De grote statistische truc die de vaccins effectiever laat lijken dan ze zijn

Het SARS-COV-2-vaccin is een heel bijzonder vaccin. Nadat het aan 90% van de oudere bevolking is toegediend, slaagt het virus waartegen het je moet beschermen erin evenveel mensen te besmetten als voor de ontwikkeling van het vaccin, de oversterfte ziet er hetzelfde uit als voordien, de ziekenhuizen kunnen de stroom zieke mensen nog steeds niet aan en het afvalwater bevat meer viraal RNA dan voordien, schrijft Rintrah.

Maar hé, het werkt nog steeds tegen ernstige ziekte en dood! Dat is de boodschap die je wordt verteld en alle bewijzen worden in dat narratief ingepast. Als bijvoorbeeld de meeste patiënten in het ziekenhuis het vaccin hebben gekregen, is dat geen bewijs tegen de werkzaamheid van het vaccin. We worden veeleer verondersteld te verwachten dat de meeste patiënten volledig gevaccineerd zullen zijn zodra het grootste deel van de bevolking volledig gevaccineerd is.

Vergeleken met de Britten zijn de Nederlanders wat slecht in het verzamelen van gegevens over de werkzaamheid van dit vaccin, maar we hebben onlangs enkele gegevens ontvangen die het idee versterken dat dit vaccin werkt. Onder mensen ouder dan 75 jaar werden 0,36 per 100.000 volledig gevaccineerde mensen in het ziekenhuis opgenomen met COVID-19, vergeleken met 3,8 per 100.000 ongevaccineerde ouderen. Ziet er goed uit, toch? Dat wijst op een bescherming van 90% tegen ziekenhuisopname.

Maar wacht eens even. Niet iedereen die een ernstige ziekte oploopt en aan dit virus overlijdt, wordt in het ziekenhuis opgenomen. Voor ouderen in verpleeghuizen, waar in 2020 ongeveer 50% van de sterfgevallen plaatsvond, geldt een speciaal principe: we vaccineren ze, maar als ze toch SARS-COV-2 oplopen, sturen we ze over het algemeen niet naar het ziekenhuis. Het is een zeer stressvolle ervaring, met weinig kans op concrete verbetering, wanneer je een oudere vrouw met dementie naar een ziekenhuis stuurt in een poging haar van een luchtweginfectie te genezen. Mijn eigen grootmoeder stierf aan een infectie aan de luchtwegen in het verpleeghuis, ze werd nooit naar het ziekenhuis gestuurd.

Dus deze cijfers zijn misleidend. De vaccinatiegraad van bejaarden in verzorgingstehuizen is bijna 100%, maar wanneer deze bejaarden toch een ernstige ziekte oplopen, zal dit over het algemeen niet tot uiting komen in de statistieken van de ziekenhuisopnames. In plaats daarvan zou je verwachten dat deze ouderen in het sterftecijfer te zien zijn (ervan uitgaande dat ze als COVID-19 sterfgevallen worden gelabeld), zonder op te duiken in ICU- of ziekenhuisopnames. Helaas vertelt het RIVM ons niet welk percentage van de sterfgevallen voorkomt onder volledig gevaccineerde mensen.

Er is echter nog een andere fout die in gedachten moet worden gehouden. Wanneer de meeste ouderen gevaccineerd zijn, wordt het ongevaccineerde deel van de bevolking een slechte controlegroep voor het gevaccineerde deel. Elk leeftijdscohort boven de 65 is in Nederland voor meer dan 90% gevaccineerd. Wie zijn dan die resterende paar ouderen die zich niet laten vaccineren? Zij behoren voor het overgrote deel tot een etnische minderheid.

En als u goed hebt opgelet, weet u dat mensen uit etnische minderheden een verhoogd risico lopen om ernstige gevolgen van dit virus te ondervinden. Voordat we ook maar enig vaccin hadden, was de meerderheid van de patiënten op de IC van niet-westerse achtergrond. Als je alle autochtone ouderen een geel mutsje zou geven en geen gele mutsjes aan allochtone ouderen, zou je de indruk krijgen dat gele mutsjes het risico verminderen om met COVID-19 in het ziekenhuis te worden opgenomen.

In het Verenigd Koninkrijk geldt hetzelfde basisprincipe. Bij ouderen die het vroegst gevaccineerd zijn, is het percentage ziekenhuisopnames ongeveer vijftig procent lager dan bij degenen die niet gevaccineerd zijn:

Omdat 93% van de Engelse ouderen boven de 80 jaar gevaccineerd is, is de resterende 7% ongevaccineerden fundamenteel anders en moeilijk te vergelijken met de gevaccineerde 93%. Zo zul je onder de ongevaccineerden waarschijnlijk terminale mensen vinden, mensen die gewoon te ziek zijn om gevaccineerd te worden. Ik vermoed dat er ook ouderen zijn die niet gevaccineerd zijn vanwege lichte dementie: ze kunnen hun gewone routines aanhouden, maar ze zijn er nooit aan toe gekomen zich te laten vaccineren.

Het belangrijkste is echter dat een onevenredig groot aantal ouderen boven de 70 die niet zijn gevaccineerd, zwart is:

We weten al dat ouderen uit etnische minderheden een veel groter risico lopen om ziek te worden van dit virus dan blanke ouderen. We weten niet precies waarom dit zo is, het is waarschijnlijk een combinatie van meerdere factoren, maar het heeft wel tot gevolg dat een 1:1 vergelijking tussen gevaccineerde en ongevaccineerde ouderen zinloos is, omdat het verschil dat we waarnemen wordt vertekend door demografische factoren als deze. Dit is de grote statistische truc: het niet aanpassen van de gerapporteerde percentages voor demografische verstorende factoren.

Dus dit is de gemakkelijke vraag om te beantwoorden: zijn deze vaccins zo effectief als ze u willen doen geloven? Het antwoord is nee. Als ze u de ziekenhuisopnames vertellen, zonder u de sterfgevallen te vertellen, verbergen ze de demografische groep van verpleeghuisbewoners die volledig gevaccineerd zijn, maar nooit naar het ziekenhuis zullen worden gestuurd. Nog belangrijker is dat ze u niet informeren over de demografische verschillen tussen gevaccineerde en ongevaccineerde ouderen.

En het trieste is dat ik de indruk heb dat de beleidsmakers in hun eigen propaganda zijn gaan geloven. Zij denken nu echt dat deze vaccins zeer effectief zijn, omdat zij niet de moeite nemen om verwarrende demografische factoren in aanmerking te nemen. Omdat zij dit werkelijk geloven, zijn zij nu werkelijk geschokt door het besef dat wij hier in West-Europa vandaag geconfronteerd worden met bijna precies dezelfde situatie als twaalf maanden geleden.

Maar hier is de moeilijkere vraag te beantwoorden: wat is het resultaat op lange termijn? Grofweg lijkt het me dat we te maken zullen krijgen met een van de twee scenario’s, hier geïllustreerd aan de hand van de lelijkste grafiek ter wereld:

In het blauwe scenario is de immuunrespons tegen dit virus effectief, maar na verloop van tijd verdwijnt die respons en moet je dus om de zes maanden of zo voortdurend boosters krijgen om je immuunsysteem eraan te herinneren dat het op zijn hoede moet zijn voor dit virus.

In het rode scenario leiden de veranderingen die zich in dit virus voordoen in de context van een massaal gevaccineerde bevolking tot een situatie waarin de immuunrespons die uw lichaam heeft geleerd te ontwikkelen, ertoe leidt dat uw immuunsysteem onvoldoende is voorbereid. Je lichaam verdedigt de Maginotlinie en het virus duikt op via België. U hebt verschillende technische termen in de mond zien nemen, zoals antilichaamafhankelijke versterking, oorspronkelijke antigene zonde enzovoort, maar ze komen allemaal neer op dit basisidee: een immuunsysteem dat op de verkeerde situatie is voorbereid, is uiteindelijk slechter af dan een onvoorbereid immuunsysteem.

Uw politici hebben gewed op het blauwe scenario: de vaccins werken, maar ze werken niet erg lang, dus we moeten iedereen wat oppeppers geven en dan komen we deze winter wel door. Ze hebben de eerste ronde verloren, het vaccin werkte niet goed tegen de infectie, dus hebben ze de inzet verhoogd door meer mensen te vaccineren en op dit punt zijn ze all in gegaan en hebben ze de weddenschap van het virus aangenomen: vaccineer iedereen en wed dat dit virus zich niet kan aanpassen aan die omstandigheden. SARS-COV-2 buigt af, dwaalt af en jij wordt herinnerd als de volgende Churchill, de man die zijn mensen door deze crisis heen heeft geholpen.

Een van de redenen waarom ze op het blauwe scenario gokken is omdat het rode scenario veel moeilijker te begrijpen is: Het vereist enig begrip van virale evolutie in de context van massavaccinatie tijdens een pandemie. We hebben nog nooit een massavaccinatieprogramma uitgevoerd midden in een pandemie van deze aard, dus we hebben niet echt veel bruikbare informatie om op voort te bouwen.

Maar wat wijst het bewijsmateriaal uit? Ik vrees te moeten zeggen dat naarmate de tijd verstrijkt, het er steeds meer op lijkt dat we met het rode scenario te maken hebben: iedereen zit opgescheept met een slechte immuunrespons die het virus in zijn eigen voordeel leert te gebruiken. Neem bijvoorbeeld ’s werelds engste grafiek:

Hier zien we gevallen per 100.000 mensen in de afgelopen weken in het Verenigd Koninkrijk. De zwarte balk is de gevaccineerde bevolkingsgroep, de grijze balk zijn de gelukkigen die dit experiment hebben overgeslagen. De grafiek zelf is al angstaanjagend genoeg, maar wat echt zorgwekkend is, is dat hij elke keer dat hij wordt bijgewerkt, erger lijkt te worden: met elke update is het relatieve risico om dit virus op te lopen voor de gevaccineerden groter geworden.

Er zijn nog andere aspecten aan deze crisis die moeilijk te modelleren en te voorzien zijn. Denk bijvoorbeeld aan de homogenisering van de immuunrespons. Bij een normale pandemie waarvoor we geen vaccin hebben, wordt iedereen geïnfecteerd met een iets andere versie van hetzelfde virus. Iedereen ontwikkelt een subtiel andere manier om een immuunrespons tegen het virus op te wekken, dus het is heel moeilijk voor het virus om te veranderen op een manier die iedereen weer vatbaar zal maken.

Maar in dit experiment hebben we vaccins gemaakt die bij iedereen tot een vergelijkbare immuunrespons leiden: iedereen wordt blootgesteld aan een zeer klein deel van het virus (het spike-eiwit). Met andere woorden, we krijgen allemaal een immuunrespons die vergelijkbaar is. Bovendien zijn we allemaal gevaccineerd met een identieke (verouderde) versie van het spike-eiwit, dus in die zin is de immuunrespons ook zeer homogeen.

Dus, laten we nog eens een metafoor gebruiken. Op een dag werd een klein welvarend stadje in het middeleeuwse Engeland geterroriseerd door een nieuwe golf van inbraken. De mensen maakten zich grote zorgen, maar een nieuwe slotenmaker, die pas in het stadje was komen wonen, bood hun een oplossing: ik heb een nieuw slot ontwikkeld, dat zeer moeilijk te openen is!

De stadsbewoners zijn opgelucht, alle welgestelde mannen plaatsen dit nieuwe slot op hun deuren. Het wordt een symbool van trots en status. Meer mensen willen dit nieuwe slot, dus besluit de burgemeester iedere inwoner te helpen betalen om dit slot op hun deur te laten installeren. De weinigen die dit nieuwe slot niet krijgen, worden gedwongen het ook te kopen: zolang het slot van je deur gemakkelijk te kraken is, zullen de inbrekers hier blijven, en als ze geen plaats meer hebben om in te breken, zullen ze gedwongen zijn naar een andere stad te verhuizen.

Maar dan worden de mensen op een ochtend wakker en zijn geschokt te horen dat hun lokale bank beroofd is van al zijn goud. Ze gaan naar de slotenmaker om antwoorden te eisen, maar hij is nergens te vinden. De volgende paar nachten leidt tot een golf van nieuwe inbraken, veel erger dan ze ooit eerder hadden gezien, waarbij de grootste herenhuizen in de stad worden geplunderd. De rijke kooplieden hebben echter geen goud meer om bewakers in te huren om hen te verdedigen, want de bank waar zij het grootste deel van hun rijkdom hadden opgeslagen, is leeggeroofd. De stad stort in chaos in.

Enkele vragen om over na te denken:

– Was het een goed idee om op elke deur hetzelfde slot te installeren?

– Waarom verdween de slotenmaker?

– Aan wiens kant stond de slotenmaker eigenlijk?

– Als de dorpelingen niet naïef naar de slotenmaker waren gestapt voor bescherming, maar zich hadden afgevraagd waar de plotselinge stroom inbraken vandaan kwam, zou dit verhaal dan anders zijn afgelopen?

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Spaanse verzekeraars zien de bui al hangen: Artsen en verpleegkundigen worden niet voor de rechter verdedigd in verband met de COVID-19 vaccin bijwerkingen 

Volg Frontnieuws op Telegram