Harder nadenken over valse vlaggen en andere fabels

Het plan van het Witte Huis om Rusland te vernietigen door president Vladimir Poetin uit te schelden, vordert gestaag. Kennelijk wordt de man die door president Joe Biden een “misdadiger”, “moordenaar” en “oorlogsmisdadiger” genoemd wordt, nu ook beschuldigd van het uitvoeren van een “genocide” en overweegt hij, volgens CIA-directeur William Burns, uit “wanhoop” over zijn vermeende vastgelopen invasie het gebruik van tactische kernwapens. Intussen adviseert de voorzitter van de stafchefs, generaal Mark Milley, dat de in Oekraïne begonnen oorlog de bouw van nog meer Amerikaanse militaire bases in Europa zal vereisen om Poetin het hoofd te kunnen bieden, terwijl het Pentagon positief gestemd is over het grootste “defensie”-budget sinds Vietnam, schrijft Philip Giraldi.

Het is onduidelijk wie van de schurkenbende rond Biden nu precies het meest verantwoordelijk is voor de retorische uitwassen en de hyperbool, hoewel men zou kunnen veronderstellen dat het in feite een groepswerk is van een koor van mentale dwergen, waarvan de meesten geërfd zijn uit de regering van de zaligverklaarde Barack Obama. Alleen Hillary ontbreekt. Maar tegelijk moet men zich afvragen hoe, als alle fratsen onvermijdelijk mislukken om Poetin ten val te brengen, wat plan B zou kunnen zijn. Aangezien Rusland immers een belangrijk land is dat beschikt over een vermogen tot ballistische raketten en onderzeebootraketten die de Verenigde Staten zouden kunnen vernietigen, zal er toch een manier moeten zijn om met het Kremlin in dialoog te treden nadat het fiasco in Oekraïne voorbij is. Buitenlandse staatshoofden misdadigers en massamoordenaars noemen is niet de beste manier om weer een bevredigend niveau van wederzijds respect te bereiken, dat een discussie mogelijk maakt over zaken van wederzijds belang, zoals oorlog en vrede.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky wordt zwaar gecoacht door neocon-helpers om op de juiste knoppen te drukken om een beroep te doen op het internationale sentiment ten gunste van zijn land. Hij is er zeer goed in geslaagd om alarmerend te zijn over de Russische dreiging, gekoppeld aan zijn eisen voor meer en betere wapens. Twee uitingen die de laatste tijd naar boven zijn gekomen om Vladimir Poetin nog meer zwart te maken, hebben zich geconcentreerd rond de vrees dat de Russen een zogeheten valse vlag bedrog zullen gebruiken of chemische wapens op zo’n manier zullen gebruiken, mogelijk tegen henzelf, om zo een uitbreiding van hun invasie te rechtvaardigen. De twee kunnen inderdaad samen gebruikt worden. Een valse vlag houdt in wezen in dat een aanvaller of een contact zich voordoet als iets anders dan zijn of haar echte identiteit, in een poging om de beoogde persoon te misleiden. Valse vlaggen worden veel gebruikt in inlichtingenoperaties en ook in militaire operaties, waar geprobeerd wordt de ware toedracht van een oorlogshandeling te verbergen.

In mijn eigen ervaring als CIA-operatieofficier heb ik eens een relatie “ontwikkeld” met een Libische inlichtingenofficier onder de valse identiteit van een Italiaanse zakenman. De Libiër was bereid informatie uit te wisselen met een Italiaan om zijn eigen zakken te vullen, maar zou zich verzet hebben tegen de verraderlijke implicaties van een band met een Amerikaan. Libië was, nog niet zo lang geleden, een kolonie van Italië en mijn contactpersoon sprak behoorlijk Italiaans. Dat was een klassieke operatie onder valse vlag, uitgevoerd om spionage te plegen tegen een buitenlands doelwit.

Een recenter geval van wat beschouwd kan worden als een valse vlag met veel dodelijker gevolgen was toen president Donald Trump een Syrische luchtmachtbasis aanviel met 59 kruisraketten in de nasleep van een bijna zeker verzonnen bericht dat het leger van president Bashar al-Assad chemische wapens had gebruikt bij een aanval op Khan Shaykhun in 2017. Onafhankelijke onderzoekers stelden vervolgens vast dat de anti-regime terroristen die de stad op dat moment bezetten, de aanval zelf in scène hadden gezet en de Syrische regering er opzettelijk de schuld van hadden gegeven om een verwachte reactie van de VS teweeg te brengen, die er kwam omdat Trump op de nieuwskoppen reageerde en niet de moeite nam om iemand opdracht te geven de betrouwbaarheid van zijn inlichtingenbronnen te controleren alvorens “bommen gooien” te bevelen. Gelukkig doken al snel de bewijzen op dat het waarschijnlijk om een valse vlag ging, uitgevoerd door bondgenoten van Islamitische Staat in Syrië (ISIS), en kwamen er geen extra Amerikaanse aanvallen.

De laatste beschuldigingen aan het adres van Poetin hadden onder meer betrekking op zijn vermeende bloedbad onder mogelijk honderden burgers in Boetsja, en op de moord op meer dan 50 burgers in het treinstation van Kramatorsk op 8 april, die vrijwel onmiddellijk de verdenking opriep van een mogelijke valse vlag. Om met het motief te beginnen, was het voor Rusland niet logisch om ofwel burgers af te slachten, ofwel een niet-militair doelwit als een vervoersknooppunt aan te vallen dat een groot aantal slachtoffers zou maken, omdat het de NAVO en de VS een wig zou geven om de druk op Rusland en zijn soldaten op te voeren en tegelijk de wereldopinie tegen Moskou te keren. In die zin zijn zowel het geclaimde bloedbad als de aanslag geslaagd, want beide werden door vijandige media onmiddellijk in verband gebracht met Rusland.

Maar daar begonnen de verhalen te ontrafelen. Russische soldaten verlieten de stad Boetsja op 30 maart. Twee dagen later werd Boetsja bezet door het Oekraïense Azov-regiment, met als doel “verraders” op te sporen en te verwijderen. Her Azov-regiment is plausibel omschreven als extreem nationalistisch en zelfs als neo-nazistisch. Op 2/3 april werd de eerste video gepubliceerd waarop te zien was hoe pas gedode mannen op de straten van Boetsja lagen, waarbij verscheidene van hen witte armbanden droegen, die vermoedelijk gebruikt werden om aan Russische troepen te laten weten dat zij “vriendschappelijken” waren. Het “westen” en de Oekraïense functionarissen noemden die doden onmiddellijk het resultaat van “Russische wreedheden”.

Azov heeft naar verluidt mannen die de gevechtszones “ontvluchtten” neergeschoten als “verraders” en heeft beloofd zich niet over te geven aan of samen te werken met de Russen. Het is geloofwaardig dat het in het verleden verantwoordelijk is geweest voor gruweldaden tegen Russische etnische Oekraïense burgers. Om terug te komen op het motief, het was zeker in het belang van Oekraïne om een paar honderd van zijn eigen burgers te doden om Poetin verder te demoniseren en een westerse directe militaire interventie te bewerkstelligen, wat Zelensky en zijn neocon-adviseurs hebben geprobeerd te doen. Was het dan een aanval onder valse vlag, waarbij Oekraïense soldaten opzettelijk Oekraïense burgers gedood hebben, zodat de doden Rusland in de schoenen geschoven konden worden?

En het bleek ook dat de raket die gebruikt werd bij de aanval op het treinstation van Kramatorsk van een type was dat in het Oekraïense arsenaal gevonden werd, en niet in dat van Rusland. Een videoreportage van het Italiaanse videokanaal LA7 is gemaakt door een van hun teams binnen Oekraïne. Zij waren een van de eerste westerse nieuwsteams die op de vermeende plaats van de bomaanslag in Kramatorsk aankwamen. Op het ogenblik van de aanval waren talrijke Oekraïense burgers de stad aan het evacueren wegens de nabijheid van gevechten met Russische strijdkrachten. Kramatorsk is de tijdelijke zetel van het bestuur van de Donetsk regio, omdat de stad Donetsk in handen is van aan Rusland gelieerde Donbass milities en niet onder controle staat van de in Kiev gevestigde Oekraïense autoriteiten.

Het Italiaanse filmfragment toont close-ups van de resten van het projectiel dat het gebouw raakte, waaruit blijkt dat het serienummer dat is van de Tochka-U voertuiggelanceerde ballistische raket, waarvan Kiev beweerde dat het Russisch was, eigenlijk veel aannemelijker Oekraïens is. Het duidelijk zichtbare serienummer van de raket verschijnt als (Φ91579), en een vergelijking, weliswaar gemaakt door Russische analisten, wijst uit dat de raket tot dezelfde serie wapens behoort die zijn afgevuurd tegen doelen in de regio’s in de Donbass die aansluiting zoeken bij Rusland. Ze zijn op 04.09.2014 gebruikt tegen “Khartszsk (raketnummer ‘Φ15622’) en Tshevsky op 02.02.2015 (raket nr. ‘Φ91565’), Lugvinova op 13.02.2015 (raketten nr. ‘Φ91566, Φ915527, Φ915328’), Perdiansk op 19.03.2022 (raket nr. ‘Φ915611’), en Militobol op 17.03.2022 (raket nr. ‘Φ915516′).” Bovendien is de raket in kwestie, volgens het Kremlin, nog steeds in de Oekraïense wapenvoorraad, maar wordt hij door het Russische leger als verouderd beschouwd.

Maar laten we dit eens wat dieper doordenken. Als de Russen werkelijk de Oekraïners de schuld willen geven van het doden van andere Oekraïners, hoe kunnen zij dat dan beter doen dan door een raketlancering te faken met gebruikmaking van munitie die bij het Oekraïense leger in operationeel gebruik is? Er bestaan naar men beweert ooggetuigenverslagen van Russische troepen die de Tochka in Oekraïne gebruiken, hoewel die via Oekraïense gecontroleerde bronnen komen, maar het Kremlin heeft zeer waarschijnlijk Tochka’s in verschillende arsenalen liggen, ook al zijn ze niet meer geschikt voor gebruik in de frontlinie. En de serienummers, die erop geschilderd zijn of op aangehechte etiketten staan, kunnen veranderd worden.

Het fundamentele probleem is niet het mogelijke gebruik van een valse vlag in wat reeds een oorlog is tussen twee naburige staten. Het zou te verwachten zijn, wanneer het een van beide partijen goed uitkomt. De complicatie is dat werkelijk authentieke informatie over wat er plaatsvindt zeldzaam is en dat de twee partijen allebei liegen en draaien als gekken om zowel een internationaal publiek als hun eigen burgerij te overtuigen van een “waarheid” die in werkelijkheid vaak dichter bij fictie ligt. Zoals reeds lang bekend is, is het eerste slachtoffer van een oorlog de waarheid.

Vergeet dus de valse vlaggen en andere tactische kunstgrepen, evenals de leugens die uit Washington en West-Europa komen. Het trieste is dat de aandacht voor mogelijke wreedheden heeft omgekeerd wat de Verenigde Staten en het Westen zouden moeten doen, namelijk een klimaat scheppen waarin er een staakt-het-vuren kan komen dat leidt tot echte onderhandelingen die kunnen leiden tot een status-quo die zowel voor Rusland als voor Oekraïne aanvaardbaar is. In plaats daarvan lijken Washington en zijn bondgenoten van plan te zijn steeds meer wapens naar Oekraïne te sluizen, op basis van een gestage stroom van twijfelachtige berichten over Russische oorlogsmisdaden, een garantie dat de gevechten nog vele maanden, zo niet langer, zullen duren.

Zie bijvoorbeeld de lijn die gepromoot wordt door de beruchte gepensioneerde Amerikaanse legerkolonel Alexander Vindman, vroeger van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad, maar van Oekraïens-Joodse afkomst en een enthousiast voorstander van oorlog met Rusland. Hij betoogt op basis van de beweerde Russische misdaden dat “Ondanks wat mensen als Tucker Carlson u vertellen, er geen twee kanten zijn aan het verhaal van de oorlog van Rusland tegen Oekraïne. Het IS een verhaal van goed en kwaad. U hoeft alleen maar te kijken naar de slachting onder burgers in Boetsja, de raketaanval op het station van Kramatorsk, of de ontelbare andere wreedheden die door Russische troepen in heel Oekraïne worden begaan, om dat duidelijk te zien.”

Vindman’s denken komt uit het neocon-draaiboek van een geëigende rol van de Verenigde Staten als de regelgever voor de hele wereld zonder enige verantwoording voor hun eigen optreden. Hij kan gemakkelijk worden afgedaan als niet veel meer dan een partizaan die bereid is om met elke halve waarheid in te stemmen, zolang die Rusland maar kleineert. Wat men ook vindt van “het dappere kleine Oekraïne” tegenover de Russische beer, dit soort pleidooien van iemand die zich in de Oekraïense vlag hult, geeft de Verenigde Staten geen echte reden om zich in te laten met een oorlog waarin zij geen echt belang hebben en die vrijwel zeker slecht zal aflopen voor alle betrokkenen. Helaas is Vindman niet de enige publieke figuur die aan precies dezelfde tunnelvisie lijdt.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïne is de doodsteek voor de NAVO

Volg Frontnieuws op Telegram