Escaleert in augustus de situatie in Oekraïne?

Als men de berichten uit Kiev, Brussel, Washington en Moskou in hun context beschouwt, kan men binnenkort een massale escalatie van de gevechten in Oekraïne verwachten, die het Westen met alle mogelijke middelen aanwakkert, schrijft Thomas Röper.

Dat Rusland militair zou ingrijpen in Oekraïne was eind vorig jaar al te voorzien. Sinds begin 2021 had Rusland herhaaldelijk gewezen op zijn rode lijnen wat betreft de stationering van NAVO-troepen in Oekraïne en de toetreding van Oekraïne tot de NAVO. Als laatste poging om het probleem diplomatiek op te lossen, heeft Rusland in december vorig jaar onderhandelingen over wederzijdse veiligheidsgaranties met de VS en de NAVO voorgesteld. En Rusland heeft verklaard dat het gedwongen zal zijn om “militair te reageren” als het Westen deze onderhandelingen afwijst.

Genegeerde rode lijnen

Het resultaat is welbekend: het Westen verwierp begin februari 2022 de onderhandelingen daarover, parallel daaraan voerde Kiev de beschietingen op de Donbass op en dreigde Zelensky met nucleaire bewapening van Oekraïne. Rusland reageerde militair op 24 februari.

Dit was voorspelbaar. Een lezer herinnerde mij er onlangs aan dat ik eind december bijna precies deze ontwikkeling had voorspeld in de laatste Tacheles-uitzending van 2021 (online radio-uitzending), die ik alweer vergeten was. De lezer kwam een artikel tegen van een andere portaalsite van 23 december 2021 dat berichtte over de Tacheles-uitzending.

Momenteel zijn wij getuige van een herhaling van deze situatie, want opnieuw geeft Rusland duidelijk zijn rode lijnen aan, terwijl Kiev aankondigt dat het die juist wil overschrijden en het Westen Kiev daarvoor de nodige ruggensteun geeft, ditmaal in de vorm van de nodige wapens.

Concreet gaat het erom dat Rusland aanvallen van Oekraïne op Russisch grondgebied, vooral op burgerdoelen, beschouwt als een rode lijn, waarvan de overschrijding zou leiden tot een zeer harde militaire reactie van Rusland.

Oekraïne beschiet sinds april herhaaldelijk plaatsen, d.w.z. burgerdoelen, in Rusland. Bovendien omschrijven Oekraïense generaals de nieuwe Krimbrug over de Straat van Kertsj als “doelwit nummer één” voor aanvallen tegen Rusland, en wordt er in Kiev ook openlijk gesproken over beschietingen van de Krim.

Van zijn kant doet het Westen niets om Kiev van deze escalatieretoriek af te brengen, integendeel. De VS leveren aan Oekraïne HIMARS lanceerinrichtingen en raketten, en er is sprake van om de versie te leveren die een bereik heeft van 300 kilometer. Deze wapens zouden aanvallen tot diep in het Russische achterland – en op de Krim en de Krimbrug – mogelijk maken.

Officieel belooft Kiev de VS en de NAVO-landen om de geleverde wapens niet tegen Russisch grondgebied te gebruiken, maar wie kan dat garanderen, als men bedenkt hoe vaak Kiev de laatste jaren zijn woord gebroken heeft? In ieder geval is deze toezegging waarschijnlijk slechts een formaliteit, bedoeld om de critici van de levering van dergelijke raketten in de VS, die een rechtstreekse confrontatie met Rusland vrezen, tot bedaren te brengen. Washington kan zich nu beroepen op de belofte van Kiev en, indien nodig, zijn handen in onschuld wassen als Kiev opnieuw zijn woord niet houdt.

De waarschuwingen van Rusland

Hoe groot het gevaar is dat de situatie verder escaleert, zal ik illustreren aan de hand van enkele recente uitspraken van Rusland, die als een duidelijke waarschuwing moeten worden opgevat. Begin juli hield President Poetin een toespraak waarin hij aan het eind zei:

“Vandaag horen wij dat zij ons op het slagveld willen verslaan. Wat kunnen wij daarop zeggen? Laat ze het maar proberen. Wij hebben vaak gehoord dat het Westen ons “tot de laatste Oekraïner” wil bestrijden. Dit is een tragedie voor het Oekraïense volk, maar het lijkt erop dat het deze kant op gaat. Maar iedereen moet weten dat wij in het grote geheel nog niet aan iets ernstigs begonnen zijn.”

Wie Poetin zo goed bestudeerd heeft als ik, weet dat je heel goed naar Poetin moet luisteren, want hij zegt altijd heel openlijk wat hij bedoelt. Er zij aan herinnerd dat Rusland tot dusver heeft getracht burgerslachtoffers zoveel mogelijk te vermijden. Dit is niet in de laatste plaats omdat Rusland de mensen in de steden waar momenteel om gevochten wordt als zijn eigen landgenoten beschouwt.

Wanneer Poetin nu voor het eerst heeft gezegd dat de poging om Rusland op het slagveld te verslaan “een tragedie voor het Oekraïense volk” wordt, en dat het “die kant op lijkt te gaan”, dan is dat zeer alarmerend. En wanneer Poetin eraan toevoegt dat Rusland “nog niet aan iets ernstigs begonnen is”, hoeft men maar één en één bij elkaar op te tellen om te begrijpen wat hij bedoelt: mochten de gevechten verder escaleren door de wapenleveranties van het Westen, en mocht Kiev massale aanvallen uitvoeren op Russisch grondgebied, dan zal de Russische reactie waarschijnlijk zijn om zijn bezinning in Oekraïne op te geven en te gaan voor een snelle overwinning, met onvermijdelijk meer burgerslachtoffers en vernietiging dan voorheen. Aanvallen op legerstaven, ministeries, het presidentiële paleis van Zelensky en andere doelwitten waar hooggeplaatste Oekraïense functionarissen zich bevinden, zullen dan waarschijnlijk ook snel plaatsvinden.

Dit werd ook bevestigd door de voormalige Russische president Medvedev, die enkele dagen geleden waarschuwde voor een Oekraïense aanval op de Krim met de volgende woorden:

“Als zoiets zou gebeuren, dan komt de Dag des Oordeels voor hen allen daar – heel snel en hard. Dekking zoeken zal heel moeilijk zijn. Toch blijven zij de algemene toestand provoceren met dergelijke verklaringen.”

De VS weten trouwens heel goed waar ze mee bezig zijn. Kort voor de Russische interventie trokken zij hun diplomaten uit Kiev terug en sloten de Amerikaanse ambassade aldaar. Nadat Rusland zich bij Kiev had teruggetrokken, werd het weer geopend. Op 14 juli heeft de Amerikaanse ambassade in Kiev alle Amerikaanse burgers verzocht Oekraïne te verlaten, en op 16 juli meldden de media dat de Amerikaanse ambassade in Kiev gesloten was en dat er geen activiteit te zien was.

Russische doelen zijn veranderd

Ik meldde dat het hoofd van de Volksrepubliek Lugansk tegen journalisten zei dat nadat de regio Lugansk bevrijd is, het volgende doel is om ook de hele regio Donetsk te bevrijden. Daarna zullen zij het Oekraïense leger nog eens 300 kilometer terugdringen, zodat de Donbass niet meer binnen het bereik van de Oekraïense wapens ligt. Het enige wapen dat Oekraïne heeft dat een bereik heeft van 300 kilometer zijn de HIMARS raketwerpers.

Dit was kennelijk ernstig, want op 20 juli zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov dat de doelstellingen van de Russische militaire operatie inmiddels veranderd waren vanwege de situatie:

“Nu is de geografie anders. Het gaat niet alleen om de DNR en de LNR, maar ook om de regio’s Kherson en Zaporozhye en een aantal andere gebieden. En dit proces gaat door, en het gaat consequent en aanhoudend door. (…) Want wij kunnen niet toestaan dat het door Zelensky of zijn opvolger in het beheerste deel van Oekraïne over wapens beschikt die een directe bedreiging vormen voor ons grondgebied en het grondgebied van de republieken die zich onafhankelijk hebben verklaard en hun eigen toekomst willen bepalen.”

Conclusie

Wanneer men dit alles in zijn context bekijkt, heeft de levering van HIMARS raketten met een bereik van 300 kilometer maar één doel: de oorlog verlengen door Rusland te dwingen dieper in Oekraïne door te dringen, terwijl Rusland er juist voor wil zorgen dat Kiev zijn raketten niet op de Donbass, de Krim of het Russische binnenland kan afvuren. Militair gezien zijn deze raketten niet doorslaggevend; vanuit militair oogpunt zou het ruim voldoende zijn om Kiev raketten met een bereik van 80 kilometer te sturen.

Rusland heeft in niet mis te verstane bewoordingen gezegd waar zijn rode lijnen liggen, en Kiev en het Westen doen prompt alles wat zij kunnen om die te overschrijden. De verklaringen van Poetin over de “tragedie voor het Oekraïense volk” en dat Rusland “nog niets ernstigs” in Oekraïne begonnen is, en de verklaring van Medvedev over de “Dag des Oordeels” maken duidelijk dat als de rode lijnen overschreden worden, Rusland bereid is om echt krachtige wapens te gebruiken en zijn eerdere overweging te laten varen.

Het feit dat de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov nu ook openlijk gezegd heeft dat “de geografie” van de operatie nu anders is, doet vermoeden dat Rusland nu op zijn minst alle door Russischtaligen bewoonde gebieden van Oekraïne onder zijn controle wil krijgen, wat in ieder geval ook een opmars naar Odessa zou betekenen en dus een landcorridor naar Trans-Dnjestrië.

Als men bedenkt dat dit alles voorkomen had kunnen worden als het Westen ermee ingestemd had Oekraïne als neutraal land achter te laten in plaats van het met geweld de NAVO in te sleuren, en dat Kiev zelf dit voorstel eind maart gedaan heeft, maar toen door de VS teruggefloten werd en het twee dagen later weer liet intrekken, dan wordt het duidelijk dat het Westen van de VS geen belang heeft bij vrede. De toetreding van Oekraïne tot de NAVO, die waarschijnlijk toch nooit zal gebeuren, was voor het Westen zo belangrijk, dat het bereid is er tienduizenden mensen voor te laten sterven.

Oekraïne wordt door het Westen afgebrand om Rusland te verzwakken in een proxy-oorlog. Maar alleen de tijd zal leren of het Rusland is dat uiteindelijk verzwakt zal worden, of dat het de EU is die daarbij economisch ineen zal storten.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De tweede fase van de massapsychose is begonnen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: