond gewoon door.

Al met al is het duidelijk dat we ons momenteel in de overgangsperiode naar een nieuwe fase van de oorlog bevinden, met een grotere inzet van Russische troepen, uitgebreidere gevechtsregels en een grotere intensiteit die opdoemt. Seizoen 2 van de Speciale Militaire Operatie komt eraan.

Laten we proberen alle ontwikkelingen van de afgelopen weken te verwerken en het traject in Oekraïne in kaart te brengen.

Annexatie

De belangrijkste gebeurtenis in het hart van de recente escalatie was de aankondiging van referenda in vier regio’s (Donetsk, Lugansk, Zaporizhia en Kherson) om de kwestie van toetreding tot de Russische Federatie te bepalen. De implicatie was natuurlijk dat als de referenda zouden slagen (een vraag die nooit in twijfel werd getrokken), deze regio’s bij Rusland zouden worden gevoegd. Hoewel er enkele geruchten de ronde deden dat Rusland de annexatie zou uitstellen, was dit nooit echt aannemelijk. Deze regio’s laten stemmen voor aansluiting bij Rusland om ze vervolgens in de kou te laten staan, zou enorm impopulair zijn en ernstige twijfels oproepen over de betrokkenheid van Rusland bij zijn bevolking in Oekraïne.

  Sancties tegen Rusland: Europa heeft het Russisch gas meer nodig dan Rusland het geld

Formele annexatie is een zekerheid, zo niet op 30 september zoals het gerucht gaat, dan toch binnen een week.

Dit alles is vrij voorspelbaar, en completeert de eerste laag van annexaties die ik in eerdere analyses heb opgemerkt. De redenering is niet bijzonder ingewikkeld: de Donbas ontruimen en de Krim veiligstellen waren de absolute minimumdoelstellingen van Rusland voor de oorlog, en de Krim veiligstellen vereist zowel een landbrug met weg- en spoorverbindingen (oblast Zaporizhia) als controle over de waterbronnen van de Krim (Kherson). Deze minimumdoelen zijn nu formeel toegekend, hoewel Oekraïne natuurlijk enige militaire activiteit op deze gebieden handhaaft en zal moeten worden verdreven.

De Big Serge Annexatiekaart: Fase 1 voltooid

Ik denk echter dat men de aandacht heeft verloren voor wat de referenda en de daaruit voortvloeiende annexatie betekenen. Westerse discussiepunten richtten zich op de onwettigheid van de stemmen en de onwettigheid van elke annexatie, maar dit is niet echt interessant of belangrijk. De legitimiteit van de annexatie vloeit voort uit de vraag of het Russische bestuur in deze regio’s kan slagen. Legitimiteit als zodanig is slechts een kwestie van doeltreffendheid van de staatsmacht. Kan de staat beschermen, ontginnen en rechtspreken?

Wat in ieder geval veel interessanter is dan de technische details van de referenda, is wat het besluit om deze regio’s te annexeren zegt over de Russische bedoelingen. Zodra deze regio’s formeel zijn geannexeerd, zullen zij door de Russische staat worden beschouwd als soeverein Russisch grondgebied, dat moet worden beschermd met alle Russische middelen, inclusief (in het ergste en meest onwaarschijnlijke scenario) kernwapens. Toen Medvedev hierop wees, werd dit op bizarre wijze opgevat als een “nucleaire bedreiging”, maar wat hij eigenlijk probeerde over te brengen is dat deze vier oblasten deel zullen gaan uitmaken van Ruslands minimale definitie van staatsintegriteit – niet-onderhandelbaar, met andere woorden.

Ik denk dat dit het beste als volgt kan worden geformuleerd:

Annexatie is een formele aanwijzing dat een gebied van existentieel belang wordt geacht voor de Russische staat, en zal worden aangevochten alsof de integriteit van de natie en de staat in gevaar is.

Degenen die zich fixeren op de “wettigheid” van de referenda (alsof zoiets bestaat) en de vermeende nucleaire chantage van Medvedev missen dit punt. Rusland vertelt ons waar het momenteel de grens trekt voor zijn absolute minimumvoorwaarden voor vrede. Het loopt niet weg zonder ten minste deze vier oblasts, en het beschouwt het volledige scala van staatscapaciteiten als inzet om dat doel te bereiken.

Kracht Genereren

Het besluit om referenda te houden en uiteindelijk de zuidoostelijke rand te annexeren ging gepaard met de langverwachte aankondiging van Poetin van een “gedeeltelijke mobilisatie”. Ogenschijnlijk roept het eerste bevel slechts 300.000 man met eerdere militaire ervaring op, maar de deur staat open voor verdere uitbreidingen naar goeddunken van het kabinet van de president. Impliciet kan Poetin de mobilisatie nu naar eigen goeddunken opvoeren zonder verdere aankondigingen te doen of meer papierwerk te ondertekenen. Dit is vergelijkbaar met de Amerikaanse Lend-Lease of de “Authorization for Use of Military Force” in Amerika, waarbij de deur één keer wordt opengezet en de president vervolgens vrij is om naar believen te handelen zonder het publiek daarvan op de hoogte te stellen.

Het werd steeds duidelijker dat Rusland zijn troepeninzet moest verhogen. De succesvolle rit van Oekraïne naar de Oskil-rivier werd mogelijk gemaakt door de Russische krachtsinspanning. Het Russische leger had de oblast Kharkiv volledig uitgehold, waardoor alleen een dunne beschermingsmacht van nationale garde en LNR-militie overbleef. Op plaatsen waar het Russische leger ervoor heeft gekozen omvangrijke reguliere formaties in te zetten, zijn de resultaten voor Oekraïne desastreus geweest – het beruchte tegenoffensief in Kherson veranderde in een schiettent voor Russische artillerie, waarbij het Oekraïense leger lukraak manschappen naar een hopeloos bruggenhoofd bij Andriivka stuurde.

Een schiettent (klik voor groot)

Tot dusver heeft Oekraïne in deze oorlog twee grote successen geboekt bij de herovering van grondgebied: eerst in het voorjaar, rond Kiev, en nu de herovering van de oblast Charkov aan het eind van de zomer. In beide gevallen hadden de Russen de sector preventief uitgehold. We hebben nog geen succesvol Oekraïens offensief gezien tegen het Russische leger in een defensieve houding. De voor de hand liggende oplossing is dan ook het opvoeren van de troepenmacht, zodat het niet langer nodig is om delen van het front uit te hollen.

De aanvankelijke toename van 300.000 man wordt een beetje vertroebeld. Niet alle opgeroepen mannen zullen naar Oekraïne worden gestuurd. Velen blijven in Rusland in garnizoen, zodat bestaande parate formaties naar Oekraïne kunnen worden gerouleerd. Daarom is het waarschijnlijk dat er veel eerder dan verwacht meer Russische eenheden in het theater zullen aankomen. Bovendien zijn veel van de eenheden die oorspronkelijk aan Oekraïne waren toegewezen, van het front weggeweest om bij te tanken en te rusten. De omvang en het tempo van de nieuwe Russische troepenmacht zullen de mensen waarschijnlijk choqueren. Over het geheel genomen valt de timing van de Russische troepenmacht samen met de uitputting van de Oekraïense capaciteiten.

Oekraïne heeft de zomer doorgebracht met het sturen van zijn tweede rang dienstplichtigen naar het front in de Donbas, terwijl het met liefde door de NAVO gedoneerde wapens verzamelde en eenheden in de achterhoede trainde. Met genereuze hulp van de NAVO kon Oekraïne strijdkrachten verzamelen voor twee grootschalige offensieven – een in Cherson (dat spectaculair mislukte) en een in Charkov (dat erin slaagde de Russische beschermingsmacht te passeren en de Oskil te bereiken). Veel van die zorgvuldig opgebouwde gevechtskracht is nu verdwenen of aangetast. Er circuleren geruchten over een derde offensief in de richting van Melitipol, maar Oekraïne lijkt niet over de gevechtskracht te beschikken om dit te bereiken, en sterke Russische troepen bevinden zich in de regio achter voorbereide verdedigingslinies.

Over het geheel genomen is het venster van Oekraïne voor offensieve operaties dus gesloten, en wat overblijft sluit snel. De laatste zone met intensieve Oekraïense operaties ligt rond Lyman, waar agressieve Oekraïense aanvallen er tot dusver niet in zijn geslaagd de stad te bestormen of te omsingelen. Het is nog steeds mogelijk dat zij Lyman innemen en de controle over Kupyansk consolideren, maar dit zou waarschijnlijk het hoogtepunt van het Oekraïense offensieve vermogen betekenen. Voorlopig is het gebied rond Lyman een dodenzone die aanvallende Oekraïense troepen blootstelt aan Russisch lucht- en artillerievuur.

De krachtsverhoudingen zien er op grote schaal als volgt uit:

Oekraïne heeft een groot deel van de gevechtskracht die het in de zomer met hulp van de NAVO heeft opgebouwd, verbruikt, en zal de gevechtsintensiteit dringend moeten verminderen om zich aan te passen en te herbewapenen, precies op het moment dat de Russische gevechtskracht in het gebied begint toe te nemen.

Tegelijkertijd staat het vermogen van de NAVO om Oekraïne te bewapenen op het punt van uitputting. Laten we dit nader bekijken.

Uitputting van de NAVO

Een van de meer fascinerende aspecten van de oorlog in Oekraïne is de mate waarin Rusland erin geslaagd is de militaire uitrusting van de NAVO uit te putten zonder een rechtstreekse oorlog te voeren met de NAVO-strijdkrachten. In een eerdere analyse noemde ik Oekraïne een vampirische kracht die de logica van de proxy-oorlog heeft omgedraaid; het is een zwart gat dat NAVO-materiaal opzuigt voor vernietiging.

Er zijn nu zeer beperkte voorraden waaruit kan worden geput om Oekraïne te blijven bewapenen. Military Watch Magazine merkte op dat de NAVO het oude tankpark van het Warschaupact heeft leeggehaald, waardoor er geen Sovjettanks meer zijn om aan Oekraïne te schenken. Zodra deze reservoirs volledig zijn aangesproken, is de enige optie Oekraïne westerse tankmodellen te schenken. Dit is echter veel moeilijker dan het klinkt, want het zou niet alleen een uitgebreide opleiding van tankbemanningen vereisen, maar ook een geheel andere selectie van munitie, reserveonderdelen en reparatiefaciliteiten.

Tanks zijn echter niet het enige probleem. Oekraïne wordt nu geconfronteerd met een ernstig tekort aan conventioneel artilleriegeschut. Eerder in de zomer schonken de Verenigde Staten 155mm houwitsers, maar omdat de voorraden van zowel houwitsers als granaten slinken, zijn ze onlangs gedwongen hun toevlucht te nemen tot getrokken rommel van een lager kaliber. Na de aankondiging van nog een hulptranche op 28 september hebben de VS nu vijf opeenvolgende pakketten samengesteld die geen conventionele 155mm granaten bevatten. De granaten voor Oekraïense Sovjet-artillerie waren in juni al bijna op.

In feite heeft de poging om het Oekraïense artillerie-apparaat draaiende te houden een aantal fasen doorlopen. In de eerste fase werden de voorraden Sovjetgranaten van het Warschaupact aangesproken om het bestaande geschut van Oekraïne te bevoorraden. In de tweede fase kreeg Oekraïne westerse middelen van gemiddeld niveau, met name de 155mm houwitser. Nu de 155mm granaten opraken, moet Oekraïne het doen met 105mm artilleriegeschut, die zwaar overtroffen wordt door Russische houwitsers en in één woord: gedoemd bij elke vorm van contra-artillerie.

Als vervanging voor adequaat loopgeschut bevat het nieuwste hulppakket wel 18 extra van het favoriete meme-wapen van het internet – het HIMARS Multiple Launch Rocket System. Wat in het persbericht niet uitdrukkelijk wordt vermeld, is dat de HIMARS-systemen niet voorkomen in de huidige Amerikaanse voorraden en moeten worden gebouwd, en dus waarschijnlijk pas over enkele jaren in Oekraïne zullen aankomen.

  Zelensky gaf onbedoeld toe dat de overgrote meerderheid van de mensheid Oekraïne niet steunt

De toenemende moeilijkheden bij de bewapening van Oekraïne vallen samen met het snel sluiten van de operationele mogelijkheden van Oekraïne. De strijdkrachten die in de zomer zijn opgebouwd, zijn uitgedund en uitgeput, en elke volgende wederopbouw van de Oekraïense strijdkrachten van het eerste niveau zal moeilijker worden naarmate de mankracht wordt vernietigd en de NAVO-arsenalen worden uitgeput. Deze uitputting komt precies op het moment dat de Russische strijdkrachten sterk toenemen, wat de winter van Joeri voorspelt.

De Winteroorlog

Iedereen die verwacht dat de oorlog in de winter zal vertragen, komt voor een verrassing te staan. Rusland zal in de late herfst/winter een offensief beginnen en aanzienlijke winst boeken. De boog van de krachtontwikkeling (zowel de toenemende krachtopbouw van Rusland als de degradatie van Oekraïne) valt samen met de nadering van het koude weer.

Laten we een korte opmerking maken over gevechten in de kou. Rusland is perfect in staat tot effectieve operaties in de sneeuw. In de Tweede Wereldoorlog was het Rode Leger meer dan capabel om in de winter offensieve successen te boeken, te beginnen in 1941 met het algemene tegenoffensief bij Moskou, in 1942 met de vernietiging van het Duitse 6e leger bij Stalingrad, en in 1943-44 met twee succesvolle grootschalige offensieven die in de winter begonnen. Nu is de Tweede Wereldoorlog natuurlijk niet in alle opzichten direct toepasbaar, maar we kunnen vaststellen dat er vanuit technisch oogpunt een duidelijk vermogen bestaat om operaties uit te voeren bij koud weer.

We hebben ook recentere voorbeelden. In 2015, tijdens de eerste Donbas-oorlog, lanceerden LNR- en DNR-troepen een tangoperatie die met succes een Oekraïens bataljon omsloot bij de Slag om Debaltseve. En natuurlijk begon de Russisch-Oekraïense oorlog in februari, toen een groot deel van Noord-Oekraïne onder het vriespunt lag.

Goede Zet

Winterweer is om meerdere redenen gunstig voor een Russisch offensief. Een van de paradoxen van militaire operaties is dat vriesweer de mobiliteit vergroot – voertuigen kunnen vast komen te zitten in de modder, maar niet op bevroren grond. In 1941-43 vierden de Duitse troepen de komst van de lente, omdat de dooi het Rode Leger in de modder zou doen vastlopen en hun momentum zou vertragen. Het afsterven van het gebladerte in de winter vermindert ook de beschikbare dekking voor troepen in een defensieve houding. En natuurlijk is koud weer in het voordeel van de partij die betrouwbaarder toegang heeft tot energie.

Wat betreft de vraag waar Rusland zijn nieuwe troepen zal inzetten, zijn er vier realistische mogelijkheden, die ik in willekeurige volgorde opsom:

1. Heropening van het Noordelijk Front met een operatie rond Charkov. De aantrekkelijkheid van deze optie is duidelijk. Een Russische troepenmacht in de richting van Charkov zou onmiddellijk alle verworvenheden van Oekraïne in de richting van de Oskil tenietdoen door hun achtergebieden te compromitteren.

2. Een offensief op Nikolajev vanuit de regio Cherson. Dit zou het doel van een door land ingesloten Oekraïne dichterbij brengen, en gebruik maken van het feit dat de Oekraïense troepen in deze regio ernstig verzwakt zijn na hun eigen mislukte offensief.

3. Massale inzet in de Donbas om de bevrijding van het DNR-gebied te voltooien door Slovyansk en Kramatorsk te veroveren. Dit is minder waarschijnlijk, aangezien Rusland zich comfortabel heeft getoond met het trage tempo van de operaties aan dit front.

4. Een aanval naar het noorden vanuit Melitopol naar Zaparozhia. Dit zou de kerncentrale veiligstellen en een einde maken aan elke geloofwaardige bedreiging van de landbrug naar de Krim.

Andere mogelijkheden acht ik onwaarschijnlijk. Een tweede opmars naar Kiev zou operationeel gezien weinig zin hebben, omdat het geen van de bestaande fronten zou ondersteunen. Ik verwacht alleen actie rond Kiev als de nieuwe troepenmacht aanzienlijk groter is dan het nominale aantal van 300.000 man. Anders zullen de Russische winteroffensieven zich waarschijnlijk concentreren op fronten die elkaar ondersteunen. Ik denk dat enige beweging om het noorden te heropenen waarschijnlijk is, aangezien dit de winst van Oekraïne in de richting Izyum-Kupyansk volledig in gevaar zou brengen. Er gaan geruchten dat er troepen naar Wit-Rusland worden verplaatst, maar ik denk dat de as Tsjernigov-Soemy waarschijnlijker is dan een nieuwe Kiev-operatie, omdat die een offensief op Charkov zou kunnen ondersteunen.

Mogelijke assen van de wintervooruitgang, basiskaart credit @War_Mapper (klik voor groot)

Op het breedste niveau is het duidelijk dat het venster van Oekraïne om offensieve operaties uit te voeren bijna ten einde is, en dat de krachtsverhoudingen op de grond tijdens de winter beslissend in het voordeel van Rusland zullen uitvallen.

Nordstream en Escalatie

Terwijl wij over deze ontwikkelingen ter plaatse nadachten, dook er onder water nog een andere plotlijn op. De eerste aanwijzing dat er iets mis was, was het nieuws dat de druk in de Nordstream 1-pijpleiding op mysterieuze wijze afnam. Vervolgens werd bekend dat de pijpleiding – samen met de niet-operationele Nordstream 2 – ernstige schade had opgelopen. Zweedse seismologen registreerden explosies op de bodem van de Oostzee, en het bleek dat de pijpleidingen zwaar beschadigd zijn.

Laten we hier eerlijk over zijn. Rusland heeft zijn eigen pijpleidingen niet opgeblazen, en het is belachelijk om te suggereren dat ze dat wel hebben gedaan. Het belang van de pijpleiding voor Rusland was gelegen in het feit dat deze kon worden aan- en uitgezet, waardoor een mechanisme ontstond om druk uit te oefenen en te onderhandelen met Duitsland. In de klassieke formule van wortel en stok kan men de ezel niet bewegen als de wortel wordt opgeblazen. Het *enige* haalbare scenario waarin Rusland verantwoordelijk zou zijn voor de sabotage, zou zijn dat een hardliner factie binnen de Russische regering vond dat Poetin te langzaam handelde, en een escalatie wilde forceren. Dit zou echter impliceren dat Poetin de interne controle verliest, en er is geen enkel bewijs voor een dergelijke theorie.

En dus keren we terug naar de elementaire analyse en vragen we: Cui bono? Wie heeft er baat bij? Nou, gezien het feit dat Polen nog maar een paar dagen geleden de opening van een nieuwe pijpleiding naar Noorwegen vierde, en een zeker voormalig Pools parlementslid de Verenigde Staten cryptisch bedankte op Twitter, is het eerlijk om een paar keer te gissen.

De eerste les van misdaden is dat je er niet over opschept op Twitter.

Laten we even stilstaan bij de feitelijke gevolgen van de ondergang van Nordstream.

1. Duitsland verliest het beetje autonomie en flexibiliteit dat het had, waardoor het nog afhankelijker wordt van de Verenigde Staten.

2. Rusland verliest een punt van hefboomwerking op Europa, waardoor de stimulansen voor onderhandelingen afnemen.

3. Polen en Oekraïne worden nog belangrijkere doorvoerpunten voor gas.

Rusland beschouwt dit duidelijk als een sabotageactie van de NAVO, bedoeld om het land in een hoek te drijven. De Russische regering heeft dit afgedaan als een daad van “internationaal terrorisme” en betoogd dat de explosies plaatsvonden in gebieden “die door de NAVO worden gecontroleerd” – de aaneenschakeling van deze verklaringen is dat zij de NAVO de schuld geven van een daad van terrorisme, zonder dat dit expliciet wordt gezegd. Dit leidde tot een nieuwe vergadering van de Russische Nationale Veiligheidsraad.

Veel westerse landen hebben hun burgers geadviseerd Rusland onmiddellijk te verlaten, wat erop wijst dat zij zich zorgen maken over escalatie (dit valt samen met de krankzinnige bewering van Oekraïne dat Rusland op het punt staat kernwapens te gebruiken). Voorlopig verwacht ik dat de Russische escalatie beperkt blijft tot Oekraïne zelf, waarschijnlijk samenvallend met de inzet van extra Russische grondtroepen. Als Rusland zich gedwongen voelt tot een escalatie buiten het theater, blijven Amerikaanse satellieten, digitale infrastructuur of troepen in Syrië de meest waarschijnlijke optie.

Aan de Afgrond

Ik ben me er terdege van bewust dat mijn standpunten zullen worden opgevat als “coping” na de winst van Oekraïne in de oblast Charkov, maar de tijd zal het leren. Oekraïne loopt op zijn laatste benen – ze hebben alles wat bruikbaar is uit de NAVO-voorraden gehaald om in de zomer een eersterangs troepenmacht op te bouwen, en die troepenmacht is onherstelbaar aangetast, net nu de Russische troepenmacht enorm zal toenemen. De winter zal niet alleen de teloorgang van het Oekraïense leger, de vernietiging van vitale infrastructuur en het verlies van nieuw grondgebied en bevolkingscentra met zich meebrengen, maar ook een ernstige economische crisis in Europa. Uiteindelijk zullen de Verenigde Staten overblijven om te heersen over een gedeïndustrialiseerd en gedegradeerd Europa en een Oekraïens vuilnisland ten westen van de Dnjepr.

Voorlopig bevinden we ons echter in het interregnum terwijl de laatste vlammen van de Oekraïense gevechtskracht doven. Dan komt er een operationele pauze, en daarna een Russisch winteroffensief. Er zullen enkele weken zijn waarin niets gebeurt, en dan zal alles gebeuren.

Tijdens die operationele pauze bent u misschien geneigd te vragen – “is het klaar?”

Nee, kameraad. Het is nog maar pas begonnen.


Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Apocalyps later?


Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelDeskundigen schatten dat er al 20 miljoen doden zijn door COVID-vaccinatie & meer dan 2 miljard gewonden
Volgend artikelSommige mannen melden zich vrijwillig aan om te vechten in Oekraïne om hun vrouwen te ontlopen – Russische burgemeester
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

4 REACTIES

    • Yep, “annexatie” heeft een heel andere betekenis, het duid op een illegale actie, wat uiteraard de reden is dat (vooral) de westerse media het gebruikt.

  1. De duidelijke, pragmatische politiek van Rusland (ja, van Rusland, niet “van Putin”) in Oekraïne is waar ik volledig achter sta. Ik schaam me ook voor de verkeerde keuzes die de westerse machthebbers en hun media hebben genomen in de Oekraïense kwestie. Maar die passages over westers “satanisme” in de recente toespraak van president Putin vind ik onterecht en onhandig. Er kunnen (vooral in de VS) kleine groepen zijn die dat zal aanspreken, maar bij de brede westerse publiek zal dat geen sympathie winnen. Als er hier iets “satanisch” kan worden genoemd, dan is het de duivelse anti-russische propaganda van “onze” politici en media, niet de discussie over de genderidentiteit. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik eens ben met diverse stemmen in deze discussie.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in